บทที่ 3 ก็แค่อุปกรณ์ชิ้นหนึ่ง

ตั้งแต่ที่ฉันเห็นพรนภาครั้งแรก สีหน้าของเธอก็ เหมือนกับกระต่ายน้อยที่ไม่มีพิษภัย ทำให้รู้สึกน่าสงสาร ผู้หญิงสารเลวที่แท้จริง ตอนนี้กำลังตบลงมาที่หน้าของ ฉันอย่างเร็ว

“สารเลว พี่นครเป็นแฟนของฉัน เธอยังมียางอาย ไหม ? พรนภาในวันนี้เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นเธอโกรธสุญ เสียการควบคุมเป็นครั้งแรก

บนใบหน้าร้อน ฉันค่อยๆลุกขึ้น เอาเสื้อผ้ามาคลุมร่าง ที่เปลือยของตัวเองต่อหน้าของพรนภา

คงเพราะเห็นว่าบนตัวของฉันไปหมด เธออิจฉาจน หน้าแดง พุ่งเข้ามาจะฉีกฉันให้ขาด

ฉันหลบ แล้วทําให้พรนภาล้มลง เธอหลบไม่ทัน หัว ได้ชนเข้าที่ขอบโต๊ะอย่างแรง ทันทีนั้นเลือดก็ได้ไหลลง มาเรื่อยๆ

“คุมผู้ชายของตัวเองไว้ให้ดีๆ พวกเธอไสหัวออก ไปจากที่ของฉัน”ฉันทนพอแล้ว ฉันไม่อยากเจอหน้าคน นี้ที่ทำให้ฉันสูญเสียครอบครัว น้องสาวที่พ่อของฉันถูกผู้ หญิงเจ้าเล่ห์วางยาแล้วคลอดออกมา

“อ้า เลือด พี่นคร พี่ดูผู้หญิงที่โหดร้ายคนนี้สิ คือหือ……พี่ต้องเป็นพยานให้ฉันนะ” พรนภาจับหน้าผาก แล้วพุ่งเข้าที่อกของเก้า

ทั้งสองคนกอดกัน ภาพนี้เป็นภาพที่แสบตาจริงๆ

ฉันพึ่งอยากไล่พรนภาออกไป

ก็เป็นเสียง “เพี้ยะ” ที่หนึ่ง อีกด้านของหน้าก็โดนไป

ทีหนึ่ง

นี้เป็นการโดนตบครั้งที่สองของวันนี้ที่ฉันโดน

แรงแบบนี้ เป็นเขา

มุมปาก มีน้ำที่อุ่นๆไหลลงไป รสชาติที่คาวและฝาด ใจของฉันเจ็บมาก

“แค่หาเขาระบายไฟเท่านั้น ก็แค่อุปกรณ์ชิ้นหนึ่ง เธอจะไปโต้เถียงกับเขาทำไม นครกอดพรนภาไว้แน่น ค่อยๆเช็ดน้ำตาให้เธอ “พร ดูสิ ฉันช่วยเธอสั่งสอนเขา แล้ว”

ในเวลานี้ ฉันแค่รู้สึกว่าในใจอัดจนจะตายแล้ว

ใจเจ็บมากต่อไปก็รู้สึกซา บนโลกนี้ นอกจากเขา ก็ไม่มีใครที่สามารถทำให้ฉันเจ็บลึกขนาดนี้

ฉันโง่จริงๆ 7 ปีแล้ว ฉันโง่จนคิดว่าตัวเองลืมเรื่อง อดีตแล้ว

โง่จนคิดว่าตัวองรักชาครแล้ว

จนกระทั่ง พวกเขาทั้งสองมายืนอยู่ตรงหน้าฉันอย่าง ตัวเป็นๆ ถึงรู้ว่า ทุกอย่างก็แค่หลอกตัวเองเท่านั้น

ฉันรักนคร รักจนเข้ากระดูก กลับต่ำต้อยขนาดนั้น

ฉันหลบมา 7 ปี หนีมา 7 ปี สุดท้ายก็หนีไม่พ้น

“พี่นคร ฉันไม่เชื่อ ฉันไม่เชื่อ มีผู้หญิงเยอะขนาดนั้น ทำไมถึงมาหาเขาละ พรนภาร้องไห้ไม่ยอมหยุด

“ได้ๆ ต่อไปจะไม่หาเขาแล้ว เธอท้องอยู่ หมอบอก แล้วว่าต้องไม่ใช้อารมณ์เก้าก็ปลอบต่อ “แต่ว่าต่อไปไม่ ต้องแอบตามฉัน”คำสุดท้ายนั้นเหมือนเฉียบขาด

ฉันหรี่เห็นในตาของพรนภามีความกลัวและหลบซ้อน

“ถ้าอย่างนั้นดีมากเลย ชายชั่วคู่กับหญิงเลว ขอเชิญ พวกคุณไสหัวออกไป ฉันทนความเจ็บแล้วออกคำสั่งไล่ แซด ขาดเขาบ็อคดับเจ้า แล้วทำไมถึงยังไม่ยอมปล่อยฉันอีก ในสมองของฉันมีเสียงดังอยู่ตลอด ฉันตะโกนออก มาอย่างสูญเสียการควบคุม

และแล้ว ฉันเสียใจภายหลังแล้ว ฉันได้ทําให้เขา โกรธอย่างชัดเจน

“เหอะๆ เธอพูดว่าอะไรนะ นครได้ปล่อยพรนภา แล้วเดินมากระชากฉัน “ผู้หญิงเจ้าเล่ห์ ไม่ได้ผลดีจากตัว ของฉัน ตอนนี้กลับคิดที่จะลงมือกับน้องชายฉัน ? คุณพร ฉันเปลี่ยนความคิดแล้ว

สายตาที่โมโหของเขา ทำให้ฉันมีลังสังหรณ์ที่ไม่ดี

“นายจะทำไม ? “เสียงของฉันสั่นอย่างควบคุมไม่

ได้

นครใช้แรงลากฉันออกจากห้อง ไม่สนพรนภาที่อยู่ ข้างๆ เขาโยนกระเป๋าเงินให้พรนภา “เรียกรถกลับไป เอง”

เหมือนลากถุงกระสอบอย่างนั้นลากฉัน

“พี่นคร” พรนภาโกรธจนกระทืบเท้า ตะโกนอยู่ข้าง หลังของพวกเราอย่างไม่ยอม เสียดายที่ไม่มีคนตอบรับ เธอ
นครเปิดประตูรถแล้วเอาฉันโยนเข้าไปในมายบัค

ฉันนอนหน้าคว่ำอย่างอานาจ หันหัวเขากลับมองฉัน อย่างต่ำต้อย

“ฉันคิดได้วิธีที่ดี ฉันจะเล่นเธอให้เสีย แล้วส่งเธอให้ กับตัน แล้ค่อยให้ชาครเห็นฉากที่เธอไม่เจียมตัว แบบนี้ น้องชายที่ใสซื่อของฉันก็ต้องตัดใจแล้วละ

ฉันรีบเงยหน้า จ้องเขาอย่างมาน่าเชื่อ

ต้น เป็นผู้ชายที่มีชื่อเสียงเสียๆในเมือง 11 และเขายัง เคยมารำควานฉันอีก เขากลับ จะเอาฉันให้กับผู้ชายแบบ นั้น

“นายมีสิทธิ์อะไรให้คนอื่นมาทำฉัน ?

เขาเอากระดาษใบหนึ่งโยนใส่ที่หน้าของฉัน “เพราะ

สิทธิ์นี้”