บทที่ 15 ยังคงโง่อยู่ จริง ๆ

จูบที่เย็นชา แววตาที่โหดร้าย ทำให้อานหยาน หายใจอ่อย ๆ กว่าจะหายใจสะดวกก็เป็นครึ่งวัน

มู่บ้านเป่ย เดินไปด้วยความน่าเกรงขามทำให้คนเคารพนับถือ

อานหยาน ในที่สุดก็เข้าใจ คุณชาย คืนนี้มาที่นี่ จริง ๆ ก็ คือมาทำให้เขารู้จักอำนาจของตัวเอง

เขาจะบอกเขาว่า แค่เขามีความสุข ใครหน้าไหนก็ห้ามกลั่น แกล้งเขา ก็คือคนของคฤหาสน์ตระกูล ก็ไม่ได้ !

ถ้าหากเขาไม่พอใจ อยากที่จะบีบเขาตาย ก็ต่างอะไรกับมด ตัวหนึ่งที่ถูกคั้นตาย

ก็คือเขาต้องการทำให้เขารู้ว่า เขานั่นแหละที่เป็นผู้ที่ครอบ

ครองชีวิตของเขา

หลังจากนั้นเขาก็ยังโกรธที่เขาใช้ฤทธิ์ยาเป็นตัวทำให้เขาหลุด พ้นไปได้ ทอดทิ้งเขาไว้ที่ถิ่นทุรกันดารน่ะสิ!

คนเลว จําเป็นต้องโกรธอะไรขนาดนี้มั้ยเนี้ย ?

ชาติก่อนทำไมถึงไม่รู้ ระดับความโกรธของคุณชายมู่จะเล็ก ขนาดนี้ !

คืนนั้นกู้อานหยาน พลิกไปพลิกมาไม่หลับ ยังไงก็คิดไม่ ออกถึงวิธีที่จะสามารถยึดเวลาหรือแม้กระทั่งการยกเลิกงานหมั้น
หลังจากฟ้าสว่างล้างหน้าล้างตา มองที่ตัวเองในกระจก อาน หยาน ถึงขนาดต้องถอนหายใจ

ขาวสะอาด ใส ๆ นิ่ม ๆ ไม่มีตำหนิ หน้าตาของเธอเกิดมา เป็นพรสวรรค์แท้ ๆ

ขนาดที่ชาติก่อน หลังจากมองเห็นหน้าตาของตัวเองจริง ๆ นิ่ง

ๆ เย็น ๆ เหงา ๆ เหมือนกับคุณชาย ก็อดไม่ได้ที่ตบหน้าตัวเอง

ไป

ชีวิตในชาตินี้ มู่บ้านเปียยังไม่เคยเจอกับหน้าตาที่แท้จริงของ เขา อย่างน้อยตอนนี้ ก็เกลียดเขาไปหมดแล้ว

หยิบผ้าขนหนูเช็ดที่น้ำที่บนหน้าให้สะอาด อานหยานออกมา จากห้องอาบน้ำ ไม่คาดคิด เห็นเวยถือก็นั่งอยู่ที่เก้าอี้แล้ว

เห็นหน้าของอานหยาน เวยจือ กำมือแน่น ผู้หญิงชั้นต่ำ กะใช้ใบหน้าที่มาอ่อยคุณชาย

โชคดีสุด ๆ ที่คุณชาย ทิ้งเขา แล้วเดินจากไป

“เธอมาทำอะไร ?” ขณะที่กู้อานหยานมองที่เขา ก็มีสีหน้าที่ไม่

ชาติก่อนเขาไม่เพียงแค่ทำร้ายเพิ่งจีน จนตาย ยังจะหาคน มาสู้กับเขาจนตาย !

กู้อานหยาน แค่สงสัย ถ้าเป็นเวยจือแค่คนเดียว ไม่น่าจะมี ความอดทนได้เยอะขนาดนี้
ข้างหลังของเขา ยังไม่มีใครอยู่กันแน่ ?

เวยจ๋อ ยิ้มกว้าง ๆ ขึ้นมา พูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “อานห ยาน พี่ทำซุปเม็ดบัวเองเลยนะ ก็เลยเอามาให้เธอ ความรู้สึกเกลียดและความร้ายทั้งหมดที่มีถูกเวยจือ เก็บไว้

ตอนนี้ที่คนอยู่ต่อหน้าอ่านหยาน เป็นเพียงพี่สาวคนที่สองที่

อ่อนโยนและใจดีคนหนึ่ง

“เมื่อคืนพี่แค่เชื่อฟังคำใส่ร้ายของคนอื่น คิดว่าเธอทำลับ ๆ ล่อ ๆ กับผู้ชาย เกลือกกลั้วอยู่ด้วยกัน ถึงโกรธแล้วก็พูดจามั่ว ๆ ไป เธอคงโทษ ใช่มั้ยล่ะ ?”

ชาติก่อน เขาก็ใช้คำพูดที่อ่อนโยนอย่างนี้ หลอกกู้อานหยาน

ไปวัน ๆ

กู้อานหยาน ถูกหลอกตั้งแต่เด็กจนโต มีชีวิตอยู่ 20 กว่าปีก็ จริง ก็มองไม่ออกความในใจที่ร้าย ๆ ของผู้หญิงคนนี้

เสียดาย ที่ตอนนี้เวลานี้ เขาไม่ใช่คุณหนูชาติก่อนที่เหมาะ แหยะคนนั้นอีกต่อไปแล้ว

กู้อานหยาน รับถ้วยจากในมือเขา เอามาดม ๆ ที่จมูก “หอมมาก” เขาสูดเข้าไป กินแปบเดียวครึ่งถ้วย กู้เวยจือ ตาลุกวาว เจ้าเด็กน้อยนี่ให้อภัยเขาแล้วหรอ ? ยังไง ๆ ก็ยังเป็นคนที่โง่คนเก่า! ก่อนหน้าเวยจือ ยังสงสัยว่า เขาฉลาดขึ้นแล้ว
ที่ไหนได้ คิดมากไปเอง

อานหยาน ที่ได้ยินมาว่าเธอไม่อยากหมั้นกับคุณชาย จริง ๆ หรอ ?” ที่แท้เมื่อคืน งานหยานเป็นคนขับรถของคุณชาย กลับมา

คุณชายม เปียกฝน ก็เพราะว่าอานหยาน ทิ้งเขาไว้ที่บน

ชายหาด

เวยจ่อคิดไม่ออกว่าตกลงอานหยาน คิดอะไรอยู่กันแน่ แต่ ไม่แน่อาจจะกลายเป็นโอกาสก็ได้

“ใช่น่ะสิ คุณชายมู่ เกินไป ตอนนี้ฉันไม่อยากหมั้นกับเขา

เลย” กู้อานหยาน กะพริบ ๆ ตา มีใบหน้ารอคอย “พี่คะ ไม่งั้นเธอ

พูดกับพ่อ มีเธอแทนฉันเป็นว่าที่ภรรยาของคุณชายมู่ !”

ใจของเวยจ๋อ เบิกบานทันที นางคนนี้ ยอมจริง ๆ หรอเนี่ย ?

“แต่อานหยาน เรื่องแบบนี้ ต้องเป็นตัวเธอเองพูดกับพ่อ แม้ กระทั่งเรื่องที่เธอไม่ยอมแต่งงานกับเขาก็ต้องบอกด้วยตัวเอง ถึง จะโอเค”

“เอาอย่างนี้มั้ย ?” กู้อานหยาน วางถ้วยลง เหมือนกำลังใช้ ความคิด

หลังจากสักพัก เขาก็สายตรงภายในทันที “เชิญคุณชายขึ้นมา หน่อย คุณชายเล็ก มีบางคำพูด ให้ฉันไปบอกเขา
เสียงแรกของโทรศัพท์ภายใน ได้ยินเป็นเสียงของคนรับใช้ดัง เข้ามา “ค่ะ คุณหนูสาม”

ในใจกู้เวยจือ กลับมีกลิ่นของความไม่ชอบมาพากล “อานห ยาน เธอมีอะไรต้องการพูดกับพ่อ งั้นฉันกลับไปก่อนนะ”

เขาอยู่ที่นี่ คุณพ่อจะคิดอย่างไร ?

“นั่นจะได้อย่างไร ? ฉันแนะนำเธอ เธอทำไมไม่อยู่ตรงนี้ ?” กู้ อานหยาน คล้องที่แขนของเขา ไม่ให้เขาไปไหน

“อานหยาน ฉันไม่เหมาะที่จะอยู่ที่นี่ เธอเชื่อฉัน ปล่อยฉันก่อน นางนี้ รอพ่อมาเห็นว่าเขาอยู่ที่นี่ ต้องสงสัยว่าเขายุยงเขา แต่อานหยาน ยังไงก็ไม่ปล่อยมือ ไม่นานเท่าไหร่ กู้หญิงห้าวมา