บทที่ 1 หย่า นอกจากผมตาย

บทที่ 1 หย่า นอกจากฉันตาย

“หย่ากันเถอะ” อานหยานมองคนที่นั่งตรงหน้า ผู้ชายที่หล่อ และสมบูรณ์ที่ทำให้ผู้หญิงหลงไหล ในใจรู้สึกผิดหวัง

มู่บ้านเป่ย ผู้ชายที่ได้รับความนิยมจากผู้หญิงมากที่สุดใน เมืองเป่ยหลิง เขาลึกลับ น่าเคารพ และไม่ธรรมดา

แต่น่าเสียดาย กำหนดไว้แล้วว่าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ของเธอ แต่งงาน3ปี เธอใช้ทุกวิธี แต่ก็แลกกับความโปรดปรานของ เขาไม่ได้

3ปีที่ผ่านมา ในวันนี้ อานหยานเหนื่อยแล้ว และก็ตายใจแล้ว

“หย่ากัน ฉันให้นายอิสระ จากนี้ไป เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน อีก” กู้อานหยานทนความเจ็บปวดไว้ไม่มองเขาอีก

มู่บ้านเปียไม่แสดงสีหน้าอะไรเงียบไปสักพัก แล้วก็หยิบ ปากกาขึ้นมา เขียนชื่อลงอย่างไม่ลังเล

จากนั้น เขาก็ลุกขึ้น จากไปอย่างไม่แยแส ร่างกายที่สูง แข็งแรงทำให้เหล่าผู้หญิงที่อยู่ในร้านกาแฟหลงไหล

เขามักจะเป็นแบบนี้ ไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็ไม่เคยทำให้เขามี ความรู้สึกใดๆ

ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็ปล่อยมือดีกว่า ถึงแม้ว่าในใจจะเจ็บกมากๆ

กู้อานหยานเดินออกจากร้านกาแฟ เดินอยู่บนถนน เสียง โทรศัพท์ดังขึ้น

“พี่สอง” รับสายโทรศัพท์ กู้อ่านหยานกัดริมฝีปาก พูดเสียง ต่ำ : “ฉันทําตามที่พี่บอก ให้เขาเซ็นใบหย่าแล้ว

“เซ็นแล้วจริงๆหรอ?” เสียงในสายคือเสียงของเวยคือ ฟัง แล้วมีความตื่นเต้นที่แอบซ่อนไว้

กู้อานหยานขมวดคิ้ว รู้สึกความมึนงง “เซ็นแล้ว พี่สอง

“ฮ่าๆๆ กู้อานหยานนี่เธอเป็นคนขอหย่ากับมู่บ้านเป่ยจริงๆ หรอ ฮ่าๆๆ เธอนี่โง่จริงๆ!

“…พี่สอง พี่หมายความว่าไง?” คิ้วของอานหยานก็ขมวด

เข้าหากันยิ่งขึ้น ในใจมีความรู้สึกไม่ดีขึ้นมา

“ไม่ได้หมายความว่าไง ก็ดีใจไงล่ะ! เธอหย่ากับมู่บ้านเป่ย ฉัน ถึงจะมีโอกาสอยู่กับเขา เธอว่าฉันดีใจไหมล่ะ?”

กู้เวยจือที่ยืนอยู่ชั้นบนสูงของอาคารใหญ่ หัวเราะอย่างสะใจ “เธอคิดว่าทำไมมู่บ้านเป่ยถึงเย็นชากับเธอมาโดยตลอด?”

“เพราะอะไร?” กู้อานหยานโทรศัพท์ไว้แน่น เดินอยู่บน ถนนใหญ่โดยไม่รู้สึกตัว

“เพราะว่า เขาแน่ใจมาโดยตลอดว่าน้องชายของเขาตายเพราะเธอ เธอว่าเขาจะดีกับคนที่ทําให้น้องชายเขาต้องตาย หรอ?”

“ฉันไม่ได้ทํา!” อานหยานรีบพูด “ฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับ การตายของเฟิงจีนคือ….คือเธอ?”

อานหยานก็ถลึงตาโตทันที เธอรู้ตัวขึ้นมา: “คือเธอ! เวยอ

เธอเป็นคนทํา!”

“ใช่แล้วทำไม? อยากจะบอกให้มู่บ้านเปี่ย? แต่น่าเสียดาย สายเกินไปแล้ว” เสียงหัวเราะของเวยคือ พอได้ยินแล้วน่ากลัว เหมือนเสียงที่มาจากในนรก

“ฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่! เวยจ๋อ เธอแสดงมาโดยตลอด โกหกฉันมาโดยตลอด!” อ่านหยานเกลียดที่เธอรู้ช้าเกินไป

“เธอคงจะไม่มีโอกาสแล้วล่ะ” เวยจือจ้องร่างบางที่ยืนอยู่บน

ถนน เผยรอยยิ้มที่โหดร้ายออกมา “ดูทางซ้ายของเธอส

อานหยานมองไปทางซ้าย แต่ว่าตอนที่กำลังหัน เสียงชนกัน ดังอย่างกระหึ่ม

เจ็บ! เจ็บเหมือนใจจะขาด วินาทีนั้นเจ็บไปทั้งตัว

เธอเหมือนดั่งใบไม้ในลม หลังจากที่โดนรถบรรทุกชน ก็ล้ม ลงอย่างอ่อนแรง

เธอหลงรักมู่บ้านเปียมาครึ่งชีวิต แต่กลับแลกกับแววตาที่อ่อน โยนของเขาไม่ได้เลยแม้แต่สักครั้งเดียว
ถ้ามีโอกาสเริ่มใหม่อีกครั้ง ฉันจะไม่รักนายแน่นอน ไม่มีทาง รักผู้ชายที่รักไม่เป็นอย่างเด็ดขาด…..

อานหยานหลับตาลงช้าๆ

เธอมองไม่เห็น คุณชายของตระกูลมู่ที่หล่อจนทำให้ผู้หญิงทุก คนหลงรัก พุ่งออกมาจากกลุ่มนั้น อุ้มเธอที่เต็มไปด้วยเลือดขึ้น

และก็มองไม่เห็น ผู้ชายที่เป็นเหมือนดั่งเทพบุตรในใจของทุก คน วิ่งออกจากฝูงคน กอดร่างที่เปื้อนเลือดของเธอไว้

ยิ่งมองไม่เห็น เอกสารการหย่าที่ตกลงมาจากในกระเป๋าของ เธอ ทั้งที่ต้องเขียนว่า “มู่บ้านเป่ย” 3 แต่เขียนไว้ คำแทน นอกจากผมตาย!

ร่างกายของอานหยานหนาวเย็นลง ลมหายใจสุดท้าย หาย ไปแล้ว….