บทที่ 18 จับตัวกลับมา สับมือเลย

บทที่ 18 กุมตัวกลับมา ตัดมือเลย

ก่อนหน้าเวยจือ ถูกตบไปสองที ถึงแม้ใบหน้าตอนนี้จะลด บวมไปแล้ว แต่ ยังมีรอยแผลเป็นแดง ๆ ที่บาง ๆ นิดหน่อย

คนสวยยังไงก็คือคนสวย แม้ว่าบนใบหน้าจะมีรอยแผลเป็น แดง ๆ ก็ยังดูดีขนาดนั้น

สุภาพสตรีหมายเลขหนึ่งในเมืองเปียหลิง ก็ไม่ใช่คนไร้สาระ เวยจ๋อ เป็นคนสวยมากจริง ๆ

“เจ๋อหนาน คุณแม่เขา……เขาถูกคุณพ่อส่งกลับไปแล้ว” กู้ เวยมือร้องไห้ ทำให้เจ๋อหนานอดไม่ได้ที่จะเจ็บใจ

นางฟ้าไม่มีแล้ว ตอนนี้ เวยจ่อก็เลยกลายเป็นคนที่รักที่สุด

ในใจของเขา

ผู้หญิงของตนเองได้รับความไม่ยุติธรรม จะทนได้อย่างไร ? “เรื่องอะไรกัน ? คุณกู้ ทำไมต้องให้คุณแม่กลับไป ?”

“เป็นเพราะเขา !” กู้เวยจือชี้ไปที่กู้อานหยานที่อยู่ไกล ใบ้ว่า “เขาเองไม่รู้ว่ากินของอะไรผิดไป แล้วก็ใส่ร้ายมาที่ตัวฉัน

“คุณแม่เพื่อที่จะปกป้องฉัน ตัวเองก็เลยออกมารับผิด จริง ๆ แล้วคุณแม่เป็นผู้บริสุทธิ์”

กู้เวยจือ ซบอยู่ที่อ้อมอกของเจ๋อหนาน ร้องไห้พูด “คุณแม่แค่ทำเพื่อฉัน พวกเราถูกเขาทําร้ายจนในเลย

เจอหนานมองอานหยานอีกครั้ง กะทำให้ผู้อ่านหยาน ยอมรับมา

นี่เป็นแค่คุณหนูคนเล็กที่อัปลักษณ์น่าไม่อายที่สุดของ คฤหาสน์ตระกูล ไม่ใช่หรอ ? ไม่นึกเลย คนอัปลักษณ์แล้วไม่

เท่าไหร่ จิตใจทำไมถึงร้ายขนาดนี้

“ไป ฉันจะให้เธอไปทวงความยุติธรรม !” เจ๋อหนานลา กกี้เวยจือเดินไปทางอ่านหยาน

ขอบตาเลยจือ เปล่งประกายไปด้วยความดุร้ายที่เผ็ดร้อน วิ่ง ไปตามหลังของเขา

“เจ๋อหนาน ช่างเถอะ อีกไม่นานเขาก็ต้องหมั้นกับพี่ชายของ เธอ เราไม่ต้องใช้โอกาสนี้ เกิดเรื่องอะไรขึ้นอีก ฉันกลัวเธอทำตัว ไม่ถูกกับพี่ชายเธอ”

“มาถึงขนาดนี้แล้ว เธอทำไมยังจะคิดแทนคนอื่นอีก ?”

ในใจ เจ๋อหนาน สงสารทันที เวยถือของเขาอะไรก็ดีไปหมด สวย จิตใจดี เขาคือไม่รู้เรื่องอะไรเลย ถึงถูกเด็กผู้หญิงที่อยู่กลาง สายฝนเมื่อคืนครอบงำจิตใจ

ทำไมเขาถึงต้องเห็นใจเวยจือ ขนาดนี้ ?

“กู้อานหยาน ผู้หญิงไม่ดีคนนี้ !” เขาพุ่งไปที่หน้าของอานห ยาน ก๋าที่มือของเขา ลากเขามา
“ฉันต้องการให้เธอไปอธิบายกับคุณกู้ ตอนนี้ เป็นเพราะเธอ กินของผิดสําแดง แล้วก็ใส่ร้ายเวยจ่อแม่ลูก !”

“เอาอะไรมาพูด ?” กู้อานหยานออกแรงเอามือตัวเองดึงกลับ

มา “คำพูดที่เวยจ๋อ พูด นายก็เชื่อแล้วหรอ ?”

“เวยจ๋อ ไม่เคยโกหก !” เจ๋อหนานจ้องที่เขา โมโหพูด “เธอ จะไปไม่ไป ?”

“ไม่ไป” ผู้ชายคฤหาสน์ตระกูลมู่ เถื่อนกันไปหมด เพียงแค่รูป แบบของความเถื่อนแต่ละคนไม่เหมือนกัน

คุณชายรองคฤหาสน์ตระกูลมู่ท่านนี้ เป็นสไตล์ห่าม ๆ ชาติ ก่อนก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เคยรับการอบรมสั่งสอน

เขาหันหลังก็กำลังจะเดินไป หนังศีรษะด้านหลังอยู่ดี ๆ ก็เกิด

ชาขึ้นมาทันที ผมยาวถูกคู่เจือหนาน จับไว้

“นายปล่อยมือนะ !” กู้อานหยานไม่คิดว่ากลางวันแสก ๆ เขา ยังกล้าลงมือ !

“ฉันต้องการให้เธอไปอธิบายกับคุณ” เจ๋อหนาน ลากที่ผม

ยาว ๆ ของเขาเดินไป

เขาเป็นคุณชายรองของคฤหาสน์ตระกูลมู่ อยู่ที่คฤหาสน์ ตระกูลกู้หลังนี้ ขนาดกู้หญิงห้าว ยังไม่สนใจ

ส่วนกู้อานหยาน สําหรับในสายตาเขายังไม่เท่ากับมดตัวหนึ่ง ถึงแม้จะทำจนตายเขาก็ไม่สนใจ
“ปล่อยนะ ! เจ๋อหนาน นายมัน โรคจิต ปล่อยนะ !”

กู้อานหยาน พยายามดิ้น ไม่คิดว่าเจ๋อหนานจะตบที่ใบหน้า ด้วยหลังมืออย่างหนัก !

“เธอทําให้เวยอ ถูกบ นี่ถือเป็นการเอาคืน”

อานหยาน ถูกเขาลากผมยาว ผู้ชายร่างใหญ่ที่สูงประมาณ 180 กว่าเซนติเมตรอย่างเจ๋อหนาน แรงมหาศาล เขาเป็นเพียง เด็กตัวเล็ก ๆ ต่อต้านไม่ไหว

มองเห็นเขายกมือครั้งที่สอง ฝ่ามือตบลงอีกครั้ง อานหยาน กัด ๆ ริมฝีปาก ทันใดนั้นอีกฝ่ามือนึงก็สะบัดออกไป

เสียงเพียะ มู่เจ๋อหนาน ถูกตบมึนเลย มือคลายปุ๊บ กู้อานห ยานก็รับดึงผมยาว ๆ ของตัวเองกลับ แล้วก็หนีออกไป

บ้านหลังนี้ ไม่มีใครกล้าทำอะไรเจ๋อหนาน ถึงจะเป็นพ่อ

เหมือนกัน

เขาไม่หนี ขึ้นอยู่ต่อไปก็คงตายสถานเดียว อารมณ์อยากฆ่าในตามเบื่อหนาน เพิ่มขึ้น

คุณชายรองของคฤหาสน์ตระกูลมู่ตั้งแต่เขาเกิดมาก็ได้รับ ความเคารพไม่สามารถที่จะไปก้าวก่ายได้ ใช้ชีวิตมา 20 กว่าปี ไม่เคยมีใครกล้าแตะต้องเขาแม้แต่ปลายเล็บ

ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ที่ถูกคนตบหน้า!

ฉะนั้นเขาก็ไม่คิดว่ากู้อานหยาน จะกล้าตบเขา !
กู้อานหยาน เธอตายแน่!

มองตั้งแต่ที่โรงจอดรถ ผู้คุ้มกันสองคนที่รีบเดินมาจากไกล ๆ ด้านโน้น เขาโมโหพูด “คุมตัวเขาไป ข้าจะสับมือเขา