บทที่ 15 โรงแรมช้างเทียน

ผู้ชายที่อยู่ข้างๆตื่นเต้นกันหมด รอบอดี้การ์ดมาถอดเสื้อของ หลินเสี่ยวเขือและเพื่อนของเธอ บางคนเอาโทรศัพท์ออกมาด้วย เตรียมจะถ่ายรูปและคลิปวิดีโอ

“หยุด! หยุดเดี๋ยวนี่” มีเสียงผู้หญิงตะโกนขึ้นมา ทำให้ทุกคน มองไปในทางเดียวกัน

มีผู้หญิงคนหนึ่ง ใส่เสื้อสูทกระโปรงสั้นวิ่งมาฝั่งนี้ นี้คือผู้จัดการ

ร้านอาหารหลี่หง เธอดูสีหน้าตกใจ เหมือนเจอผี

“ประธานหลี่ พวกเขา…” ผู้จัดการเดินขึ้นมาฟ้อง

เพี้ยะ! ทำให้ทุกคนตกใจ เธอยังคิดว่าไม่พอ ตบอีกสองครั้ง แล้วดึงหูของเขา ลากเขาไปหาสองสาว

หลี่หงขอโทษและเอาแต่เช็ดเหงื่อ เธอรู้สึกกังวล

“คุณหลิน คุณหย่วน ขอโทษค่ะๆ นี่คือความผิดของฉัน อภัย ให้ฉันได้ไหม ไอโง่ คุกเข่าขอโทษเดี๋ยวนี้ แกอยากมีชีวิตอยู่ต่อ ไหม”

ผู้จัดการล็อบบี้ได้ยินอย่างนั้นจึงคุกเข่าทันที

ทุกคนต่างพากันงง

หลินเสี่ยวเขื่องงมาก คิดในใจว่าหย่วนเซอหวู่ลุกจากคนที่มี อำนาจใหญ่ใช่ไหม ทำไมอยู่ในเมืองไม่หยุนยังกล้าขนาดนี้หย่วนเซอหวู่ก็งง เพราะว่าเธอยังไม่ได้โทรออก เกิดอะไรขึ้น? “คุณหลีครับ คุณรู้สึกอะไรผิดหรือเปล่ะจ้าวหย่วนชะอม

“ไม่ค่ะ คุณชายจ้าวคะ ขอโทษจริงๆ ห้องนี้เราให้คุณก่อนก็ จริง แต่ว่าในภายหลังมีแขกที่สำคัญมา ดังนั้นเจ้านายของพวก เราก็เลยเปลี่ยนให้คนอื่น ขอโทษด้วยนะคะ ถ้ามีคำถาม ไปถาม เจ้านายของพวกเราได้ค่ะ”

หา?

จ้าวหย่วนรู้สึกแปลกใจ ในใจของประธานฝ่ายสองหญิงนี้ สําคัญกว่าเขาอีกเหรอ แค่เป็นสองคนใจแคบ เขาไม่สามารถเข้า ใจจริงๆ แต่ก็ไม่กล้าถามประธานฝ่าย เขาคือคนที่ทรงพลังมาก เขาไม่กล้า

“เฟยเฟย แกบอกฉันว่าผัวแกอยู่เมืองไห่เทียนกล้ามากหรอก นี่คืออย่างไง VIPของเธอโดนคนอื่นแย่ ยังไม่กล้าพูดอะไรอีกเห รอ?”หลินหวั่นจึงรู้สึกโกรธมาก

ะนี้…” “คุณชายจ้าวคะ นี้…”หลิวเฟยเฟยรวมความกล้าที่จะถาม

“ไอนัง หยุดพูด”จ้าวหย่วน มองเธออย่างดุร้าย เธอเงียบทันที

หย่วนเซอหวู่เมื่อกี้ตกใจอย่างมาก ตอนนี้มีมือบน กล้าหาญ ขึ้นด้วย การก้าวไปข้างหน้าก็ตบสองครั้งที่ใบหน้าของผู้คุ้มกัน ถ้าเธออยากตีอีก หลินเสี่ยวเข่อหยุดเธอ

“ พอแล้ว พวกแกก็รู้แล้วว่าเข้าใจผิดอะไร ลุกขึ้นเถอะ”
หลี่หงได้ยินแบบนั้น ตะโกนทันที “ไอโง่ ตั้งแต่หลินเสี่ยวเอ ยกโทษให้พวกแก รีบมาขอบคุณเธอส”

ขอบคุณคุณหลิมครับ ขอบคุณคุณหย่วนครับ”ผู้จัดการ ล็อบบี้คอยเช็ดเหงื่อ

“ไปทำงานไป!” หลี่หงจ้องตา ผู้จัดการล็อบบี้กับผู้คุ้มกันก็วิ่ง

หนีเลย

“ไป เราไปกินข้าวกัน ฉันมีเรื่องจะถามเธอ”หลินเสี่ยวเข่อผลัก หย่วนเซอหวู่ ตอนนี้เธอมีคำถามเยอะมากที่อยากถามโดย เฉพาะคนนั้นที่ทรงพลังมาก

ณ ตอนนี่ จ้าวหย่วนรู้สึกขายหน้า ก็ไม่อยากอยู่ที่นี่อีก ก็เลย หนีไป หลิวเฟยเฟยทั้งสองคนก็เดินตามเขา เหลือแค่หลินหวั่นนิ่ง จ้องไปที่หลินเสี่ยวเข่ออย่างดุเดือด

“หลินเสี่ยวเข่อ ฉันรู้จูหมิงไปที่ไหนแล้ว แกอยากรู้ไหม”

หา? หลินเสี่ยวเข่อตกใจอย่างมาก หยวนเซอหวู่ก็งงเหมือน กัน แม้ว่าเธอก็ไม่รู้ หลินหวั่นจึงรู้ได้ยังไง

ทั้งสามคนเลยนั่งในห้อง หลินหวั่นถึงกับหย่วนเซอหมองไป รอบ ๆ สรรเสริญหลายครั้ง ห้องVIPดีจริงๆ

ผนังก็เป็นหินอ่อนที่สวยงามแกะสลักเส้นสีเข้ม เครื่องใช้บน โต๊ะอาหารยังเป็นทองด้วย มองออกไปจากหน้าต่าง มันคืออ่าว ให้หยูน ที่สวยงาม

“หวั่นฉิง ฉิ่ง จูหมิงไปไหนแล้ว?” หลินเสี่ยวเข่ออดไม่ได้แล้วถาม
หลินหวั่นฉิงหัวเราะและถอนสายตาที่จ้องมองไปยังอ่าวไห่ห ยูน ลดเสียงลงอย่างตั้งใจ ฉันก็ไม่อยากบอกแกหรอก แต่เมื่อ เห็นแกน่าสงสารมากฉันถึงจะพูดให้แก่ในความเป็นจริงผู้ชายวัน นั้นที่อยู่วันเส็ง พลาซ่าก็คือจูหมิง แกก็มีความสุขพอแล้ว แต่น่า เสียดาย!…”

“แกพูดสิ จูหมิงไปไหนแล้ว” หลินเสี่ยวเข่อกัดฟันและตาของ เธอแดงระเรื่อ แต่ หย่วนเซอหรู ดูประหลาดใจและรู้สึกแย่แล้ว

หลินเสี่ยวเข่อยิ่งวิตกกังวล หลินหวั่นฉิงก็ยิ่งภูมิใจมากขึ้น พูด ช้ามาก

“แกรู้มั้ยเงินที่เยอะขนาดนั้นจูหมิงเอามาจากไหน นี่คือสาเหตุ ที่เขาหายตัวไป เพื่อที่จะตระหนักถึงความฝันของแก เขายืมเงิน 3 ล้านจากฉลามเงินกู้ ไอผู้ชายคนนั้นก็คือโง่ ถูกจับเพราะไม่มี เงินจ่ายหนี้ ได้ยินมาว่าจะต้องจ่ายชีวิตของเขาไปแทน แกเข้าใจ ความหมายของฉันเนาะ”

“แกรู้ได้ยังไง” หัวใจของหลินเสี่ยวเขือเต้นรัวจนแทบสำลัก

“เรื่องนี้ลุกลามไปทั่ว ถ้าแกไม่เชื่อ ลองไปถามคนใดคนหนึ่ง โอ้ย น่าสงสารจริงๆ เอาชีวิตคนตัวเองไปตระหนักถึงความฝัน ของแก จูหมิงโง่จริงๆ

หลินหวั่นฉิงถอนหายใจ หยิบขนมขึ้นมาทานอย่างออกรส

หลินเสี่ยวเข่อรู้สึกเศร้ามาก เธอคิดว่าเรื่องที่ หลินหวั่นฉิงพูด อาจจะถูก ไม่งั้นจะอธิบายยังไง จูหมิงนอกจากยืมเงิน เอาเงิน เยอะขนาดนั้นได้ที่ไหนอีก และจูหมิงพูดแบบนี้มากกว่าหนึ่งครั้งเขายินดีทุกอย่างเพื่อเธอ

ดังนั้น ทั้งหมดมันเป็นเพราะตัวเอง ถ้าเธอ ทำไมถึง จะไปขอเงินด้วยชีวิต เพียงแค่ความปรารถนาที่ไม่สำคัญ แต่เสีย ชีวิตของจูหมิง

ปรากฏว่าทั้งหมดเป็นเพียงการตำหนิเธอตัวเอง

ความสำนึกผิดใจของเธอกระชับทันทีและความเจ็บปวด หลินหน้าหายใจไม่น้ำตาเม็ดจากมุมตาและกระทบโต๊ะ หินอ่อน

“รัก…” หลินเสี่ยวเข่อหน้าอกของตัวเอง หายใจไม่ออก เสี่ยว…..หยวนเซอหวตื่นตกใจอย่างมาก หลังเธอ อย่างรวดเร็วเพื่อให้หลินเสี่ยวเข่อได้หายใจ

หลินนิ่งเย้ยหยัน” ปล่อยให้ยืมเงินตั้งแรกเงิน3 ล้าน ตอนนี้สามารถ อย่างง่ายดาย แต่ว่าสายเกิน ไปแล้วคือจบของผู้หญิงเลวฮึ

“ไออย่าพูดเรื่องไร้อย่าไปเธอ เธอบอก ตั้งใจ เพื่อทำให้เสียใจ จูหมิง ไปยืมเงินอย่างไรโกหก

แล้วแต่ ถ้าพวกไม่เชื่อ กลับไปเมืองให่เทียนไปถามคน อื่น ในวันนั้นมีคนเห็นจูหมิงถูกตัวไปโดยคนที่ถือปืนสี่คน นั่งเฮลิคอปเตอร์ไปด้วย”

หลินหวั่นฉิงยิ้มและหันหน้าหนี ปฏิกิริยาของ หลินเสี่ยวเข่อ ทําให้เธอมีความสุขมาก

เฮลิคอปเตอร์?

หลินเสี่ยวเข่อแทบจะเป็นลม เมื่อวันนั้นเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้อง รับรอง เธอเห็นเฮลิคอปเตอร์บินผ่าน ตอนที่ หลินหวั่นฉิง พูด อย่างนั้น เธอก็เชื่อแล้ว

ที่รัก ฉันขอโทษ ตอนนี้คุณอยู่ไหน คุณจะกลับมาเร็วๆได้ไหม หลินเสี่ยวเข่อกอดตัวเองร้องไห้อย่างเสียใจ

จูหมิงเดินเข้าไปในร้านอาหารโรงแรมร้างเทียนกับคนผู้หญิง ที่สวยงาม ผู้หญิงคนนั้นสูงมาก แค่เตี้ยกว่าจูหมิงครึ่งนิ้ว รูปร่าง อวบเอวเรียว เหมือนซูเปอร์นักแบบ ใบหน้าเล็กนั้นงดงามยิ่งขึ้น คุณสมบัติที่ลึกซึ้งดั้ง จมูกสูงและดูเหมือนลูกครึ่ง และความงาม เป็นที่น่าอัศจรรย์

“คุณชายสาม ทำไมถึงคิดว่าจะมาหาฉัน ฉันมีความสุขมาก สีหน้าของป้ายเหลียนฮั้วปรากฏความดีใจ

“ถ้าไม่ใช่การฝึกที่บ้าน ผมคงมาตั้งนานแล้ว ฮ่า คุณยังสวย ขนาดนั้น ได้ยิงข่าวว่าคุณไปVictoria’s Secret Show เมื่อไม่ นาน นักแบบคนอื่นๆก็ไม่สวยเท่าคุณจูหมิงยิ้มจาง ๆ

“ฉันไม่ได้คาดหวังว่าคุณจะสนใจฉันมากขนาดนี้ มา มา พวกเรา นั่งนี้ สามารถเพลิดเพลินกับ อ่าวไร่หยูน 2 ห้องนี้มีคนอื่นอยู่แล้วหรือ?”ป้ายเหลียนฮัวขมวดคิ้ว

และข้างในมีเสียงร้องไห้ด้วย

“ไม่เป็นไร ถ้าอยู่กับคุณ นั่งไหนก็เหมือนกันหมด” หมิ่งพูด

เบาๆ

เมื่อที่พูดจบ เสียงร้องไห้ข้างในก็หยุดลงทันที

ป้ายเหลียนฮัวรู้สึกเขินมาก กำลังจะเรียกเขา ก็เห็นเขาเปลี่ยน สีหน้า แล้วเดินไปที่ลิฟต์อย่างรวดเร็ว เลยงง เดินตามทีหลัง คุณ ไปไหนคะ”

จูหมิงเพิ่งเข้าไปในลิฟต์ ประตูของห้องก็เปิดทันที ใบหน้าของ หลินเสี่ยวเขือเต็มไปด้วยน้ำตา เธอปรากฏตัวที่ประตู มองไป รอบ ๆ อย่างกังวล

“คุณสามี คือคุณใช่ไหม อย่าไปสิคะ…….