ตอนที่10 50%ว่าด้วยเรื่องของความจริงบางอย่างที่ กำลังจะสร้างดราม่า

พอผมกลับมาถึงห้อง ผมก็กระทำการสำรวจว่าเครื่อง ดนตรีที่จะต้องใช้มีครบรึเปล่า ตอนแรกผมว่าโนอาร์น่าจะมี ทุกอย่างครบ แต่ที่ไหนได้… เขาไม่มีเบส

ผมพยายามรื้อฟื้นความทรงจำของโนอาร์ขึ้นมาว่าปกติ เวลาทำเพลงไปเอาเบสมาจากไหน ปรากฏว่าโนอาร์ไม่เคย ทําเพลงครับ… มีอุปกรณ์ครบครัน แต่ไม่เคยลงมือทำเพลง ให้ตาย! แต่อย่างน้อยผมก็ไม่ได้คว้าน้ำเหลวเลยทีเดียว ภาพความทรงจำของโนอาร์ปรากฏใบหน้าของบุคคลที่มี เบส ซึ่งคนคนนั้นก็คืออดีตเพื่อนสนิทของเขา ไอ้เจ้าแฝดที่ ชื่อว่าเบต้าเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลเข้มนั่นเอง แต่ที่ผมพอ จะรู้มา คือเบต้าเขาค่อนข้างหวงเบสตัวเองมาก ชนิดที่ว่า รักยิ่งชีพ ขนาดอัลฟ่าทีเป็นพี่ชายฝาแฝดของตัวเองแท้ๆ เขายังไม่เคยให้ยืมด้วย นับประสาอะไรกับเพื่อนที่เลิก คบกันไปแล้ว ผมรู้สึกว่าเริ่มจะเจองานหินแล้วล่ะครับ

ในเมื่อไม่มีเบส ผมก็เริ่มทำเพลงไม่ได้ เพราะฉะนั้นผม จึงต้องไปขอยืมเบสจากเบต้า แต่ตอนนี้เป็นเวลา2ทุ่มครึ่ง หวังว่าพวกนั้นจะไม่ซ้อมจนดึกดื่นนะ….

จากความทรงจำของโนอาร์ ห้องของเบต้าอยู่ถัดจากห้องผมไป3ห้อง ผมขออธิบายนะครับ คือห้องของผมเป็น ห้องริมสุดและลึกที่สุด เริ่มจากฝั่งตรงข้ามก่อนเลย ฝั่งตรง ข้ามห้องผมแบบตรงๆเลยคือห้องของแทยัง ส่วนข้างๆ ห้องของแทยังคือห้องของดิน ส่วนห้องฝั่งเดียวกับผม ก็ ไล่ตั้งแต่ห้องพระเอกไปทางซ้ายมือ ห้องอัลฟ่า ห้องเบต้า แล้วก็ห้องของฮิวโก้ แต่ก็ไม่รู้ว่าทางค่ายจัดมาให้หรือ ความบังเอิญภายใต้ความต้องการของนักเขียนกันแน่ เลยนะครับ… จัดห้องพระเอกนายเอกฝห้อยู่ใกล้ๆกันเนี่ย

ก๊อกๆๆ ผมเดินมาเคาะห้องของเบต้า ในใจผมนี่ภาวนา ขอให้เถอะอยู่ด้วยเถอะ ไม่งั้นผมต้องได้เต้นเพลงน่าเบื่อๆ พวกนั้นแน่ๆ

แอ๊ด….

ผมแทบจะลงไปตีลังกา10ตลบ เมื่อเห็นเบต้าเปิดประตู ห้องออกมา เขาทำคิ้วขมวดก่อนจะถามผมด้วยเสียงห้วนๆ

“นายมีอะไร?”

“นายมีเบสใช่มั้ย ฉันยืมหน่อยดิ” ผมกระพริบตาอ้อนรัวๆหวังให้คนตรงหน้ายอมใจอ่อน แต่…เหมือนเบต้าจะ ขมวดคิ้วมุ่นกว่าเดิม ฟิล์มผิดอัลไลลลล

“นายจะเอาไปทำอะไร คราวนี้มีแผนจะทําอะไรอีก” อีก ฝ่ายยกมือขึ้นกอดอกแล้วยืนค้ำกับประตูห้อง เพื่อรอฟัง เหตุผลที่ผมจะมาขอยืมลูกรักของเขาไป

เหอะน่า…ขอยืมสักครึ่งชั่วโมง ฉันจะเอาไปทำเพลงที่จะ ” ใช้พรุ่งนี้”ในเมื่อใช้ลูกอ้อนไม่ได้ ก็ไม่ใช้ละ พูดปกติด้วย เนี่ยแหละ หรือถ้าเบต้าไม่ยอมให้ยืมจริงๆ ผมคงต้องใช้ กำลัง โดยผมจะเข้าไปประชิดตัวเขาโดยเร็ว แม้เขาจะตัว สูงและตัวใหญ่กว่าผมก็เถอะ แล้วผมจะใช้มือสับลงที่ ท้ายทอยเหมือนในละครหลังข่าวให้เบต้าสลบแล้วไปได้ เบสของเขามาซะ! ไอ้หนูน้อยเอ๋ย…นายไม่รู้หรอกว่าคนที่ ยืนอยู่ข้างหน้านายมันร้ายแค่ไหน ครุคริ แบบนี้ค่อยสมเป็น ตัวร้ายหน่อย

“หึ! ฉันไม่รู้หรอกนะว่านายไปโดนตัวไหนมาถึงได้เปลี่ยน ไปแบบนี้ แต่ฉันก็ยังไม่ไว้ใจนายอยู่ดี..”ยังไม่ทันที่เบต้าจะ พูดบทสนทนา(สวด)จบ ผมก็ยกมือขึ้นมาปรามให้เขาหยุด ก่อน

“นี่! ผมมายืมเบสครับ ยืมมมมอ่ะครับ ไม่ได้มาฟังคุณ สวด!” ผมเปลี่ยนสรรพนามแล้วปรับสีหน้าให้ดูเกรงขามมากขึ้น โธ่เอ้ย!เด็กน้อย แค่นี้ก็เริ่มทำตาหลุกหลิกซ้ำๆอึ้งๆ แล้วสินะ555

“ไม่ให้ ฉันรักเบสของฉันมาก ฉันรู้ว่านายมีแผนจะทำร้าย ฉันทางอ้อมด้วยการเอาเบสฉันไปทำลายเพื่อทรมานฉันใช่ มั้ย” ผมขำพรืดให้กับคำพูดของเบต้า เอาเบสไปทรมาน? ทำร้ายทางอ้อม? โอ้ยยยยย! ขำเป็นบ้า!!! “น..นายหัวเราะ ทำไม!”

“แต่งนิยายเก่งดีนะ สมแล้วล่ะที่อยู่ในนิยายตาหวานพอ ผมพูดจบ เจ้าตัวก็ทำหน้างุนงง

“นิยายอะไรของนาย นายมันบ้าไปแล้วจริงๆ” พออีกฝ่าย พูดจบก็เตรียมจะปิดประตูใส่หน้าผมทันที แต่ยังไม่ทันได้ ปิดผมดันตัวเข้าไปในห้องซะก่อน

“ใช่! ฉันบ้า…..เพราะฉะนั้นถ้านายทำฉันเสียเวลาไป มากกว่านี้ ฉันจะฆ่านายหมกโถส้วมทิ้งซะ พอผมพูดจบ เบต้าก็มีท่าทางหวาดๆขึ้นมา ตัวโตซะเปล่าใจปลาซิวชะมัด ไม่เห็นปากเก่งเหมือนแฝดพี่เลย

จะว่าไปการเป็นตัวร้ายนี่มันก็ดีอยู่เหมือนกันนะ ไล่แกล้ง ตัวละครในนิยายแล้วสนุกดี555
“นี่! ถ้านายกลัวว่าฉันจะทำอะไรแผลงๆล่ะก็ นายมานั่งเฝ้า เบสของนายเลยก็ได้นะ ฉันแค่จะยืมไปทำเพลงจริงๆ” ผม ยกมือกอดอกพลางมองหน้าเบต้าด้วยสายตาที่ดูจริงจัง มากขึ้น คราวนี้ผมไม่เล่นด้วยละ ถ้าไม่ให้ยืมจริงๆคง ต้องหาวิธีอื่นแล้วล่ะ

อีกฝ่ายดูลังเลและทำตัวไม่ค่อยถูกนัก แต่ไม่นานเขาก็ เดินไปคว้าเบสลูกรักของเขาออกมา

“ฉันให้นายยืมก็ได้ แต่ฉันจะไปนั่งดูในทำเพลงด้วย”

“ไม่มีปัญหา” ผมยักไหล่ก่อนจะเดินนำไปที่ห้องของตัว เอง พอเดินเข้ามาผมก็มานั่งประจำที่อยู่หน้าคอม พร้อม หยิบสมุดที่เขียนโน๊ตทวนเอาไว้ขึ้นมาดูอีกครั้ง

“ฝากปิดประตูหน่อยนะ” ผมหมุนเก้าอี้ไปทางประตู ก่อน จะหมุนกลับมาตั้งโปรแกรมในคอมต่อ

พอเบต้าเดินเข้ามา เขาก็ขมวดคิ้วงงๆ คงเป็นเพราะก่อน หน้านี้โนอาร์ไม่เคยมานั่งจริงจังกับการทำเพลงสักครั้ง เขา ไม่เคยเห็นโนอาร์ในมุมแบบนี้มาก่อน แม้จะเคยเป็นเพื่อน สนิทกันมานานก็ตาม
“นายแน่ใจนะ นายเล่นเบสไม่เป็นไม่ใช่หรอ” เบต้าถาม เพื่อความแน่ใจอีกครั้งเพราะถ้าเขาจำไม่ผิด โนอาร์เล่น เบสไม่เป็น

“ก็ตอนนี้เล่นได้แล้วไง ขอยืมหน่อยจะใช้แล้ว” ผมแบมือ ไปข้างหน้า จนตอนนี้เบต้าก็ยังไม่เชื่อใจผมสินะ… เห้อ! ผมไม่รอให้อีกฝ่ายลังเลนาน ผมก็ลุกขึ้นไปคว้าเบสมาไว้ ที่ตัวเองทันที พร้อมกับเชื่อมต่อสายอะไรเสร็จสรรพ แล้ว ยกหูฟังขึ้นมาใส่เพื่อฟังจังหวะที่คลออยู่ ก่อนจะไล่นิ้วไป ตามสายแล้วเล่นอย่างชำนาญ ไม่สนคนข้างๆที่สบประมาท ก่อนหน้านี้ ซึ่งตอนนี้เจ้าตัวก็นั่งตาค้างไปแล้ว