ตอนที่ 6 ผู้หญิงที่ต้องการความกระชุ่มกระชวย

ฉันหัวเราะขมขื่น ก็นั่งลงไปที่หน้าประตูบริษัท

* แม่ ฟางฟางบอกแม่เหรอ ? ”

“เรื่องที่แกเองทํากลัวคนอื่นพูดเหรอ ?! ทำไมฉันต้องคลอด ผู้หญิงอย่างแกออกมานะ ชิบหายจริงๆเลย ! แกยังไม่รีบไป อธิบายที่โรงพักอีกหรอ หลังจากนั้นก็ตามฉันไปบ้านขอโทษไป เพิ่งด้วย ! ไม่ว่ายังไง ถ้าเสียผู้ชายที่ดีขนาดนี้อย่างไปเฟิง ฉันดู ว่าเธอจะทํายังไง !

ฉันไม่อยากจะอธิบายกับแม่ฉันว่าผู้ชายแสนดีในสายตาเขา คนนี้ ที่จริงแล้วน่ารังเกียจเอามากๆ ชั่วชีวิตของผู้หญิงต้องมีชีวิต อยู่เพื่อผู้ชายคนนึงเท่านั้นสินะ พูดเรื่องเหล่านี้กับเขาไปก็ไม่มี ประโยชน์หรอก

“ฉันบอกไปแล้วว่าจะหย่า ไม่ว่าพวกคุณจะพูดอะไร การ แต่งงานนี้ฉันจะหย่า ”

ฉันวางสายโทรศัพท์ ฉันโบกรถไปที่บ้านเพื่อนร่วมสาบาน ตอนมหาวิทยาลัยซูเสียวเสี่ยว

ฉันเคาะประตูอยู่นาน ซูเสียวเสี่ยวใส่ชุดผ้าซาติน ดวงตา สะลึมสะลือแดง เดินออกมา หรือว่าแฟนของเธอเหยื่นไปดู งานกลับมาแล้ว ?

“อาเคอ ทําไมเธอเป็นแบบนี้ ใครรังแกเธอ ! เข้าห้องไปเห็นเหยืนนั่งอยู่บนโซฟาสีหน้าที่นกระหายท่าทาง ไม่พอใจ ฉันมาขัดจังหวะพวกเขาจริงๆด้วย

” เข้าไปคุยข้างในเถอะ

ฉันและซูเสียวเสี่ยวเข้าไปในห้อง เล่าเรื่องทั้งหมดตั้งแต่เมื่อ คืนจนวันนี้

หลังจากเธอฟังจบแล้ว ถามด้วยความแปลกใจ : “หนุ่ม หล่อที่มีอะไรกับเธอท่าทางเป็นยังไง ? ทักษะเป็นยังไง ?

วงจรสมองของเธอไม่เหมือนกับคนอื่นใช่ไหม ? ในตอนนี้ไม่ ควรจะให้ข้อสังเกตฉันเหรอว่าต้องทำยังไงหน่อยเหรอ ?

ยังมีข้อคิดเห็นอื่นๆอีกไหม ? ผู้ชายเดนคนแบบนี้ต้องหย่า N เลยเถอะ หลังจากนั้นไปหาหนุ่มหล่อที่ขับ Maybach คนนั้นเถอะ ผู้ชายบนโลกนี้มีตั้งเยอะตั้งแยะ เปลี่ยนเป็นผู้หญิงที่มีความสุข

ในทุกๆวันเถอะ !” เสียวเสี่ยวพูดด้วยความขุ่นเคือง

คำพูดของเธอทำให้ฉันรู้สึกทั้งไม่มีทางเลือกทั้งอยากจะ หัวเราะออกมา

“อาเคอ เธอก็อยู่กับฉันที่นี่ไปก่อนละกัน อยากจะอยู่นานเท่า ไหร่ก็อยู่นานเท่านั้นเลย

ฉันหลับตาลงเอนลงบนเตียง ในใจก็เต็มไปด้วยความเหนื่อย อ่อน ปล่อยโทรศัพท์ให้ตั้งอยู่ข้างๆ ครั้งแล้วครั้งเล่า

เสียงครางยั่วสวาทของซูเสี่ยวเสี่ยวที่ดังมาจากห้องข้างๆ ฉัน

ได้ยินทั้งตัวก็ร้อนผ่าวไปหมด ผ่านไปประมาณ 1 ชั่วโมงกว่าๆ ในที่สุดเสียงก็เงียบสงบลง ใบหน้าของเสียวเสียวแดงขึ้นมา * อาเดอ ฉันกับเหย่นจะออกไปซื้อกับข้าวนะ อีกพักหนึ่งจะกลับ

มา”

ฉันพยักหน้ารับ พลิกโทรศัพท์ขึ้นมาเป็นสายที่ไม่ได้รับจำนวน

มาก

ผ่านไปไม่นาน เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ฉันคิดว่าชูเสียวเสียว

ลืมเอากุญแจไป

เดินไปถึงหน้าประตูเปิดออก แต่กลับเผชิญกับพ่อแม่ที่สีหน้า

เคร่งขรึม

” พ่อ แม่ พ่อกับแม่มาได้ยังไง ? ”

ฉันนึกได้จะไปปิดประตู ก็ถูกมืออันรวดเร็วของพ่อขวางเอาไว้

” คิดว่าแกหลบอยู่ที่นี่แล้วพวกฉันจะไม่รู้สินะ ยังไม่รีบตามพ วกฉันไปโรงพักอีกนะ ! ”

“ฉันจะบอกแกให้นะ ฉันพูดอะไรก็ต้องเป็นไปตามนั้น หลัง จากไปเพิ่งออกมา แกต้องกลับไปใช้ชีวิตคู่กับเขา ” ฉันถูกพ่อแม่ ฉุดกระชากลากขึ้นรถไป

เห็นฉันไม่พูดอะไร แม่ฉันกัดฟันกรอด ” ถ้าแกไม่ฟังฉัน ฉันจะ

ไปให้รถชนตายเลยตอนนี้ ! ” สิ้นประโยคนี้ ลงรถพุ่งไปที่กลาง ฉันเห็นรถคันหนึ่งที่กำลังแล่นมาด้วยความเร็ว ในขณะ

เดียวกันก็ตกใจวิ่งไปกอดแม่ฉันไว้ทันที ไม่ต้องรอความเจ็บปวดที่จะมีรถจอดห่างจากพวกเรา ประมาณ 1 เมตร แม่ฉันตกใจจนนั่งทรุดไปบนพื้น

ในตอนนั้น มีผู้ชายคนหนึ่งเดินลงมาจากรถ เพราะแสงสะท้อน ฉันเลยเห็นท่าทางของเขาไม่ชัดเจน

อยากไปโรงพยาบาลไหมครับ ? ” ผู้ชายเดินมาใกล้จาก

ด้านหลัง เสียงนุ่มลึกที่ดังขึ้นทำให้ฉันรู้สึกคุ้นหูอย่างบอกไม่ถูก ฉันพยายามเงยหน้าขึ้นไปมองเขา กลับต้องตกตะลึง