บทที่ 13 กลิ่นน้ำหอมบนตัวคุณ ทำให้ผมสะอิดสะเอียน

สรั่วกลัวว่าตัวเองจะจำผิดไป จึงเอาพวกน้ำหอมที่สรั่วนิ่ง เหลือทิ้งไว้ ออกมาเปรียบเทียบกันดูแล้ว ก็เชื่อมั่นเป็นอย่างยิ่งว่า น้ำหอมที่แอนนาปรุงออกมาเหมือนกับของที่สรั่วนิ่งเหลือทิ้งไว้ ยังไงอย่างงั้น

ในเมื่อน้ำหอมที่แอนนาปรุงออกมาเหมือนกับที่สรั่วนิ่งเหลือ ทิ้งไว้เลย งั้นก็ไม่ต้องใช้อย่างประหยัดแล้ว

ลี่ถึงเซิ่งชอบกลิ่นน้ำหอมอย่างนี้ เธอก็จะให้ข้าวของทั้งหมด ของตัวเองมีกลิ่นน้ำหอมนี้ให้หมด

สรั่วเรียกสาวใช้เข้ามา แล้วน้ำหอมหนึ่งในนั้นยื่นให้กับเธอ แล้วสั่งต่อว่า “ช่วยฉันเอาน้ำหอมขวดนี้ไปฉีดใส่เสื้อผ้าทั้งหมด เลย!”

แล้วสาวใช้ก็ทำตามที่สรั่วยสั่งให้เอาน้ำหอมไปฉีดใส่ตู้ เสื้อผ้าทุกตู้ในห้องแต่งตัวทั้งหมดของเธอ

หลังจากที่สรั่วยตรวจสอบดูแล้วก็มีรอยยิ้มพึงพอใจออกมา

ถึงแม้จะไม่รู้ว่าทำไมน้ำหอมพวกนั้นที่สรั่วนิ่งเหลือทิ้งไว้จะ สามารถผ่อนคลายอาการนอนไม่หลับของถึงเพิ่งได้ แต่ว่าขอ แค่มีน้ำหอมที่แอนนาปรุงขึ้นมา เธอก็จะสามารถพึ่งพาการผ่อน คลายอาการนอนไม่หลับของถึงเซิ่ง มาอยู่ข้างกายของเธอได้ อย่างเหนียวแน่นแล้ว
นอกจากตัวเองแล้ว ยังจะมีใครสามารถผ่อนคลายอาการนอน ไม่หลับของเขาได้อีก?

ไม่มีแล้ว!

สุดท้ายคนที่จะสามารถพึ่งจุดนี้จนได้กลายเป็นคุณนายน้อย

ก็มีแต่ตัวเองแล้ว!

“ช่วยฉันเตรียมข้าวของในการอาบน้ำหน่อย ฉันจะไปแช่ น้ำนมสักหน่อย” สวยรับสั่งขึ้นเสียงอ่อน “รอถึงเพิ่งกลับมา แล้วอย่าลืมมารายงานให้ฉันด้วยล่ะ อ๋อ ใช่แล้ว น้ำใน อ่างอาบน้ำอย่าให้ร้อนมาก มันไม่ดีต่อผิว แล้วก็อย่าลืมหยด น้ำมันหอมกลิ่นกุหลาบลงข้างในนิดหนึ่งด้วยนะ บนเสื้อคลุมอาบ น้ำก็อย่าลืมฉีดน้ำหอม ใส่สักหน่อยด้วยนะ

เธอจะต้องทำตัวให้กระปรี้กระเปร่า รอคอยถึงเพิ่งกลับมา คฤหาสน์ในตอนกลางคืน

กลางดึก ดวงจันทร์และดวงดาวเต็มท้องฟ้า

สวี่รั่วยีเปลี่ยนเป็นชุดชุดนอนคอปกสูงเรียบร้อยทำจากผ้าฝ้าย ตามสไตล์คุณหนูผู้ดี ผมที่เกือบจะแห้งม้วนเป็นมวยก้อนอยู่บน หลังศีรษะ

“ถึงเซิ่งยังไม่กลับมาอีกเหรอ?” ในใจของสรั่วยีร้อนรน ผ่าน ไปครู่หนึ่งเธอก็ดูโทรศัพท์ครั้งหนึ่ง เฝ้ารอตั้งแต่ห้าโมงเย็นรอมา จนถึงสี่ทุ่มกลางคืน ลี่ถึงเซิ่งก็ยังไม่กลับมาอีก

“คุณชายยังไม่กลับมาค่ะ” สาวใช้วิ่งขึ้นวิ่งลง เพื่อรายงานข่าวให้สวี่รั่วยี

สวี่รั่วสะบัดมือเล็กน้อย “ถ้าถึงเพิ่งกลับมาแล้วก็รีบมาบอก ฉัน”

ถึงเชิงยิ่งอยู่ก็ยิ่งปฏิบัติอย่างเย็นชาต่อตัวเองแล้ว โลก ภายนอกลือกันว่าพวกเขาจะแต่งงานกันแล้ว แต่ว่าทุกครั้งที่เอ่ย ถึงเรื่องนี้ หน้าตาที่หล่อเหลาของชายหนุ่มก็จะเคร่งขรึมขึ้น เพื่อ เตือนให้ตัวเองว่าไม่ยุ่งเรื่องคนอื่นมากเกินไป

จะพึ่งน้ำหอมที่แอนนาปรุงขึ้นมาเพื่อแย่งความรู้สึกดีที่ถึงเชิ งมีต่อตัวเองกลับคืนมา นี่เป็นหนทางสุดท้ายแล้ว

ถ้าหากว่าแม้แต่น้ำหอมก็ไม่มีประโยชน์……..

คุณสวี ชุณชายกลับมาแล้วค่ะ!” สาวให้เห็นรถไม่บัคสีดำคัน หนึ่งขับเข้ามาในโรงจอดรถ ก็รีบวิ่งมายังห้องนอนของสวี่รั่ว อย่างเร่งด่วน

สวี่รั่ว ดีอกดีใจเป็นอย่างมาก แล้วก็จัดการกับเสื้อผ้าบนตัว เล็กน้อย “ฉันเป็นแบบนี้สวยหรือยัง?”

“สวยแน่นอนอยู่แล้ว!” รับเงินของสรั่วมา ก็แน่นอนว่าจะ ต้องทำให้สรั่วดีใจ สาวใช้นั้นรู้จุดนี้เป็นอย่างดี

สรั่วยครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง แล้วก็ให้สาวใช้ช่วยเอาผ้าคลุมขน แกะงานถักมือมาให้ตัวเองตัวหนึ่ง แล้วคลุมไว้บนตัว ดูไปแล้วก็ เหมือนกับภรรยาที่เพิ่งแต่งงานใหม่แล้วรอสามีกลับบ้านเลย

เธอเม้มปากเล็กน้อย แล้วก็ออกไปจากห้องนอนอย่างอ่อนโยนและโอ่อ่า แล้วมารอถึงเชิงอยู่ที่ห้องรับแขก

“คุณชายกลับมาแล้วเหรอครับ” พ่อบ้านรับเสื้อสูทที่ถึงเซิ่ง ยื่นมาให้ แล้วก็เอาเสื้อพาดไว้ที่ข้อพับอย่างที่เคารพนับถือ แล้วก็ พยักหน้าให้ทีหนึ่งอย่างแสดงความเคารพ “คุณลำบากแล้ว จะ ต้องเตรียมอาหารมื้อดึก ให้คุณไหมครับ? พ่อครัวในบ้านกำลัง รอคุณกลับมาอยู่ครับ…….

ดวงตาเย็นชาของถึงเพิ่งกวาดมองพ่อบ้านอย่างเรียบเฉย หนึ่ง แล้วริมฝีปากบางก็ขยับขึ้น “ไม่ต้องแล้ว ชงกาแฟแก้วหนึ่ง ส่งมาให้ที่ห้องหนังสือก็พอ”

สรั่วเดาออกนานแล้วว่าถึงเพิ่งกลับมาดึกดื่นขนาดนี้ จะ ต้องไปที่ห้องหนังสือต่อแน่ เธอได้ให้คนบดกาแฟของKlatch Coffee ไว้แก้วหนึ่งแล้ว แล้วก็ยกมาเองกับมือ เดินมาถึงตรง หน้าถึงเชิง แล้วมีท่าทางที่อ่อนโยนอ่อนหวาน “ถึงเซิ่ง คุณกลับ มาดึกขนาดนี้ คงจะเหนื่อยมากละซิ เมื่อกี้ฉันเพิ่งทำกาแฟKlatch Coffeeที่คุณชอบที่สุดเองกับมือมาแก้วหนึ่ง คุณจะลองดื่มดูก่อน หน่อยไหม?”

ร่างกายที่สูงใหญ่ของถึงเพิ่งหยุดลง เขาเอียงตัวมองสรั่ว ที่เดินมาทางตัวเอง กลิ่นหอมกลิ่นหนึ่งลอยมาตามสวยีที่ยิ่งเดินเข้ามาใกล้ ยิ่ง

ดมก็ยิ่งเหม็น

มุมปากของสวี่รั่ว คลี่รอยยิ้มที่ได้ใจออกมาอันหนึ่ง เขาคงจะ ได้กลิ่นกลิ่นหอมบนตัวของตัวเองแล้วละซิ?
แต่ใครจะไปนึกว่าวินาทีต่อมา คิ้วคมของถึงเชิงขมวดกัน เป็นปมขึ้นมาอันหนึ่ง แล้วตอนที่สรั่วเข้ามาใกล้เขาอีกครั้ง ตอนที่มือขาวเรียวเตรียมจะแตะต้องตัวเขานั้น เขาก็สะบัดกาแฟ ที่มือของสรั่วถืออยู่จนคว่ำไปเลย

เสียงดัง“แคร้ง”ทีหนึ่ง แก้วกระเบื้องโบราณที่มีมูลค่าสูง ตกลงสู่พื้นกระเบื้องหินออน แล้วกลายเป็นแตกละเอียด

“ถึงเซิ่ง นี่คุณเป็นอะไรไปคะ?” สรั่วยีคิดไม่ถึงเลยว่าความ เป็นห่วงเป็นใยจากความประสงค์ดีของตัวเอง ทำไมถึงได้ทำให้ ลี่ถึงเซิ่งเกิดความโมโหได้ขนาดนี้

ในดวงตาโต ๆ ของสวยเต็มไปด้วยน้ำตา ราวกับว่าได้รับ ความลำบากใจอย่างใหญ่หลวง

ใบหน้าที่ใหญ่เท่าหนึ่งฝ่ามือ เปลี่ยนเป็นสีขาวซีด ดูน่าสงสาร ไปหมด จนรบกวนจิตใจผู้คน

ลี่ถึงเซิ่งขมวดคิ้วขึ้น ในแววตามีแววรังเกียจกะพริบขึ้น เขารีบ เดินไปทางห้องหนังสืออย่างไม่ให้สุ่มเสียง พอเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ฝีเท้าก็หยุดลง แล้วหันตัวมา “วันนี้คุณไม่ต้องมาพักผ่อนกับผมที่ ห้องแล้ว”

“อะไรนะ?” สวี่รั่วตกใจจนหน้าขาวซีด

เหตุผลที่สำคัญที่สุดที่เธอสามารถอาศัยอยู่ระยะยาวใน คฤหาสน์ของถึงเซิ่งได้ก็เพราะว่า ถึงเพิ่งห่างเธอไม่ได้

ถ้าไม่มีเธอ ถึงเซิ่งก็ไม่มีทางที่จะผ่อนคลายอาการนอนไม่หลับ!

แต่ว่าตอนนี้ถึงกลับพูดออกมาว่าไม่จําเป็นจะต้องให้เองไปด้วยแล้ว มันเท่ากับว่าความสำคัญที่เขา โดนพรากไปไม่เหรอ

ถึงเชิง เป็นเพราะว่ากาแฟปัญหาเหรอ? ฉันเพิ่งบดครั้งแรก บดได้ดีเท่าไหร่…….ริมฝีปากของอย่างรวดเร็ว ในเสียงที่อ่อนโยนแฝงไว้ด้วยความสะอื้น

แววตาของถึงเหล่มองสรั่วอย่างเย็นชา น้ำหอมคุณใช้วันนี้ ไม่ต้องใช้อีก

ใบหน้าเรียวเล็กของสวี่รั่วยเปลี่ยนเป็นขาวขึ้นทันที

ในดังอื้ออึงไม่หยุด

ถึงเซิ่งพูดนะ?

น้ำหอมเธอใช้ในนี้เหม็นเหรอเป็นไปยังไงนี่เป็น น้ำหอมที่แอนนาวิเคราะห์จากพวกน้ำหอมสรั่วนิ่งเหลือทิ้งไว้ แล้วตั้งใจทำขึ้นมา เธอเองก็ได้ดมเองกับมาแล้วไม่มี ปัญหาอะไร

“เซิ่ง ร่างกายคุณไม่สบายหรือเปล่าเหมือนกับผ่านยีพยายามแก้ต่าง เธอเพิ่งเข้าไปใกล้ถึงเซิ่งก้าว หนึ่ง น้ำเสียงเย็นชาของชายหนุ่มสกัดกั้นไว้แล้ว

“สรั่วถ้าคุณไม่อยากอยู่นี่แล้ว รีบหัว” ถึงไม่ค่อยพูดคําหยาบคาบกับสรั่ว แต่ว่ากลิ่นบนตัวของหญิง สาวในตอนนี้ ทําให้เขาสะอิดสะเอียน แล้วยังอยากจะอ้วกด้วย

“ผมขอเตือนคุณครั้งสุดท้าย ต่อไปถ้าจะปรากฏตัวต่อหน้าผม

อย่าให้ผมได้กลิ่นนี้อีกเด็ดขาด” หลังจากที่ถึงเพิ่งตักเตือน อย่างเย็นชาเสร็จ แล้วก็เดินไปทางห้องหนังสืออย่างไม่ระลึกถึง อะไรเลย

ทิ้งสวยไว้อย่างน่าสงสารอยู่ในห้องรับแขกที่ตกแต่งหรูหรา

อยู่คนเดียว

ทำไมถึงได้เป็นแบบนี้?

ทั้ง ๆ ที่น้ำหอมไม่มีปัญหาอะไรทั้งนั้น ทำไมถึงเพิ่งถึงได้มี ปฏิกิริยาแรงขนาดนี้ละ

หรือว่าเขาไม่ควรจะลุ่มหลงกับกลิ่นบนตัวเธอจนโงหัวไม่ขึ้น หรอกเหรอ?

สวี่รั่วยีกัดริมฝีปากสีชมพูของตัวเองไว้อย่างแรก ใบหน้าที่ยัง ทำให้คนดูแล้วน่าสงสารทุกที่และทำให้คนรัก ตอนนี้กลับความ โกรธยึดครอง และดูโหดเหี้ยมมากขึ้น

หลังจากผ่านไปไม่กี่นาทีแล้ว สรั่วก็กลับมาถึงห้องของตัว เองอย่างโมโห แล้วเปิดคอมพิวเตอร์ขึ้นมาและหาอีเมลของแอน นาจนเจอ

ในเมื่อรับเงินของเธอไปแล้ว แต่ว่าน้ำหอมที่ปรุงออกมาไม่ เพียงไม่ช่วยให้เธอได้ถึงเพิ่งกลับมา กลับยิ่งทำให้ชายหนุ่มรังเกียจเธอมากขึ้นอีก

“นํ้าหอมของคุณมันอะไรแอบใส่ของอะไรไม่ ควรใส่ลงไปด้วยหรือเปล่าทำไมถึงไม่รับเท่าที่ควร ล่ะ

สวี่รั่วนิ่งเพิ่งน้ำเสร็จ และคลุมเสื้อคลุมอาบไว้ แล้วนั่ง อยู่

ดวงตาแอปริคอทที่สว่างสดใสจ้องมองอีเมลที่สรั่วยมา แล้วก็หัวเราะ

ท่าลี่ถึงเพิ่งคงจะลิ้มลองแล้ว

สําหรับคนทั่วไปมา

แตกต่างอะไรกับของที่ผ่าน

แต่สำหรับแล้วนั้น มันเหมือนกันแล้ว!