เธอคือแสงสว่างเดียวในความมืดมน

บทที่ 13 ขอโทษครับ ช่วยไม่ทันครับ….



บทที่ 13 ขอโทษครับ ช่วยไม่ทันครับ….

“เธอ….หมายความว่าะไร?” สีหน้าขอกันต์ก็เปลี่ยน ไปกระทัน “อะไรคือไตของดุจดาว?”

เอมิกาหัวเราะ “จ๊ะ…..ยัยนั่นไม่ได้บอกนายหรอ? ไตที่นายถูกเปลี่ยน คือของยัยนั่น?”

“นายคิดว่า ฉันจะเชื่อหรอ? ฟ้าใสเป็นคนเปลี่ยนให้ ฉันเอง ถ้าไม่ใช่เพราะ——”

“ฟ้าใส?” เอมิกาเหมือนใช้เวลานานมากกว่าจะคิด ได้ว่าฟ้าใสคือใคร “ต๊ะ….คนที่เธอพูดคือฟ้าใสคนนั้นใช่ ไหม? เป็นฟ้าสายที่เปลี่ยนไตให้นาย? เฮอะ กันต์ นายไม่ เพียงแต่ตาบอด แต่ยังโง่อีก”

กันต์มองไปทางหน้าเธอ “เอมิกา——”

ในตอนที่เขายังพูดไม่จบ ประตูห้องผ่าตัดก็เปิดออก

ทั้งสองอึ้งไปซักพัก แล้วเดินไปตรงหน้าห้องพร้อม

มา

กัน

คุณหมอรอบนี้ยังคงเป็นคุณหมอรอบที่แล้วอยู่ คุณ

หมอเฟรม
“…เป็นไงบ้าง?” เอมิกาทนไม่ไหวทนดึงไปที่แขน เสื้อของคุณหมอ เธอมองหน้าคุณหมอที่เหนื่อยล้า และ พูดอะไรไม่ออก

คุณหมอดึงผ้าผิดปากลง สีหน้าซีดจาง และทั้งหน้า มีแต่ความรู้สึกที่แย่ “ขอโทษครับ….มีดปอกผลไม้แทง เข้าไปลึกเกิน และยังเป็นการทำร้ายรอบที่สองอีก….ช่วย ไปแล้วแปดชั่วโมง แต่ว่า…..”

“…..โกหก! ไม่ ไม่ใช่แบบนี้ ยัยนั่นบอกว่าเธอจะอยู่ ถึง80ปี ยังจะไปเที่ยวรอบโลกอีก!” เอมิกาตกใจจนปาก สั่นไปหมด เธอจับแขนของคุณหมอไว้อย่างแน่น “คุณ โกหกฉันใช่ไหม? หมอ หมอโกหกฉันแน่ๆเลย ฉันขอร้อง นะ บอกฉันเถอะ….ยัยนั่น ยัยนั่นถูกช่วยกลับมาแล้วใช่ ไหม?”

มองดูผู้หญิงที่ร้องไห้ต่อหน้า เฟรมเองก็เจ็บใจ เรื่อง ของดุจดาวเขาก็พอรู้บ้าง และไม่ได้โอเคกับสามีดุจดาวที่ อยู่ตรงหน้านี้มากเท่าไหร่

เขาปลอบใจเอมิกา และไม่ได้ลืมว่า ก่อนที่ผู้หญิงคน นี้จะสิ้นลมหายใจ ความหวังสุดท้ายของเธอคืออะไร

เฟรมมองไปทางกันต์ที่ยืนอยู่ที่เดิม แล้วพูดออกมา เบาๆว่า “ก่อนที่ผู้ป่วยจะเสีย เธอมีสติขึ้นมาสักพัก เธอให้ฉันบอกคุณกันต์ว่า..”

สายตาของกันต์ก็มองไปยังเขา

“เธอบอกว่า สิ่งที่เธอติดคุณ เธอคืนหมดแล้ว แต่ว่า สิ่งที่คุณติดบ้านโยธิน ทั้งชีวิตนี้ คุณก็คืนไม่หมด”

“ฉันติด….บ้านโยธิน? เฮอะ ดุจดาวนี่——” แต่จะว่า ไปก็เป็นสิ่งที่ควรได้รับอยู่แล้ว

เธอเอาหัวใจของฟ้าใสไป

ผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงคนนั้น –

“อีกอย่าง สิ่งที่เธอบอกว่าเธอจะคืนคุณ พวกเราใส่ ไว้ที่ห้องผ่าตัดแล้ว คุณสามารถไปดูได้” กันต์อึ้งแล้วอึ้ง อีก จากนั้นก็พูดต่อว่า “พวกเธอสามารถเข้าไปดูเขาครั้ง สุดท้ายได้”

จากนั้น ขาของกันต์ก็อ่อนลง

ส่วนเอมิกาก็นั่งลงบนพื้นทั้งตัว

เสียชีวิตแล้ว….
ดุจดาวจะเสียชีวิตอย่างนี้เลยหรอ?

…..เป็นไปได้ไง ยัยนั่นเคยพูดว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไร ขึ้น เธอก็จะมีชีวิตอยู่ต่อไป….เธอเคยพูด….

กันต์ ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะกันต์–!

เอมิกาเงยหน้าขึ้น มองไปทางกันต์–

แต่จุดที่กันต์เคยยืนตอนนี้ไม่มีคนแล้ว ตอนที่เธอมอง

ไป ก็สังเกตว่ากันต์เข้าห้องผ่าตัดไปแล้ว

“กันต์! นายไม่สามารถเข้าไปได้! ชาตินี้ทั้งชาติ ดุจ ดาวไม่อยากเห็นนายอีก นายห้ามเข้าไป!”

เอมิกาลกจากพื้น เธอวิ่งไปข้างในเหมือนกันคนบ้า แต่สิ่งที่เธอเห็นคือประตูห้องผ่าตัดปิดต่อหน้าเธอ ปิ้ง–

กันต์ขังตัวเองไว้ในห้องผ่าตัด เขายืนอยู่หน้าประตู แล้วมองไปทางผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียง ผู้หญิงที่ไม่มี ชีวิตแล้ว….

และข้างๆของเตียง ก็มีสิ่งหนึ่งที่เต็มไปด้วยเลือดวาง

อยู่….หัวใจ


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ