บทที่ 12 ไดของดุจดาวใช้ดีไหม?

เพี้ยะ!

เอมิกาสะบัดมือของกันต์ทิ้งแบบไม่ใยดี

“ชาตินี้เธอไม่ต้องรู้หรอก! เอมิกามองไปทางเขา ด้วยสายตาที่น่ารังเกียจ “นายอวยพรให้เธอไม่เป็นอะไร ก็พอ ไม่อย่างนั้นฉันจะแช่งให้นายใช้ชีวิตอยู่กับความรู้สึก ผิดไปตลอดชีวิต!จนวันตาย!

พูดจบเธอหยิบกระเป๋าตัวเองขึ้นมาแล้วรีบวิ่งไปทาง

ห้องฉุกเฉินโดยเร็ว

สายรุ้งกลัวว่าความคิดของกันต์จะเปลี่ยนไปตามคำ พูดของเอมิกาก็เลยรีบพูดไปว่า “พี่กันต์ พี่ไม่ต้องฟังเอมิ กาหรอก เธอกับดุจดาวเป็นเพื่อนสนิทกันคำพูดที่เธอพูด ไม่ใช่ความจริงเลย…..พี่ไม่ต้องคิดมากนะ”

แต่กันต์ไม่ได้สนใจคำพูดปลอบใจของเธอเลย เขา เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่สักอย่าง

นัยน์ตาของสายรุ้งมีความเกลียดแค้นแบผ่าน

เธอเม้มปากแล้วดึงเสื้อของกันต์เบาๆ “พี่กันต์……. พี่กำลังเป็นห่วงดุจดาวใช่ไหม? แต่ก็น่าจะใช่สินะ ใน ร่างกายของดุจดาวมีหัวใจของพี่สาวถ้าหัวใจของพี่สาวเป็นอะไรขึ้นมา ………

หัวใจของฟ้าใส……

กันต์ที่ไม่มีการตอบสนองใดๆในตอนแรกก็เริ่มมีการ เคลื่อนไหวแล้วในทันที

พอเขาเห็นสายรุ้งที่มีหน้าตาเหมือนกับฟ้าใสสายตา ของเขาก็เริ่มแสดงความอ่อนโยน

“เป็นไปไม่ได้……..ดาวจะไม่เป็นอะไรทั้งนั้น

ผู้หญิง…………….จะเป็นอะไรไปได้ไง……..

“ฉันจะคุ้มครองของทุกอย่างที่เป็นของฟ้าใส แน่นอน”

สายรุ้งก้มหัวลง นัยน์ตาของเธอเยือกเย็นไปหมด ฟ้าใสฟ้าใสฟ้าใส!

ทั้งๆที่เธอได้ตายไปแล้ว แต่ทำไมยังไม่หายไปสัก

สุดท้ายก็เพราะว่าเธอยังไม่ตายไปจากใจ!
ถ้าเป็นอย่างงั้นดุจดาวกับหัวใจดวงนั้นก็ตายไปพร้อม กันในโลกใบนี้เลย!

การรอคอยคือสิ่งที่ทรมานมากที่สุด

แต่การหมดหวังยังทำให้ทรมานยิ่งกว่าการอคอยซะ

อีก

เอมิกาเดินวนไปวนมาที่หน้าห้องฉุกเฉิน เสียงฝีเท้า ของเธอมีเสียงสะท้อนดังขึ้นไม่หยุด

ผ่านไปเจ็ดชั่วโมงเต็มๆ หมอในห้องผ่าตัดบอกให้ ทำใจครั้งแล้วครั้งเล่า ทีแรกเอมิกายังกลั้นน้ำตาไว้ได้แต่ ตอนสุดท้ายเธอร้องไห้ออกมาด้วยเสียงที่ดังตรงหน้าห้อง ผ่าตัด!

ทรมานคนเกินไปแล้ว

การรอคอยแบบนี้ทำให้เธออดคิดไม่ได้ว่าถ้าดุจดาว ของเธอจากไปแบบนี้แล้ว…..เธอจะทำยังไง?

“ร้องไห้ทำไม?” เสียงเย็นชาแข็งทื่อดังขึ้นมาจาก

ทางเดิน
พอเอมิกาเห็นคนที่มา เธอก็รีบเช็ดน้ำตาที่อยู่บน ใบหน้าและไม่สนเครื่องสำอางที่เลอะบนหน้าแล้วเตะไป ทางกันต์แรงๆ!

กันขมวดคิ้วแน่นๆ “เอมิกาถ้าเธออยากให้คนที่บ้าน เธอเป็นแบบเพื่อนดุจดาวก็ทำต่อเลย!”

“นายคิดว่าฉันกลัวนายงั้นเหรอ?!มีปัญญาก็ไปทำ ตอนนี้เลยสิ!ฆ่าฉันตอนนี้เลย! เอมิกาอยากจะฆ่าเขาอยู่ แล้ว

แต่ทำแบบนั้นไม่ได้ เพราเขาคือผู้ดูแลของดุจดาว เอกสารทุกอย่างดุจดาวต้องให้ผู้ชายคนนี้เซ็นรับรอง!

“เธอยังไม่ตาย”กันต์พูดคำพูดที่เอมิกาฟังแล้วอยาก จะร้องให้ “เธอห้ามร้องให้

“ใช่สิ ตอนนี้เธอยังไม่ตายเลย เอมิกาหันไปพิงที่ กําแพงสีขาวนัยน์ตาเต็มไปด้วยความเกลียดแค้น “กันต์ หัวใจของนายรู้สึกเจ็บปวดบ้างไหม?สิ่งที่ดุจดาวเคยเจอที่ เคยโดนนายรู้สึกเจ็บด้วยบ้างไหม?”

กันต์เม้มปากไม่พูดอะไรทั้งสิ้น

“อ้า……ฉันก็โง่จริงๆ กันต์นายมีหัวใจด้วยเหรอ นายไม่มีหัวใจหนิแล้วจะเจ็บได้ไงหละฉันลืมไป?”

สายตาของเอมิกามองไปที่เอวของกันต์ เธอมองไป มองมาแล้วหัวเราะขึ้นมา เธอก็ถามเขาว่า “ไตของดุจดาว ใช้ดีไหม?”

แค่คำๆเดียวก็ได้ฉีกหน้ากากของกันต์สลายหายไป

หมดเลย