บทที่ 10 โลกแห่งความฝัน
สองสามีภรรยาหลินเจี้ยนให่แม้จะบอกว่าเป็นรักและห่วงหลิน เสี่ยวเข่อ แต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะเปิดโทรทัศน์ พอเห็นภาพในตอนนี้ หลิวหลานก็พูดด่าออกมาด้วยสีหน้าอิจฉา
“เป็นหลินหวั่นฉิงนังชั้นนั่นจริงๆด้วย น่าเสียดาย เสี่ยวเข่อ ของเราเห็นแล้วจะทำยังไงล่ะ? วันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานของ เธอด้วย นังหลินหวั่นฉิงทำเกินไปแล้ว! แต่ตระกูลก็รวยจริงๆ นั่นแหละ ดูรถม้าคันนี้สิ ทองคำกับเพชรเยอะแยะมากมายขนาด นี้ เห้อ!”
ภายในบริษัทรับเหมาก่อสร้างหลินชื่อ
เหล่าบรรดาคนของคุณนายใหญ่หลินและหานหญิงกำลังคุย เรื่องงานกันอยู่ จู่ๆหลินเฉิงเจียก็ตัดบทขึ้นมา จงใจเปิดโทรทัศน์ ที่อยู่ในห้องประชุม เขาอยากให้หานหญิงได้รู้ถึงความสัมพันธ์ ของพวกเขากับตระกูล ให้เขาได้รู้ว่าจริงๆแล้วคนที่บริษัทนี้ควร จะทํางานด้วยเป็นใครกันแน่
ภาพถ่ายทอดออกมาพร้อมกัน
“เห้อ หวั่นฉิงหลานสาวคนนี้ใจร้อนจริงๆเลย ในเมื่อคุณชาย เตรียมการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว แล้วแกจะไปยืนใกล้ขนาดนั้นทำไม? ไปให้ผู้หญิง พวกนั้นอิจฉาแบบนั้น เดี๋ยวมันจะเป็นอันตรายเอานะ ก็รู้อยู่ ว่าการที่ได้แต่งเข้าไปในตระกูล เป็นความฝันของเหล่าบรรดาผู้ หญิงมากมายขนาดนั้น เห้อ! “คุณนายใหญ่หลินแสร้งทําเป็น ถอนหายใจ
“ย่าพูดถูก พวกเราควรจะส่งบอกี้การ์ดสักสองคนไปประกบ เธอไว้ จู่ๆ! ดูสิตระกูลรวยขนาดนั้น แค่รถม้าทองคำคนเดียวก็ สองล้านขึ้นไปแล้ว หวั่นนิ่งสุดยอดกว่าหลินเสี่ยวเขือเป็นไหนๆ ไม่เหมือนกับเธอที่เลือกไอ้คนไร้ประโยชน์นั้นมาเป็นสามี”หลิน เฉิงเจี้ยท่าทางสะใจ
หานหญิงนิ่งเงียบไม่ส่งเสียงอะไร สีหน้านิ่งสงบเป็นพิเศษ
ท่ามกลายความสนใจของคนทั้งเมืองรถม้าทองคำก็ยัง เคลื่อนที่ไม่หยุด จากหลินหวั่นนิ่งที่เชิดหน้าอย่างตั้งหน้าตั้งตารอ คอยก็ค่อยๆเคลื่อนผ่านไป
เกิดอะไรขึ้น? หลินหวั่นนิ่งอึ้งตะลึง คนรอบๆนั้นก็ตกใจเหมือน กัน หรือว่าไม่ใช่เธองั้นเหรอ? ทำไมคนที่บังคับรถถึงทำราวกับ มองไม่เห็นเธออย่างนั้น
พวกของคุณนายใหญ่หลินกับหลินเฉิงเจี้ยที่นั่งอยู่หน้าจอ โทรทัศน์ก็น่งชะงักไปเช่นกัน
หลิวหลานร้องตะโกนออกมาอย่างดีอกดีใจ ดูเร็วเข้า ฉันรู้อยู่ แล้วว่าไม่ใช่นั่งคนนั้นคนนี้แน่นอน ไม่ใช่เธออย่างที่คิดไว้มัน ช่างสะใจจริงๆ! “หลินเจี้ยนให้เข้าไปดูใกล้ๆ ด้วยความสงสัย
“หือ ฉันคงยืนใกล้เกินไป รถที่สวยงามขนาดนี้ถ้าเกิดลากมา แค่ระยะทางสั้นๆ มันก็เสียดายมากเลยน่ะสิ! เขาคงกะที่จะวน หนึ่งรอบสินะ พอวนเสร็จแล้วก็ลากมารับฉัน”หลินหวั่นฉิงพูด อธิบายอย่างทําตัวไม่ถูก
“อ๋อ อย่างนี้นี่เอง ผู้ชมทุกท่าน รถม้าทองคำวันนี้ถูกสร้างขึ้น มาได้อย่างสวยสดงดงามมาก จากความต้องการของหลินหวั่น ฉิงแล้ว เขาจะต้องวนเพื่อดึงดูดความสนใจอยู่ข้างนอกสักสอง สามรอบก่อนสักหน่อยแล้วถึงค่อยกลับมารับเธอ ขอให้พวกเรา รอต่ออีกสักหน่อยนะ รอรถม้าที่สวยงามคันนี้กลับมา
โฮสต์พูดขนาดนี้ ทุกคนก็เข้าใจขึ้นมาทันที นี่มันสมเหตุสมผล มาก ถึงยังไงรถม้าที่สวยงามคันนี้ ก็ควรจะไปอวดโฉมสักหน่อย
“วั่นเส็ง พลาซ่า? ไม่ไป มาขอร้องอ้อนวอนยังไงฉันก็ไม่ไป” หลินเสี่ยวเข่อไม่อยากจะไปที่นั่นให้เสียอารมณ์ เธอ เพิ่งเดินออกมาจากบริษัทก็ถูกหย่วนเซอหลากมาทันที
“ไม่ใช่ พวกเราไปฮัว พลาซ่าต่างหากล่ะ มีผู้ชายคนหนึ่งนัด ฉันดื่มน้ำชายามบ่าย ฉันรู้สึกว่าเขาไม่เลวเลย เธอรีบไปดูเป็น เพื่อนฉันหน่อยสิ ถ้าใช้ได้ล่ะก็ฉันก็จะคบกับเขาหย่วนเซอหวู่กัน อย่างไม่หยุดหย่อน
“ได้ๆ ไปก็ไป แล้วเธอมาเชื่อสายตาฉันตั้งแต่เมื่อไรกัน
หลินเสี่ยวเข่อถอนหายใจ ไม่ใช่วันเส็ง พลาซ่าก็ค่อยยังชั่ว ตอนแรกกะที่จะล้วงมือถือ โทรออกไปหาหมิง บอกเขาว่าอย่าดู วีดิโอถ่ายทดสดอะไรทั้งนั้น เพื่อที่จะไม่ให้เขารู้สึกสะเทือนใจ แต่ กลับถูกหย่วนเซอหวู่ลากไปก่อน วันนี้เธอลุกลี้ลุกลนมาก ผู้ชายที่ นัดเธอจะต้องเป็นทายาทมหาเศรษฐีอะไรทำนองนั้นแน่นอน
ทุกๆคนต่างแห่กันไปล้อมดูวันเส็ง พลาซ่า ดังนั้นฮัว พลาซ่า จึงไม่มีคนแม้แต่คนเดียว
“อยู่ไหนเนี่ย ทำไมถึงเอาแต่ยืนอยู่ตรงนี้อยู่ได้” หลินเสี่ยวเข่อรู้ สึกโมโหเล็กน้อย หย่วนเซอหลากเธอมายืนอยู่กลางจัตุรัสที่ ว่างเปล่าไร้วี่แววผู้คน ไม่ยอมให้เธอไปไหนราวกับเป็นบ้าไปแล้ว
ในขณะนี้เอง ก็มีเสียงเกือกม้าดังขึ้น มีม้าขาวแปดตัวกำลัง ลากรถม้าทองคำอยู่จากที่ไกลๆ ค่อยๆเคลื่อนมาทางนี้ ไม่นานก็ มาหยุดอยู่ตรงหน้าของเธอ
“คุณหลินเสี่ยวเข่อเชิญเปลี่ยนเป็นชุดนี้ สวมมงกุฎอันนี้แล้วก็ ขึ้นมาบนรถด้วยครับ คุณกำลังรออยู่ครับ”อัศวินโก้งโค้งคำนับ อย่างมีมารยาท
เกิดอะไรขึ้น?
หลินเสี่ยวเข่ออึ้งตะลึง รถม้าทองคำ ม้าขาวแปดตัวไหนจะ มงกุฎอัญมณีสีน้ำเงินของเจ้าหญิงไดอาน่าอีก ทั้งหมดทั้งมวลที่ ปรากฏอยู่ในความฝันนี้ ทำให้ใจของเธอเริ่มเต้นแรง ในหัวว่าง เปล่า
นี่มันเป็นสิ่งที่ตระกูลฉู่เตรียมให้กับหลินหวั่นจึงไม่ใช่เหรอ? หรือว่าจะเป็นจูหมิง? แล้วเขาจะเอาเงินมาจากไหน?
“ขอโทษนะคะ คุณจําผิดคนแล้วหรือเปล่า?”หลินเสี่ยวเข่อรู้สึก มึนหัว
“ไม่ผิดครับ คุณหลินเสี่ยวเข่อกรุณาเปลี่ยนชุดแล้วขึ้นมาบนร ถด้วยครับ”อัศวินพูดยืนยันพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย
“เห้อเสี่ยวเข่อ เธอไปก็รู้เองแหละ เร็วเข้า ฉันช่วยเธอเอง หยวนเซอหมู่ยากที่จะอธิบาย ลากหลินเสี่ยวเข่อไปเปลี่ยนชุดใน ร้านที่อยู่ข้างๆ
จากนั้นก็ผลักเธอขึ้นไปบนรถม้า
จูหมิงเหรอ? หรือเป็นแค่การล้อเล่นเท่านั้น?
หลินเสี่ยวเข่อราวกับฝันไป เธอใส่ชุดเดรสสีขาว สวมมงกุฎ ในหัวกำลังคิดฟุ้งซ่านไปไกล
เสียงเกือกม้าดังขึ้น ก่อนจะเคลื่อนตรงไปยังวันเส็ง พลาซ่าที่ อยู่ไกลออกไป
พอเข้ามาในจัตุรัสก็ได้ยินเสียงผู้คนตะโกนดังกระหึ่ม ท่ามกลางกลุ่มคนที่อยู่หน้าสุด ทำไมถึงมีเงาหนึ่งเงาที่คุ้นตามาก อยู่ด้วยนะ
แถมยังสวมชุดเจ้าหญิงที่ดูจัดใหญ่จัดเต็มอีกด้วย คนนั้นคือ หลินหวั่นจึงไม่ใช่เหรอ?
หลินเสี่ยวเข่อตกใจ จู่ๆก็นึกขึ้นได้ หรือว่าทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่ หลินหวั่นจึงทำขึ้นมา จงใจรับเธอมา จากนั้นก็ทำให้เธออับอาย ต่อหน้าทุกคน? ต้องเป็นแบบนี้แน่ๆ แย่แล้ว!
ผู้คนอึ้งตะลึง จากนั้นก็เงียบลงทันที เกิดอะไรขึ้น? ตัวหลัก ไม่ใช่หลินหวั่นฉิงหรอกเหรอ? ทําไมบนรถม้าถึงมีผู้หญิงอยู่หนึ่งคนล่ะ?
“หลินเสี่ยวเข่อ! “เสียงตะโกนขึ้นด้วยความโกรธ สะเทือนไป ทั่ว
หลินหวั่นฉิงไฟโกรธท่วมตัว นี่เป็นพิธีขอแต่งงานที่คุณชาย จัดเตรียมขึ้นมาให้กับเธอ ทำไมหลินเสี่ยวเข่อถึงขึ้นไปอยู่ข้างบน ได้? หรือว่าเธออิจฉาจนเป็นบ้า อยากที่จะทำลายอย่างอดกลั้น เอาไว้ไม่อยู่อย่างนั้นเหรอ?
ตรงหน้าจอโทรทัศน์ คุณนายใหญ่หลินกัดฟันกรอดๆ
“หลินเสี่ยวเข่อขึ้นไปตั้งแต่เมื่อไร ถึงจะบอกว่าหวั่นนิ่งแย่ง ความคิดของเธอ แถมยังเลือกวันครบรอบวันแต่งงานของเธอ ก็ตาม แต่เธอก็ไม่ควรทำแบบนี้ไหมล่ะ? คิดไม่ถึงว่าจะขึ้นไปนั่ง ได้อย่างเชิดหน้ามั่นใจขนาดนั้น? แถมยังทำราวกับว่าตนเองเป็น เจ้าหญิงจริงๆอีก”
“ย่า อย่าเพิ่งใจร้อน มีรปภ.เข้าไปแล้ว พวกเราคอยดูเธอถูก ไล่ลงมาดีกว่า นั่นจะต้องอับอายต่อหน้าผู้คนทั้งเมืองแน่นอน” หลินเฉิงเจี๋ยยิ้มอย่างเย้ยหยัน
“ใช่ รอดูเถอะ จะต้องขายขี้หน้าแน่นอน”หานหญิงสีหน้าได้ อารมณ์
ภายในบ้านของหลินเสี่ยวเข่อ หลิวหลานเอามือปิดหน้าด้วย ความเจ็บปวด หลินเจี้ยนให้กระวนกระวายสุดๆ ไป พวกเรารีบ ไปลากเสี่ยวเข่อกลับมาเถอะ ใช่แล้ว จูหมิงล่ะ? ทำไมถึงไม่อยู่ กับเสี่ยวเข่อ ถ้าเกิดถูกคนไล่ลงมา ต้องอับอายขายขี้หน้ามาก แน่ๆ! เธอจะรับไหวได้ยังไง?
ภายใต้สายตาของคนทั้งเมือง หลินหวั่นนิ่งพุ่งขึ้นไปราวกับ เสียสติไปแล้ว
“หลินเสี่ยวเข่ออินังขั้นต่ำ แกลงมาเดี๋ยวนี้เลยนะ
“หยุดนะ คุณจะทำอะไร?”อัศวินขวางหลินหวั่นจึงเอาไว้
“ไอพวกโง่ พวกแกเข้าใจผิดแล้ว ต้องมารับฉันไม่ใช่เหรอไง? ฉันเป็นหลินหวั่นฉิง กล้ามาขวางฉัน กลับไปฉันจะให้คุณชายไล่ พวกแกออกให้หมด”
หลินหวั่นฉิงโกรธเกรี้ยวกราด
“ขอโทษนะครับ ที่พวกเราทุกก็คือหลินเสี่ยวเข่อ กรุณาถอยไป ด้วยครับ”อัศวินน้ำเสียงชัดเจน สะเทือนไปทั่วทั้งงาน
อะไร? หลินหวั่นฉิงตกใจ เหล่าบรรดาผู้ชมก็อึ้งตะลึงเช่น เดียวกัน หลังจากที่เงียบไปสองวินาที ทุกคนก็ส่งเสียงโห่ร้อง ออกมา ชูนิ้วกลางให้กับหลินหวั่นฉิง พร้อมกับหัวเราะเยาะด้วยความเย้ยหยัน “ผู้หญิงคนนี้เป็นโรคประสาทเหรอ? มีอาการทางจิตหรือไง?
“ใช่ๆ วางมาดอยู่ได้ตั้งนาน พวกเรายังนึกเลยว่าเป็นเธอ แต่ ผลกลับไม่ใช่ น่าอับอายขายหน้าชะมัด ยังจะหน้าด้านไปถาม อีก”
“ใช่ๆ หรือว่าก่อนหน้านี้ไม่รู้หรือไง? ยังมาเสแสร้งแกล้งทำ หน้าด้านจริงๆ ยังกล้าขึ้นไปแย่งอีก
“หือ นี่มันหลินเสี่ยวเข่อไม่ใช่เหรอ? ได้ยินว่าเธอก็เป็นคนของ ตระกูลหลินเหมือนกัน เธอเคยแต่งงานไปแล้วไม่ใช่เหรอ? กับไอ้ คนไร้ประโยชน์นั่นน่ะ?”ผู้คนต่างเริ่มพูดซุบซิบกัน
อัศวินเห็นหลินหวั่นจึงไม่ยอมไป จึงผลักเธอออกไป ก่อนจะรีบ เคลื่อนตรงไปยังจัตุรัสทันที
หลินหวั่นฉิงโกรธสุดๆ มองสายตาของผู้คนที่กำลังล้อมมุงดู อยู่ เธอโกรธจนแทบจะเป็นบ้า นี่มันเกิดอะไรขึ้น? หลินเสี่ยวเขื่อ เคยแต่งงานไปแล้วไม่ใช่เหรอ? ไอ้ไร้น้ำยาจูหมิงนั่นเอาเงินจาก ไหนเยอะแยะมาจัดทั้งหมดนี้ หรือว่า? เธอฉุดคิดขึ้นมาได้ หลิน เสี่ยวเข่อจะสวมเขาให้กับจูหมิงอย่างโจ่งแจ้งแบบนั้นงั้นเหรอ?
“หลินเสี่ยวเข่อ แกมันนังคนชั้นต่ำ ไปอ่อยทานหยุง แกกำลัง ถูกจูหมิงอยู่งั้นเหรอ? แกจะทำให้ตระกูลหลินต้องอับอายขาย หน้าใช่ไหม?”
แต่เสียงโห่ร้องของผู้คนกลับกลบเสียงของเธอไว้ เธอล้วงมือ ถือออกมา พยายามแทรกเข้าไปให้ใกล้ที่สุด คิดที่จะใช้มือถือมา ถ่ายไว้เป็นหลักฐาน
หน้าจอโทรทัศน์ บริษัทรับเหมาก่อสร้างหลินซื่อต่างพากัน เงียบกริบ
“เกิดอะไรขึ้น? รีบโทรศัพท์ไปหาตระกูลเร็วเข้า จะต้องรับผิด คนแน่นอน จะเป็นหลินเสี่ยวเข่อได้ยังไง? จูหมิงจะเอาเงินมาจาก ไหน? งานแบบนี้ต้องใช้เงินตั้งเท่าไร”คุณนายใหญ่หลินตกใจอ้า ปากจนกรามแทบค้าง
“ย่า คนเขาบอกแล้วว่าเป็นหลินเสี่ยวเข่อ ท่านไม่ต้องคิดมาก แล้ว ผมจะคอยดูว่าไอ้ชายนั่นมันเป็นใคร ผมไม่เชื่อว่าไอ้ไร้น้ำ ยาจูหมิงนั่นจะมีเงินมากมายขนาดนี้ จะต้องเป็นเศรษฐีคนไหน สักคนที่หลินเสี่ยวเข่อแอบนอกใจไปคบชู้สู่ชายแน่นอน”หลินเฉิง เจีย โกรธจนกัดฟันกรอด
“ใช่ หลินเสี่ยวเข่อนังชั้นนี้ ในใจคิดอยู่แต่คำพูดที่พูดไว้ กับตัวเองเท่านั้น จูหมิงล่ะ? ฉันล่ะอยากให้มันมาเห็นทั้งหมดนี้กับตาตัวเองจริงๆ? ถูก สวมเขาต่อหน้าผู้คน จะรับไหวไหมนะ?”คุณนายใหญ่หลินยิ้ม อย่างชั่วร้าย
หานหญิงมุมปากยิ้มอย่างเย็นชา พวกคนในตระกูลนี้ มันจะ มากเกินไปแล้วจริงๆ คิดไม่ถึงว่าหลินหวั่นนิ่งก็ยังมาสงสัยเขาอีก ด้วย?
ภายในบ้านของหลินเสี่ยวเยอ
“ให้ตายสิ คุณว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น? เป็นเสี่ยวเข่อของพวก เราได้ยังไง? ไอ้อนาถาจูหมิงนั่นจัดเตรียมของพวกนี้ให้กับเธอนั้น เหรอ? คุณว่าคำพูดของหวั่นฉิงจริงไหม?”หลินเจี้ยนให้สีหน้า ตกใจ
“ฉันว่าน่าจะใช่ แต่เสี่ยวเข่อของพวกเราจริงใจต่อไอ้อนาถา นั่นมากนะ มันก็ไม่น่าจะใช่เหมือนกัน แต่ถ้าเป็นจริงก็ดีสิ เธอควร จะถีบหัวส่งไอ้ไร้น้ำยานั่นไปตั้งนานแล้ว ถ้าคว้าเศรษฐีได้จริงๆล่ะ ก็ พวกเราก็จะได้ลืมตาอ้าปากสักที”
“ใช่ รีบดูต่อเถอะ ทุ่มเทไปมากมายขนาดนี้เพื่อไล่จีบเสี่ยวเข่อ ของพวกเรา จะต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน! “สองสามีภรยา หลินชื่อเริ่มรู้สึกตื่นเต้นแล้ว
จู่ๆหลินเสี่ยวเข่อก็รู้สึกเครียดขึ้นมา ไม่ใช่หลินหวั่นนิ่ง แต่ดัน เป็นเธอเนี่ยนะ เป็นไปได้ยังไง? หรือว่าเป็นจูหมิงจริงๆ? หรือ……..เป็นแค่การล้อเล่นเท่านั้น?
ท่ามกลางสายตาอิจฉาของผู้คนนับพัน ม้าขาวค่อยๆลากรถ ม้าทองคําเคลื่อนไป มีลมพัดโบกผ่านมา กลีบดอกไม้สีชมพูลอย ปลิวว่อน นกพิราบขาวนับไม่ถ้วนต่างพากันตกใจ กระพือปีก โบยบินขึ้นสู่ท้องฟ้า
เป็นภาพที่ราวกับอยู่ในนิทาน
รถม้าหยุดลง มีคนสวมชุดสีดำนั่งอยู่ด้านหน้าเปียโน เริ่มกด บรรเลงเปียโน เป็นเพลงคำอธิษฐานของหญิงสาวที่เธอรักมาก ที่สุด ทำนองเพลงแห่งความฝันค่อยๆบรรเลง ดังขึ้นมาจากที่ ไกลๆ คนคนนั้นราวกับเจ้าชาย ท่าทางสูงส่งสง่างาม
“ว้าว เล่นเปียโนด้วย เท่จังเลย! โรแมนติกสุดๆ
“ใช่ๆ ฟังจากเสียงเปียโนแล้ว จะต้องฝึกมาตั้งแต่เด็กๆ แน่นอน เป็นลูกหลานขอตระกูลสูงส่งร่ำรวยที่แท้จริงเลยนะเนี่ย”
“อิจฉาจะตายอยู่แล้ว ดูเร็วเข้า จะต้องดูให้ชัดว่าเป็นใครกัน แน่ ไม่แน่ว่าพวกเราอาจจะมีโอกาสก็ได้นะ”ผู้คนต่างพูดซุบซิบ ขึ้นมาด้วยความตาร้อน
หลินเสี่ยวเข่อลงมาจากรถม้า มองแผ่นหลังของคนคนนั้น พร้อมกับค่อยๆเดินขึ้นไปอย่างช้าๆ เบ้าตาเธอเริ่มร้อน ผ่าวแล้ว
“จูหมิง คุณเหรอ?”
เสียงของเปียโนหยุดลง ท่ามกลางการตั้งหน้าตั้งตารอคอย ด้วยความตื่นเต้นของทุกคน แผ่นหลังนั่นค่อยๆหันมา……
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ