บทที่ 8 ถูกลักพาตัว

บทที่ 8 ถูกลักพาตัว

เคอยีชิงรู้สึกว่าหมู่นี้เธอโชคดี เถ้าแก่เนี้ยก็ใจดีกับเธอ หรือ เพราะว่าพนักงานของบริษัทB.O ไม่ได้ทําให้ร้านเล็กนํามาก ตรง ข้ามยังคงสั่งอาหารคงที่จำนวน 20 ชุด ดังนั้นเถ้าแก่เนี่ยเลยมี ความสุขไม่ต้องให้เธอทํางานล่วงเวลา แล้วก็ไม่ต้องจ่ายร้อย หยวนด้วย

ด้วยเหตุนั้น เธอจึงวิ่งหนีกลับตอนเวลาสามทุ่มของทุกวัน

เธอชอบที่จะเดินไปบนถนนเล็กๆอย่างรวดเร็วเดินไปพลางร้อง เพลง”ฉันไม่อยากโตไปพลาง แต่ตอนนี้เธอร้องไปสองสามคำ ชะงัก หันหลังแล้ววิ่ง เธอไม่โง่ ข้างหน้าไม่กี่ก้าวมีพวกอันธพาล กลุ่มหนึ่งจ้องเขม็งแล้วมาทางเธอ ถึงเธอจะไม่รู้ว่าไปทำอะไรให้ โมโหก็ตาม แต่ว่าสายตาของคนกลุ่มนี้ทำให้เธอนึกคำคำหนึ่ง ออกมาได้: โกย

“หยุดนะ”

อย่างที่คิดเลยเธอเป็นเป้าหมายจริงด้วย หยุดก็บ้าแล้ว เธอรีบวิ่ง อย่างรวดเร็ว

เธอวิ่งเหมือนกระต่าย เวลาที่เธอยังเรียนอยู่เธอเข้าร่วมการวิ่งแข่งระยะไกล แต่ตอนนี้วิ่งหนีนานไปหน่อยแล้ว ระยะห่าง กระชั้นใกล้เข้ามา เสียงที่อยู่ด้านหลังของเธอคือ ‘หยุด’ ราวกับ อยู่ในหูของเธอ ทำให้เธอลนลาน

แต่ที่ด้านหลังเธอยังถูกคนจำนวนหนึ่งล้อมขวางไว้ ถูกคนพา ตัวไปด้านหน้า มือเชยคางเธอขึ้นมา “หน้าตาไม่เลวนี่ อีกหน่อย สนใจจะตามพี่ไหม มีพี่คุ้ม เธอไม่จำเป็นต้องไปทำงานที่ร้าน ของกินเล่นที่มีกลิ่นฉุนๆนั่นที่ให้แค่ไม่กี่ร้อยหยวนมันพอเหรอ? แค่จะดื่มกาแฟสักแก้วยังไม่พอเลย”

ความคิดของเธอเปลี่ยนไป เธอเดาว่าใครทำให้คนกลุ่มนี้เจอ เธอ ไม่มีทางที่คนอื่นจะทำโดยไม่มีสาเหตุ บนโลกนี้ทุกอย่างมี เหตุและผล เธอนึกได้ทันทีว่าเป็นคู่หมั้นเซี่ยเฟยหญ่ เธอกัมมองที่ ท้องของตนเอง อา เวลาไม่อำนวยจริงๆ “พี่ชาย ปล่อยฉันไปเถอะ นะ ฉันไม่ได้ทำอะไรไม่ดีจริงๆนะ” คนที่มองสถานการณ์ออกคือ คนฉลาดแต่เธอสู้คนอื่นไม่ไหว

คนอื่นมีอยู่จำนวนมาก เธอตัวคนเดียว นอกจากนี้ถึงตัวต่อตัวเธอ ก็สู้กลุ่มแก็งค์นี้ไม่ไหว เธอยังพอรู้ตัวในเรื่องนี้ดี

“งั้นเหรอ? แล้วเธออยากทำไหมล่ะ? เดี๋ยวพี่สอนให้เอง” ผู้นำ กลุ่มแก็งค์พูดริมฝีปากก็ยื่นเข้ามาใกล้ เคอยีชิงเบิกตากว้าง เธอ ได้ยินเสียง “แชะ” ดังจากฝั่งตรงข้ามมีคนหนึ่งเดินถือกล้องถ่าย รูปมาด้วย คนหนึ่งกำลังบันทึกวีดีโอ
ผู้หญิงคนนั้นดูดมาก

จะต้องเป็นเซี่ยเฟยหยู่ เธอต้องถูกฆ่าแน่เลย

เสียงกัดฟันแค้นใจ ฟันบนกับล่างกระทบกัน พุ่งกัดคนอื่นดัง “ปุ๊บ” “อ่า…” แล้วฉวยโอกาสที่พวกแก็งค์กำลังหวาดกลัว โอกาส ตอนที่ทุกคนที่แก็งค์หันไปสนใจทางอื่น เธอก็กลับหลังหันวิ่งหนี

แต่เธอก็ยังหนีไม่พ้นเงื้อมมือคนอื่น ตอนที่ถูกจับกลับมา ครั้งนี้ เธอแย่กว่าเดิมมาก

ปากถูกยัดด้วยผ้าขี้ริ้ว มือถูกมัด มีเชือกพันอยู่รอบคอของเธอ ถูกบางคนลากจูงอย่างน่าสงสาร ถ้าก้มหน้าเชือกก็จะรัดคอเธอ แน่น

ต้องตายแน่

น้ำตาไหลทีละหยดๆ เธอเพิ่งจะอายุ18เอง เธอไม่ควรเสีย ร่างกายเธอไป และไม่อยากถูกคนถ่ายรูปที่ทำให้ขายหน้า

แต่เธอไร้กำลัง เอาชนะคนเหล่านี้ไม่ได้

เสื้อผ้าถูกถอดออกทีละชิ้น เหลือเพียงชุดชั้นใน
แต่กล้องกับวิดีโอยังคงทำงานอยู่

ในใจคิดอยากตาย เมื่อเห็นว่ามือของพวกผู้ขายจะมาสัมผัสบน ผิวของเธอ ขนเธอก็ลุกเป็นหนังไก่ ตัวสั่นเทา ใช่แล้ว ใช่แล้ว มัน น่ากลัวจริงๆ

จบแล้ว จบสิ้นแล้ว

ใบหน้าหญิงสาวเต็มด้วยน้ำตา สายน้ำที่มาจากดวงตาของเธอ ทำให้เธอมองอะไรไม่ชัด

เซี่ยเฟยหยู่ เขาทำลายเธอ

“ปัง” เธอได้ยินเสียงดังขึ้น ทันใดนั้น ผู้ชายตรงหน้าเธอก็ล้ม ลงไป ร่างกายอุ่นขึ้นมา มีเสื้อมาคลุมตัวเธอไว้ เธอมองอะไรไม่ ชัดเจน น้ำตาคลอในดวงตา หูได้ยินเสียงต่อสู้ดังต่อเนื่อง แต่เธอ ไม่สน ได้แต่ร้องไห้ และร้องไห้อย่างหนัก…