บทที่1 ให้คุณได้เข้าใจถ่องแท้

โรงแรมนานาชาติที่ใหญ่ที่สุดของเมืองหลินชวน

ภายในห้อง เพรสซิเดนสูท แสงแดดทะลุผ่านม่านหน้าต่าง ตกกระทบลงบนเตียงใหญ่ ร่างกายที่สวยงามกำลังปรากฏ รอยแดงตรงไหปลาร้า อยู่บน

ผิวที่ขาวราวหิมะนั้นสะดุดตาเป็นอย่างมาก

สวี่รั่วฉิงขยี้ตาจากการตื่นนอนอย่างงัวเงีย ขยับตัวเล็กน้อย สังเกตเห็นว่าปวดสุดๆ ไปทั้งตัวทั้งส่วนบนและส่วนล่าง

โดยเฉพาะส่วนล่างนั่นที่ปวดจนอธิบายเป็นคำพูดไม่ได้ ทำให้

เธอขมวดคิ้วแน่น สีหน้าซีดเซียว

ผลิบ

ที่นี่คือที่ไหน

หลังจากสูดหายใจไปทีนึง สรั่วนิ่งเพิ่งจะสังเกตเห็นว่านี่ไม่ใช่

ห้องของเธอ

เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น

สวี่รั่วฉิงส่ายหัว สังเกตเห็นว่าความจำนั้นเลือนรางมาก

ทันใดนั้น เธอก็หันหลังมา สายตาตกไปอยู่บนร่างของชาย หนุ่มที่อยู่ข้างๆ
ผู้ชายคนนี้…

บนพื้นยังมีเสื้อผ้ากระจายอยู่ แล้วก็ยังมีหน้ากากจิ้งจอกที่เธอ สวมอยู่ตลอดเวลา ก็ตกอยู่อีกฝั่งนึง

เธอทำได้แค่เลือกหยิบเสื้อผ้าที่ดูเรียบร้อยหน่อยจากกอง

เสื้อผ้าที่ขาดหลุดลุ่ยมาคลุมอยู่บนตัว

ยังไม่ทัน ให้สรั่วจึงได้เข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าเกิดอะไรขึ้น จู่ๆ ตรงนอกประตูก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

เธอเอาหน้ากากที่หล่นอยู่บนพื้นขึ้นมาสวมโดยอัตโนมัติ จากนั้น ประตูห้องก็ถูกคนใช้แรงผลักออก คนกลุ่มหนึ่งพัง ประตูเข้ามา

แสงวาบขึ้นมาส่องไปที่คนทั้งสองบนเตียงไม่หยุด นำโดยนัก ข่าวหนังสือพิมพ์บันเทิงที่ใหญ่ที่สุด

“คุณสวี่ครับ ขอถามหน่อยครับว่าการที่คุณปรากฏตัวอยู่ที่นี่ เป็นเรื่องบังเอิญรึเปล่า หรือว่าตระกูลสที่มีปัญหา ต้องการให้คุณ ตกลงสิ่งที่บอกสื่อไม่ได้กับนักธุรกิจไฮโซบางคนหรอครับ

หัวของสวี่รั่วฉิงกระแทกดังวิ่งไปทีนึง เธอนึกออกแล้ว งานเลี้ยงหน้ากากเมื่อคืน สวี่รั่วเป็นคนพาเธอมา แม้กระทั่ง หน้ากาก เธอก็เป็นคนเตรียมให้

ในตอนนั้นสวี่รั่วนิ่งสงสัยมาก น้องสาวไม่ยอมให้เธอออกบ้าน ไม่ใช่รึไง
ทำไมจู่ๆ ถึงให้เธอเข้าร่วมงานเลี้ยงหน้ากากครั้งนี้ด้วยล่ะ

แล้วก็มีแชมเปญแก้วนั้นเมื่อคืนด้วย… สวี่รั่วฉิงหรี่ตาลง ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกได้ว่านี่เป็นการสมรู้ร่วม

“ฉันเปล่าค่ะ”

นักข่าวยิ้มเจ้าเล่ห์ ไม่ได้ปิดบังสายตาที่รังเกียจนั้นเลยแม้แต่ นิดเดียว

“คุณสวี่ครับ อย่าปิดบังเลยครับ เอาหน้ากากออกเถอะ คุณ เป็นคุณของตระกูลสวี่ ตอนนี้ให้พวกเราได้ดูว่าคุณสวยขนาด ไหน”

สวี่รั่วฉิงรู้สึกแค่ว่าหัวของเธอนั้นบวม ใช้ได้ แล้วคำพูดนี้ของ นักข่าว กลับทำให้เธอสีหน้าเปลี่ยน “พวกคุณอยากจะทำอะไร กัน”

เธอคิดได้ว่าทั้งหมดนี้ต้องเป็นแผนของน้องสาวแน่นอน ถ้าไม่ งั้นคงไม่บังเอิญขนาดนี้หรอก

ถ้าให้พวกเขาถ่ายใบหน้าที่อยู่ใต้หน้ากากของตัวเองล่ะก็ ถ้า งั้นตัวเองก็คงหมดกัน

ยังไงเธอก็คาดไม่ถึง ว่าน้องสาวที่ปกตินั้นเรียบร้อยต่อหน้า เธอ ลับหลังกลับมีนิสัยที่ชั่วร้ายแบบนี้

และในตอนนี้ นักข่าวก็กำลังจะลากชายที่โดนผ้าห่มคลุมไว้ ดูว่าผู้ชายที่เธอแอบมีความสัมพันธ์ด้วยคือใคร

ใบหน้าเล็กๆ ของสวี่รั่วนิ่งเต็มไปด้วยความตกใจ เธอเอา ผ้าปูที่นอนม้วนตัวแล้วผลักผู้คนออก แล้ววิ่งออกไปข้างนอก

ทุกคนพากันรีบตามไป

จากนั้นในตอนที่สรั่วนิ่งวิ่งไปอยู่ตรงมุม ทันใดนั้นก็ถูกคน ไปที่ท้ายทอยทีนึง

เห็นหญิงสาวที่สลบลงกับพื้นแล้ว คนนั้นพูดเสียงต่ำ “คุณผู้ หญิงครับ จะจัดการกับเธอยังไงดีครับ

“เหอะ เธอหมดประโยชน์แล้ว ไอ้นั่นโดนวางยา คิดไม่ถึงเลย ว่าจะถูกมันช่วยไว้ จัดการมันให้ฉันซะ ฉันไม่อยากเจอหน้ามันอีก

“ครับ”

มองดูสวี่รั่วนิ่งที่ถูกใส่ลงไปในกระสอบ เธอแสยะยิ้มโดยไม่รู้ ตัว “ถึงจะมีความสามารถท่วมตัวแล้วยังไงล่ะ ยังไงก็เป็นแค่ผู้ หญิงที่เป็นลูกนอกคอกที่เกิดมาต้อยคนนึงเท่านั้นแหละ

พูดจบ เธอก็เริ่มถอดเสื้อผ้าบนตัวเธอออก แกะผ้าปูที่นอนสี ขาวออก แล้วก็กลับไปทางที่เพิ่งจะวิ่งมาเมื่อกี้

ตอนที่ออกไปนั้นเจอกับพวกนักข่าวที่แบกกล้องอยู่พอดี

เธอหน้าแดง นักข่าวที่อยู่ตรงหน้านั้นพากันอึ้ง เห็นได้ชัดว่า คาดไม่ถึงว่าบุคคลนี้จะเป็นคุณตระกูลสวี่อีกคน สวย

ไม่ใช่ว่าเป็นคนนั้นหรอ
“ถ่ายพอ ยัง”

พูดจบ สวี่รั่วก็ผลักทุกคนออกแล้วกลับไปที่ห้อง

เธอนอนอยู่บนเตียง จับไปที่หน้าของชายหนุ่มที่กรามชัดอย่าง หลงใหล “นับจากวันนี้ คุณเป็นของฉัน”

ชายหนุ่มบนเตียงเหมือนจะรู้สึกถึงสัมผัสของหญิงสาว ขมวด คิ้วเล็กน้อย

“จิ้งจอกน้อย……..อย่าไป

“ฉันไม่ไปไหนหรอกค่ะ”

หลังจากนั้นสามวัน ถึงเซิ่งก็ได้ข่าวของผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิต ตัวเอง แพร่ไปทั่วเมืองหลินชวน

ยิ่งไปกว่านั้นคือมีข่าวว่า อีกไม่นานพวกเขาก็จะแต่งงานแล้ว ทันใดนั้น ทุกคนก็พากันอิจฉา