เมียน้อย

“เธอมันเป็นเมียน้อยยังไม่เข้าใจอีกเหรอ เลิกกับพี่ใหญ่ซะฉัน จะให้เงินเธอไปตั้งตัวก้อนหนึ่ง

เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังออกมาจากบ้านของเธอ ลูกเกด หรืออรินดา ตันนานนท์ ในวัยสิบห้าปีเพิ่งกลับจากโรงเรียน ได้ยินถึงกับขมวดคิ้ว เด็กสาวมองไปยังผู้ชายใส่สูทสีสุภาพที่อยู่ ยืนรออยู่หน้าบ้านพร้อมรถเก๋งคันงามยิ่งแปลกใจ

“ใครกัน”

เมื่อก้าวเข้ามาในบ้านเห็นผู้หญิงคนหนึ่งยืนประชันหน้ากับแม่ ของตัวเองอยู่ยิ่งเกิดความสงสัย มารดาหันมาหาลูกเกดพร้อม กับบอกอย่างลนลาน

“เกดไปเล่นที่บ้านน้าจันทร์ก่อน แม่มีแขก”

ลูกเกดมอง “แขก” ของแม่แล้วขมวดคิ้ว แขกของแม่คนนี้เป็น หญิงสาวร่างบาง หน้าตาจัดว่าสวยคนหนึ่งแต่เมื่อเปรียบเทียบ กับแม่ของเธอแล้วก็ถือว่าหน้าตาธรรมดาอยู่มาก

“อ้อนหนูลูกเกดเหรอจ๊ะ”

“คุณเป็นใครคะ” ลูกเกดถามออกไปทันที ในขณะที่แม่ของ เธอทำท่าว่าจะห้ามแต่ลูกเกดกลับดันแม่ให้ไปอยู่ด้านหลังของ ตัวเองพูดกับแม่ว่า “หนูจัดการเอง”
ผู้หญิงคนนั้นยิ้มเล็กน้อย เชิดหน้าขึ้นอย่างเย่อหยิ่ง

“ฉันเป็นภรรยาหลวงของพ่อเธอ”

“บ้าหรือเปล่า พ่อฉันมีแม่คนเดียวจะมีคุณได้ยังไง” ลูกเกดทั้ง ตกใจทั้งไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน ในขณะที่แม่ของเธอน้ำตาร่วงเผาะ ลงมาแล้วเริ่มร้องไห้

“มาเรามาคุยกันให้เข้าใจ ความจริงมันก็ไม่ใช่ความผิดของ พวกเธอสองแม่ลูกหรอก”

มือของลูกเกดสั่นระริก เมื่อผู้หญิงคนนั้นส่งความจริงให้เธอดู ทั้งอัลบั้ม เป็นอัลบั้มงานแต่งที่หรูหราที่สุดงานหนึ่งซึ่งแน่นอนว่า เจ้าบ่าวในงานคือพ่อของเธอเอง

“ทีนี้เชื่อหรือยังว่าฉันคือใคร จริง ๆ ฉันก็ไม่ใช่คนร้ายกาจอะ ไรแค่อยากให้พวกเธอเลิกวุ่นวายกับสามีของฉันซะฉันจะให้เงิน ก้อนหนึ่งไปตั้งตัว ย้ายไปที่อื่นซะอย่าโผล่มาให้สามีฉันเห็นหน้า อีก”

แม่ของลูกเกดยิ่งเห็นภาพแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ยิ่งร้องไห้ด้วย ความปวดร้าว ลูกเกดน้ำตาคลอพยายามที่จะเข้มแข็งเต็มที่ ลูกเกดรู้เพียงว่าพ่อของเธอเป็นลูกของคนมีเงินเพราะปู่กับย่าไม่ ชอบที่แม่จนพ่อจึงพาแม่หนีมา

พ่อของลูกเกดเป็นวิศวกรและเปิดบริษัทกับเพื่อนนาน ๆ ถึงจะ กลับบ้านที แต่ทุกครั้งที่เขากลับมาทั้งเธอและแม่ต่างมีความสุข พ่อทําหน้าที่ของเขาได้ดีเป็นอย่างยิ่ง
ลูกเกดโยนอัลบั้มนั้นทิ้งต่อหน้าผู้หญิงคนนั้น เธอหัวเราะออก

“พวกคุณเพิ่งแต่งงานกันได้เดือนเดียวไม่ใช่เหรอ”

“ใช่แล้วจะทำไม”

“ถ้างั้นคุณมันหน้าบ้านแล้ว พ่อกับแม่อยู่กันมาจนฉันอายุสิบ ห้าปีใครกันแน่ที่เป็นเมียน้อย คุณนั่นแหละที่เป็นเมียน้อย หน้าตาก็ไม่ได้สวยอะไรฉันไม่รู้ว่าคุณทำยังไงถึงได้แต่งงานกับ พ่อของฉันแต่คนมาทีหลังมันคือคุณ คุณมันตัวทำลายครอบครัว คนอื่นยังมีหน้ามาที่บ้านเขาอีก ฉันไม่คุยกับคุณ ฉันจะคุยกับพ่อ ของฉันเท่านั้น”

ลูกเกดตะโกนออกไป เธอพยายามปกป้องแม่ของเธออย่าง เต็มที่

“ยัยเด็กบ้าน ฉันเป็นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมายถึงจะแต่งงาน ช้าไปบ้างแต่ที่ผ่านมาฉันกับเขาก็อยู่ด้วยกัน อยู่บ้านเดียวกันมา ตลอด ความจริงเรื่องของแม่เธอฉันเคยจับได้และเขาสัญญาว่า จะเลิกจะไม่ติดต่อ เขาอยู่กับฉันแทบทุกวันแล้วพวกเธอล่ะนาน ๆ เขามาหาใช่หรือเปล่า พ่อแม่พี่น้องของเขาเธอรู้จักหรือเปล่าไม่ คิดว่าแปลกเหรอที่เขาไม่เคยพาเธอไปไหว้ไหว้ย่าเลย นั่น เพราะสถานะของพวกเธอคือเมียน้อยกับลูกเมียน้อยที่เขาต้อง แอบเอาไว้ยังไงล่ะ หัดเจียมตัวเองซะบ้าง พวกเธอมันไร้ค่ายิ่ง กว่าหมาที่บ้านของฉันเสียอีก ฉันมาวันนี้เพื่อที่จะจัดการเรื่องให้ มันจบ อย่ามาวุ่นวายกับคนของฉันอีก”
เพียะ เพียะ

เสียงฝ่ามือปะทะใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นพร้อมกับเสียงร้อง ของแม่ที่ร้องออกมาด้วยความตกใจ

“ลูกเกด อย่า”

“ยัยเด็กร้ายกาจ แก”

“ทําไมแกจะทำไมกล้าด่าพวกฉันเหรอ เอาสิค่ามาอีก ด่ามา อีกฉันจะตบแก ให้คว่ำเลยวันนี้

ผู้หญิงคนนั้นชี้หน้าลูกเกดทั้งตกใจ เธอโกรธจัดจนลืมตัวเสื้อ ฝ่ามือเอาคืน ลูกเกดเตรียมพร้อมอยู่แล้วสองสาวต่างคนต่างรุม ตบตีกัน โดยมีแม่ของลูกเกดคอยแยก

ลูกเกดไม่ยอมพยายามกันแม่ออกแล้วตบเข้าไปที่แก้มของผู้ หญิงคนนั้นอีกหลายที ถึงเธอจะโดนจิกผมลูกเกดในตอนนี้คิด แค่จะสู้ตาย เล่นงานคนที่ทำร้ายแม่ของเธอให้ถึงที่สุด

“หยุดนะ หยุดเดี๋ยวนี้”

จนกระทั่งเสียง ใครคนหนึ่งดังขึ้น ผู้หญิงคนนั้นแค่ได้ยินเสียง เธอก็รู้ว่าเป็นใคร เธอแกล้งล้มลงกับพื้น ในขณะที่ลูกเกดไม่หยุด เธอตามลงไปนั่งบนตัวหญิงสาวแล้วเอื้อมือตบอีกหลายที

“เกดพอแล้วพ่อบอกให้พอ

ลูกเกดบ้าไปแล้วเธอหยุดตัวเองไม่ได้ทั้งเสียใจทั้งเจ็บปวดที่ อยู่ ๆ ผู้หญิงคนนี้โผล่เข้ามาเหยียดหยามแม่ถึงในบ้าน กระทั่งเธอถูกพ่อของเธอกระชากร่างให้หลุดจากผู้หญิงคนนั้น แล้วตบ ลงมาที่แก้มของเธออย่างแรง

เพียะ