บทที่ 7 เจอครั้งแรก น่าตะลึงที่สุด

กู้อานหยานคิดไม่ถึงจริงๆว่าจะทิ้งใคร

ทิ้งคุณชายใหญ่ของตระกูลมู่หรอ? จะเป็นไปได้ยังไง? มีผู้ หญิงคนนี้ยอมทิ้งเขา?

เธอแค่ไม่อยากมีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับผู้ชายคนนี้อีก

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบนรถเมื่อสักครู่เป็นแค่เหตุสุดวิสัยเท่านั้น และเป็นความผิดพลาดอย่างหนึ่ง ตอนนี้เธอมีสติรู้ตัวแล้ว ความ ผิดนี้เองก็ต้องจบลง

แต่ว่า ฝนที่ตกใหญ่นี้หมายความว่าไง? นี่จะทำให้บ้านเป ยกับเธอมีความแค้นต่อกันหรอ?

พอยิ่งนึกถึงสิ่งที่มู่บ้านเป่ยต้องเจอตอนนี้ มือของอานหยาน

สั่น ลนจนเกือบจะรถชน

เธอแค่ไม่อยากมีอะไรที่เกี่ยวข้องกับมู่บ้านเป่ย แต่คิดไม่ถึงว่า มู่จ้านเป่ยจะเกลียดเธอ

เขาเป็นใคร? ถ้าทำให้เขาโกรธ ก็ไม่ทางจบดีแน่นอน

ทางถนน จนลงในคฤหาสน์ตระกูล กู้อานหยานเหยียบเบรค

ให้รถจอด

เธอตากฝนออกจากที่จอดรถ วิ่งไปทางบ้านอย่างเร่งรีบ น้ำฝน เปียกเต็มหน้าเธอ ล้างเครื่องสำอางที่อยู่เต็มหน้าเธอบนหมด
ทันใดนั้น เสียงปีก เวลากลางคืนมองไม่ขัด แต่กลับชนเจอคน

เธอกระแทกเข้าจนล้มลงบนพื้น คนที่โดนชนเองก็ถอยหลังไป หลายก้าว

“เธอ…” เจ๋อหนานที่กางร่มไว้สีหน้าเปลี่ยนไป กำลังโทษสาว ใช้ที่ไม่ดูทาง

แต่หลังจากที่ดูหน้าของสาวใช้ชัดเจน เขาเองก็ตกใจ ตะลึงใน ความงาม!

ตระกูลกู้มีสาวใช้ที่หน้าตาสวยขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? ใบหน้า ใหญ่พอๆกับมือ องค์ประกอบของหน้าครบ

ร่างเล็กที่ตากฝนจนตัวเปียกไปทั้งหมดอ่อนแอมาก ทำให้คน ที่เห็นอยากจะกอดไว้ ดูแลดีๆ

แม้แต่หญิงสาวที่สวยที่สุดในเมืองเป่ยหลิง เวยจือ ก็สวย

เธอไม่ได้!

“สาวน้อย เธอ… เจ๋อหนานกำลังจะไปพยุงเธอ

ใครจะรู้ว่าเธอลุกขึ้นเอง ไม่มองเขาเลย และวิ่งไปอย่างเร็ว ที่นี่คือสวนข้างหน้าของโรงจอดรถ กระถางดอกไม้ที่ทำให้มี หลายทาง แค่แวบเดียว ก็มองสาวน้อยคนสวยไม่เห็นแล้ว

แต่ว่าใบหน้าที่ขาวเนียนนั้น ก็จดจำลงในใจส่วนลึกของเจือ หนานแล้ว

ในตระกูลกู้คนที่สวยที่สุดก็คือคุณหนูสอง เวยจือ คุณหนูใหญ่เองก็สวยเช่นกัน แต่ก็สู้กู้เวยคือไม่ได้

คุณหนูสามยิ่งแล้วใหญ่ วันๆก็แย่งแต่หน้าจัดๆ แค่เห็นก็ อยากจะอ้วก

สาวใช้คนนี้ คือ ใครกันแน่?

ไม่ไกลนัก กู้เวยจือที่ลงจากรถถือร่มเดินมา: “เจ๋อหนาน ทำไม

นายถึงมาอยู่ที่นี่ได้?”

ครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมาหลีเยบอกว่ายกเลิกงานแต่ง ไม่รู้ว่าตอนนี้ เวยจือจะดีใจแค่ไหน อารมณ์ดี แน่นอนที่บนใบหน้าจะมีรอย ยิ้ม

ทั้งๆที่เมื่อก่อนเจ๋อหนานชอบเวยถือมาก เห็นเธอยิ้ม เหมือนว่าโลกทั้งใบสดใสขึ้นมาเลย

แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ตอนนี้เห็นเธอยิ้ม กลับรู้สึกว่าขาดอะไร

ไปหน่อย

แต่ว่า ไม่ว่ายังไงเธอก็คือคุณหนูสองของตระกูล ฐานะนี้

ไม่ใช่สิ่งที่สาวใช้จะเทียบได้

“นึกว่าเธอกลับไปแล้ว กำลังจะไปหาเธอ…กับคุณ”

งานหมั้นถูกยกเลิก วันนี้เธอไม่มีเรื่องอะไร ก็แค่อยากจะมาหา กู้เวยจือ

เวยคือรู้ว่าเขาคิดอะไร? หลายวันมานี้เจ๋อหนานทำตัวติด เธอมาก เกือบจะทิ้งตัวลงใต้กระโปรงเธอ
ครั้งแรกกะจะหลอกใช้เขาในการเข้าหามู่บ้านเป่ย แต่คืนนี้ งานหมั้นของเขาถูกยกเลิก เธอยังมีอีกหลายเรื่องที่ต้องทำ

แล้วคุณชายสองของตระกูลมู่ ถึงแม้จะสูงส่งมาก แว่าถ้าเธอ สามารถคบกับคุณชายใหญ่ได้ เจ๋อหนานก็ไม่มีค่าอะไรให้ใช้ แล้ว

พวกคุณพ่อจะถึงแล้ว เจ๋อหนานคืนนี้บ้านของเราคงจะไม่สงบ นาย…นายกลับไปก่อนเถอะ”

กู้อานหยานหนีจากงาย ตอนนี้ คุณพ่อต้องใจร้อนมากๆแน่ เธอมีเรื่องอะไรต้องทำอีกเยอะจริงๆ เจ๋อหนานอยู่ตรงนี้ ไม่ สะดวกจริงๆ

“เจ๋อหนาน พรุ่งนี้ฉันค่อยไปหานาย

ครั้งแรกคิดว่าต้องเสียเวลาบอกให้เจ๋อหนานกลับไปนาน หน่อย แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเจ๋อหนานจะรับปากเร็วขนาดนี้

“งั้นผมกลับก่อนนะ แล้วค่อยมาหาเธอ” แล้วก็มองไปทางบ้าน อีกครั้ง ในแววตาของเจ๋อหนานมีความผิดหวัง

หน้าของสาวใช้เมื่อกี้ วนเวียนอยู่ในหัวของเขาตลอด ตอนนี้ดู ที่เวยจือ กลับยิ่งดูยิ่งน่าเบื่อ

แล้วก็ดูเวยจืออีกครั้ง เขาพยักหน้า หันหลังแล้วก็เดินไปเลย

เวยอรู้สึกแปลกๆนิดหน่อย เมื่อกี้เธอดูในสายตาของเขา ทำไมมันเหมือนขาดความกระตือรือร้นไป?
แต่เธอไม่มีมีอารมณ์ไปคิดมาก เพราะว่า คุณพ่อกู้หญิงห้าวกลับมาแล้ว