บทที่ 10 คุณไม่ใช่คนประเภทที่ฉันชอบ

จิ่งเหยน ครุ่นคิด นิ้วมือของเขาพิมพ์อยู่สักพัก จากนั้นก็กดส่ง ข้อความกลับไป

หลังจากที่ ตงซิน ส่งข้อความไปเองแล้ว ก็ทําตัวเหมือนเป็น มดที่อยู่ในกระทะ รู้สึกกังวลและกระวนกระวายใจมาก พอได้ยิน เสียงเตือนของข้อความ เธอรีบเปิดดู มีเพียงสิ่งเดียวที่คล้ายจะ เป็น วีแชท

ตงซินลองเพิ่มเพื่อน แป๊ปเดียวก็ถูกกดยอมรับ เธอทดลองส่ง อิโมจิไป

จึงเรียนตอบกลับอย่างรวดเร็ว : “เธออยากพูดอะไร

“นายจึงเรื่องวันก่อนที่ร้านอาหารที่ฉันเสียมารยาท ต้องขอ

โทษจริงๆ ฉันมาขอโทษคุณที่นี่อีกครั้ง” ตงซินกล่าว

จึงเรียนตอบกลับว่า “อืม”

ตงชนคิดอยู่สองวินาทีจากนั้นจึงตอบว่า “นายจึงฉันมีบาง อย่างที่ต้องคิดฉันคิดว่าฉันยังต้องคุยกับคุณอย่างเปิดเผย”

“อืม”จิ่งเหยน ตอบกลับมาอีกครั้ง

“คุณรู้ความสัมพันธ์ของปู่ของเราทั้งสองคนไหม”

“ อืม”

“ที่จริงแล้วฉันไม่คิดว่าเราทั้งคู่จะรู้จักกันและมันก็ไม่มีเหตุผลที่จะแต่งงานกัน”

“อืม”

” แต่ปู่ของฉันสร้างสัญญาแต่งงานขึ้นมา ไม่รู้ว่าพ่อแม่คุณคิด ยังไง”

เมื่อส่งแล้วตงซินคิด เขาไม่เชื่อที่เธอพูดหรือ ถึงตอบกลับมา

แค่ อืม!!

“อืม”

งชิน : 4

“เอาละนายจิ้ง คุณชนะ

“นายจิ้ง จริงๆฉันมีคนที่ชอบแล้ว”ตงซินส่งประโยคนี้ไป

ฝั่งนั้นไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ แม้เพียงคำว่าอิ่ม

“นายจ๋ง? ยังอยู่ไหม”

ข้อความนี้เป็นเหมือนหินในทะเล ตงซิน ถอนหายใจ รู้สึก ว้าวุ่นในใจ แต่เมื่อคิดถึงรุ่นพี่ที่เธอชื่นชอบจฉางหนึ่งเธอรู้สึกว่า เธอทําถูกแล้ว……

วันต่อมา แม่รีบวิ่งเข้าไปในห้องของตงซิน ที่ยังหลับอยู่ เธอ ตื่นขึ้นมาจากการนอนหลับและโอดครวญออกมาจากปากของ เธอ ” ไอหยาซินซิน(ตงซิน)ตื่นได้แล้ว นี่มันกี่โมงแล้ว รีบลุกขึ้น มาไวๆ… ”

ตงซินลุกขึ้นและขยี้ตา: “แม่เกิดอะไรขึ้นเหรอ” “ตระกูลจิ่งเพิ่งโทรมาและบอกว่าเขามาที่บ้านของเราในฐานะแขกคนหนึ่งและวิ่งเหยนก็มาด้วย! เธอรีบไปอาบน้ำแต่งตัว

เลย …

อะไรนะ ! ตงชนร้องออกมา

“แม่บอกว่าจิ้งเหียนจะมา

“จะโกหกเธอทำไมกันละ รีบลุกขึ้นมาเถอะ แล้วไปอาบน้ำแต่ง

ตงซิน รู้สึกมึนๆ ไม่เข้าใจว่า จึงเหยนหมายถึงอะไร เขามาทำ อะไรที่บ้านของฉัน และพาพ่อแม่มาด้วย ไม่ดีเลย

เมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วตงซินตื่นเต้นอย่างไม่มีเหตุผล ใจ เต้นไม่หยุด มันน่าตื่นเต้นกว่าการได้เห็นรุ่นพี่จฉางหนึ่งอีก

เวลา 10:30 น. รถสองคันขับรถเข้าไปในบ้านของตระกูลตง

ตงซินแอบมองจากระเบียงห้อง เห็นจึงเรียน ในเสื้อเชิ้ตสีขาวลง

รถ เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวรสนิยมต่างจาก ฉางหนึ่ง

จี้ฉางหนิง อ่อนโยนจิ่งเหียน แข็งกระด้าง รูปร่างสูงและดู แข็งแกร่งขึ้นด้วย ข้างหลังเขามีผู้ช่วยที่ช่วยแบกของขวัญและสิ่ง ต่างๆ ลงมา

ตงซินมองๆ บังเอิญว่า จึงเรียนหันมาทางเธอพอดี เธอตกใจ

รีบซ่อนตัวอยู่หลังม่านหัวใจ หัวใจเธอเต้นเร็วมาก ในไม่ช้าแขกก็มาเคาะประตู: “ตงซินรีบลงไปชั้นล่างต้อนรับแขก”
ตงซินตอบและตบแก้มของเธอและเดินออกไปจากประตู เมื่อ ลงไปข้างล่างก็เจอกับพ่อแม่ของจึงเรียน และจึงเรียนรวมทั้ง ปู่ย่าตายายของฉัน ยืนอยู่ด้วยกันและพูดคุยอย่างคึกคัก เธอ รู้สึกว่าขาของเธอกำลังจะเป็นตะคริว

ตงซินปิดปากของเธอแล้วไม่พูด ตงซินอยู่ที่บันไดมองดูเขา ราวกับว่าดวงตาของเขาโต เหมือนกับ ตงซิน แบบ 4 ตา