บทที่ 2 ไม่ได้ท้อง

บทที่ 2 ไม่ได้ท้อง

“เซี่ยเฟยหญ่หยุดแล้วพูดมาให้ชัดเจนเลยนะ งานแต่งที่จะมี เดือนหน้าจะทำยังไง?

——เซี่ยเฟยหยู่

เคอยีชิงเข้าใจแจ่มแจ้งแล้วว่าที่เขาพูดเมื่อกี้หมายความว่ายัง ไง แล้วตอนนี้ก็ตะลึงกับชื่อแซ่อีก ให้ตายสิ ทำเธออ้าปากค้างจน เหลือเชื่อ

ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงคุ้นหน้าผู้ชายคนนี้นัก เขาเป็นถึง ประธานบริษัทบริษัทB.O ก่อนหน้านี้ตอนที่เอาอาหารไปส่ง ก็เคยเห็นอยู่บ่อยๆ แต่ว่าไม่เคยอยู่ใกล้ขนาดนี้เหมือนตอนนี้ “เชีย…ประธานเชี่ย…

“เด็กดี ไม่ต้องพูดแล้วไว้ไปคุยกันข้างใน” เขากระซิบเบาๆที่ข้าง หูเธอเสียงอ่อนหวานมาก เพียงแค่ประโยคนี้ เธอก็ไม่รู้แล้วว่าเมื่อ กิ้งงหรือกลัวกันแน่ ในสมองเริ่มหมุน ดูท่าเขาจะใช้เธอให้เป็น ประโยชน์ เธอจะท้องกับเขาได้ยังไง เธอเพิ่งจะรู้จักเขาตอนนี้เอง ใช่ไหมล่ะ? เมื่อกี้ถูกเอาจูบแรกไป เพราะงั้นเป็นไปไม่ได้ที่จะมีลูก การจะมีลูกทั้งสองคนจะต้อง…ถอดเสื้อผ้าเปลือยเปล่าแล้วก็ทำ อย่างนั้นอย่างนี้ถึงจะมีได้ไม่ใช่เหรอ
ไม่รู้ว่าฟางมู่ซี ตะโกนกว่าอะไรตอนหลัง เพราะในหัวของเธอยัง คงคิดเรื่องชื่อเซี่ยเฟยหญ่อยู่เลย ประธานบริษัทบริษัทB.0 ที่ตอน นี้กำลังอุ้มเธออยู่

รู้สึกเหมือนความฝันที่โอบเคอยีชิงโดยที่ไม่จริงเลยสักนิด

แต่ความฝันของเธอก็สร่างอย่างรวดเร็วเซี่ยเฟยหญ่ ใช้ขาเตะ ประตูสำนักงานเดินเข้าพร้อมกับอุ้มหญิงสาวไว้แนบอก

“ประธาน…ท่านประธาน…” เสียวเฉิงที่เป็นเลขาฯตะลึงกวาดตา มองไปยังเซี่ยเฟยหยู่และหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมอกของเขา เธอ สับสนนี่เกิดอะไรขึ้น? กลืนน้ำลายหนึ่งอีก เธอตัวสั่นน้ำเสียง ร้อนรน “ประธาน คุณฟางกำลังจะมาถึง คุณหนูท่านนี้…คือ

เซี่ยเฟยหญ่สีหน้าไม่เปลี่ยน เดินตรงไปที่ห้องทำงานของเขา ตรงข้ามกับห้องของเลขาฯ และพูดแบบไม่หันกลับมามองว่า “หล่อนอยู่ตรงบันไดทางเข้า เรียกให้ใครก็ได้ไปดู ถ้ามีแผลก็พา ไปโรงพยาบาลซะ ถ้าไม่มีก็พาหล่อนไปส่งถึงบ้าน

เจ๋ง เท่มาก เขาใจดำกับคู่หมั้นจริงๆ บอกว่าไม่ก็ไม่ ขณะที่กำลัง ใช้ความคิดเธอก็รู้ถึงชะตากรรมของฟางมูซีเลย พอมาถึงที่ห้อง ทำงานของเซี่ยเฟยหญ่ เธอก็ถูกปล่อยลงบนพื้น สีหน้าของชาย หนุ่มแสดงความเย็นชา ก้าวขายาวๆไม่เท่าไหร่ก็ถึงโต๊ะทำงานที่อยู่ข้างหน้าและนั่งลงเอนตัวพิงเก้าอี้ตาม สบายเคอยีชิงเพิ่งจะรู้ตัวว่าตนเองเหม่อลอยมานานมาก ตอนนี้ ได้สติกลับคืนมาแล้ว

“ประ…ประธานเชี่ย ฉัน…

เขายกมือและชี้ไปที่ฝั่งตรงข้างและพูดว่า “นั่งสิ”

เคอยีชิงเดินไปแบบกล้าๆกลัวๆ มีความกดดันมาก แต่ไหน แต่ไรเธอไม่เคยพูดกับคนมีฐานะซึ่งๆหน้าแบบนี้ ทั้งรวย มากบริษัทB.Oใหญ่แค่ไหนน่ะเหรอ ตึกระฟ้าหลังนี้ก็คือ บริษัทB.Oทั้งหมด เธอไม่เคยฝันเลยว่าจะมีสักวันที่ตนเองจะได้ มานั่งอยู่ต่อหน้าประธานของบริษัทBO เขาเป็นประธานสุดหล่อ เธอค่อยๆนั่งลง ลืมไปว่าจะทวงจูบแรกของเธอและ “ถูกแต๊ะอั๋ง” อย่างไม่ได้รับความเป็นธรรม “ประธานเชีย ฉันไม่ได้ท้องกลับ คุณนะ” ดวงตาไร้มลทินกลมโตกระพริบ เขาพูดโกหกแบบไม่ได้ เตรียมการไว้ก่อน กุเรื่องลอยๆใหญ่โตไม่มีเงา

ริมฝีปากบางๆของเซียเฟยหยู่เผยโค้งนิดๆ จ้องมองหญิงสาวตัว เล็กๆที่เขาคว้าตัวมาตอนจวนตัวที่อยู่เบื้องหน้าคนนี้อย่างละเอียด ถี่ถ้วน พอใช้ได้ อย่างน้อยก็ไม่คว้าคนขี้เหร่มาผิด ไม่งั้นตอนที่ นึกถึงว่าไปจูบหล่อนเข้า เขาคงสะอิดสะเอียนจนอาเจียนออกมา ถึงจะแค่ใช้ประโยชน์สักพัก พอออกจากลิฟท์ก็ได้รับโทรศัพท์ จากเลขาฯว่าฟางมู่ซีกำลังขึ้นมาแล้ว เขาจวนตัวเลยฉุดเด็กสาวคนนี้มา ไม่เลว ใบหน้ารูป ไข่ ดูสะอาดใส หน้าตาไร้เมคอัพบนหน้า ผิวก็ดีมาก ที่ไม่ดีก็คือ กลิ่นน้ำมันบนตัวเธอ ยิ้มเย็นชาพูดคำตอบที่ไม่ได้ถาม “เธอมาส่ง อาหารเหรอ?”