บทที่20 บัตรวีไอพีสูงสุด

“ถึงตอนนี้ ยังจะพูดอีก ไอ้ยาจกอย่างหมอนั่น ยังมีเซอร์ไพร์ สอีก”

หลิวลานเพิ่งกอดอกและพูด”เสี่ยวซิน วันนี้เป็นวันตัดริบบิ้นขอ งบริษัทเฟิงซึ่งกรุ๊ป ฉันเป็นเจ้าหน้าที่ฉันต้องไปก่อนนะ รองานนี้ จบ ฉันจะไปแจ้งความ

หลังจากพูดจบ ก็เดินจากไป

ร่างกายของอินซินยืนอย่างไม่มั่นคง เมื่อคืนนี้เธอตัดสินใจที่ จะยอมรับฉินเฟิง แต่ไม่คิดว่าวันนี้จะมาเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

“หนูลูก งานตัดริบบิ้นนั่นยังจะไปอยู่ไหม? ”

อินหยวนถอนหายใจ แล้วถามอินซิน

“ไปค่ะ”

อินซินกัดฟันแน่น สายตาของเธอแน่วแน่ ไม่ว่ายังไง เธอก็จะ ไปที่นั่น เธอไม่อยากหนี

จากนั้นเมื่อครอบครัวกลับไป อิ่นซินก็หยิบบัตรสีดำขึ้นมามอง ไปที่บัตรสีดำที่เขียนว่า “บริษัทเฟิงซึ่งกรุ๊ป วีไอพี ทันใดนั้นเธอก็ ไม่รู้ว่าเธอรู้สึกยังไง”

“คุณเอาการ์ดนี้ให้ฉัน แล้วทำไมถึงมาทรยศฉัน”

อินซินบีบการ์ดอย่างแน่น
พิธีตัดริบบิ้น ในวันนี้ไม่ใช่ใครๆก็จะเข้าไปได้ ต้องมีบัตรวีไอพี เธอไม่สามารถได้มันมาด้วยตัวคนเดียว

เธอทำได้เพียงไปพึ่งพาคุณปู่ เข้าไปพร้อมกับคุณท่านอื่น เมื่อถึงประตูบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ป เฉินเฟิงกำลังมองไปที่เธอจาก

ชั้นบน อย่างไม่ละสายตา

“คุณน้องสาว น้องสาว มาเช้านะวันนี้

อินป่ายก็มาที่นี่เหมือนกัน เดินเข้ามา หัวเราะเยาะและพูด ว่า “น้องสาว แกไม่รู้ใช่ไหม ว่าวันนี้ไม่มีบัตรวีไอพี ไม่สามารถ เข้าไปได้ และวันนี้คุณไม่มาด้วย บัตรวีไอพีอยู่ในมือของฉัน

อิ่นปายดึงการ์ดออกมาแสดงท่าทางภาคภูมิใจสุดๆ ในเมือง เจียงเฉิงหนึ่งบริษัทจะมีบัตรวีไอพีหนึ่งใบ และบัตรของบริษัท ชานหยวนกรุ๊ปอยู่ในมือของเขา ดังนั้นถ้าอินซินอยากเข้าไป ก็ จําเป็นต้องขอร้องเขา

“อิ่นป่าย ทุกคนคือครอบครัวเดียวกัน เธอรีบเอาบัตรวีไอพีให้ พวกเราเข้าไป

จางมองไปที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยร่างสูงของชาย คนนั้น ทันใดนั้นก็หันไปพูดกับอินป่าย

“ได้นะได้ แต่……..นอยากให้น้องอิ่นซิน มาขอร้องฉัน”

อิ่นป่ายหันไปมองอินซิน ทุกคนต่างรู้กันดีว่า อินซินเป็นคนที่มี ความเย่อหยิ่งที่สุด โดยปกติแล้ว มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะขอร้อง ใคร ถ้าให้อินซินขอร้องสักครั้ง ก็ถือว่าเจ๋งมาก
“บัตรวีไอพี ฉันก็มี

อินซินตึงการ์ดวีไอพีที่ฉินเฟิงให้มาด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “อันนี้ ฉินเฟิงเป็นคนให้ มันจะเป็นของจริงรึป่าว?

อิ่นหยวนยืนสงสัยอยู่ด้านข้าง

“ฮ่าฮ่าฉันเพิ่งให้ ตลกละ ฉินเฟิงเป็นคนประเภทไหนกัน บัตร ไอพีหนึ่งบริษัทมีแค่ใบเดียว ฉันเพิ่งจะหาใบนี้มา

ได้ยังไง ใบนี้เป็นของปลอมรึป่าว”

อิ่นปาย รู้สึกประหลาดใจในตอนแรก แต่เมื่อได้ยินว่าฉันเพิ่ง เป็นคนให้ ก็หัวเราะออกมาทันที

“ฉันจะให้พวกคุณดูว่าบัตรวีไอพีจริงๆ เป็นแบบไหนกัน

อินปายยกบัตรวีไอพีขึ้น จากนั้นก็วางมันลงบนเครื่อง ยักคิ้ว

แต่วินาทีถัดไป เครื่องดังออกมา “ติ้ง บัตรใบนี้ไม่ถูกต้อง”

“อะไรนะ? ”

อินป่ายตกใจ จนกรามค้าง

“บัตรของฉัน……..มีปัญหา…………………..มันก็คือบัตรใบ

หน้าตาอิ่นป่ายดูเหลือเชื่อ รีบตรวจสอบบัตรของตัวเอง แน่นอนว่าเขาไม่รู้ว่าฉันเพิ่งเพิ่งให้คนมาปรับ
แต่ในขณะนี้ ผู้จัดการล็อบบี้ออกมา พูดกับอินซิน “สวัสดีครับ คุณผู้หญิง คุณสามารถให้ผมดูบัตรวีไอพีของคุณไหม?”

ได้สิ

อินซิ่นไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เธอก็ส่งมันออกไป

“ฮ่า ฮ่า ของเธอก็เป็นของปลอมเหมือนกัน ขนาดผู้จัดการยัง ออกมาเลย ต้องปลอมแน่ ๆ ! ”

อิ่นป่ายชี้ไปที่อิ่นซินและพูดในทำนองเดียวกัน

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ผู้จัดการล็อบบี้ตรวจสอบเรียบร้อย แล้ว ก็โค้งตัวลงและกล่าวว่า “สวัสดี คุณผู้หญิง นี่คือบัตรวีไอพี สูงสุดของบริษัทเฟิงซึ่งกรุ๊ป ไม่จำเป็นต้องผ่านเครื่อง โปรดตาม ฉันมา”

“อะไรนะ? ”

ทุกคนต่างตกตะลึงกัน

ทุกคนมองไปที่บัตรวีไอพีใบนั้น นี่เป็นที่ได้ยาจกฉินเฟิงนั่น เป็นคนให้ไม่ใช่หรอ ทำไมมันถึงกลายเป็นบัตรVIP สูงสุดได้ ล่ะ?

“ผู้จัดการครับ มีข้อผิดพลาด ต้องมีข้อผิดพลาดแน่ ผมรู้ว่า ใบนี้ใครเป็นคนให้ เป็นไอ้คนจนๆคนหนึ่ง มันจะเป็นบัตร VIPสูงสุดได้ยังไง ผมสงสัยว่าพวกเขาขโมยมา” อิ่นป่ายพูดออก มาทันที
“ขออภัย บัตรวีไอพีสูงสุด มีเพียงใบเดียว ซึ่งเป็นของประธาน ของเราเท่านั้น”

คำพูดนี้ของผู้จัดการล็อบบี้ ทำเอาคนถึงกับงง

ประธาน?

ฉินเฟิง?

เป็นไปไม่ได้!

ในใจของพวกเขาปรากฏสามคำนี้ออกมา เป็นไปไม่ได้

“ทุกท่าน เชิญครับ ”

ผู้จัดการล็อบบี้ยกมือขึ้น ส่งสัญญาณให้อินซินเพื่อเชิญพวก เขาเข้าไป

พวกอินซินเดินเข้าไป และอื่นป่ายก็อยากเดินเข้าไปด้วย แต่ ถูกรปภ.ห้ามไว้ด้านนอก รปภ.หนึ่งในนั้นพูดว่า “คุณผู้ชาย ผม เพิ่งเห็นชัดๆเมื่อกว่า คุณไม่ได้มากับพวกเขา”

“ให้ตายเหอะ ต้องเป็นหลิวลานเพิ่งแน่ หลิวลานเพิ่งที่อาศัย ร่างกายของตัวเอง ขโมยบัตรวีไอพีของประธานบริษัทเฟิงซึ่ง กรุ๊ป และให้อินซิน ต้องเป็นอย่างนั้นแน่”

อื่นหยวนกัดฟัน ยืนยันคำตอบนี้

และแล้ว เมื่ออิ่นซินเดินเข้าไป ใบหน้าของเธอก็สับสน เกิด เหตุการณ์อะไรขึ้น ทำไมบัตรวีไอพีของฉินเฟิง กลายเป็นบัตรวีไอ พีของประธานบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ป ?
เป็นไปได้ยังไง?

และในตอนนั้น ที่เข้าห้องโถงใหญ่ ไม่เพียงแต่เฝิงกางจะมา จัดพิธีตัดริบบิ้นด้วยตัวเอง หลังจากจัดงานแล้ว

ก็เข้าสู่พิธีที่สำคัญ มอบของขวัญ ก็คือสรุปโปรเจคแรกของ การร่วมงานกัน

ทุกคนพร้อมที่จะเคลื่อนไหว

ในตอนนั้นเอง อิ่นปายกับฟางเย็นก็เข้ามาพร้อมกัน อันป่าย เดินมา และยิ้มเยาะอินซิน น้องสาว อย่าคิดว่าพึ่งพาหลิวลาน เพิ่งแล้วจะได้เปรียบ พี่จะบอกอะไรให้แกรู้ไว้นะ ว่า บริษัทซาน หยวนกรุ๊ปและบริษัทฟางซื่อกรุ๊ปเราได้ร่วมมือกันแล้ว แต่เรื่องนี้ ไม่เกี่ยวกับแก แกไม่สามารถเอาโปรเจคนี้กลับมาได้ แกจะรู้ผลที่ ตามมาเอง”

“พวกพี่สมรู้ร่วมคิดกัน

อินซินมองสองคนนี้ด้วยความรังเกียจ และรู้สึกอ้างว้างเล็ก

น้อย

“ทุกท่าน อีกสักครู่ท่านประธานของเรา จะเป็นคนเลือกเองว่า ของขวัญชิ้นไหนที่ถูกใจที่สุด ”

หลังจากที่เฝิงกางแนะนำ จากนั้นหลิวลานเพิ่งก็เดินออกมา ในฐานะที่เป็นดอกไม้แห่งฝ่ายประชาสัมพันธ์ แน่นอนว่าต้องมา เพื่อเป็นพิธีกรในเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว

“ลูกขา หนูจะเอาอะไรไปมอบให้เหรอคะ?”
พ่อแม่ของอินซินต่างมองไปที่อื่นซิน

“วันนี้หนูไม่ได้เอาอะไรมาสักอย่าง นอกจากขวดเอ้อหัวโถวที่ ฉินเฟิงวางไว้ในกระเป๋าถือของหนูเมื่อคืน

อินซินหยิบเอ้อหัวโถวออกมาจากกระเป๋าถือของเธอขวดหนึ่ง เธอเดินไปนั่งประจําที่ของเธอ เพื่อต้องการจะแต่งหน้า และเธอก็ สังเกตเห็นว่าในกระเป๋าถือของเธอยังมีหนวหลันซานเอื้อตัวโถว ขวดเล็กอยู่ขวดหนึ่ง

ทันใดนั้น เธอรู้สึกซับซ้อน ในความรู้สึกขึ้นมา

“เอ้อหัวโถว? ฉันเพิ่งยังเป็นคนใส่เองหรอ บ้าไปแล้วเหรอ พ่อแม่ของอินซิน ค่าออกมาทันที ด่าว่าฉันเพิ่งที่ไร้น้ำใจ เวลา นี้ยังจะมาก่อเรื่องวุ่นวายแบบนี้อีก

ฮ่า ฮ่า ฉันจะขาจะตายอยู่แล้วนะ เอ้อหัวโถวเนี่ยนะ ฉินเฟิงยัง เป็นคนใส่มันเอง ฉันเพิ่งคิดยังไงกัน หรือเขาอยากทำให้คุณชื่อ เสียงบ่นงั้นเหรอ?

ฉันคิดว่าฉันเพิ่งจะมีแนวโน้มที่ดีละนะ ไม่คิดว่ายังเป็นคนไร้ ประโยชน์คนนึงอยู่

เมื่ออิ่นปายที่อยู่อีกฝั่งได้ยินเช่นนี้ ก็หัวเราะออกมา เต็มไป ด้วยการเยาะเย้ย

ก่อนหน้านี้เขาถูกขังอยู่ข้างนอก และบัตรวีไอพีของเขา ก็ใช้ ไม่ได้ เขาต้องรอจนฟางเส้นมาถึง เขาถึงกลับเข้ามาใหม่
เมื่อเขาเข้ามาและได้ยินคำพูดนี้ เขาก็ดีใจมาก

นี่คือการที่อินซินเลิกหวังไปแล้ว

“ฉินเฟิง”

อินซินถือเอ้อหัวโถวไว้ขวดนึง ด้วยอารมณ์ความรู้สึกที่ว้าวุ่น ที่ ผสมปนเปกันไปหมด