ตอนที่3 ว่าด้วยเรื่องมารยาทอันเป็นคุณสมบัติพื้น ฐานของผู้ดจีย์

เช้าวันถัดมา…

จากภาพความทรงจำแล้วเนี่ย กิจวัตรประจำวันของโน อาร์ตอนนี้คือต้องไปหาอะไรกินข้างล่างหอแล้ว และรีบ เตรียมตัวไปซ้อมก่อนถ่ายรายการที่ตึกใหญ่ต่อ

จําได้ว่าเมื่อวานเพิ่งเริ่มต่อท่าเต้นเพลงใหม่และฝึกโหด มากๆ มิน่าล่ะผมถึงเป็นตะคริวในสระว่ายน้ำ

กลับมาที่เรื่องหอดีกว่าครับ คือตึกที่ผมทำงานอยู่นี้ก็ตั้ง อยู่ฝั่งตรงข้ามกับหอผมนั่นแหละ อันที่จริงหอนี้เป็นหอ สําหรับเด็กฝึก เด็กฝึกในค่ายทุกคนก็อยู่ในหอนี้ทั้งหมด รวมถึงพวกตัวเอกในเรื่องด้วย

แต่เหมือนว่าวันนี้ฤกษ์จะไม่ค่อยดีเท่าไหร่ หรือผมคงก้าว เท้าออกจากห้องผิดข้างแน่ๆ เพราะในขณะที่ผมเปิดประตู ออกมานั้นก็ดันมาเจอกับนายเอกของเรื่องเข้าพอดี

ผมเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าแทยังอยู่ห้องตรงข้ามกับผม แต่ที่ เซอร์ไพรส์กว่านั้นคือไอ้พระเอกมันอยู่ข้างห้องผมนี่แหละ อะไรมันจะเหมาะเจาะได้ขนาดนี้ ก็นิยายนี่เนอะ…….

แต่ช่างเรื่องของคนพวกนี้เถอะ ผมควรลงไปหาอะไรกิน ข้างล่างแล้วรีบไปที่ตึกดีกว่า

“อ้าวคุณโนอาร์! วันนี้ตื่นเช้าจังเลยนะครับ ปกติเห็นตื่น สายกว่านี้ ทุกทีจะไปที่ตึกเป็นคนสุดท้ายตลอดเลย” นาย เอกของเรื่องที่มีชื่อว่าแทยังเดินยิ้มแป้นเข้ามาทัก

คือถ้าเป็นในนิยายตอนนี้โนอาร์คงด่ากราดแทยังเหมือน ที่เคยทำไปแล้ว เพราะคิดว่าแทยังเข้ามายั่วโมโห ซึ่งเอา จริงๆจากบทสนทนาเมื่อกี้ก็หาเรื่องจริงๆนั่นแหละ

แต่ตอนนี้ผมไม่ใช่โนอาร์คนเดิมไง ผมเลยยืนจ้องหน้าแท ยังอยู่อย่างนั้นไม่โต้ตอบอะไร อยากจะรู้จริงๆว่าเจ้าตัวจะ พูดอะไรกับผมต่อ ก็ตอนนี้ผมคือฟิล์ม ไม่ได้มีความเกลียด ชังอะไรกับแทยังอยู่แล้ว

แต่แล้วก็ถึงจังหวะนรกตามสไตล์นิยายไทย คุณพระเอก ที่อยู่ข้างห้องผมเปิดประตูออกมาพอดี ถ้านี่เป็นไปตาม พล็อตนิยายเรื่องเก่า พระเอกคงเปิดประตูออกมาเป็นจังหวะเดียวกับที่เห็นโนอาร์กำลังจะทำร้ายแทยัง อย่างเคยแน่ๆ แต่จังหวะนรกแบบนั้น ไม่มีวันได้แดกคน อย่างฟิล์มภวินทร์หรอกครับ…

“นายจะทําอะไรแทยังอีก”พ่อพระเอกพูดด้วยสีหน้าเรียบ เฉย แต่ทว่าแววตาแสดงถึงความไม่พอใจอย่างเห็นได้ ชัด ผมก็ได้แต่มองบนแล้วลอบคิดในใจว่าพระเอกนิยาย ตาหวานต้องพูดอย่างนี้หมดเลยป่ะ ไม่มีบทอื่นให้พูดแล้ว หรอวะ’

“เปล่านี่! ผมเดินของผมอยู่ดีๆแล้วแทยังก็เขาเดินเข้ามา ทักก็แค่นั้น ใช่มั้ยแทยัง?” ผมยักไหล่ตอบอย่างไม่ยี่หระ แถมยังหันไปถามนายเอกด้วยท่าทางเป็นกันเอง ตาม สไตล์ฟิล์มภวินทร์

“ช..ใช่ครับ ผมแค่เดินเข้ามาทักคุณโนอาร์เหมือนทุกวัน คุณโนอาร์เขาไม่ได้ทำอะไรผมเลยนะครับ” แทยังรีบตอบ ทันควัน ให้ตายเหอะ!ทำไมต้องเลิ่กลั่กเหมือนผมไปทำ อะไรให้ด้วยเนี่ย

…”เกรย์จ้องผมเขม็ง เหมือนต้องการเค้นความจริง เอิ่ม…ความจริงคือมันไม่มีอะไรเกิดขึ้นไงล่ะ ใจเย็นๆนะ ครับพ่อพระเอก
“อะไรกันเนี่ย นี่จะบอกว่าไม่เชื่อหรอ? เหอะๆไม่เชื่อก็แล้ว แต่นะครับ เช็คกล้องวงจรปิดตรงทางเอาเองละกัน ถ้าไม่มี อะไรแล้วผมไปกินข้าวก่อนนะครับ” ผมทิ้งท้ายก่อนจะเดิน ฮัมเพลงลงบันไดด้วยอารมณ์สุนทรีย์

สองคนนั้นเกือบทำผมเสียอารมณ์แล้วมั้ยล่ะ ผมกำลังอิน กับบทบาทเด็กฝึกอยู่เลยเชียว นี่ก็ผ่านมาแล้วเกือบสองปี ที่ได้เดบิวต์เป็นศิลปินเต็มตัว ได้กลับมาเป็นเด็กฝึกแบบนี้ ภาพเก่าๆก็หวนคืนมา

ตอนที่ผมยังเป็นเด็กฝึกน่ะ ถึงจะกฎเยอะและกดดันแต่มัน ก็กดดันน้อยกว่าตอนเดบิวต์แล้วเยอะเลยล่ะคุณ

ทางด้านของพระนายของเรื่องที่ได้ยินคำตอบของโนอาร์ ก็เกิดความงุนงงไม่น้อย โดยเฉพาะพ่อพระเอกที่แสดง ท่า แปลกใจออกมาอย่างชัดเจน แต่ก็ช่างเถอะ! ที่บอกว่า หิวเนี่ย ผมหิวจริงๆ! ว่าแล้วก็ปล่อยให้คู่พระนายทั้ง2คนทำ หน้างงแดกกันต่อไป ส่วนผมก็รีบสาวเท้าลงมาเพื่อไปหา อะไรกินต่อทันที

แต่เหมือนว่าจังหวะนรกจะไม่ได้มีแค่ครั้งเดียว หลังจาก ที่ผมเดินลงมาผมก็มาซื้ออาหารแล้วก็ไปนั่งทานที่โต๊ะตัว หนึ่ง แต่นั่งได้ไม่ถึง 5 นาที เหล่าตัวเอกของเรื่องก็เดินลง มาพร้อมหน้าพร้อมตาโดยไม่ได้นัดหมาย
ให้ตายเถอะ! ความออร่าจับทั้งแก๊งนั่นมันอะไรกัน นึกว่า ตัวเองเป็น4สุภาพบุรุษจุฑาเทพ ไงวะ ผมแอบนินทาพวก นั้นจนลืมอธิบายไป

แก๊งนั้นประกอบด้วยเกรย์ละแทยังเป็นหลัก และอีกสอง คนที่เดินตามมานั่นก็คืออดีตเพื่อนของโนอาร์ สองคนนั้น เป็นฝาแฝดกันชื่อว่าอัลฟากับเบต้า ผมก็ไม่ได้นึกโกรธ อะไรสองแฝดนั่นหรอกนะที่ไปอยู่กับพวกพระเอกนายเอก เป็นเพราะนิสัยก่อนหน้านี้ของโนอาร์ค่อนข้างที่จะงี่เง่า จริงๆนั่นแหละ ก็เลยต้องอยู่หัวเดียวกระเทียมลีบแบบนี้ไง ขนาดเมื่อคืนจมน้ำแทบตายยังไม่มีใครมาช่วยเลย

เอ๊ะ!หรือว่ามีวะ แต่ไม่ได้อยู่ในกลุ่มของตัวเอก

ผมจำได้ว่าผู้ชายคนนั้นย้อมผมสีทอง ตัวสูง และผิวขาว ซีดสะดุดตา และผมก็ค้นคำตอบได้ไม่ยาก จากการขุดคุ้ย ความทรงจำเก่าๆของโนอาร์ ผู้ชายคนนั้นคือฮิวโก้ หนึ่งใน ผู้เข้าแข่งขันรายการ The Trainee

บุคลิกส่วนตัวของฮิวโก้นั้นคือคนที่ปากหมา พูดในสิ่งที่ ตัวเองไม่พอใจออกมาตรงๆโดยที่ไม่แคร์ใครทั้งนั้น ยก ตัวอย่างแบบเมื่อคืนนั่นแหละครับที่เขาด่าผมว่าโง่ไง ทุก คนยังจำได้อยู่มั้ย?
แต่จากที่ผมอ่านนิยายมา ฮิวโก้แทบจะไม่มีบทเลยด้วย ซ้ำ เห็นโผล่มาแค่ชื่อเมื่อโดนตัวเอกพาดพิงถึงแค่นั้น และ ผมคิดว่าเขาคงจะเป็นแค่ตัวประกอบที่มาสร้างสีสันให้กับ นิยายเรื่องนี้เท่านั้นแหละ

น่าสงสารเขานะครับ…หน้าตาหล่อเหลาขนาดนี้แต่เป็นแค่ ตัวประกอบ ถ้าเป็นในชีวิตจริงป่านนี้เขาคงได้เป็นนายแบบ ไปแล้ว

ผมเลิกสนใจตัวเอกทั้ง 4 คนนั้น แล้วกลับมากินข้าวต่อ แบบเงียบๆ

แต่ก็นะ…นี่มันนิยายนี่นา แล้วผมก็มีบทเป็นตัวร้ายด้วย สิ จังหวะแบบนี้น่ะ เป็นจังหวะที่นายเอกต้องเดินเข้ามา ทักทายอย่างเป็นมิตร แล้วตัวร้ายก็จะวีนแตกใส่นายเอก อย่างไม่มีเหตุผล พอพระเอกเห็นก็จะด่าตัวร้ายแล้วก็ เกลียดตัวร้ายมากกว่าเดิม

โอเค!ผมคาดการณ์ไว้ว่าเหตุการณ์นี้จะเกิดในอีก

สาม

สอง
หนึ่ง…

“ทําไมคุณโนอาร์ถึงมานั่งกินข้าวคนเดียวหรอครับ ถ้า เหงาก็ไปนั่งกินกับพวกผมได้นะ” นั่นไง!…ตามบทเป๊ะ! นี่ ผมต้องวีนแตกตามในบทรึเปล่า หรือเลือกที่จะเดินหนีดี วะ แต่ผมขอเลือกเดินหนีดีกว่าครับ อย่างที่บอกนั่นแหละ เมื่อผมได้โอกาสอีกครั้งให้เข้ามาอยู่ในร่างนี้แล้ว ผมจะทำ อะไรก็ได้ แล้วผมก็เลือกที่จะไม่ทำตามบทเดิมของโนอาร์ แน่นอน

ว่าแล้วผมก็เก็บจานแล้วรีบเดินลี้ภัยออกไปอีกทางทันที แต่เมื่อหันหลังไป ก็พบกับเจ้าของร่างสูงผู้มีเรือนผมสีทอง กำลังจะนั่งกินข้าวเหมือนกัน พอผมเห็นแบบนั้นก็รีบเดินปรี่ เข้าไปหาฮิวโก้ทันที

“ฮิวโก้! นั่งด้วยดิ”เจ้าตัวเห็นผมแล้ว แต่ไม่ตอบ โอเค! ไม่ ตอบแปลว่าตกลง…

แทยังอุตส่าห์เข้ามาทัก ไม่รู้จักคำว่ามารยาท ไง”ตา ” แฝดอัลฟาพูดไล่หลังด้วยความหัวเสีย อะไรวะ ผมไม่หา เรื่องแทยังมันก็ดีแล้วไม่ใช่รึไง จะเอาอะไรอีกล่ะครับคุณ มดทซยิด!!
“ช่างเขาเถอะอัลฟ่า คนไม่มีมารยาทแบบนั้น ปล่อยให้อยู่ คนเดียวน่ะดีแล้ว” เกรย์พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย ก่อนจะเดิน ไปนั่งที่โต๊ะเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“เผื่อพวกคุณจะไม่รู้นะครับ ว่ามารยาทน่ะ สมควรปฏิบัติ แก่คนที่คู่ควรเท่านั้นแหละ…” ผมทิ้งบอมที่คำพูดสุดท้าย ก่อนจะรีบเดินเข้าไปนั่งกินข้าวกับฮิวโก้ต่อโดยปล่อยให้ พวกตัวหลักยืนเคว้งกับความเหวออีกครั้ง

ทางด้านของอัลฟ่านั้นพอได้ยินก็หัวเสียไม่น้อย เตรียมจะ เดินปรี่เข้ามาหา แต่ดันโดนแทยังรั้งเอาไว้ก่อน ส่วนเกรย์ ที่เป็นพ่อพระเอกของเรื่องก็นิ่งไปเมื่อได้ยินคำพูดแปลกๆ จากโนอาร์

เขาได้แต่แปลกใจว่าโนอาร์ไปกินอะไรผิดสำแดงมาหรือ เปล่า ทำไมถึงดูเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้ในเวลาเพียงชั่ว ข้ามคืน หรือเจ้าเด็กนั่นกำลังมีแผนอะไรอีกกันแน่…