บทที่ 12 น้ำหอมที่แอนนาส่งมา

ผู้ชายในโลกนี้ล้วนมืดมิดเหมือนกันหมด ถึงแม้จะเป็นผู้ชายที่หล่อมากแค่ไหนก็เหมือนกัน!

ถ้าหากว่าถึงเพิ่งกล้าบอกให้เธอนอนด้วยจริง ๆ เธอก็จะจาก ไปทันที หนทางที่อยากจะแก้แค้นสวรั่วนั้นมีเยอะแยะ ไม่ได้มี แค่เขาถึงเพิ่งคนเดียวหรอก

ริมฝีปากสีแดงสดของสวี่รั่วนิ่งคลี่ยิ้มที่เยาะเย้ยอันหนึ่งออกมา คิดไม่ถึงว่าพ่อของลูกรักของเธอก็ไม่ได้แตกต่างอะไรกับพวก ผู้ชายข้างนอก เป็นแค่คนหนึ่งที่ใช้แต่ของส่วนล่างมาคิด วิเคราะห์

คิ้วคมสวยของถึงเพิ่งยกขึ้นเล็กน้อย แล้วจึงไปข้างหลัง ร่างกายช่วงบนตกสู่ความนุ่มสบายของเก้าอี้ทำงาน

เธอจ้องมองหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าอย่างขี้เกียจ รูปโฉมที่มี เสน่ห์ดึงดูดคน รูปร่างที่สูงโปร่ง เส้นเสียงที่ไพเราะ

จากการยั่วยุและเป็นฝ่ายมาจูบเขาก่อนตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ เหมือนกับเอาแต่คอยบอกกับเขาว่า ตัวเองเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ อยากจะยั่วยวนเขา

แต่ตอนนี้ ดวงตาที่ง่วงงุนของสรั่วจึงกำลังมีแววโมโห กะพริบขึ้น บนใบหน้าขาวใสมีรอยแดงแต่งแต้มอยู่
ไม่ได้เป็นเพราะว่าเขินอาย แต่เป็นเพราะว่าโมโห

มีความหมายดี

ริมฝีปากบางของถึงเพิ่งขยับเล็กน้อย “หลีอานไม่ได้พูดผิด ผู้ ช่วยของผมไม่จำเป็นจะต้องนอนเป็นเพื่อนผม

“งั้นที่ประธานบอกว่าให้ฉันนอนพักผ่อนกับคุณด้วยคือ?” มือทั้งสองข้างของสวี่รั่วนิ่งกอดอกเอาไว้ นอนพักผ่อนกับเขายัง จะเป็นการนอนพักผ่อนกับเขาง่าย ๆ เหมือนอย่างคำพูดเหรอ? คิดว่าเธอเป็นเด็กสามขวบหรือไง

ลี่ถึงเซิ่งชัดเจนดีว่าสรั่วจึงเข้าใจความหมายของเขาผิดไป แล้ว แต่ว่าแกล้งหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้านี้แล้วมันสนุกดีจริง ๆ

เขากดรีโมทบังคับที่หนึ่ง แล้วประตูที่ปิดสนิทอยู่ในห้อง ทำงานก็เปิดออก ข้างในเป็นห้องนอนที่ตกแต่งอย่างหรูหรา มี เตียงใหญ่ที่ดูน่านอนสบายอยู่หลังหนึ่ง และตู้เก็บเหล้าที่เป็นกระ จกใส โซฟา ตู้เสื้อผ้า อะไรที่สมควรมีล้วนมีครบ ดูท่าเวลาปกติ คงจะมีงานอดิเรกกับผู้หญิงอยู่ในนี้ไม่น้อยเลย

“ประธานลี่ ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าคนที่ดูแลจัดการซื้อกรุ๊ปจนได้ กลายเป็นองค์กรชั้นนำในประเทศอย่างคุณ จะเป็นเหมือนอย่าง คนอื่น ที่ต้องให้ลูกน้องผู้หญิงของตัวเองมานอนเป็นเพื่อนด้วย

ลี่ถึงเพิ่งลืมตาขึ้นมา แล้ววิเคราะห์สรั่วนิ่งตั้งแต่บนลงล่างดู

หลังจากผ่านไปไม่กี่วินาที เขาก็ลุกขึ้นมา แล้วเดินไปตรงหน้า หญิงสาวอย่างพึงพอใจ “ผมนอนเตียง คุณนอนโซฟา”
สวี่รั่วนิ่งค่อย ๆ ลืมตาโตขึ้นมา แล้วมองผู้ชายที่จ้องมองตัว ៗ เองจากบนลงล่างอย่างตกตะลึง

เขานอนเตียง ตัวเองนอน โซฟาเหรอ?

นี่มันเล่นอะไรกัน?

ลี่ถิงเชิงชื่นชมท่าทางตกใจของสวี่รั่วนิ่งเสร็จ ก็หรี่ตาลงอย่าง พึงพอใจ นิ้วมือดีดหน้าผากของเธอเบา ๆ ที่หนึ่ง “ความหมาย ตามคำพูด ผมนอนเตียง คุณนอนโซฟา นี่เป็นการลงโทษของ คุณ ถ้าหากว่าทำไม่สำเร็จ เรื่องการเจรจากับสองสามีภรรยา ลล์ คุณก็ไม่ต้องไปแล้ว”

หลังจากถึงเพิ่งพูดจบ ก็ก้าวขายาว ๆ เดินเข้าไปในห้องข้าง ใน ทิ้งสวี่รั่วนิ่งไว้ยืนมองแผ่นหลังของเขาอย่างนิ่งอึ้ง พอสวี่รั่วฉิงตั้งสติกลับมาได้ แล้วเข้ามาถึงในห้อง

ข้าง ๆ เตียงกว้างใหญ่สีขาว มีเก้าอี้ไว้แต่งตัววางอยู่อันหนึ่ง ที่ข้าง บนนั้นมีเสื้อสูทและเนกไทที่ถึงเพิ่งเพิ่งถอดออกเมื่อวางพาด อยู่

แต่บนโซฟาที่มีระยะห่างแน่นอนกับเตียงนั้น มีหมอนนุ่มที่ สวยงามและผ้าห่มลายหงส์วางอยู่

ถึงแม้ว่าจะเป็นโซฟา แต่ที่จริงก็ใหญ่พอ ๆ กับเตียงสองที่นอน และสามารถนอนได้ถึงสองคน

หรือว่าที่นี่ถึงเพิ่งบอกให้ตัวเองนอนพักผ่อนกับเขา จะเป็นการ นอนธรรมดาที่เขาก็นอน ตัวเองก็นอนเหรอ?
ถึงแม้ว่าจะเป็นความต้องการที่แปลกประหลาด แต่ว่าก็ไม่ได้ ทําให้เกิดความเสียหายจริง ๆ กับเธอสักหน่อย

แล้วพอดีเมื่อวานเธอก็ไม่ได้นอนมาดี ๆ เลยรีบถือโอกาสนี้ นอนชมเชยสักหน่อย

สวี่รั่วนิ่งถอดรองเท้าส้นสูงออก แล้วนอนลงบนโซฟา และหม ผ้าให้เรียบร้อย

พอหลับตาลง ความง่วงงุนก็ถาโถมเข้าใส่ ผ่านไปไม่นานเธอ ก็นอนหลับไปเลย

ลี่ถึงเพิ่งที่อยู่บนเตียงลืมตาขึ้น และมองไปทางก้อนกลม ๆ ที่ อยู่บนโซฟา

สวี่รั่วนิ่งเชื่อฟังราวกับเป็นกระต่ายน้อยตัวหนึ่ง ที่คว่ำอยู่ในรัง

น้อย ๆ ของตัวเอง และนอนหลับไป

แม้แต่ตัวถึงเพิ่งเองก็ยังไม่รู้ตัวว่า เขาที่ปกติจะมีท่าที่อ่อน โยนต่อผู้หญิงน้อยมากนั้น ตอนนี้ที่มุมปากกลับแฝงไว้ด้วยรอย ยิ้มจาง ๆ อยู่

คราวที่แล้วหลังจากที่ผู้ช่วยแอนคนนี้ออกไปจากห้องทำงาน ของตัวเองแล้ว เขาที่ทำงานอย่างหนักไม่ได้หลับตามาตลอด กลับอยู่ ๆ ก็รู้สึกง่วงขึ้นมา

ครั้งแรกอาจจะเป็นความบังเอิญ ครั้งที่สองก็อาจจะบังเอิญ วัน นี้ก็เลยให้เธอมานอนพักผ่อนกับตัวเอง ดูซิว่ามันจะคือความ บังเอิญหรือเปล่า
อากาศในห้องเต็มไปด้วยกลิ่นหอมที่อ่อนโยนและลี้ลับบนตัว สวี่รั่วฉิง แล้วลี่ถึงเซิ่งก็รู้สึกถึงความง่วงงุนขึ้นมา

เขาไม่ได้ต่อต้านความง่วงงุนของตัวเอง แล้วก็ปล่อยตัวเองให้ นอนหลับไปกับกลิ่นที่ทำให้ตัวเขาสบายใจ

ก่อนที่จะนอนหลับนั้น ในสมองของเขาปรากฏความคิดอย่าง หนึ่งขึ้นมา ไม่ว่ายังไงจะต้องเก็บผู้หญิงที่น่าสนใจคนนี้ไว้ข้างกาย ตัวเองให้ได้

สรั่วนิ่งเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองนอนหลับไปนานแค่ไหน ตอนที่เธอ ตื่นขึ้นมานั้น ท้องฟ้าที่ข้างนอกก็ได้เปลี่ยนสีเป็นพระอาทิตย์ ตกดินไปแล้ว

แย่แล้ว ตัวเองคงจะไม่ได้นอนยาวมาจนถึงเย็นหรอกนะ! สวี่รั่วนิ่งรีบร้อนมองไปที่เตียง บนเตียงยังจะมีเงาของถึงเพิ่ง ซะที่ไหน

เธอรีบเปิดผ้าห่มลายหงส์ที่อยู่บนตัวออก แล้วก็ใส่รองเท้าส้น สูง และรีบจัดการกับเสื้อผ้าที่ยุ่งเหยิงเล็กน้อยเพราะการนอนพัก ผ่อนของตัวเอง แล้วผลักประตูข้างในห้องออก

ก็มาพบกับหลอานที่กำลังมารายงานเรื่องงานกับถึงเพิ่งเข้า พอดี

ท่าทางของหลี่อานราวกับว่าเห็นผี

ทำไมผู้ช่วยแอนถึงได้ออกมาจากห้องส่วนตัวของประธาน

ได้!
ปกติแล้วประธานจะไม่มีทางพาผู้หญิงเข้าไปเลยนี่ ถึงแม้จะ

เป็นคุณสรั่วก็ยังไม่ได้รักการปฏิบัติแบบนี้ด้วยเลย คงจะไม่ใช่ว่า ผู้ช่วยแอน ใช้เวลาแค่ไม่ถึงอาทิตย์ ก็ได้นอนกับ

ประธานสี่ของพวกเราแล้วหรอกนะ?

หลี่อานตกตะลึงจนแม้แต่เรื่องรายงานงานต่าง ๆ ก็ลืมไปจาก หัวสมองแล้ว

ลี่ถิงเซิ่งมองไปที่สวี่รั่วนิ่งด้วยท่าทีเรียบเฉยทีหนึ่ง “ตื่นแล้วเห รอ?”

สรั่วจึงพยักหน้า แล้วตอบกลับอย่างเรียบเฉยเช่นกันว่า “ตื่น แล้วค่ะ”

หลอานมึนงงไปหมดแล้ว นี่มันคือการพูดคุยอะไรกัน? คงจะ

ไม่ใช่ว่าผู้ช่วยแอนจะจัดการประธานได้แล้วจริง ๆ หรอกนะ!

ถ้าหากว่าพนักงานคนอื่นกล้าใช้ท่าทีแบบนี้พูดคุยกับประธาน ลี่ คงจะโดนไล่ออกไปนานแล้ว!

ลี่ถึงเซิ่งเก็บสายตากลับมา น้ำเสียงเย็นเรียบ “รายงานงาน ของคุณต่อไป”

หลังจากเสียงที่สวี่รั่วนิ่งออกไปและปิดประตูห้องทำงานตาม หลังเงียบลงแล้ว หลี่อานก็รู้สึกว่าทัศนคติสามอย่างที่ตัวเอง พัฒนามาในหลายปีที่อยู่ข้างประธานนี้ล้วนแตกสลายไปแล้ว
“คุณสวี่ นี่เป็นพัสดุด่วนของคุณค่ะ” สาวใช้เอาพัสดุชิ้นหนึ่งที่ ห่ออย่างแน่นหนามาวางไว้บนโต๊ะเครื่องแป้งของสวี่รั่ว

สวยกำลังพิงโซฟาแล้วมาสก์หน้าอยู่ เธอค่อย ๆ ลืมตาขึ้น มาทีหนึ่ง “ใครส่งมา?”

หลังจากที่สาวใช้ดูเสร็จแล้ว ก็ตอบกลับว่า “คนที่ชื่อว่าแอนนา เป็นคนส่งมาค่ะ”

สรั่วยีที่เมื่อกี้ยังเหม่อลอยอยู่ รีบลุกขึ้นมาจากโซฟาเลย

ในที่สุดก็ไม่ได้เสียเงินเปล่า ภายในระยะเวลาสามวันแอนนาก ปรุงน้ำหอมออกมาได้แล้ว!

ถ้าหากว่ากลิ่นไม่เหมือนกับของเธอเมื่อก่อน ตัวเองจะไม่มีทาง

ปล่อยเธอไปแน่

“เธอออกไปก่อนเถอะ”

สรั่วลึกลัวว่าสาวรับใช้จะเห็นน้ำหอมที่ส่งมาเข้า และให้เงิน กับสาวใช้ไปส่วนหนึ่ง แล้วก็ให้เธอออกไป

น้ำหอมที่บรรจุมาอย่างสวยงาม นอนอยู่ในขวดอย่างเงียบ สงบ

สวี่รั่วยีหยิบออกมาขวดหนึ่ง พอเปิดขวดออกแล้วก็พ่นใส่ข้อ มือของตัวเองเบา ๆ ที่หนึ่ง แล้วก้มหัวลงไปดมดู ในใจก็คือก ดีใจเป็นอย่างยิ่ง!

นี่มันเหมือนกับน้ำหอมทั้งสามขวดนั้นของสรั่วจึงยังไงอย่างงั้นเลย!