ตอนที่ 7 ทั้งอิจฉาและไม่สบายใจ

ตอนที่ 7 ทั้งอิจฉาและไม่สบายใจ

เมื่อวานหนานจึงได้สอบถามจากเพื่อนสมัยเรียน จึงรู้ว่า เจ๋อหยาง โสดมาหลายปี เขาเลยยังไม่มีแฟน “เวยเวย เธอรู้ หรือเปล่าว่าเร็วๆนี้จะมีงานเลี้ยงฉลองของโรงเรียนน่ะ พวกเรา หลายคนต่างสนใจจะมากันด้วยนะ

“เธอพูดถูก อาเจ๋อ2-3ปีมานี้ยังไม่ได้คบใครเลย นั่น แสดงว่าเขายังชอบฉันอยู่แน่ๆ ฉันคิดว่าจะใช้โอกาสในงาน เลี้ยงนี้บอกความในใจกับเขา ต่อหน้านักเรียนและคุณครูทั้ง โรงเรียนเลยละ ดูสิว่าเขายังจะปากแข็งปฏิเสธฉันอยู่อีกไหม

“อืม เอางั้นหรือ?” เบี้ยฉ่ายเวยถือมีดและส้อมในมือไว้ แน่น ยิ้มตอบไปว่า “ฉันกำลังคิดอยู่ว่าจะช่วยเธอยังไงดี โอกาสของเธอมาถึงแล้ว ดีใจด้วยนะ”

หนานจึงยิ้มหน้าบาน ที่ไหนได้ ถึงเวลานั้นฉันก็ต้องพึ่ง เธออยู่ดีนั่นแหละ”

ต่อมาหนานจึงพาเบี้ยจ่ายเวยไปที่ร้านขายจิวเวอรี่ เธอ บอกว่าอยากได้แหวนสักคู่หนึ่ง หนานจึงส่งขนาดรอบนิ้วของ ผู้ชายให้พนักงานในร้าน รอยยิ้มบนใบหน้าของเบี้ยจ่ายเวย แข็งทื่อ ในใจเธอรู้สึกเป็นทุกข์

หนานจึงเลือกแหวนทำจากแพลทินัมที่เรียบหรูได้คู่หนึ่งส่งให้เบี้ยจ่ายเวยพิจารณา

“เวยเวย แหวนนี้สวยไหม?”

เป้ยจ่ายเวยพยักหน้า “อืม สวยดีนะ”

“ฮิฮิ เมื่อก่อนฉันเคยให้อาเจอแล้ววงหนึ่ง แต่ว่าฉันทำของ เขาหายตอนที่ไปเที่ยว ครั้งนี้ฉันจะซื้อให้เขาใหม่ เพื่อชดเชย หนานจึงพูดอะไรอีกเบี้ยจ่ายเวยไม่ได้ยินแล้ว เธอได้ยิน

ให้เขา….”

แต่เสียงเพลงที่ดังเข้ามาในหู เธอปวดร้าวไปทั่วทั้งร่าง

เธอรู้สึกอิจฉาและไม่สบายใจ

แต่ว่าจะทำอย่างไรได้ล่ะ หนานจิงคู่ควรกับเจ๋อหยางอยู่ แล้ว เธอเองที่ยังหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้ เจ๋อหยางต่อหน้า เพื่อนๆ ก็ไม่เคยแนะนำว่าเธอเป็นอะไรกับเขา

เป้ยจ่ายเวยคิดว่าถึงแม้ไม่มีความรักก็ไม่เป็นไร ขอเพียง มีมิตรภาพของความเป็นเพื่อนก็พอ เธอกับหนานจึงเป็นเหมือน พี่น้องท้องเดียวกัน อะไรๆก็แบ่งกันได้ทุกอย่าง ยกเว้นเรื่อง ผู้ชาย ยิ่งไปกว่านั้นเธอเองนั่นแหละที่เป็นคนแย่งเจ๋อหยางไป

หลังจากคิดได้แล้ว เป้ยฉ่ายเวยก็จับมือของหนานจึงไว้ แน่น พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหน ฉันจะช่วย ให้เธอได้อยู่เคียงข้างเจ๋อหยางอีกครั้ง เชื่อฉัน

“เธอเป็นอะไรไปหรือ ดูสิฉันขนลุกเลย!” หนานจึงดึงมือก ลับมา พร้อมความมั่นใจว่า “ฉันจะบอกเธอให้นะ ฉันไม่ได้พูดเล่น ถ้าเธอชอบฉันจริงๆละก็ เสียใจด้วย รู้ไว้ซะ?”

เบี้ยจ่ายเลยหัวเราะ “แล้วถ้าเกิดวันหนึ่งเธอชอบฉันขึ้นมา

บ้างล่ะ?”

คืนนี้เป้ยฉ่ายเวยอยู่เป็นเพื่อนหนานจิงที่โรงแรม ทั้งสอง พูดคุยกันอย่างสนุกสาน หนานจึงเล่าเรื่องตอนที่อยู่เมลเบิร์น ประเทศออสเตรเลียให้เธอฟัง แถมยังโชว์แผลผ่าตัดที่หน้าท้อง ให้เธอดูด้วย นั่นเป็นแผลตอนคลอดลูก

“หมอบอกว่ากระดูกฉันค่อนข้างเล็ก เชิงกรานแคบคลอด ตามธรรมชาติคงไม่ได้ ฉันก็เลยเลือกผ่าคลอดตามที่หมอ แนะนำ ตอนที่คลอดลูกสาวฉันคิดในใจว่า ต่อไปฉันอยากจะ

คลอดลูกสาวให้อาเจ๋อสักคน แล้วคงไม่มีอีกแล้ว” “จริงหรือ?” เป้ยฉ่ายเวยเห็นแผลผ่าคลอดที่หน้าท้องของ หนานฉิงแล้ว อดถามไม่ได้ “แล้ว เจมส์เค้าว่ายังไงบ้าง เธอ

กลับมาแบบนี้เขาไม่ว่าอะไรเลยหรือ?”

“เขาน่ะชอบฉัน แต่ว่าฉันบอกเขาไปตรงๆว่าฉันไม่ได้ชอบ เขา” หนานจึงบอกด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “เขาไม่อยากจะเลิก หรอก แต่ว่าฉันใช้ลูกสาวข่มขู่เขา สุดท้ายเขาก็เลยยอมเซ็น สัญญาเรื่องหย่าร้างและจ่ายค่าตอบแทนแต่โดยดี

เบี้ยจ่ายเวยไม่ได้พูดอะไรอีก

เธอรู้สึกเสียใจแทนอิตาเจมส์นั่น ที่แต่งงานกับหนานจิง และคิดจะใช้ชีวิตกับเธอไปตลอด แต่ภรรยากลับไปชอบคนอื่น พูดถึงลูกสาว ที่จริงแล้วเธอไม่อยากให้หนานจิงและเจมส์เลิกกันเลย?

“เวยเวย ทำไมเธอต้องใส่ชุดนอนแขนยาว ปิดมิดชิดซะ ขนาดนั้นด้วยล่ะ?” หนานจิง ในที่สุดก็สังเกตเห็นว่าเบี้ยจ่ายเวย สวมเสื้อผ้ารัดกุม เธอยื่นออกมา “เมื่อก่อนเราอาบน้ำด้วยกัน บ่อยๆไม่ใช่หรือ เรือนร่างของเธอก็ไม่ใช่ฉันจะไม่เคยเห็น

“ไม่มีอะไรหรอก ฉันเป็นคนขี้หนาวเธอก็รู้นี่นา” เบี้ยจ่า เวยพูดไปยิ้มไป พลางเอามือของหนานจึงออกไปห่างๆ “อากาศเย็นแบบนี้เธอรับได้ แต่ฉันไม่เอาด้วยหรอก