บทที่010 ผมรู้ว่าคุณไม่ใช่เขา

ทันทีที่ได้รับคำสั่งจากจี้จึงเขิน ลูกน้องก็ได้จัดการทุก อย่างอย่างรวดเร็ว เมื่อถึงตอนบ่าย เจี่ยงหงซึ่ง และจาง บ้างหรูก็ถูกนำตัวมาที่บ้านพักส่วนตัวของจี้จึงเชิน

เวินเทียนเทียนมองจี้จึงเป็นที่นั่งลงอยู่นั้น เธอจึงรีบ ลุกขึ้น

ทันใดนั้นเจี่ยงหงซึ่งและจางล้างหรูเดินเข้ามา สายตาของทั้งสองมองไปที่เวินเที่ยนเทียนอย่างแปลก ประหลาดใจ

จี้จิ่งเซินหันไปมองเวินเทียนเทียน

เจียงหงซึ่งเอามือไขว้หลัง

“จิ่งเชิน มีเรื่องอะไรถึงได้เรียกพวกเรามาตอนนี้?”

จี้จิ่งเชินเอนหลังลงบนเก้าอี้ แล้วหันสายตาไปยังเป็น เทียนเทียน

“นี่คือภรรยาของผม ลูกสาวคุณบอกกับผมว่าเธอ อยากจะเจอพ่อแม่”

ทันใดนั้นเวินเทียนเทียนก็รีบเดินเข้ามา

ปฏิกิริยาของเจียงหง งและจางม้างหรูเมื่อสักครู่ แสดงให้เห็นชัดเจนว่าไม่รู้จักเธอ
เวินเที่ยนเทียนดูเหมือนว่าจะจับฟางเส้นสุดท้ายแล้ว

“คุณเจี่ยงคะ! คุณช่วยยืนยันกับเขาหน่อยว่าฉันไม่ใช่ เจี่ยงเนี่ยนเหยา ฉันไม่ใช่ลูกสาวของพวกคุณ!”

ทันใดนั้นบรรยากาศในห้องรับแขกก็ได้เงียบลง

ผ่านมาครู่ใหญ่ เจี่ยงหงซึ่งถึงจะคว้ามือเวินเทียน เทียน เขายิ้มและพูดขึ้นมาว่า

“เนี่ยนเหยา ลูกพูดอะไรออกมา? ลูกบอกว่าลูกไม่ใช่ ลูกสาวพ่อกับแม่เหรอ?”

เวินเทียนเทียนได้ยินถึงกับตกใจจนตัวสั่น

“ไม่!”

เธอสะบัดมือเจี่ยงหงซึ่งอย่างแรง

“ฉันไม่รู้จักพวกคุณ! ฉันไม่ใช่เจี่ยงเนี่ยนเหยา!”

เวินเที่ยนเทียนถลึงตาโตและถอยออกมาด้วยความ หวาดกลัว

เจี่ยงหงซึ่งมองเวินเที่ยนเทียนแล้วยิ้มตาหยี สายตา ส่องประกายราวกับสุนัขจิ้งจอก

“เนี่ยนเหยา นี่ลูกยังโกรธอยู่ใช่ไหม”
เขาพูดต่ออีกว่า “พ่อรู้ว่าลูกไม่อยากแต่งงาน แต่ก่อน หน้านี้ลูกเป็นคนบอกเองไม่ใช่เหรอว่าลูกชอบคุณจี้? ตอนนี้ทั้งสองก็ได้แต่งงานกันแล้ว หายโกรธได้แล้วนะ ลูก”

“ไม่! ไม่ใช่!”

เวินเที่ยนเทียนส่ายหัวไปมา หันไปหาจางล้างหรูที่อยู่ ข้างๆ

“คุณหญิงเจี่ยง บอกพวกเขาไปสิคะว่าฉันไม่ใช่เจี่ยง เนี่ยนเหยา ฉันไม่ใช่..………….

จางม้างหรูหันไปมองเธออย่างลังเล ในที่สุดก็พูดออก มาว่า

“เนี่ยนเหยา!”

ทันใดนั้นเจี่ยงหงซึ่งก็พูดขึ้นเสียงดังเพื่อตัดบทเวิน เทียนเทียน

“เลิกโมโหได้แล้ว! การแต่งงานครั้งนี้เป็นความ ยินยอมของลูกเอง! หากลูกยังโวยวายแบบนี้อีกคุณจี้ จะมองตระกูลเจี่ยงของพวกเรายังไง?”

จี้จึงเชินนั่งมองด้วยสายตาเย็นชา

เจียงหง งทําหน้านิ่งแล้วหันไปพูดกับ จิ่งเชินว่า “คุณจี้ ให้เวลาผมสักครู่ ผมจะสั่งสอนเธอให้ดี ลูกสาวผมคนนี้เป็นเด็กที่ไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่”

“ไม่จริง……

เวินเทียนเทียนเดินเข้ามาเพื่อพยายามจะอธิบาย

จี้จึงเชินหันไปมองหน้าเธอ เห็นเธอลุกลี้ลุกลนจนจะ ร้องไห้แล้ว ใบหน้าเธอซีดเซียวเหมือนมีอะไรในใจแต่ พูดออกมาไม่ได้

เขาขมวดคิ้วขึ้นอย่างไม่พอใจแต่ก็ต้องข่มใจไว้

“ถ้าอย่างนั้นก็เชิญคุณเจี่ยงสั่งสอนตามสบาย ผมก็ไม่ ชอบคนที่ไม่เชื่อฟัง

พูดจบเขาก็เดินออกไป

ประตูเปิดและถูกปิดลง ภายในห้องรับแขกเหลือแค่ เวินเทียนเทียน เจี่ยงหงซึ่งและจางล้างหรูสามคน

เวินเที่ยนเทียนมองดูทั้งสองด้วยสีหน้าตึงเครียด

“ไม่ใช่ ฉันไม่ใช่ลูกพวกคุณ ฉันไม่ใช่เจี่ยงเนี่ยน เหยา!”

เจียงหงซึ่งเหลือบไปมองเธอ รอยยิ้มบนในหน้าเขา เปลี่ยนสีหน้าเป็นเย็นชา

“ผมรู้ว่าคุณไม่ใช่!”
“แล้วทําไมคุณถึง…..

เจียงหงซึ่งทำเสียงไม่พอใจ เชิดหน้าใส่ไม่มองแม้แต่ หน้าของเวินเทียนเทียน

“หากผมไม่พูดออกไปแบบนั้น ถ้าจี้จึงเชินจับได้ว่าคน ที่แต่งงานด้วยไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ ของตระกูลเจียง คุณ คิดว่าพวกเราจะมีชีวิตรอดเหรอ?”

เวินเทียนเทียนตกตะลึงกับสิ่งที่ตนเองได้ยิน เพียง เพราะว่าพวกเขาอยากปกป้องตระกูลเจียง เจี่ยงหงซึ่ง จึงทำเรื่องเช่นนี้ขึ้น?