บทที่010 ผมรู้ว่าคุณไม่ใช่เขา

ทันทีที่ได้รับคำสั่งจาก จึงเป็น ลูกน้องก็ได้จัดการทุกอย่างอย่าง รวดเร็ว เมื่อถึงตอนบ่าย เลี้ยงหงซึ่ง และจางล้างหรูก็ถูกนำตัวมา ที่บ้านพักส่วนตัวของจี้จึงเป็น

เป็นเทียนเทียนมอง จึงเป็นที่นั่งลงอยู่นั้น เธอจึงรีบลุกขึ้น

ทันใดนั้นเจียงหงซึ่งและจางล้างหรูเดินเข้ามา สายตาของทั้ง สองมองไปที่เป็นเทียนเทียนอย่างแปลกประหลาดใจ

จี้จึงเป็นหันไปมองเงินเทียนเทียน

เจียงหงซึ่งเอามือไขว้หลัง

“จึงเชิน มีเรื่องอะไรถึงได้เรียกพวกเรามาตอนนี้?”

จี้จึงเป็นเอนหลังลงบนเก้าอี้ แล้วหันสายตาไปยังเป็นเทียน

เทียน

“นี่คือภรรยาของผม ลูกสาวคุณบอกกับผมว่าเธออยากจะเจอ

พ่อแม่

ทันใดนั้นเป็นเทียนเทียนก็รีบเดินเข้ามา

ปฏิกิริยาของเงี่ยงหงซึ่งและจางล้างหรูเมื่อสักครู่แสดงให้เห็น

ชัดเจนว่าไม่รู้จักเธอ

เป็นเทียนเทียนดูเหมือนว่าจะจับฟางเส้นสุดท้ายแล้ว
“คุณเจียงอะ! คุณช่วยยืนยันกับเขาหน่อยว่าฉันไม่ใช่เจียง เนียนเหยา ฉันไม่ใช่ลูกสาวของพวกคุณ!

ทันใดนั้นบรรยากาศในห้องรับแขกก็ได้เงียบลง

ผ่านมาครูใหญ่ เงี่ยงหงซึ่งถึงจะคว้ามือเป็นเทียนเทียน เขายิ้ม และพูดขึ้นมาว่า

“เนียนเหยา ลูกพูดอะไรออกมา? ลูกบอกว่าลูกไม่ใช่ลูกสาว

พ่อกับแม่เหรอ?”

เงินเทียนเทียนได้ยินถึงกับตกใจจนตัวสั่น

“ไม่!”

เธอสะบัดมือเจียงหงซึ่งอย่างแรง

“ฉันไม่รู้จักพวกคุณ! ฉันไม่ใช่เฉียงเนียนเหยา

เงินเทียนเทียนถลึงตาโตและถอยออกมาด้วยความหวาดกลัว

เลี้ยงหงซึ่งมองเป็นเทียนเทียนแล้วยิ้มตาหยี สายตาส่อง

ประกายราวกับสุนัขจิ้งจอก

“เนียนเหยา นี่ลูกยังโกรธอยู่ใช่ไหม?”

เขาพูดต่ออีกว่า “พ่อรู้ว่าลูกไม่อยากแต่งงาน แต่ก่อนหน้านี้ ลูกเป็นคนบอกเองไม่ใช่เหรอว่าลูกชอบคุณ? ตอนนี้ทั้งสองก็ได้ แต่งงานกันแล้ว หายโกรธได้แล้วนะลูก”

“ไม่! ไม่ใช่!
เป็นเทียนเทียนส่ายหัวไปมา หันไปหาจางล้างหรูที่อยู่ข้างๆ

“คุณหญิงเจียง บอกพวกเขาไปสิคะว่าฉันไม่ใช่เจียงเนียน เหยา ฉันไม่ใช่…….

จางล้างหรูหันไปมองเธออย่างลังเล ในที่สุดก็พูดออกมาว่า

“เนียนเหยา!”

ทันใดนั้นเจียงหงซึ่งก็พูดขึ้นเสียงดังเพื่อตัดบทเป็นเทียนเทียน

“เลิกโมโหได้แล้ว! การแต่งงานครั้งนี้เป็นความยินยอมของ ลูกเอง! หากลูกยังโวยวายแบบนี้อีกคุณจะมองตระกูลเจียงของ พวกเรายังไง?”

จี้จึงเชินนั่งมองด้วยสายตาเย็นชา

เจียงหงซึ่งทำหน้านิ่งแล้วหันไปพูดกับจี้จึงเห็นว่า “คุณ ให้ เวลาผมสักครู่ ผมจะสั่งสอนเธอให้ดี ลูกสาวผมคนนี้เป็นเด็กที่ไม่ ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่”

“ไม่จริง…….

เป็นเทียนเทียนเดินเข้ามาเพื่อพยายามจะอธิบาย

จี้จึงเป็นหันไปมองหน้าเธอ เห็นเธอลุกลี้ลุกลนจนจะร้องไห้แล้ว ใบหน้าเธอซีดเซียวเหมือนมีอะไรในใจแต่พูดออกมาไม่ได้

เขาขมวดคิ้วขึ้นอย่างไม่พอใจแต่ก็ต้องข่มใจไว้

“ถ้าอย่างนั้นก็เชิญคุณเลี้ยงสั่งสอนตามสบาย ผมก็ไม่ชอบคน ที่ไม่เชื่อฟัง”
พูดจบเขาก็เดินออกไป

ประตูเปิดและถูกปิดลง ภายในห้องรับแขกเหลือแค่เป็นเทียน เทียนเจียงหงซึ่งและจางล้างหรูสามคน

เงินเทียนเทียนมองดูทั้งสองด้วยสีหน้าตึงเครียด

“ไม่ใช่ ฉันไม่ใช่ลูกพวกคุณ ฉันไม่ใช่เจียงเงี่ยนเหยา

เจี่ยงหงซึ่งเหลือบไปมองเธอ รอยยิ้มบนในหน้าเขาเปลี่ยน

สีหน้าเป็นเย็นชา

“ผมรู้ว่าคุณไม่ใช่!”

แล้วทําไมคุณถึง…..

เจียงหงซึ่งทำเสียงไม่พอใจ เชิดหน้าใส่ไม่มองแม้แต่หน้าของ เงินเทียนเทียน

“หากผมไม่พูดออกไปแบบนั้น ถ้าจี้จึงเป็นจับได้ว่าคนที่ แต่งงานด้วยไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ ของตระกูลเจียง คุณคิดว่าพวก เราจะมีชีวิตรอดเหรอ?”

เป็นเทียนเทียนตกตะลึงกับสิ่งที่ตนเองได้ยิน เพียงเพราะว่า พวกเขาอยากปกป้องตระกูลเจียง เจียงหงซึ่งจึงทำเรื่องเช่นนี้

ขึ้น?