บทที่ 9 อยากจะหว่านเสน่ห์ให้ฉัน เธอยังอ่อนหัดเกินไป

ในดวงตาที่ใสสะอาดสวยงามของสวี่รั่วนิ่ง มีแววเชื่อมั่นแบบ หนึ่งรุกโชนขึ้นมา

ขอแค่เธอสามารถปรุงน้ำหอมที่สองสามีภรรยาฮิลล์ชอบออก มาได้ ขอแค่เธอสามารถช่วยให้ชื่อกรุ๊ปร่วมงานกับสองสามี ภรรยาฮิลล์ได้

ความรู้สึกที่ไม่มีทางให้คนควบคุมได้แบบนี้ อยู่ ๆ ก็ทำให้ถึง เพิ่งรู้สึกไม่ค่อยชอบใจขึ้นมา

เขาพิงเก้าอี้กลับไปอย่างขี้เกียจ นัยน์ตาสีดำวิเคราะห์สรั่วนิ่ง

ที่เอาสองมือเท้าโต๊ะอยู่ตั้งแต่ตัวจรดท้ายอย่างเรียบเฉยอยู่

น้ำหอมกลิ่นจาง ๆ แต่ทำให้คนรู้สึกไม่สนใจไม่ได้ ลอยเข้าสู่ โสตประสาทของเขาอย่างไม่มีทางต่อต้านได้

ลี่ถึงเซิ่งขมวดคิ้วขึ้นทีหนึ่ง เหมือนกับว่าอยากจะสลัดความ รู้สึกแบบนี้ทิ้งไปจากสมอง “คุณมีความมั่นใจขนาดนี้เลยเหรอ? จนกระทั่งถึงตอนนี้ คนที่มีความมั่นใจร้อยทั้งร้อยกับผม ล้วน พ่ายแพ้ไปแล้วทั้งนั้น คนที่คุยโวโอ้อวดต่อหน้าผมเอาไว้ แต่ตอน หลังทําไม่ได้…..…..

เขาตั้งใจพูดไม่หมด และที่มุมปากมีรอยยิ้มที่มีความหมายลึก ซึ้งอันหนึ่งแฝงอยู่ “คงจะไม่ใช่แค่ไล่ออกง่าย ๆ แน่ คนไร้ค่าที่มา ใช้เวลาอันมีค่าของผมแล้วแต่กลับทำอะไรไม่ได้ ผมจะต้องให้เขาจ่ายค่าตอบแทนแน่”

ในคำพูดของลี่ถึงเซิ่งแฝงไว้ด้วยการตักเตือนอย่างเต็มเปี่ยม สวี่รั่วนิ่งเหมือนกับจะไม่ได้สนใจการตักเตือนของเขาเลยสัก นิด หรือว่าเธออาจจะมีความมั่นใจอย่างเต็มเปี่ยมอยู่

ลี่ถึงเพิ่งเห็นเธอแค่ยิ้มจาง ๆ ที่หนึ่ง หลังจากนั้นดวงตาคู่ที่ เหมือนว่าสามารถพูดได้ของเธอก็จ้องมองเขาอย่างจริงจัง เรียว ปากแดงค่อย ๆ ขยับขึ้น

“ประธานลี่ คุณวางใจเถอะ คำตอบที่ฉันส่งมอบออกมาจะต้อง ทำให้คุณพอใจแน่ ถ้าหากว่าฉันไม่สามารถทำให้สองสามี ภรรยาฮิลล์มาร่วมงานกับคุณได้ ถ้าอย่างนั้น ชาตินี้ฉันก็จะ ขายตัวให้กับชื่อกรุ๊ปเลย แล้วจะปรุงน้ำหอมให้บริษัทที่สูงส่งนี้ ฟรี ๆ เลย เป็นไง? การเดิมพันขอฉันนี้ไม่น้อยเลยนะ!!

หลังจากที่สวี่รั่วฉิงพูดจบ แล้วในตอนที่ผู้ชายคนนี้ไม่ทัน สังเกต ก็สูดลมหายใจเข้าเบา ๆ ที่หนึ่ง และกำมือของตัวเองไว้ แน่น

ครั้งนี้เธอเดิมพันสูงเกินไปแล้ว

ถ้าแค่พ่ายแพ้ ก็จะต้องทำงาน ให้ถึงเชิงฟรี ๆ ตลอดกาลเลยนะ

เธอจะพ่ายแพ้ไม่ได้ จะต้องทำสำเร็จเท่านั้น ดวงตาที่สวยงามของถึงเพิ่งค่อย ๆ รุกโชนขึ้น หลังจากที่ เงียบไปหลายวินาทีแล้ว เขาก็พูดเสียงขรึมขึ้นว่า “คุณเดิมพันสูงขนาดนี้ เพื่ออะไร?”

เขาไม่เชื่อว่าสรั่วจึงจะเป็นคนดีเลิศประเสริฐศรี ที่ไม่ต้องการ อะไรเลย

สรั่วนิ่งเม้มปากขึ้นเล็กน้อย แน่นอนว่าเธอจะพูดเรื่องที่ตัวเอง

ต้องการแก้แค้นสวรั่วให้ถึงเพิ่งรู้ไม่ได้

โลกภายนอกลือกันมากมายว่าถึงเพิ่งจะแต่งงานกับสรั่วยี แล้ว คาดว่าตอนนี้ความรู้สึกของทั้งสองคนน่าจะดีต่อกันมาก

ตัวเองจะแก้แค้นสวรั่ว และแย่งทุกอย่างที่เป็นของตัวเอง กลับมาจากมือของเธอ ก็จะต้องจัดการถึงเพิ่งให้อยู่หมัด ให้ได้ ก่อน

สวี่รั่วฉิงปรับสภาพจิตใจของตัวเองกลับมาให้ดีได้อย่าง รวดเร็ว ในน้ำเสียงแฝงไว้ด้วยความมีเสน่ห์และความ คล่องแคล่ว “ประธานลี่ ถ้าหากฉันจะพูดว่าฉันทำเพื่อคุณล่ะ?”

กลิ่นหอมจาง ๆ บนร่างกายของหญิงสาวติดตามการกระทำ ทุกท่วงท่าของเธอ แล้วก็เข้ามายึดครองประสาทรับกลิ่นของถึง เซิ่ง อย่างไม่มีเหตุผลอีกครั้ง

เมื่อวานก็เป็นอย่างนี้ หลังจากที่สรั่วนิ่งจากไปแล้ว เขาก็ถูก ความง่วงเข้าจู่โจม พอผ่านไปไม่นานก็นอนหลับไปเลย

ลี่ถึงเพิ่งจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าที่มีท่าทางตั้งใจยั่วยุเขานี้ แล้วก็หัวเราะพรืดขึ้นมาค่หนึ่ง “แค่ผ่อนลมหายใจตอนจูบก็ยัง ไม่เป็น ยังอยากจะมาหว่านเสน่ห์ใส่ผม ไปเรียนมาเพิ่มก่อนเถอะ”

หลอานนิ่งใบหน้าบูดบึงหน้าจากห้องทำงานของประธาน

ลี่

ประธานกับช่วยเกิดอะไรกันขึ้นอีกแล้ว เมื่อวานที่ช่วยแอนออกไปจากห้องงานประธาน ก็มีท่าทางแบบเหมือนกัน

หลอานผลักประตูเข้ามา ประทาน ผมเอารายงานการเงิน ของ

ถึงเพิ่งยังคงท่าทีแบบที่หลีอานคุ้นเคย ปฏิกิริยาเรียบกำลังแก้ไขรายงานอยู่ แม้แต่หน้ายังไม่ขึ้นมาเลย

วางไว้ตรงเถอะถึงสั่งออกไปเบา

หลี่อานรู้สึกสงสัย ดูไปแล้วประธานไม่โมโหอยู่งั้นทำไม ตอนผู้ช่วยแอนออกมากลับอย่างงั้น

สรั่วนิ่งว่าตัวเองเป็นคนที่สภาพจิตใจเลวแล้ว

นักจะทำให้เธอโกรธขึ้นมาได้ แต่ว่าเพิ่งกลับมักจะสามารถทำให้เธอโกรธมาได้อย่าง

ง่ายดาย เมื่อก็เป็น วันเป็นเหมือนกันอีก
ใครหว่านเสน่ห์ใส่เขากัน

ตัวเองแค่อยากจะแก้แค้นสวรั่วเท่านั้น โอเคไหม

สวี่รั่วฉิงกัดฟันกรอก แล้วนั่งลงไปอย่างโกรธจัด เปิด คอมพิวเตอร์ขึ้นมา พอตอนที่กำลังจะเริ่มวางแผนว่าจะปรุง น้ำหอมยังไงเพื่อให้ได้แบบที่จะมาทำให้สองสามีภรรยาฮิลล์ พอใจ และสามารถมาช่วยให้สองสามีภรรยาฮิลล์มาร่วมงานกับ ลี่ชื่อกรุ๊ปได้ แล้วเสียง “ติ๊งต่องคำหนึ่งก็ดังขึ้น และมีแจ้งเตือน อีเมลเข้ามาฉบับหนึ่งให้สรั่วถึง

เป็นไปตามคาด เป็นอีเมลที่สรั่วยส่งมา สวี่รั่วจึงปรับอารมณ์ของตัวเองให้เป็นปกติ แล้วเปิดอีเมลออก

สวี่รั่ว อยากจะได้น้ำหอมจนทนรอไม่ไหวแล้ว เธอออกคำสั่ง กับสวี่รั่วฉิงในอีเมลว่า “แอนนา เร็ว ๆ หน่อย ฉันต้องการใช้ น้ำหอมด่วน ถ้าหากว่าต้องการเงินเพิ่มก็ไม่มีปัญหา ฉันต้องการ ให้ได้รับน้ำหอมพวกนั้นอย่างรวดเร็วที่สุด!

เพราะว่าค่าพูดประโยคนั้นของถึงเชิง ทำให้สรั่วงอารมณ์ ไม่ดีตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แล้วสรั่วก็มาพุ่งใส่หัวหอกเองนะ อย่า มาโทษเธอว่าไม่เกรงใจละกัน!

ในเมื่อว่าที่สามีของเธอมาทำให้ฉันอารมณ์ไม่ดีก่อน งั้นก็ขอ ให้เธอเสียเงินเยอะ ๆ หน่อยละกัน จะได้ทำให้ฉันหายอารมณ์ เสียสักหน่อย! สวี่รั่วนิ่งคิดไป แล้วก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ออกมาที หนึ่ง
เธอตอบกลับไปอย่างเชื่องช้าว่า “คุณสวี่ ปรุงน้ำหอมจะต้อง ใช้เวลา วันนี้คุณเพิ่งจะส่งตัวอย่างน้ำหอมมาให้กับฉัน ฉันไม่ สามารถปรุงน้ำหอมออกมาได้ทันทีหรอกนะ! ถ้าหากคุณติว่าฉัน ทำช้า คุณก็สามารถไปจ้างคนอื่นที่เก่งกว่าได้ แล้วอีกอย่าง ฉัน ได้ตรวจสอบน้ำหอมขวดนี้ดูแล้ว ราคาวัตถุดิบนั้นสูงมาก คุณส กรุณาจ่ายค่าซื้อวัตถุดิบเพิ่มมาด้วย ค่าวัตถุดิบสามล้าน

สวี่รั่วได้รับอีเมลของสวี่รั่วฉิง แล้วก็โมโหเป็นอย่างมาก แค่นักปรุงน้ำหอมคนหนึ่ง ทำไมถึงได้มาพูดจากับเธอแบบนี้

ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่าตอนนี้มีแต่แอนนาเท่านั้นที่พูดว่า สามารถปรุงน้ำหอมสูตรเหมือนกันออกมาได้ เธอก็จะทำให้นัก ปรุงน้ำหอมคนนี้อยู่ในวงการนี้ต่อไปอีกไม่ได้แน่

สวี่รั่ว กัดฟันกรอกอย่างแรง แล้วก็ล้วงโทรศัพท์ออกมาและ โอนเงินให้สรั่วนิ่งไปอีกสามล้าน

สวี่รั่วฉิงมองโทรศัพท์ที่หนึ่ง แล้วก็ฮัมเพลงขึ้นอย่างอารมณ์ดี

มาก

คืนนี้จะต้องพาส ฝานและสวีทานลูกรักทั้งสองคนออกไป กินมื้อใหญ่กันสักหน่อยแล้ว

สรั่วจึงผลักประตูบ้านเข้ามา สบู่หานก็รออยู่ที่หน้าประตู นานแล้ว ก็เลยใบหน้าน้อย ๆ ขึ้นมา แล้วพูดขึ้นอย่างชาญฉลาด ว่า “วันนี้คุณแม่กลับมาเร็วจังเลยค่ะ! หนูกับพี่ได้เตรียมวัตถุดิบของอาหารเย็นไว้เรียบร้อยแล้วค่ะ!!

สวี หานมีท่าทางตื่นเต้นเตรียมพร้อมที่จะได้รับคำชื่นชม

สวฝานเดินออกมาจากห้องรับแขกช้า ๆ น้ำเสียงเย็นเฉียบ เหมือนกันพ่อของเขายังไงอย่างงั้น “แค่เรื่องธรรมดาเล็กน้อย มี อะไรจะต้องชื่นชมกัน

พอเด็กสาวได้ยินพี่ชายพูดแบบนี้ ก็ไม่พอใจขึ้นมา ปากเล็ก ๆ ขึ้นมาเล็กน้อย

สวี่รั่วฉิงเอากระเป๋าวางลงบนที่แขวนเอนกประสงค์ และถอด รองเท้าส้นสูงออก แล้วก้มตัวลงไปแล้วทิ้งรอยจูบไว้บนแก้มของ สวี่อี้หานอันหนึ่ง

รองจูบสีแดงรอยหนึ่งประทับไว้บนแก้มใสสะอาดของส

หาน

หลังจากผ่านไปไม่กี่วินาทีแล้ว สบู่หานก็ตั้งสติกลับมาได้ “คุณแม่หอมแก้มหนูแล้ว ฮิ ฮิ” จากนั้น เธอก็ทำหน้าผีใส่สว ผ่านทีหนึ่ง

ใครใช้ให้นายว่าฉัน เห็นไหมคุณแม่หอมแก้มฉันแล้ว ไม่หอม แก้มนาย โมโหหรือเปล่าล่ะ!

บนใบหน้าที่น่ารักของสผ่าน ไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ เหมือนกับ เป็นผู้ใหญ่ที่โตแล้วคนหนึ่ง ที่เก็บอารมณ์ของตัวเองไว้ได้ดีมาก สรั่วนิ่งที่คุ้นเคยกับสอี้ฝานดี รู้ว่าตอนนี้เจ้าเด็กคนนี้กำลังไม่ พอใจขึ้นมาแล้ว
เธอจับแก้มที่ขาวใสกลม ๆ ของสอี้ฝาน ใบหน้าเล็ก ๆ ที่เด้ง ดึง แล้วก็ทิ้งรอยจูบไว้บนใบหน้าของลูกรักอันหนึ่ง

ดวงตาโตที่ดำสนิทของสวีผ่านค่อย ๆ มองขึ้นมา แล้วแก้ม แดงขึ้นเล็กน้อย “ผมอายุหกขวบแล้ว ไม่จำเป็นจะต้องให้คุณแม่

มาหอมแก้มเป็นรางวัลแล้ว”

สรั่วฉิงทั้งอยากหัวเราะและอยากโมโห นิสัยที่ปากกับใจไม่ ตรงกันแบบนี้ ตกลงได้สืบทอดจากใครมานะ!

พอคิดถึงผู้ชายคนนั้น ถ้าเกิดว่าขอหอมแก้มแบบลูก ๆ ขึ้นมา บ้าง ใจของเธอก็กระตุกขึ้นที่หนึ่ง และก็ตัวสั่นทั้งตัว