บทที่ 6 ทอดทิ้งเขา? ช่างกล้าจริงๆ!

ตอนที่กู้อานหยานรู้สึกตัว ในรถมีแค่เธอคนเดียวเท่านั้น ชุดที่เธอใส่มาอยู่ข้างๆ ถูกฉีกเป็นชิ้นๆ! นี่ต้องรีบร้อนขนาด

ไหน!

เมื่อเธอทำอะไรกันแน่? ชุดคงไม่ใช่เธอเป็นคนฉีกเองนะ? จะ

มีแรงเยอะอะไรขนาดนั้น?

เพิ่งลุกขึ้นนั่ง คิ้วของอานหยานก็ขมวดเข้าหากัน ความทรง จําเหล่านั้น ก็เริ่มนึกขึ้นมาได้

เธอ…เมื่อกี้เธอนั่งบนตัวของมู่บ้านเป่ย ถอดเสื้อของเขา แกะ

เข็มขัดของเขา ยัง…ดึงกางเกงของเขา…

พระเจ้า! นี่เธอข่มขืนผู้ขายคนที่ผู้หญิงทั้งเมืองเป่ยหลิงหมาย ปอง ที่เป็นเหมือนเทพในเมืองเป่ยหลิงคุณชายใหญ่ของตระกู หมู่!

แต่ว่า เหมือนว่าที่ไหนจะแปลกๆ? ทำไมสภาพของเธอถึงดูอ นาจขนาดนี้? เหมือนคนที่โดนข่มขืนมากกว่า?

“เจ็บจะตายแล้ว!” ใส่เสื้อของผู้ชายบนตัวให้ดี อานหยาน ค่อยลุกขึ้นนั่ง แอบมองออกไปทางนอกหน้าต่าง

ที่ที่ไม่ไกลมาก ร่างที่สูงใหญ่ของมู่บ้านเป่ย ไม่รู้ว่าหลีเย่กำลังรายงานอะไรกับเขาอยู่

เวลาห่างไป1ชาติ เห็นร่างกายที่สมบูรณ์แบบของเขา ในใจ เองก็รู้สึกเจ็บขึ้นมา

กู้อานหยานใช้แรงกดตรงหัวใจ กัดปาก

จะตกหลุมรักเขาอีกไม่ได้! ผู้ชายคนนี้ไม่มีหัวใจ

ชาติที่แล้ว ไม่ว่าเธอจะตามเขายังไง ทำอะไร จะดีแค่ไหน เขา ก็ยังคงเย็นชาเหมือนภูเขาน้ำแข็งที่ไม่ละลาย

ไม่ใช่เพราะเธอเปิดประตูบานนั้น ในใจของไม่ได้ แต่เพราะว่า ทั้งโลกไม่มีผู้หญิงคนไหนเปิดมันได้

ทั้งชีวิตนี้ จะไม่มีทางเป็นเหมือนเก่าอีก

เธอจดกระดุมให้มุด ค่อยๆปืนไปทางที่นั่งของคนขับ……….

ที่ห่างจากรถไม่ไกล หลีเยวางสาย แล้วก็รีบรายงานกับมู่บ้าน เปย: “คุณชายใหญ่ ทุกคนยังรออยู่ที่โรงแรม ตอนนี้จะกลับไป งานหมั้นต่ออีกไหม?”

จากจานะของคุณชายใหญ่ในเมืองเป่ยหลิง เขาไม่ได้บอกว่า ไปได้ จะมีแขกคนไหนกล้าออกไปเอง?

ถ้าจะให้รอจนเช้า ทุกคนก็ยอมรอ

เพราะว่า ใครก็ไม่อยากจะท้าทายกับอันดับ1ของเมืองเปีย หลิง ceoของบริษัทซื่อจี้กรุ๊ป คุณชายใหญ่ของตระกูล

มู่บ้านเปียไม่พูดอะไร สายตาที่นั่งเงียบมองไปยังทะเลที่กว้างและไกล ผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆเอาไม่ออกว่าเขาคิดอะไร

คุณชายใหญ่ไม่พูดอะไร หลีเย่เองก็ไม่กล้าขัด ทำได้แค่รออยู่ เงียบๆตรงข้างๆ

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน มู่บ้านเปียค่อยเก็บสายตากลับมา

หันหลังเดินกลับไปทางรถ: “หมั้น!”

พักไปนานขนาดนั้น เธอคงจะดีขึ้นแล้ว

การหมั้นเป็นสิ่งที่คุณย่าต้องการ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ก็ไม่สา มารถเปลี่ยนแปลงได้

หลีเย่ตามเขาอยู่ด้านหลัง กลัวว่าว่าที่คุณผู้หญิงตอนนี้ ยัง….ไม่รู้ว่าเป็นยังไง เลย ไม่กล้าเข้าใกล้

แต่ว่า…ตอนนี้ตรงหน้า คือ คืออะไร?

เสียงรถ รถขับออกไปต่อหน้าของพวกเขา

ไม่น่าเชื่อ! ตกใจอ้าปากค้างเหมือนดั่งสายฟ้า หลีเย่จ้องตรงทางรถ ก็ยุ่งวุ่นวายไปหมด

ถ้าไม่ใช่เพราะใจของเขาแข็งแรงพอ คืนนี้ เขาคงจะตกใจ ตายเพราะว่าที่คุณผู้หญิงแน่!

เริ่มจากกันเอามีดขู่คุณชายใหญ่ แล้วก็นั่งบนตัวคุณชายใหญ่ จูบ! จากนั้น ก็ถอดเสื้อผ้าของคุณชายใหญ่ ดึงกางเกงของเขา

ข่ม….เฮ้อ!ขึ้น!

ถึงแม้ว่าสุดท้ายคุณชายใหญ่ที่ที่กลับเป็นคนรุกเอง เพราะว่าเขาคือคุณชายใหญ่ที่อยู่สูงส่ง จะถูกข่มขืนได้ยังไง?

แต่ แต่หลังจากที่คุณผู้หญิงกลับเอาเปรียบคุณชายใหญ่เสร็จ แม้แย่รถก็ขับเอาไปแล้ว

นี่คุณชายใหญ่คือ….ถูกทิ้งหรือ?

ฮือๆๆ น่าสงสาร! อย่าเข้าใจผิด หลีเยเศร้ากับสิ่งที่ต้องเจอกับ ตอนนี้ของตัวเอง

คุณผู้หญิงทิ้งคุณชายใหญ่ ตอนนี้คุณชายใหญ่ต้องโกรธมาก แน่ๆ

คุณชาย ใหญ่โกรธ ชีวิตของเขาคงจะรักษาไว้ไม่ได้?

บนฟ้ามีเสียงฟ้าร้อง ฟ้าผ่าผ่านไป ก็มีเสียงฝนตกลงมา แปะๆๆ

หลีเยถึงกับขาอ่อน เกือบจะคุกเข่าให้ฟ้า

ฟ้าจะฆ่าผมหรอ…….

“คุณ คุณชายใหญ่ ผม, ผมจะบอกให้พี่น้องมา มารับคุณ

กลับ…”

“ใสหัวไป!”

ฝนทำให้ผมของมู่บ้านเป่ยเปียก ผมหน้าม้าที่ยุ่งเหยิงติดลง ตรงหน้า แต่ก็ไม่ทําลายความหล่อของเขาได้เลย แต่กลับ เพิ่ม ความน่าดึงดูดในตัวเขามากขึ้น

แต่ว่าตอนนี้ ทั้งตัวของมู่บ้านเป่ยเต็มไปด้วยความเย็น หน้าที่ไร้สีหน้ามาโดยตลอด ตอนนี้ไหม้จากไฟแล้ว

เขา จูบเขา หลอกใช้เขา! ตอนนี้ ยังกล้าทิ้งเขา

ดี ดีมาก!

กู้อานหยาน เธอนี่ช่างกล้าจริงๆ