บทที่9 ไม่มีพี่สาวอย่างเธอ

ซูชอนจินพยุงคางพูดด้วยความเคลียดและมองดูซู อิโนะข้างเธออย่างตั้งใจ

“ทุกคนบอกว่าอิโนะดูหล่อมาก และดูไม่เหมือ นกับม่ามี้ ต้องเหมือนกับปะป๋าแน่เลย ดังนั้นจึงเป็นไปได้ ไหมที่ใครก็ตามที่ดูเหมือนอิโนะอาจเป็นปะป๋าของพวก เราได้?”

ซูชอนจินพูดความคิดตัวเองออกมา แต่เมื่อเธอเห็น ซูอิโนะยกคางขึ้นและก็พูดอย่างหยิ่งผยอง “แม้ว่าฉัน จะไม่สามารถหาผู้ชายที่ทิ้งพวกเราไปได้ แต่อีกไม่กี่ปี ฉันโตแล้ว ฉันก็สามารถปกป้องม่ามี้ได้เหมือนกัน”

“ได้โปรดเถอะ ซูอิโนะ ปะป๋าทิ้งพวกเราไปตอน

ไหน?”

หยุดสักพัก ซูชอนจินพูดต่อ

“แม้ว่าพวกเราจะไม่ใช่การตกผลึกของความรัก แต่อย่างน้อยมันก็ไม่ใช่เด็กที่ถูกทอดทิ้งในความรัก อย่างน้อยพวกเราก็ถือได้ว่าเป็นผลิตภัณฑ์ที่ขาดความ รับผิดชอบหลังจากความหลงใหล ดังนั้นโปรดอย่าสวม หมวกที่ว่าถูกทิ้งมาบนหัวปะป๋าที่รักของฉันโอเคมั้ย? ”

ซูชอนจินเป็นผู้พิทักษ์ของพ่อแท้ๆจริงเลย แม้ว่า เธอจะไม่เคยเจอก็แล้ว เธอก็จะปกป้องพ่อให้ได้
เห็นได้มันไม่ได้เป็นครั้งแรกที่พี่น้องสองคน ทะเลาะกัน ซูอิโนะดูเหมือนจะคุ้นเคยกับคำเถียงน้อง สาวของเขาเมื่อเธอได้ยินเขาพูดไม่ดีเกี่ยวกับพ่อ

เธอเลยได้แต่ทำหน้าเฉยและไม่โต้กลับ

ในขณะเดียวกัน ซูซินหว่านด้วยคำพูดที่ยั่วยุของ ถังยัวหลี เธอแอบหยิกกำปั้นของเธอ แต่หน้าแสดงออก เพียงความสงบ

ปฏิกิริยานิ่งของซูซินหว่าน ทำให้ถังยัวหลีโกรธ แค้นเธอกว่าเดิม ใบหน้าที่ได้แต้งไว้อย่างงดงามได้ดูน่า เกลียดไปเลย

เธอได้ซ้ำเติมอีกคำ

“ซูซินหว่าน ตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับคู่ ฟานดีมาก ทางที่ดีไม่ต้องมาทำลายอะไร! และอย่าไป ห้อยอยู่หน้าเขา มิฉะนั้นฉันจะไม่ปล่อยเธอไปแน่!”

ถังยัวหลีเตือนอย่างโหดเหี้ยม เหมือนกับว่าเธอเห็น ซูซินหว่านจะไปหลอกหลอนฉินมู่ฟาน

เธอไม่รู้ว่า สำหรับรองเท้าที่ใส่ไม่เหมาะสมซูซิน หว่านจะไม่มองเป็นครั้งที่สองอีกต่อไป

ดังนั้นเมื่อถังยัวหลีพดจบ ก็เห็นซ่ซินหวานผกปากของเธอเบา ๆ และยิ้ม “คุณนายฉินเป็นห่วงมากไปแล้ว ค่ะ คุณไม่เคยได้ยินคำว่า ผู้ชายบางคนเธอถือเป็น สมบัติ แต่สําหรับคนอื่นนั้นมันยังไม่มีค่าเท่าหญ้า! คุณ ฉินในปากของคุณสำหรับดิฉันแล้วก็เหมือนกับรองเท้า ที่ฉันทิ้งมาก่อน ถ้าคุณชอบมันมากก็มอบให้คุณซะ! ใน เมื่อเราเป็นพี่น้องกัน ไม่ใช่เหรอ? ”

เป็นพี่น้องกันจริงด้วยสิ

ต้องรู้ว่า ตะก่อนซูซินหว่านมีสกุลเป็นถังเหมือนกัน แค่ตอนนี้เธอได้เปลี่ยนเป็นสกุลฝ่ายแม่

เพียงเพราะบิดาผู้ให้กำเนิดของเธอ นายก เทศมนตรีถังแห่งเมืองจิ่น ได้พาแม่ลูกนี้กลับมาหลังจาก ที่แม่ของเธอเสียชีวิตและยังปล่อยให้พวกเขาใช้สกุล ตระกูลถัง ซูซินหว่านเลยตัดขาดจากตระกูลถังในเวลา เดียวกัน แม้แต่นามสกุลของเธอเองก็เปลี่ยนไป

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เธอไม่เคยกลับไปที่บ้าน ตระกูลถังและไม่เคยมีการติดต่อกับนายกเทศมนตรีถัง ดังนั้นแม้แต่ฉินมู่ฟานก็ไม่รู้ว่าตัวตนที่แท้จริงของเธอ ไม่ งั้น ลี่มินจินที่ดูถูกเธอในตอนนั้น ก็ไม่ถือตัวเป็นชนชั้น สูงมาเยาะเย้ยเธอ

ทีนี้ ถ้าไม่ใช่คำพูดของถังยัวหลีนั้นหยิ่งมากเกิน ไป ซูซินหว่านจะไม่พูดถึงสิ่งเก่า ๆ อีกเด็ดขาด และ เน้นความจริงว่าเธอไม่ใช่ลูกสาวแท้จริงของนายกเทศมนตรีถัง

แน่นอนว่าหลังจากฟังคำพูดของเธอแล้วความเย่อ หยิ่งดั้งเดิมของถังยัวหลีก็อ่อนลงอย่างกระทันหันและ ออกเสียงดังด้วยความโกรธว่า

“หุบปาก! ซูซินหว่าน นามสกุลของคุณคือซู นามสกุลของฉันคือถัง! ฉันไม่มีพี่สาวอย่างเธอ!”

เสียงของถังยัวหลีเต็มไปด้วยความโกรธ

เพราะคำพูดของซูซินหว่านเหมือนกับหนามผูกติด อย่างแน่นไว้กับอดีตที่เธออายที่สุดและต้องการที่จะลบ มันทิ้ง

เตือนเธอเสมออยู่ว่า ความสุขและชีวิตชนชั้นสูงที่ เธอมีในตอนนี้ ก็เพราะพึ่งแม่ผู้ที่เป็นกิ๊กขโมยมานั้นเอง

ใช่สิ!

ลูกสาวนายกเทศมนตรีถังอะไร!

เธอเป็นแค่ลูกติด!

ลูกสาวแท้จริงของถังถั่วจง ซึ่งมีคนเดียวคือ ซูซิน หว่าน นามสกุลซู