บทที่ 15 สตรีของอาเซียน
จอมมารยื่นมือออกมาตรงหน้า พลันร่างเล็กของฮวาเย่ห์ หยวนก็ลอยขึ้นจากพื้นดินทันใดก่อนพุ่งเข้าสู่กำมือของเขาอีก ครั้ง
ฮวาเย่ห์หยวนพยายามคว้าแขนของเขาเอาไว้แล้วแกะมือหนา แข็งแกร่งราวกับดื่มเหล็กออกสุดชีวิต แววตาของเขาเย็นเยียบ สีหน้าเต็มไปด้วยไอสังหารเขาค่อยๆ ออกแรงบีบลำคอของฮวา เย่ห์หยวน นางรู้สึกว่าลมหายใจถูกช่วงชิงเรี่ยวแรงที่มีอ่อนล้า ความหวังพังทลายลงฉับพลัน
ลาก่อนหนึ่งหมื่นปีที่ข้าเฝ้าบำเพ็ญเพียรมาอย่างยากลำบาก คือสิ่งสุดท้ายที่ฮวาเล่ห์หยวนคิดได้ในตอนนี้
“ช้าก่อนท่านจอมมารนางเป็นคนของอาเซียน”
เสียงคุ้นเคยของคนผู้หนึ่งดังขึ้น ดูเหมือนจอมมารจะไม่แยแส เขากรอบลำคอของนางแน่นขึ้นยิ้มเย็นเหี้ยมโหด
หวังจีนอีกระโดดร่างเข้าคว้าแขนของเขาไว้ แล้วเอ่ยเสียงดัง คําเดิมออกมา
“ท่านจอมมารโปรดละเว้นนางคือคนของอาเซียน คนของอา เซียน”
จอมมารหันมามองใบหน้าของหวังจั่น แววตาไหววูบก่อนจะ ส่งเสียงฮึดฮัดออกมาแล้วเหวี่ยงร่างบางของฮวาเยห์หยวนลงสู่พื้นดิน หญิงสาวกุมล่าคอตนเอง สูดลมหายใจอย่างตะกละเข้า จนเต็มปอดทั้งไอทั้งหอบไม่หยุด ก่อนจะเงยหน้ามองบุรุษสอง คนใช้สายตาสนทนากันโดยไม่เอ่ยปาก ผ่านไปชั่วครู่ฮวาเห์ หยวนรู้สึกดีขึ้น นางพอมีเรี่ยวแรงอาศัยจังหวะที่คนทั้งคู่ละ สายตาจากนางไปลากสังขารไร้เรี่ยวแรงของตนเองไปหลบซ่อน อยู่ด้านหลังหลุมศพ
เลือดของนางหยดเป็นทางตามรอยที่นางกระเสือกกระสน ร่างกายเพื่อแอบซ่อน ฉันพลันสิ่งที่น่าอัศจรรย์ที่เกิดขึ้น ดอกไม้ รอบหลุมศพที่แห้งเหี่ยวกลับมีชีวิตชีวา ฮวาเย่ห์หยวนสัมผัสได้ ถึงไอเซียนรุนแรงรอบหลุมศพแห่งนี้ ทุกจุดที่เลือดของนางหยด ลงดอกไม้ที่เหี่ยวเฉาและตายแล้วกลับฟื้นขึ้นมามีชีวิตเบ่งบาน อย่างสวยงาม
ไอเซียนส่งกลิ่นแรงขึ้นไปอีกทำให้มารทั้งสองหันขวับมาครานี้ พวกเขาจ้องหลุมศพและฮวาเล่ห์หยวนโดยไม่ละสายตา ฮวาเล่ห์ หยวนเห็นว่าหวังจีนอีหยุดจอมมารได้ และชื่อของอาเซียน ทำให้จอมมารเกรงใจจึงคิดว่าตนเองรอดแล้ว กระนั้นก็ยังไม่ วายที่จะซุกกายหวังจะหลบซ่อนจากคนน่าหวาดกลัวผู้นั้น
“เจ้าทําสิ่งใดเหตุใดดอกไม้ถึงบานได้”
เป็นหวังจีนอีทีเอ่ยขึ้นอย่างฉงนและแฝงไว้ด้วยความดีใจล้น เหลือ
“ข้าไม่รู้”
ฮวาเย่ห์หยวนตอบอีกอัก จนกระทั่งสังเกตเห็นว่ามีเลือดของตนเองอยู่บนปลายดอกสวรรค์ดอกหนึ่ง สมองครุ่นคิดว่องไว้กัด นิ้วของตนเองและหยดลงบนกลีบดอกที่แห้งเหี่ยวใต้ฝ่าเท้า ฉับ พลันความอัศจรรย์ก็เกิดขึ้นเมื่อดอกไม้ดอกนั้นเติบโตงดงามเบ่ง บานหอมกรุ่น
การกระทําของนางสร้างความตกตะลึงให้เกิดขึ้นในใจของ บุรุษร่างสูง ลำแสงสีทองเรืองรองเบ่งบานของดอกไม้สวรรค์ ทําให้จิตใจของจอมมารคลาย โทสะ
กลิ่นอายเซียนรุนแรงจนสั่นสะเทือนกระบี่ปราบเซียนด้านนอก นับล้านๆ เล่ม ให้มารวมตัวรายล้อมสุสานแห่งนี้ไว้ ฮวาเย่ห์หยวน มองกระบี่นับล้านอยู่ด้านนอกแล้วกลืนน้ำลายลงคอเฮือกใหญ่ นางทำสิ่งใดผิดอีกกันแน่ถึงได้กระบี่ปราบเซียน โดนรุมล้อมเช่น นี้นางหาได้ใช้พลังเซียนแม้แต่น้อย
จอมมารมองไปยังกระบี่ปราบเซียนรายอาคมแล้วตวัดมือ เบาๆ กระบี่นับล้านพลันลอยกลับไปยังที่เดิมอย่างเงียบสงบ ฮวา เย่ห์หยวนถอนหายใจอย่างโล่งอก นางค่อยๆ ยืนขึ้นพยายามส่ง ยิ้มหวานหยดให้คนน่ากลัวผู้นั้น
“ข้าน้อยฮวาเห์หยวนเสียมารยาทต่อท่านจอมมารแล้ว” นาง ยอบกายลงด้วยท่าทางที่คิดว่างดงามที่สุด
เขาเดินตรงมายังร่างเล็กของนางดึงกระบี่ออกมาจากข้างเอว กรีดแขนของฮวาเย่ห์หยวนอย่างว่องไว หญิงสาวเบิกตากว้าง เขายังคิดจะฆ่านางอีกหรือ นางมองที่ข้อมือและมองไปยังหวัง นส่งสายตาให้เขาช่วยเหลือ หวังจีนอีเพียงยืนนิ่งๆ พยักหน้าส่งสัญญาณว่านางจะไม่เป็นอะไร
ฮวาเย่ห์หยวนมองข้อมือที่ถูกกระบี่มารเชือดพบเพียงรอยแผล เล็กน้อยเท่านั้นเลือดของนางซึมออกมา จอมมารผู้เกรียงไกรก้ม ลงเสียเลือดที่ไหลออกมาแผ่วเบา ฮวาเห์หยวนตกใจเมื่อ เหมือนว่าเขากำลังดูดเลือดของนางเข้าไปเต็มคำ
เขาปล่อยข้อมือของนางออกภายใต้หน้ากากนั้นแววตาของ เขาเหยียดหยัน ฮวาเห์หยวนจ้องมองปากของเขาที่เต็มไปด้วย สีแดงจากเลือดของนาง เขากินเลือดของนางไม่ผิดจอมมารผู้ ดูดเลือดเซียนเป็นอาหาร นางรู้สึกหวาดหวั่นนี่นางต้องสังเวย ตนเองทั้งร่างกายและเลือดเนื้อเพื่อภารกิจที่ไม่รู้ว่าจะสำเร็จจริงๆ หรือ
“เจ้าก็รู้ว่าข้าเกลียดพวกเทพเซียนเพียงใดและที่ข้าปล่อยนาง เอาไว้เพราะไม่อยากลดตัวเข้าไปข้องเกี่ยว แต่วันนี้นางขึ้นมาหา เรื่องถึงที่นี่เจ้าจะให้ข้าปล่อยนางไปหรือ
จอมมารมองหวังจีน แล้วเอ่ยเสียงเย็น
“ท่านจอมมารข้าเห็นว่านางเป็นผู้ที่ทำให้ดอกไม้ข้างหลุมศพ เบ่งบาน เพียงเท่านี้ก็คงเพียงพอที่จะไว้ชีวิตนางแล้วกระมัง จอมมารนิ่งอึ้งไปสักครู่คล้ายยอมรับ เขากล่าวเสียงเบาออก
มา
“ข้าพยายามปลูกดอกไม้สวรรค์ที่นี่มานานกลับไร้ผลวันนี้ เพราะเซียนชั้นต่ำที่น่ารังเกียจเช่นนางกลับทำให้ดอกไม้ที่เบ่ง บาน”
“อีกทั้งนางเป็นคนของอาเซียนท่านไม่อาจฆ่านางได้” หวัง น ยังเอ่ยต่อ
“นางคือสตรีของอาเซียนหรือ น่าสนใจดีนี่” จอมมารยกยิ้มเหี้ยมเกรียม
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ