บทที่ 14 ป้อนยา ใช้วิธีปากต่อปากป้อน

บทที่ 14 ป้อนยา ใช้วิธีปากต่อปากป้อน

หน้าของโห้หลีเฉินย้อยลงมา

อย่าพูดมาก นายเป็นหมอหรือเป็นนักบรรยายกันแน่ ? ”

* ก็แค่ไข้หวัดธรรมดา นายจะรีบร้อนอะไรขนาดนั้น ? “

ฉินฉู่ไม่พอใจพูดขึ้น แต่ก็เก็บอาการสอดรู้สอดเห็นไว้ เดินไปดู อาการของเธอ

ถึงเขาจะไม่ใช่หมอ แต่วิชาก็ดีกว่าพวกศาสตราจารย์พวกนั้น

เยอะเลย

ไข้หวัดธรรมดา สำหรับเขามันเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อย

“ ให้เธอทานยานี่ แล้วนอนพักผ่อนคืนนึง พรุ่งนี้เช้าก็หาย

เขาหยิบยาออกมาขวดนึง มองหน้าให้หลีเฉินอย่างมีนัย

“ ตอนนี้เธอก็ไม่ฟื้น จะให้ฉันป้อนหรือว่านายป้อนดี ? ”
ป้อนยา ?

โห้หลีเฉินที่ยืนอยู่ข้างๆ สีหน้าแข็งทื่อขึ้นเล็กน้อย

ฉินฉู่มองหน้าเขาแล้ว ล้อเล่นหัวเราะขึ้น

ป้อนยาให้คนไข้ เขาอ่ะเคยทำ แต่คนที่หยิ่งยโสอย่างโห้หลีเฉิน ในสายตาไม่เคยมีใครเยือกเย็นแบบนั้น

ไม่เคยทํา

แน่นอน และโตจนป่านนี้ เขาก็คงไม่เคยคิดที่จะต้องทำอะไร แบบนี้ เลยไม่ไปฝืนใจเขา ฉินฉู่

เลยเทน้ำมาแก้วนึง แล้วเดินไปที่เตียง

เห็นมือของฉินฉู่ที่กำลังจะยื่นไปที่เธอ สีหน้าของโห้หลีเฉินได้

มืดลง รู้สึกไม่สบายใจ

เขารีบก้าวเดินไปสองก้าว แย่งแก้วที่อยู่ในมือของฉินฉู่มา

“ ฉันป้อนเอง “
ระหว่างพูด เขาก็นั่งลงที่หัวเตียง ใช้มือข้างนึงอุ้มเธอขึ้นมา ซุก ที่อกของเขา มืออีกข้างได้ป้อนยาเธออยู่ แต่เธอยัง

อยู่ในอาการมึนหลับอยู่ ไม่รู้สึกตัว ปากเธอก็ปิดแน่นสนิท อย่า ว่าแต่ให้กินยาเลย ป้อนน้ำก็คงป้อนไม่เข้าลองไป

หลายครั้ง ก็ไม่สำเร็จ ให้หลีเฉินมือเท้าเริ่มยุ่งไปตามกันหมด

ฉินอู่ตกตะลึงมองเขาอยู่ ไม่เคยเห็นเขาดูแลผู้หญิงคนไหนมา ก่อน ผู้หญิงคนนี้ สำคัญกับเขาขนาดนั้นเลยเหรอ ?

ในใจเริ่มสงสัยขึ้นมาทันที ทำท่าจริงจังพูดขึ้น ” แบบนี้ไม่ถูก เธอเป็นไข้หนักมาก คงต้องใช้วิธีพิเศษถึงจะได้ “

วิธีพิเศษ ? ”

“ ใช่ ปากต่อปาก คล้ายๆกับกันผายปอดอย่างนั้นน่ะ แต่ฉันว่า นายคงจะทำไม่เป็น ให้ฉันช่วยสอนนายมั้ย ?

” พูดๆอยู่ ฉินฉู่ก็เดินมาทางเตียง

สอน ! ถ้าสอนก็ต้องมีคู่สิ เขาจะไปปากต่อปากกับใคร ?
สีหน้าของโหหลีเฉินเย็นลงทันที สายตากวาดไปที่ฉินฉู่ทีนึง เอายาเม็ดใส่ปากของตัวเอง แล้วอมน้ำไว้ จากนั้น

ก็จับด้านหลังศีรษะของเธอไว้ริมฝีปากบางของเขาก็กดทับลง

ไปที่ปากของเธอ “อั้ม ….… ”

เย็นหวานสะลึมสะลือรู้สึกที่ปากของเธอมีอะไรมากดทับอยู่ นุ่ม นวลและเผด็จการเข้ามาในปากของเธอ ความรู้สึก

คล้อยๆกับฝันร้ายที่ผ่านมาหลายวันนี้ ด้วยสัญชาตญาณ เธอได้ ต่อต้านมันขึ้น พยายามผลักเขาออก ให้หลีเฉิน

จับมือน้อยๆของเธอที่ไม่หยุดนิ่งไว้ โน้มตัวกดทับตัวเธอ จูบของ เขาปนด้วยความขมของยา ใช้แรงเจาะเข้าไปใน

ปากของเธอ เธอได้แต่กลืนยาและน้ำลงคอโดยปริยาย ร่างกาย

ที่ควบคุมไม่ได้

เธอทรมานจนเปลือกตาขยับอยู่ตลอด พยายามฝืนลืมตาขึ้นมา เป็นเส้น สายตาที่ฝ้ามัวได้ค่อยๆขยายขึ้นจน

เห็นชัด หน้าอันหล่อเหลาของเขา มันช่างน่าหลงไหลเหลือเกิน
ให้หลีเฉินไม่นึกว่าเธอจู่ๆจะตื่นขึ้นมาได้ตอนนี้ เขาตกใจจนอึ้งไป รู้สึกอึดอัดทั้งตัว เขารีบปล่อยมือจากเธอ

อธิบายด้วยน้ำเสียงต่ำ ” ผมป้อนยาให้คุณ “

เธอลืมตามองเขาอยู่สักพัก เหมือนจะฟังไม่เข้าใจ แล้วหลับไป อีก ให้หลีเฉินเห็นสีหน้าเธอที่หลับสนิท

ทำอะไรไม่ถูกแล้วยิ้มขึ้น

ผู้หญิงคนนี้ไข้ขึ้นจนเบลอ

ฉินฉู่ที่ยืนอยู่ข้างๆ มองสองคนไว้อย่างรู้ซึ้ง คราวนี้ เขาเชื่อแล้ว ว่าเรื่องที่โห้หลีเฉินมีผู้หญิงมันจริง

และยังเป็นไปได้ว่า เป็นผู้หญิงที่อยู่ในดวงใจของให้หลีเฉิน