บทที่ 14 ยังไงมาแล้วก็ต้องตายพร้อมกับเธอ

ชีวิตของฉันเหมือนหาจุดสำคัญใหม่เจอแล้วอีกครั้ง

ฉันเริ่มตามสืบจิงหลิน ตามสืบพรนภา

ขอแค่พวกเขายังอยู่ ก็ยังมีโอกาสจับในสิ่งที่พวกเขา

ทำไว้ได้

ช่วงนี้พรนภายุ่งมาก มีเดินห้างบ้าง และเตรียมงาน

แต่งบ้าง

ส่วนจิงหลินก็ไม่ได้มีอะไรผิดปกติ

คืนนี้ พรนภาและจิงหลิงนั่งรถไปนอกเมืองกัน ฉันก็ เรียกรถตามไป สุดท้ายแล้วพวกเขามาถึงโกดังๆหนึ่ง

ฉันไม่กล้าตามติดจนใกล้มากนัก

เห็นแต่จิงหลินกับพรนภามาเจอคนๆหนึ่ง รูปร่างนั้น คุ้นมาก ทั้งสามเข้าไปในห้องของโกดังด้วยกัน

ฉันก็เลยค่อยๆตามเข้าไปใกล้เล็กน้อย

ได้ยินแต่เสียงหายใจและเสียงกรีดร้องดังออกมา ฉัน ขมวดคิ้ว สองแม่ลูกนี้เสียงดังเดินไปแล้ว พวกเขาทำอัน นั้นด้วยกันหรอ
ฉันหยิบโทรศัพท์ออกมา กำลังลังเลอยู่ว่าจะส่ง ตำแหน่งที่อยู่ให้นครดีไหม ถ้านครได้เห็นภาพเหล่านี้ เขา จะเชื่อฉันไหม? แต่ก็เหมือนกับว่าไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้

ในตอนที่ลังเลอยู่ ข้างในก็มีเสียงผู้ชายดังออกมา ฉันตกใจมากเลย มือก็สั่นไปหมด ตำแหน่งที่ตั้งก็เลยถูก ส่งออกไป

“มองไม่ออกเลยว่าเธอจะสุดยอดขนาดนี้ ไม่ได้แย่ ไปกว่าลูกสาวเลย เฮียได้สมบัติใหม่แล้ว ทีหลังเล่นอะไร ที่ใหม่ๆหน่อย เรียกเพื่อนเฮียมาด้วย ข้างหน้าข้างหลัง พร้อมกัน รับรองเธอลื่นไหลแน่ เป็นไง?

นี่เป็นเสียงของต้น เขายังไปมาหาสู่กับพรนภาอยู่ จิง หลินก็เข้าไปร่วมด้วยแล้ว น่ารังเกียจมากเลยจริงๆ

ต่อจากนั้น ในห้องก็มีเสียงกรีดร้องออกมา มีทั้งเสียง คำรามและเสียงต่างๆของผู้หญิง

ฉันฟังต่อไปไม่ไหวแล้วจริงๆ กำลังเตรียมตัวจะจาก ไป ข้างในก็ส่งเสียงออกมาอีกว่า

“พูดเรื่องทางการหน่อย เรื่องที่แกตกลงกับพวกฉัน ห้ามเบี้ยวนะ”
“วางใจเถอะ เตรียมไว้ตั้งนานแล้ว อีกอย่าง ปลาก็ ติดเบ็ดแล้วนิ?”

ปลาติดเบ็ดแล้ว?

จู่ๆก็รู้สึกเหมือนจะมีรางร้าย ตอนนี้ฉันถึงรู้สึกได้ว่า การตามติดมาทั้งวันนี้ เหมือนจะไปได้ด้วยดีเกินไปแล้ว!

ฉันกำลังจะวิ่งหนี แต่ประตูกลับเปิดออกกะทันหัน

ต้นมองดูฉัน “เฮ้อ น้องโสเภณี เมื่อกี้ฟังได้สะใจมาก สินะ ผักก็ได้ลองๆแล้ว ต่อจากนี้เป็นมื้ออาหารทางการ ของเธอแล้ว”

จิงหลินและพรนภาสองแม่ลูกนี้ ใส่เสื้อต่อหน้าฉัน อย่างไม่อาย แล้วเดินมาข้างหน้าฉัน

จิงหลินจับคางของฉัน “อีกไม่นานแกก็จะได้เจอแม่ แล้ว แต่ว่าอย่าเป็นห่วงเลย รูปภาพของแก จะยังคงอยู่ต่อ แล้วเผยแพร่ไปยังทั่วออนไลน์ แกควรจะขอบคุณฉันนะ ที่ ทำให้แกตายอย่างมีความสุขแบบนี้ ฮ่าๆๆ

เหงื่อของฉันค่อยๆไหลลงมา พวกเขากลับกล้าให้ ฉันเห็นสภาพแบบนี้ ต้องวางแผนไว้หมดแล้วแน่ๆ
เป็นอย่างที่คิดไว้เลยจริงๆ ต้นดีดนิ้ว จากนั้นก็มีผู้ชาย ออกมาสิบกว่าคน แต่ละคนดูเถื่อนมาก

พรนภาดึงแม่ไว้แล้วพูดอย่างได้ใจว่า “ลาก่อนนะ พี่ สาวของฉัน!”

จากนั้น ทั้งสองก็จากไปอย่างสง่า

ฉันรู้ว่าฉันหนีไม่ได้แล้ว ฉันคนเดียวจะต่อต้านคน เยอะขนาดนี้ได้ไง

ฉันจับโทรศัพท์ในมือไว้อย่างแน่น

ในสมองมีแต่ภาพของนคร ถึงแม้เขาจะทำแบบนั้น กับฉัน แต่ฉันก็ยังคงไม่ตายใจจากเขา

ฉันไม่เคยเฝ้ารอเขาขนาดนี้มาก่อนเลย

ต้นเข้าใกล้ฉันทีละก้าวๆ พอถึงข้างหน้าแล้ว เขาตบ หน้าฉันอย่างแรง “ยัยโสเภณี เรื่องครั้งก่อนยังไม่ได้คิด บัญชีกับแกเลยนะ ชีวิตกูเกือบจะไม่รอดแล้ว!

ฉันถูกตบตีจนปากออกเลือดไปหมด

ต้นดึงผมของฉันไว้ แล้วกดหัวของฉันลงพื้น “ตอนแรกให้เฮียคนเดียวก็พอแล้ว แต่ดูแกสิ ทำเสแสร้งอยู่นั่น แหละ ถึงต้องใช้คนเยอะขนาดนี้เลย

เขายื่นมือมา แล้วฉีกเสื้อผ้าฉันออก “น่าตื่นเต้นจริงๆ เลย มีดีเยอะกว่าพรนภาอีกนะเนี่ย วันนี้ให้เฮียเล่นให้พอ ก่อน พวกเพื่อนเฮียค่อยมาเล่นต่อนะ ค่อยๆให้พวกเขามา เติมเต็มความหิวโหยของหนู”

“ไป ออกไป! ” ฉันต่อต้านสุดชีวิต แต่คนอื่นๆกลับขึ้น มาช่วยกดแขนและขาฉันไว้

ฉันรู้สึกว่าขาของฉันถูกฉีกออกอย่างแรง ความกลัวนี้ ทําให้ฉันจมหายไป

หรือว่า ชีวิตฉันจะจบแล้วจริงๆหรอ? นําพาปริศนา ที่ยังหาคำตอบไม่ได้และการแก้แค้นจบไปพร้อมกับชีวิต หรอ?

นคร ในช่วงที่วิกฤตที่สุด ในหัวฉันมีแต่นายเต็มไหมด

เลย

พัวพันมาเจ็ดปี เข้าใจผิดมาเจ็ดปี ฉันไม่พอใจใน จุดจบแบบนี้

“นคร นคร!” ฉันตะโกนร้อยอย่างผิดหวัง
ต้นหัวเราะที่ข้างๆหูฉัน “ยังหวังว่าคุณชายนครจะมา ช่วยแกหรอ? เขาจะแต่งงานแล้ว เธอมีสิทธิ์อะไร? ถึงแม้ เขาจะมาแล้ว..….………

“มาแล้วจะทำไม?

เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น

น้ำตาของฉันอยู่ในโหมดของความไม่ชัดเจน ฉันรู้สึก ตื้นตันมาก เขามาแล้วจริงๆ

ในตอนที่ต้นกำลังจะเตรียมตัวเข้ามาหาฉัน ก็ได้ยิน เสียงๆนี้ เขาไม่เพียงแต่หยุด พอเห็นนครแล้ว เขาก็สั่น ไปทั้งตัว จากนั้นก็เหมือนกำลังรวบรวมความกล้าแล้วพูด ว่า “มาแล้วก็ มาแล้ว… คุณชายนคร วันนี้เพื่อนฉันเยอะ ขนาดนี้ คุณมาแล้ว ก็ต้องตายพร้อมกับเธอ!