เจ้าบ่าวมัจจุราช (100%)

“ชิ…คนตื่น มะลิไม่พูดด้วยแล้ว มะลิจะนอน” เธอทำแก้มป่อง จมูกย่น แล้วตัดบทเอาเสียดื้อๆ เพราะไม่รู้ว่าจะจัดการยังไงกับ นิสัยที่เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือของสามี ก่อนจะเอ่ยเว้าวอน เสียงหวาน

“คุณปล่อยมะลิลงจากตักได้ไหมคะ มะลิจะไปนอนที่เบาะรถ

“ไม่เอา นอนบนตักฉันนี่แหละ สบายกว่าเบาะนั่นตั้งเยอะ

รู้ว่าขัดใจพ่อเจ้าประคุณไม่ได้ซักอย่าง มะลิร้อยจึงจำต้องเอียง ดวงหน้าสวยหวานซบลงตรงแผ่นอกกว้าง ครั้นเกือบจะเข้าสู่ห้วง นิทราเธอก็ต้องสะดุ้งน้อยๆ และครางฮือ เมื่อมีอะไรเย็นๆ มา แต้มที่บริเวณนิ้วนางข้างซ้าย ก่อนจะได้ยินเสียงห้าวทุ่มเอ่ย คล้ายปลอบประโลม นัยว่าเขากำลังทายาให้เธอ ความน่ารัก ของเจ้าชายในฝันทำให้มะลิร้อยเผลอยิ้มหวานทั้งที่ยังไม่ลืมตา จากนั้นก็ผล็อยหลับไป ท่ามกลางสายตาอ่อนโยนระคนเอ็นดูซึ่ง จ้องอยู่ไม่คลาดคลา โดยที่เจ้าตัวก็ไม่รู้ว่าตนนั้นมีความรู้สึก พิเศษกับแม่สาวน้อยในอ้อมกอดเข้าเสียเจ้าบ่าวมัจจุราช (100%)

“ชิ…คนตื่น มะลิไม่พูดด้วยแล้ว มะลิจะนอน” เธอทำแก้มป่อง จมูกย่น แล้วตัดบทเอาเสียดื้อๆ เพราะไม่รู้ว่าจะจัดการยังไงกับ นิสัยที่เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือของสามี ก่อนจะเอ่ยเว้าวอน เสียงหวาน

“คุณปล่อยมะลิลงจากตักได้ไหมคะ มะลิจะไปนอนที่เบาะรถ

“ไม่เอา นอนบนตักฉันนี่แหละ สบายกว่าเบาะนั่นตั้งเยอะ

รู้ว่าขัดใจพ่อเจ้าประคุณไม่ได้ซักอย่าง มะลิร้อยจึงจำต้องเอียง ดวงหน้าสวยหวานซบลงตรงแผ่นอกกว้าง ครั้นเกือบจะเข้าสู่ห้วง นิทราเธอก็ต้องสะดุ้งน้อยๆ และครางฮือ เมื่อมีอะไรเย็นๆ มา แต้มที่บริเวณนิ้วนางข้างซ้าย ก่อนจะได้ยินเสียงห้าวทุ่มเอ่ย คล้ายปลอบประโลม นัยว่าเขากำลังทายาให้เธอ ความน่ารัก ของเจ้าชายในฝันทำให้มะลิร้อยเผลอยิ้มหวานทั้งที่ยังไม่ลืมตา จากนั้นก็ผล็อยหลับไป ท่ามกลางสายตาอ่อนโยนระคนเอ็นดูซึ่ง จ้องอยู่ไม่คลาดคลา โดยที่เจ้าตัวก็ไม่รู้ว่าตนนั้นมีความรู้สึก พิเศษกับแม่สาวน้อยในอ้อมกอดเข้าเสียความสุขสมและอิ่มเอม จากการร่วมสังวาสอันสุดแสนดุเด็ดเผ็ด มัน

มือกระด้างผลักร่างสะโอดสะองลงจากกาย ก่อนที่ชายผู้มี นามว่าอูโก้ ราเวน จะควานหารีโมตโทรทัศน์ เพื่อเปิดดูข่าวการ แต่งงานของวูล์ฟ แอนเดอร์ตัน ศัตรูตัวฉกาจ ซึ่งเขาคิดจะแย่งทุก อย่างที่เป็นของอีกฝ่ายมาเป็นของตนให้หมด และตอนนี้เขาก็ได้ อิซาเบลล่า พอร์ตแมน ผู้หญิงที่มันคิดจะใช้ชีวิตด้วยมาเป็นของ เขาแล้ว ฉะนั้นนับประสาอะไรกับการที่จะทำให้มันไม่เหลืออะไร เลย

เหตุที่อูโก้แค้นวูล์ฟมากมายขนาดนี้ ก็เพราะว่าเมื่อครั้งใน อดีต เขากับวูล์ฟเคยเป็นคู่แข่งกันมาตั้งแต่สมัยมัธยมยัน มหาวิทยาลัย มิหนำซ้ำ ณ ปัจจุบัน ทั้งสองยังเป็นคู่แข่งทางธุรกิจ แต่ไม่ว่าจะลงสนามแข่งขันอะไรอูโก้ก็มักจะตกเป็นผู้ปราชัยให้ วูล์ฟได้หัวเราะเยาะอยู่ร่ำไป และนั่นจึงทำให้อูโก้ตามจองล้าง จองผลาญวูล์ฟไม่เลิก ซึ่งวูล์ฟเองก็คงคิดไม่ถึงว่าอีกไม่นานคน อย่างเขาจะล้มสถาบันการเงินยักษ์ใหญ่ที่วูล์ฟคุมบังเหียนอยู่เช่น แอนเดอร์ตัน ฟันด์ กรุ๊ป ด้วยการนำพาเครือราเวนแบงค์เหยียบ หัวมันขึ้นมาเป็นเบอร์หนึ่งของอเมริกา

“ฮ่าๆๆ งานแต่งของไอ้วูล์ฟดูไม่จืดจริงๆ เลย ให้ตายสิ” อูโก้ระเบิดเสียงหัวเราะอย่างสะใจ ขณะที่ดวงตา แข็งกร้าวยังจ้องจอโทรทัศน์ไม่กะพริบ

“ค่ะ” อิซาเบลล่าตอบรับสั้นๆ สีหน้าไร้อารมณ์ร่วมด้วยความ ลืมตัว

“ทำไมทำหน้าอย่างนั้น นึกเสียดายมันขึ้นมาหรือไง” เขาคาด คนอย่างหึงหวง ถึงแม้อูโก้จะไม่ได้รักและพิศวาสเจ้าหล่อน มากมายเท่าไหร่ แต่ถ้ารู้ว่าอีกฝ่ายยังมีใจให้อรอย่างวูล์ฟเขาก็ ยอมไม่ได้ ก่อนจะเอ่ยต่อเสียงแข็งๆ หรือว่านึกอิจฉาเจ้าสาว ของมัน”

“แหม…ใครจะไปเสียดายเขากันคะ ในเมื่อเบลล่ามีผู้ชายที่ แสนดีอย่างคุณทั้งคน ส่วนเรื่องให้อิจฉานังมะลิน่ะไม่มีทางหรอก ค่ะ เพราะเบลล่าเหนือกว่ายัยยาจกนั่นทุกอย่างอยู่แล้ว” อิซาเบล ล่าแสร้งทำปากหวานเอาใจ ทั้งที่ลึกๆ แล้วหล่อนรู้สึกเช่นที่อีก ฝ่ายพูดทุกประการ ทั้งเสียดายวูล์ฟ แอนเดอร์ตัน และนึกอิจฉา มะลิร้อยในคราเดียวกัน เพราะยัยเด็กนั้นได้มีโอกาสสวมชุดเจ้า สาว ในขณะที่ตนแทบไม่มีหวัง เพราะอูโก้ไม่เคยเอ่ยเรื่อง แต่งงานเลยด้วยซ้ำ

“คิดได้อย่างนั้นก็ดี”

“โอ๊ย…คิดไม่ได้ก็บ้าแล้วค่ะ” หญิงสาวยิ้มหวานประจบ ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องด้วยการชี้ชวนให้อีกฝ่ายดูข่าวที่กำลัง ตกเป็นประเด็นทอล์คออฟเดอะทาวน์ “ดูนั่นสิคะ สีหน้าของวูล์ฟ น่าสะใจชะมัด”

“หึ…นั่นน่ะสิ มันคิดได้ยังไงเอานางซินก้นครัวมาทำเมีย” อภิ มหาเศรษฐีหนุ่มผู้เป็นรองวูล์ฟทุกด้านเอ่ยอย่างสาแก่ใจ เพราะ การให้อิซาเบลล่าหนีมา ในวันก่อนแต่งงานคือหนึ่งในแผนการ ของเขานั่นเอง

“เพราะคนอย่างวูล์ฟ แอนเดอร์ตัน ไม่ยอมเสียหน้าด้วยการ ล้มเดิมงานแต่งหรอกค่ะ เขาเย่อหยิ่งและจองหองจะตาย” นาง แบบสาวเอ่ยอย่างรู้นิสัยผู้ที่ถูกกล่าวถึงเป็นอย่างดี

“บางทีการที่เด็กในบ้านของคุณแต่งงานกับมันอาจจะเป็นผล ดีสำหรับเราก็ได้นะ” นัยน์ตาสีฟ้าจัดของคนพูดมีร่องรอยความ มาดร้ายฉายชัดออกมา

“ดียังไงคะ” หญิงสาวทำหน้าฉงน

“เราจะได้ใช้ให้นั่งเด็กนั่นไปขโมยข้อมูลที่ผมอยากได้ยังไงล่ะ ลองคิดดูสิว่าถ้าไอ้วูล์ฟมันรู้ว่าเมียของมันเป็นคนหักหลังมัน เอง…มันจะสนุกมากแค่ไหน” อูโก้เฉลยพลางแสยะยิ้มเหี้ยม

“โอ๊ย…อย่าไปหวังอะไรจากนั่งมะลิเลยค่ะ มันโง่จะตาย ส่ง เบลล่าไปดีกว่า” แม้ตนจะเป็นฝ่ายทิ้งวูล์ฟมาแต่อิซาเบลล่าก็ยัง อดคิดถึงอีกฝ่ายไม่ได้ เพราะวูล์ฟ แอนเดอร์ตัน ทั้งเพอร์เฟ็กต์ และมีความเป็นสุภาพบุรุษ มากกว่าคนที่หล่อนตัดสินใจเลือกอย่างอูโก้ ราเวน แต่วูล์ฟแทบ จะไม่แตะต้องเนื้อตัวหล่อนเลย บางทีความเป็นสุภาพบุรุษของ เขาก็ทำให้หล่อนหงุดหงิดและอึดอัด พร้อมกันนั้นก็นึกกระหาย อยากมีเซ็กส์กับชายอื่น ซึ่งคนที่ให้ความสุขทางกายกับหล่อนได้ แบบไร้ขีดจํากัดก็คืออูโก้ ใจหนึ่งหญิงสาวก็นึกอยากจะกลับไป หาวูล์ฟ แต่ทำไม่ได้ เพราะหล่อนติดเซ็กส์ของอูโก้จนกลายเป็น เหมือนทาสสวาทของเขาไปเสียแล้ว

“คุณอยากจะกลับไปสานสัมพันธ์กับมันงั้นสิ” เสียงกระด้าง สวนกลับแทงใจดำอย่างจัง ทำเอาคนฟังเกือบสะดุ้งเฮือก ก่อนที่ จะรีบปรับสีหน้าและท่าทางให้ดูเป็นปกติ

“ไม่ใช่นะคะ เบลล่าก็แค่อยากจะช่วยคุณ เบลล่าจะอยากกลับ ไปหาเขาทําไม ในเมื่อเขาให้สิ่งที่เบลล่าต้องการไม่ได้ คนที่ให้ เบลล่าได้ก็มีแต่คุณเท่านั้นแหละค่ะที่รัก…คุณคนเดียวที่จะพาเบล ล่าขึ้นสวรรค์ได้” กล่าวจบแม่สาวไฟแรงสูงก็พลิกกายขึ้นมา คร่อมร่างใหญ่อย่างใจกล้า แล้วจัดการเป็นผู้นำพาอีกฝ่ายกลับ เข้าสู่วังวนราคะอันแสนเร่าร้อนอีกครา เพื่อยุติการคาดคั้นอันน่า เบื่อหน่ายให้สิ้นสุดลงแต่เพียงเท่านั้น…
เมื่อมาถึงห้องสวีตของโรมแรมสุดหรู วูล์ฟก็อุ้มภรรยาสาว น้อยตรงมายังห้องนอน ครั้นแผ่นหลังบอบบางแตะพื้นเตียงนุ่ม มะลิร้อยก็งัวเงียตื่นขึ้น ทันทีที่เห็นพ่อราชาหมาป่ามองเธอตาเป็น มัน พร้อมทำท่าจะกระโจนเข้าขย้ำ สาวน้อยก็ลนลานดันกายลุก ขึ้นนั่ง ก่อนจะรีบละล่ำละลักทวงถามว่าเขาไม่ไปหาเพื่อนหรือ อย่างไร และคำตอบที่ได้รับก็ทำให้เธอชักอยากจะร้องไห้ขึ้นมา ครามครัน

หลังจากบอกเมียเด็กว่าตนเปลี่ยนใจจะไปสังสรรค์กับเพื่อนรัก ในวันพรุ่งนี้ วูล์ฟก็เดินผิวปากฮัมเพลงเข้าห้องน้ำอย่างสบายใจ เฉิบ ทิ้งให้สาวน้อยยืนเก้ๆ กังๆ อยู่กลางห้องสวีตสุดหรูหลาย นาที ก่อนจะถอดชุดแต่งงานออก แล้วหยิบเสื้อคลุมในตู้มาสวม ใส่ เพราะเธอไม่ได้เก็บกระเป๋าเสื้อผ้ามาด้วย ส่วนสมองน้อยๆ ก็ เอาแต่คิดไม่ตกกับชีวิตซึ่งพลิกผันที่เรียกได้ว่าจากหน้ามือเป็น หลังมือ เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูห้องน้ำ มะลิร้อยก็สะดุ้งเฮือก อย่างขวัญผวา ก่อนจะเหล่ตามองสามีตัวโตในจังหวะที่อีกฝ่าย เดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำด้วยท่าทีผ่อนคลาย

“มาเช็ดผมให้หน่อย” เจ้าของร่างสูงใหญ่ไหล่กว้างสั่งพลาง หย่อนสะโพกลงนั่งที่ปลายเตียงขนาดคิงไซส์
“คะ?” คิ้วโก่งเลิกขึ้นเป็นเชิงถาม

“บอกว่ามาเช็ดผมให้หน่อย” คราวนี้เสียงที่วูล์ฟเค้นออกมา จากนําคอหนาฟังดูกร้าวกระด้าง จนเธอต้องรีบพยักหน้ารับ ก่อน จะลนลานทำตามคำสั่งของอีกฝ่ายด้วยท่าทางเงอะๆ จะๆ อา รมณ์ขึ้นๆ ลงๆ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายของเขากำลังทำให้เธอรู้สึกไม่ มั่นคง และทำตัวไม่ถูก

มะลิร้อยยืนตัวเกร็งหน้าแดงแจ่ให้จอมฉกฉวยลูบไล้และข สะโพกมนอย่างย่ามใจ ในขณะที่เธอกำลังเช็ดผมให้อีกฝ่ายอยู่ นานพอสมควร จนทนไม่ไหวถึงได้เอ่ยเสียงแข็งๆ

“เสร็จแล้วค่ะ”

“งั้นก็ไปอาบน้ำ แล้วมาทำหน้าที่เมียของเธอซะ” วูล์ฟเงยหน้า ขึ้นมองเจ้าของร่างอ้อนแอ้นที่ยืนค้ำหัวอยู่ด้วยนัยน์ตาพราว ระยับ แล้วเอ่ยออกมาอย่างเผด็จการ

“หา…” คนตัวเล็กร้องเสียงหลง พร้อมทำหน้าตระหนกสุดขีด

“ใช่ เธอฟังไม่ผิดหรอก ฉันบอกแล้วไงว่าจะเอาเธอทำเมียยัน เช้า” เขาย้ำชัดให้สาวเจ้าได้ยินแจ่มแจ้งเต็มสองหู

“มะ…ไม่นะคะ ฉันยังไม่พร้อม ได้โปรดเถอะ…เจ้าของเสียงสั่นระริกอ้อนวอนด้วยสีหน้าอื่นๆ ส่วนในใจก็ได้แต่ คิดว่า โฮ…เธอตายแน่ชัยมะลิเอ๋ย

“ถ้าดื้อด้านแบบนี้ ก็ไม่ต้องอาบมันแล้วนะ เดี๋ยวค่อยอาบ พร้อมกันทีเดียว” คนใจร้อนยิ่งกว่าไฟสรุปอย่างเสร็จสรรพ เพราะนึกฉุนที่อีกฝ่ายแสดงท่าที่ไม่อยากเป็นเมียเขา

“อาบพร้อมกัน!” คราวนี้เธอทวนคำตาเหลือก

“ใช่ เราสองคนจะอาบน้ำด้วยกัน หลังจากที่ฉัน ร่วมรัก’ กับ เธอเสร็จแล้ว” เขาขยายความได้โคตรตรง จนคนฟังอ้าปากค้าง กลางอากาศ แดงเห่อไปทั้งตัว ใจหวิวๆ เหมือนจะเป็นลม

“เอ้า…จะมัวยืนอึ้งอยู่ทำไม มาทำหน้าที่ของเธอส… จอม โอหังบัญชาการอย่างเอาแต่ใจ อีกทั้งรู้สึกหงุดหงิดงุ่นง่านที่ไม่ สามารถควบคุมความต้องการของตัวเองได้ นรก! เขากำลังจะ คลั่งเพียงแค่เข้าใกล้ยัยเด็กนี่ และถ้าเขาไม่ได้จับเธอทำเมียให้ เสร็จสมอารมณ์หมายเขาจะต้องบ้าตายแน่ๆ

“เอ่อ…คุณจะให้ฉันทำอะไรคะ” พูดไปแล้วสาวเจ้าก็ต้องกัด ปากตัวเองแน่น แต่เธอก็ไม่รู้จริงๆ นี่นาว่าหน้าที่เมียต้องเริ่มจาก ตรงไหน และต้องทำยังไงมันถึงจะถูกใจเขา

“มาทำให้ไอ้ที่มันอยาก “ได้” เธอให้มันสงบลงเสียที” พ่อหนุ่มเลือดร้อนว่าพลางพยักเพยิดไปยังอวัยวะที่อยู่ ตรงจุดกึ่งกลางร่างทรงพลัง ซึ่งปกคลุมด้วยเสื้อคลุมตัวใหญ่ แต่ กระนั้นมันก็ยังโป่งนูนเป็นรูปเป็นร่างอย่างชัดเจน จนคนเผลอ มองตามเกือบช็อกตาย

“คุณว่าอะไรนะคะ!” แม่สาวอ่อนเดียงสาถามเสียงหลง ดวง หน้าพริ้มเพราซีดสลับแดง กายสาวสะพรั่งเกิดอาการสะบัดร้อน สะบัดหนาวในบัดดล

“ฉันบอกว่าเธอจะต้องทำให้มันสงบ เพราะเธอเป็นคนทำให้ มันตื่นตั้งแต่อยู่บนรถแล้ว” เขาเน้นเสียงพร่าปนหอบกระเป๋าออก มาจากริมฝีปากเซ๊กซี่ ก่อนจะดึงมือบอบบางมาวางทาบที่ความ อลังการ ซึ่งกำลังแข็งขึงพร้อมพรักสำหรับการสู้ศึกในสังเวียนรัก เต็มอัตรา ทําเอาแม่สาวอ่อนเดียงสาถึงกับตาถลน ก่อนจะรีบชัก มือกลับประหนึ่ง โดนของร้อน

“ดะ…ได้โปรด อย่าข่มขืนฉันเลยนะคะ” เด็กสาวผู้แสนอาภัพ เอ่ยวิงวอนเสียงสะท้าน ดวงตาแดงก่ำ เขามันจอมวายร้าย ผู้ชาย กักขฬะไร้หัวใจ ความน่ารักและความห่วงใยที่อีกฝ่ายแสดงออก มาตอนอยู่บนรถ มันก็คงเป็นแค่การเสแสร้งเท่านั้นแหละ เขา ไม่มีทางให้ความรู้สึกดีๆ หรือเอ็นดูนางซินผู้ต่ำต้อยด้อยค่าเช่น เธอหรอก ไม่มีวัน! หญิงสาวเตือนตัวเองอย่างเศร้าใจระคนเสียความรู้สึก หากแต่ลึกๆ ก็ยัง หวังอยู่ว่าอีกฝ่ายจะไม่หักหาญน้ำใจตน

“คนอย่างวูล์ฟ แอนเดอร์ตัน ไม่เคยข่มขืนใคร แต่ถ้าหากเธอ ยังดื้อด้านฉันคงได้ข่มขืนเมียตัวเองเป็นคนแรกแน่” จอมทระนง ประกาศอย่างดิบเถื่อน

“คนใจหยาบ!” แม่สาวน้อยพ่นคำผรุสวาทอย่างมิอาจยัง วินาทีนั้นเธอนึกอยากตะโกนใส่หน้าเขานัก ว่าเป็นบ้าอะไรตาแก่ ถึงได้คุ้มคุ้มร้ายเหมือนผีเข้าแบบนี้ แต่หูยยย…ไม่กล้าหรอก กลัวคนอารมณ์แปรปรวนประหนึ่งพายุกินหัวเอา แต่เอาน่า….ซัก วันเธอคงจะกล้า และก็อาจจะกล้าในไม่กี่นาทีข้างหน้า หากเขา ยังแสดงท่าที่คุกคามไม่เลิกจนเธอเกือบจะจิตหลุดอยู่แบบนี้

“หุบปาก! แล้วมา ‘ช่วย ฉันเดี๋ยวนี้ ก่อนที่ฉันจะลงมือข่มขืน เธอจริงๆ ขอบอกไว้ก่อนนะเด็กน้อย ว่าถ้าเกิดฉันติดใจการ ข่มขืนขึ้นมา ครั้งเดียวมันไม่พอแน่ เพราะตัวเธอมันเซ็กส์จัด รู้ไว้ ซะยัยตัวแสบ” เสียงห้าวกระด้างตวาดลั่น ตบท้ายด้วยการข่มขู่ ด้วยสีหน้าถมึงทึง

“มะ… ไม่เป็นตายร้ายดียังไงฉันก็ไม่ทำตามคำสั่งบ้าๆ ของ คุณเด็ดขาด” มะลิร้อยกลั้นใจละล่ำละลักปฏิเสธ ทั้งที่หวาดหวั่น และตื่นกลัวคนหน้ายักษ์จนแทบจะเป็นลมล้มพับ

“แต่เธอต้องทํา” เขากดเสียงต่ำเป็นประกาศิต ในนาทีนั้นวูล์ฟ เริ่มรู้แล้วว่าเมียเด็กตรงหน้าไม่ได้เป็นคนหัวอ่อนและว่านอนสอน ง่ายอย่างที่คิด

“ฉันไม่ทำ! ฉันจะกลับบ้าน” เธอหลับหูหลับตาปฏิเสธอีกครา แล้วเบ้หน้าเหมือนจะปล่อยโฮลั่น

“อย่ามาทําเป็นร้องงอแงจะกลับบ้าน มีผัวแล้วหัดทำตัวเป็น ผู้ใหญ่ซะบ้าง” น้ำเสียงดุดันเอ็ดตะโรลั่น

“คุณไม่ใช่ผัวฉัน”

“ปากดีแบบนี้ รับรองว่าเธอโดนฉันยัดเยียดความเป็นตัวให้ ยันเช้าแน่นั่งหนู” คนที่ตั้งใจว่าจะจับเด็กทำเมียเต็มที่เน้นเสียง ลอดไรฟันด้วยความเดือดจัด

“ฝันไปเถอะ ไอ้คนแก่จอมบ้ากาม! ฉันไม่อยู่กับคุณแล้ว ไม่ เป็นเมียคุณแล้ว” หญิงสาวเอ่ยเสียงสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว จับจิต

“ระยา! เธอคิดว่าการเป็นผัวเมียกัน เพราะการแต่งงาน เฮงซวยของเรามันเป็นการเล่นขายของหรือไงวะ นั่งเด็กบ้านน่า ตีนักโว้ย!” พ่อหนุ่มเจ้าอารมณ์สบถลั่นราวกับฟ้าผ่า จนสาวน้อย ตัวสั่นงันงก วูล์ฟก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไมต้องของขึ้นเพียงแค่ได้ยินเธอเอ่ยปฏิเสธความสัมพันธ์ของทั้งคู่

“ไม่นะ! อย่าเค้านะ ไอ้ผู้ใหญ่ใจร้าย” มะลิร้อยส่ายหน้าหรือ ตบท้ายด้วยการพ้อเสียงสั่นน้ำตาคลอ ขาดคำร่างอ้อนแอ้นก็หัน หลังวิ่งแจ้นออกจากห้อง แล้วอ้าวไปที่ลิฟต์ทันควัน

“หยุดเดี๋ยวนี้นะแม่ตัวดี เธอคิดว่าจะไปไหนก็ได้หากไม่ได้รับ

อนุญาตจากฉันอย่างงั้นเหรอ” วูล์ฟก้าวตามหลังเมียเด็กจอมน

ออกมาติดๆ พร้อมตะเบ็งเสียงกราดเกรี้ยว สภาพของเจ้านาย

ทำให้ลูกน้องที่คอยอารักขาความปลอดภัยอยู่ภายนอกต่างพา

กันอมยิ้ม เพราะคิดว่าอภิมหาเศรษฐีหนุ่มคงกำลังเล่นไล่จับกับ

เมียวัยละอ่อนเพื่อเรียกความซูซ่า ก่อนจะลากเธอขึ้นเตียงปั๊มทา

ยาทแอนเดอร์ตันยันเช้า

“ไม่หยุด! อย่าตามมานะตาแก่จอมลามก” ขณะที่เท้าบอบบาง ทั้งสองข้างยังคงซอยยิกๆ ไปข้างหน้า ริมฝีปากอิ่มก็ขยับออก ย้อน จนคนที่วิ่งตามมาครามกระหม