ตอนที่ 3.

“เซ็นซะ ถ้าอยากให้ฉันช่วยแฟนเธอ หรือจะไม่เซ็นก็ได้ นะ ฉันจะให้คนไปส่งที่โรงพยาบาล หลังจากนั้นก็เอาตัว เองให้รอดจากพวกเสี่ยกวงเถอะ” เขาบีบบังคับเธออีกหน

“ฉันจะเซ็น ตรงหน้าไหนบ้างคะ”

วรรณรวีกัดริมฝีปาก ข่มใจให้ทนการกดดันให้ได้

“ดีมาก เซ็นตรงนี้กับตรงนี้ สัญญาก็จะสมบูรณ์ทันที”

ทัศนัยยิ้มกริ่มขณะชี้นิ้วไปยังจุดที่ต้องเซ็นชื่อจนครบทุก แผ่น เขาดึงปากกากับเอกสารมาถือไว้ แล้วหมุนกายเดิน ออกจากห้องไป ทิ้งให้คู่สัญญาหมาดๆ ได้พักหายใจอยู่ คนเดียวในห้องนั้น

“พี่พล วิวจําเป็นต้องทำเพื่อช่วยชีวิตพี่ อย่าโกรธวิวนะ”

เธอพึมพำบอกคนรักเสียงขื่น ภาวนาให้เขาปลอดภัยให้ สมกับความเสียสละที่เธอได้ทำเพื่อเขา กว่าจะมีวันนี้เธอ กับเขาต้องผ่านอุปสรรคมาด้วยกันหลายอย่าง ครอบครัว ของเธอรังเกียจผู้ชายจนๆ อย่างพงศ์พล พ่อของเธอถึง กับกล่าวหาว่าชายหนุ่มเป็นคนไม่ดี ไม่สมควรจะคบหา ด้วย แต่ท่านไม่บอกเหตุผลว่าทำไมถึงได้กล่าวหาคนรัก ของลูกสาวแบบนั้น ถ้าเรื่องนี้รู้ถึงหูครอบครัวของเธอเข้า พงศ์พลกับเธอคงไม่มีโอกาสได้ แต่งงานกัน แค่หมั้นกันก็ขัดใจผู้ใหญ่มากแล้ว หากรู้ว่า พงศ์พลทำให้เธอต้องเดือดร้อน อนาคตที่จะได้อยู่ร่วมกัน คงดับวูบ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก!

เสียงเคาะประตูดังขึ้น ดึงคนตกภวังค์ให้รู้สึกตัว ก่อนที่ ประตูจะเปิดออกแล้วร่างสูงใหญ่ของทัศนัยจะเดินเข้ามา

“เมื่อกี้ฉันโทรไปถามอาการของแฟนเธอให้แล้วนะ หมอบอกว่าอาการปลอดภัยดีแล้ว พักรักษาตัวอีกไม่กี่วัน ก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว” ทัศนัยนำข่าวดีมาบอก

“จริงเหรอคะ ขอบคุณมากนะคะ ฉันอยากไปเฝ้าพี่พล คุณช่วยให้คนไปส่งฉันได้ไหมคะ”

เมื่อรู้ว่าคนรักปลอดภัยวรรณรวีก็โล่งอก หญิงสาวมี สีหน้าคลายกังวลดูสดชื่นกว่าเดิมมาก

“ไปไม่ได้” ทัศนัยกางมือออก ขวางไม่ให้เธอเดินออกไป

“ทำไมคะ ไหนคุณบอกว่าถ้าฉันเซ็นสัญญาแล้ว จะช่วยพี่พลทุกอย่าง ฉันยอมเซ็นแล้วคุณน่าจะปล่อยให้ฉัน ไปดูแลพี่พล” หญิงสาวขยับถอยห่าง เริ่มรู้สึกหวาดระแวง เขาขึ้นมา

“เธอเซ็นสัญญาแล้ว แต่ยังไม่ได้ทำตามสัญญา”

เขาเอ่ยเสียงขรึม ดวงตาคมดุจ้องมองใบหน้าของเธอนิ่ง บางอย่างในประกายของเขาทำให้วรรณรวีรู้สึกอึดอัด

“พรุ่งนี้ฉันจะไปโรงพยาบาลให้หมอตรวจร่างกายเตรียม พร้อมสำหรับการทำกิ๊ฟ คุณติดต่อหมอที่โรงพยาบาล ไหนไว้คะ”

“เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องพึ่งหมอ” เขากดยิ้มร้าย

“หมายความว่ายังไงคะ ฉันตกลงอุ้มบุญมีลูกให้คุณ ก็ ต้องให้หมอผสมเทียมแล้วนำตัวอ่อนของเด็กฝากไว้ใน ท้องของฉันไม่ใช่หรือคะ”

หญิงสาวพอจะรู้ขั้นตอนการทำกิ๊ฟอยู่บ้าง เพราะเคยได้ ยินพี่ๆ ในวงการที่ประสบปัญหามีบุตรยากเล่าถึงการทำ กิ๊ฟให้ฟัง มันมีขั้นตอนวิธีการโดยแพทย์ เขาจะบอกว่าไม่ จำเป็นต้องใช้แพทย์ได้อย่างไร

“ฉันไม่ชอบวิธีผสมเทียม ฉันชอบผสมเอง ลูกของฉันคนเป็นพ่ออย่างฉันต้องผลิตเองสิ ถึงจะมั่นใจว่าเด็กที่เกิด มามีสายเลือดของฉันจริงๆ ไม่ใช่เอาเชื้อใครไปผสม” เขา ตอบหน้าตาย แต่คนฟังหัวใจจะวาย

“คุณพูดเล่นใช่ไหม ฉันไม่ทำนะแบบนั้น ฉันขอยกเลิก สัญญา”

วรรณรวีส่ายหน้าปฏิเสธ หัวใจหล่นไปกองกับพื้น ใคร จะบ้าไปให้เขาทําแบบนั้นล่ะ เขาจะมาตีขลุมเอาเองแบบ นั้นได้อย่างไรกัน เธอไม่มีทางยอม

“เธอเซ็นสัญญาไปแล้ว ในสัญญาระบุว่าเธอยินยอมมี เพศสัมพันธ์กับฉันเพื่อมีลูกให้ฉัน เมื่อตั้งท้องและคลอด ลูกออกมา เด็กจะกลายเป็นกรรมสิทธิ์ของฉันแต่เพียงผู้ เดียว ถ้าเธอยกเลิกสัญญาก่อนที่จะตั้งท้อง เธอจะต้อง จ่ายค่าเสียหายให้ฉันหนึ่งร้อยล้านบาท เป็นค่าเสียเวลา หรือค่าน้ำเชื้อที่เธอเอาไปแล้วไม่ได้ปฏิสนธิ”

เขาแจงรายละเอียดสัญญาที่เธอเพิ่งเซ็นไปเมื่อครู่นี้ให้ ฟัง ทำเอาวรรณรวีถึงกับหน้าแดงก่ำด้วยความโมโหที่เสีย รู้คนเจ้าเล่ห์

“คุณหลอกฉันให้เซ็นสัญญา” เธอชี้หน้าเขามือสั่น

“หลอกอะไร เธอเต็มใจเซ็นเองนะ หรือถ้าอยากยกเลิก สัญญาก็เอาเงินร้อยล้านมาแก้สัญญาสิ มีไหม”
เสี่ยกวงที่ว่าร้ายคงพ่ายเสี่ยทัศ วรรณรวีเจ็บใจตัวเองที่ เสียรู้คนเจ้าเล่ห์ร้ายกาจคนนี้ เขาช่วยคนรักของเธอโดย หวังสิ่งแลกเปลี่ยน ซึ่งมันก็คือร่างกายของเธอนั่นเอง !

“คุณมัน…” วรรณรวีสั่นไปทั้งตัวด้วยความโมโห

“ถ้าไม่มีปัญญาหาเงินมา ก็รีบถอดผ้าสิ ฉันอยากเห็น ความสวยของน้องวิวนางเอกดาวรุ่งชัดๆ”

ทัศนัยยกยิ้มหยัน มองใบหน้างามของคนใต้อาณัติ สัญญาอย่างสมเพชเวทนาในความเขลาของเธอ วรรณ รวีเข้าตำรา ‘สวยแต่โง่ นมโตแต่สมองเท่าเม็ดถั่ว’

“ฉันไม่ยอม… ไม่ยอมให้คุณทำแบบนั้นหรอก” วรรณรวี แผดเสียงใส่

“คิดดูให้ดี เธออยากให้แฟนเธอถูกพวกเสี่ยกวงฆ่าตาย หรือไง เมื่อกี้ถ้าฉันไม่ช่วยไว้ ป่านนี้เธอก็ถูกพาตัวไปให้ ไอ้เสี่ยนั่นปู้ยี่ปู้ยำ เงินก็ไม่ได้สักบาทแถมยังกลายเป็นตัว ขัดดอกแบบไม่รู้ว่าจะมีทางรอดหรือเปล่า”

คำพูดของเขาทำให้คนฟังนิ่งคิดตาม เหตุการณ์น่ากลัว เมื่อครู่ทำให้เธอตัวสั่นด้วยความกลัว แข้งขาอ่อนจนต้อง ทรุดนั่งบนขอบเตียง
“ถ้าอยากให้มันรอด ก็เอาตัวเธอมาแลกชีวิตมันสิ!”