บทที่ 6 ให้เธอขึ้นรถ

บทที่ 6 ให้เธอขึ้นรถ

เซี่ยเฟยหมู่ชาเลืองมองเธอแวบหนึ่ง ผมยุ่งเหยิงบางส่วน จอน ผมและหน้าผากเปียก เธอเหงื่อออก “เลิกงานกี่โมง?”

เคอชิงกำลังจะตอบแต่เถ้าแก่เนี้ยก็เข้ามาพอดี “เคอยีชิง เธอ ขอเพิ่มเวลาทำงานล่วงเวลาใช่ไหม ถ้าจะมาคุยเล่นกับผู้ชายก็ไว้ กลับไปคุยที่บ้าน ทำงานให้ฉันซะ ไม่งั้นก็คือเงินค่อาหารที่ไปส่ง ตอนเที่ยงมาซะ”

เคอยีชิงอยากแทรกแผ่นดินหนีจริงๆ แย่จริงๆ ประธานเซี้ย ฉัน ไม่รู้ว่าจะเลิกงานตอนไหน ฉันขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ” ในเมื่อ เขาไม่มาเพื่อทานอาหาร เธอจึงไม่จำเป็นต้องสนใจเขาแถมไม่ได้ ติดหนี้อะไรด้วย แต่เป็นเขาต่างหาก ที่ติดหนี้เธอมากมาย ก้มหน้า ก้มตาถูพื้นต่อไป เขายังไม่กลับไปยืนนิ่งขวางทางเธออยู่ตรงนั้น เธอที่ทํางานหลายต่อหลายอย่าง “ทำงานล่วงเวลาใช้หนี้งั้นเห รอ?”

พอพูดประโยคนี้เคอยีชิงก็จดจ้องมาที่เซี่ยเฟยหยู่ ไม่นึกเลยว่า เขาจะเดาถูกได้ในเวลาสั้นๆ เม้มริมฝีปากแต่ไม่ได้เป็นการกลัวเขา เป็นการถามเพื่อให้รู้ “อั้ม” ส่งเสียงเย็นชาแล้วหันหลังกลับไป ล้างไม้ถูพื้น เธอไม่ได้อยากเจอเขา ทั้งหล่อทั้งรวยก็ดีแล้วไม่ใช่ เหรอ? อย่างเธอไม่ได้หายากเลย
แต่ในใจเต้นอย่างรุนแรง ไม้ถูกฟื้นหมุนอยู่ในถังหลายครั้ง บิด น้าออกด้วยมือ ออกแรงบิดราวกับกำลังบิดเนื้อของเซี่ยเฟยหญ่อยู่ ให้เขาเจ็บจนตายเลย นี่แหน่ะๆ

หลังจากบิดผ้าถูกพื้นเซี่ยเฟยหญ่ก็ไม่อยู่แล้ว เธอถอนหายใจ ด้วยความโล่งอก เธอยังคงถูพื้นต่อไป สองคนที่ไม่ถูกไม้ถูพื้น ยาวดี หัวใจเธอจะเต้นรัวทำไม

“ชิง มา เอามาให้ฉัน ฉันจะถูเองเธอกลับไปอ่านหนังสือไป

เคอยีชิงเกาหัว “เถ้าแก่เนี้ย ฉันไม่ต้องทำงานล่วงเวลาเหรอ คะ?”

“ใช่ กลับไปเถอะ

“แล้ว…เงินค่าอาหารที่ไปส่ง…

“ไม่ต้องแล้ว ไปเถอะ รีบไป รีบกลับไปเถอะดึกกว่านี้จะอันตราย

เธอเงยหน้ามองนาฬิกาแขวนบนผนัง เพิ่งสี่ทุ่มเอง สงสัยเถ้าแก่ เนี้ยจะมีความใจดีอยู่บ้าง “เถ้าแก่เนี้ย ให้หนูเลิกงานได้จริงๆเหรอ คะ?”
“ให้ตายสยัยเด็กนี่ ต้องให้ฉันพูดรึไง ใช่ เลิกงานได้ ไปได้ แล้ว”

“งั้นก็ขอบคุณค่ะ” แม้ว่าเธอจะไม่ชอบเถ้าแก่เนี้ยมาตลอด แต่ก็ ยังเข้าไปกอดอย่างดีใจ “งั้นหนูกลับนะ” หยิบกระเป๋าเป้สะพาย หลังแล้ววิ่ง ถ้าทำได้อยากมีอีกสองขาจะได้ไม่ต้องอยู่ที่ร้านนั่น อีกแม้แต่วินาทีเดียว

ทันทีที่ออกนอกร้าน ก็เจอรถหรูลัมโบกินี่จอดหน้าร้าน เมื่อก่อน ตอนเรียนหนังสือเพื่อนร่วมชั้นเคยมีรถแบบนี้ไปรับส่ง ดังนั้นเธอ เลยอดใจให้เข้า องใกล้ๆไม่ได้ บอกว่ารถคือเมียน้อย ของผู้ชายก็ได้ แต่ที่จริงผู้หญิงเองก็ชอบดูเหมือนกันนะ กระจกสี ชา เธอมองเข้าไปในรถว่ามีหรือไม่มีคน น่าจะไม่อยู่นะ เจ้าของรถ คงจอดเอาไว้แล้วไปธุระแน่ๆ

วางมือไปสัมผัวกับผิวของรถ เย็นสบาย มันสวยจริงๆรู้สึกปลื้ม ปีติ “เยี่ยมเลย” กระจกรถด้านหน้าลดลง “อ๊ะ…” เธอร้องตกใจก้าว ถอยหลัง จากนั้นกระจกหน้าต่างรถค่อยๆลดลงจนเห็นคนที่อยู่ ข้างใน “ประ…ประธานเชีย…” เธอติดอ่างอีกครั้ง

“ขึ้นรถ” แค่สองคำ สายตาของเขามองไปตามตัวของเธอ เสื้อ ยืดถูกๆกับกางเกงยีนส์ เด็กนี่แต่งตัวใช้ไม่ได้เลย

เธอรีบเอามือออกจากรถของเขา “ทำไมฉันต้องขึ้นรถคุณด้วย? ฉันไม่รู้จักคุณสักหน่อย” เธอหันหลังแล้วเดินไป ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับคนประเภทนี้จริงๆ คนรวยพวกนี้ชอบเที่ยวผู้ หญิง พอเห็นก็ชอบจากนั้นพอมีคนใหม่ก็ทิ้ง ได้ยินข่าวซุบซิบมา เยอะแล้ว เธอไม่อยากอยู่ในมายาพวกนั้น