ตอนที่7 ค่าทิป

ตอนที่7 ค่าทิป

เจ้าหนุ่มสมควรตาย ช่างมีทักษะการกระตุกเงินฉันจริงๆ

ใบหน้าหล่อเหลา

ดวงตาเสน่ห์ร้าย

ร่างกายกํายาล่ำสัน

ซินเหยาเข้าสู่ห้วงสภาวะโดยสมบูรณ์…

ฮ่องเต้ยิ่งกำเริบเสิบสาน จุมพิตอย่างหนักหน่วง เร่งเร้า ป่าเถื่อน โรมรันเข้าใส่…อันตรายจนแทบถึงชีวิต!

พงหญ้าล้มระเนระนาด

ราตรีแห่งวังต้องห้าม ได้เผามอดไหม้ลงอย่างสิ้นเชิง

จนกระทั่งหมดสิ้นเรี่ยวแรง คนทั้งสองกอดก่ายกันและ ผล็อยหลับไป
สตรีนี้ น่าปลาบปลื้มเป็นอย่างยิ่งเ

“เจ้า! มีนามว่าอะไร? เจิ้นจะแต่งตั้งเจ้าเป็นชายา” เรื่อง แรกหลังจากที่ฮ่องเต้รู้สึกตัวขึ้นมาก็คือการตัดสินใจโปรด กรุณาธิคุณให้สตรีที่จุดไฟพิศวาสเขาเป็นพระชายา

แต่เมื่อเขาลืมตาขึ้นมาก็พบว่า ในลานสวนนั้นว่างเปล่า เหลือแต่เพียงกองหญ้าที่ถูกกลิ้งทับระเนระนาด…

ข้างกายของเขาวางไว้ด้วยทองคำหนึ่งแท่ง

หญิงงามไม่พบ กลับเหลือทิ้งไว้เพียงทองคำหนึ่งแท่ง

ฮ่องเต้เข้าใจได้อย่างรวดเร็วว่าเกิดอะไรขึ้น!

“สารเลว! นางอย่างไรถึงได้กล้าบังอาจเห็นเจิ้นเป็นชาย นําเรอ?

ฮ่องเต้ระเบิดโทสะขึ้นอย่างเกรี้ยวกราด ปรากฏกลิ่น อายสังหาร

ค่ำคืนแห่งความหลงใหลและพึงพอใจ ซินเหยาเถรตรง อย่างมากจึงนำทองคำที่มีมูลค่าเพียงหนึ่งเดียวบนร่าง ของนางทิ้งไว้ให้กับเขา
นางยอมรับว่าหนุ่มรูปงามทำให้นางเพลิดเพลิน เจ็บปวด

ใคร่ตามกลับสุขนด้ตั้งเทพเซียน

แต่ขนเหยาไม่ใช่สตรีที่หมกมุ่นไร้ศีลธรรมสําส่อน เมื่อ ฤทธิ์ยาจางหายไป นางกลับไม่อาวรณ์ความรู้สึกแบบนั้น

นางคือสายลับ!

สิ่งสำคัญที่สุดของสายลับก็คือความอิสระที่ไม่ตายตัว

ภายใต้สถานการณ์ที่ถูกฤทธิ์ยาควบคุม นางสามารถ เรียกหนุ่มบริการได้แต่ไม่อาจที่จะชื่นชอบ แม้ว่าหนุ่ม บริการผู้นั้นจะรูปงามและหาญกล้าก็ตาม

ฟ้าเผยแสงรำไร นางทิ้งทองคำไว้หลังจากที่ตื่นขึ้นแล้ว พลันหลบหนีออกมา

นางวกไปวนมาในสถานที่ที่ราวกับวงกต จนในที่สุดนาง ก็หนีออกมาได้

แต่เมื่อนางกระโดดขึ้นกำแพงที่ฝั่งที่สูงสุด นึกว่าใกล้จะ หลุดพ้นจากเขาวงกตที่ทั้งน่ากลัวและแปลกประหลาดนี้ แล้ว กลับพบความสิ้นหวัง นางกวาดสายตามองออกไป ไกล รูปแบบสิ่งก่อสร้างล้วนเหมือนกันหมดทุกหนแห่ง
ภายในใจนางเกิดความรู้สึกลางร้ายบางอย่าง

นี่มันไม่ใช่รูปแบบเมืองในศตวรรษที่21 เลยนี่นา…..

นางเตร็ดเตร่อยู่ภายในเมืองที่แปลกและประหลาด พบเห็นสิ่งก่อสร้างโบราณแสนประหลาดเหล่านี้ บนถนน แต่งกายกันก็แปลกๆ รูปแบบการสัญจรที่ล้าหลัง นี่มัน เหมือนย้อนกลับมาสมัยยุคราชวงศ์ถัง-ซ่งโบราณเลยนะ

นี่คือที่ใดกัน? ซินเหยาสิ้นหวังแล้ว!

ความอ่อนแอและความเหน็ดเหนื่อยในด้านกำลังกาย ได้ทำลายจิตวิญญาณความเชื่อมั่นให้พังพลายลง นาง สูญเสียการทรงตัว ดวงตาดำมืด ทรุดตัวสลบลงไปกลาง

ฮ่องเต้จอมเผด็จการสีหน้าเขียวคล้ำ

พวกทหารองครักษ์ชั้นหัวกระทิของพระราชวังหลวง ที่แท้ล้วนเป็นสัดใส่ข้าวหรือไร? กระทั่งสตรีที่อ่อนแอก็ยัง หาไม่พบ! หรือนางหนีออกไปนอกพระราชวังแล้ว?

ภายในตำหนักเทพอันเปลี่ยวร้าง
เรียวนิ้วของฮ่องเต้ลูบลวดลายดอกกุหลาบที่ยกขึ้นเล็ก น้อยบนมุมขวาล่างของกล่องศักดิ์สิทธิ์ ภายในหัวเต็ม ไปด้วยความสงสัยหนักอึ้ง “เหตุใดบนไหล่ของสตรีนาง นั้นจึงมีรูปที่คล้ายกัน? หรือนางมีความเชื่อมโยงแปลก ประหลาดบางอย่างกับกล่องศักดิ์สิทธิ์? สตรีเอ๋ย! ไม่ว่า เจ้าจะอยู่ที่ใดเจิ้นจะต้องหาเจ้าพบแน่นอน!

จวนอ๋องโจว

สลบไปสามวันเต็ม จนในที่สุดซินเหยาก็รู้สึกตัว หลัง จากที่ฟื้นขึ้นมา นางตื่นตระหนกพบว่าตนนอนอยู่ในห้อง ประหลาดๆอีกแล้ว……….