บทที่007 คุ้มค่ากับหนึ่งร้อยเจ็ดสิบล้านหรือไม่

เงินเทียนเทียนกรีดร้องด้วยความกลัว สองมือปิด หน้าอกไว้

น้ำอุ่นยังคงไหลลงมารดทั่วร่างกายของเธออย่างต่อ เนื่อง

คิดไม่ถึงเลยว่าภายใต้ชุดเจ้าสาวที่หนาขนาดนี้ จะ ซ่อนหุ่นที่สวยงามแบบนี้อยู่

สายตาของจี้จิ่งเชินจ้องมองเรือนร่างของเธอโดยไม่ อาจห้ามสายตาได้

ผู้หญิงคนนี้ยังคิดจะหนีอยู่อีกไหม?

จี้จิ่งเชินมองด้วยสายตาโมโห เขาดึงเธอเข้ามา ร่าง ของทั้งสองแนบชิดติดกัน

แขนยาวๆ ของเขาทั้งสองข้างได้โอบล้อมเอวของเธอ เขาสัมผัสได้ถึงผิวเรียบเนียนนุ่มๆ

ฝ่ามือใหญ่ๆ ของเขาโอบที่หลังนุ่มๆ ของเวินเที่ยน เทียน สองมือลูบไล้ไปมา

“อย่านะ……..อย่า…….

เวินเที่ยนเทียนก้มหน้าร้องไห้
จี้จิ่งเชินเอามือทั้งสองข้างดึงตัวเธอเข้ามา ร่างของทั้ง สองแนบชิดติดกันยิ่งกว่าเดิม

เขาเอามือจับที่ใบหน้าของเวินเที่ยนเกี๋ยน เห็นเงิน เทียนเทียนกำลังร้องไห้อยู่

“นี่ไม่ใช่สิ่งที่คุณต้องการหรอกเหรอ?”

เวินเทียนเทียนรีบส่ายหัวปฏิเสธ

“ไม่……ไม่ใช่..………….

“ผมอยากจะรู้จักตัวตนที่แท้จริงของคุณ และผมก็คือ สามีคุณ”

จี้จึงเชินก้มหน้าลงจูบที่ปากของเวินเที่ยนเทียน ลิ้น ของเขาเข้าไปในปากของเธอ เขาพยายามเอาลิ้นแลก ลิ้น

“ไม่…..ฮือ ฮือ..……….. ”

หากรู้ตั้งแต่แรกว่าเป็นเจี่ยงเนี่ยนเหยาแล้วต้องมาเจอ กับสถานการณ์แบบนี้ เธอยินยอมที่จะถูกขังไว้ในห้อง มืดดีกว่า

เวินเที่ยนเทียนจะผลักตัวเขาออกไป แต่เรี่ยวแรงของ เธอไม่สามารถต้านแรงของเขาได้

เธออยู่ในอ้อมกอดของจี้จิ่งเชิน ขณะที่จี้จึงเชินกำลังจูบเล้าโลมเรือนร่างของเธออยู่

เวินเทียนเทียนถูกบีบให้เงยหน้าขึ้นโดยปริยาย น้ำตา ของเธอไหลรวมกับสายน้ำ

พี่จิ่ง…..อยู่ที่ไหน?

จี้จิ่งเชินจูบเสร็จก็ปล่อยตัวเธอออกจากอ้อมกอด กางเกงยีนที่สวมอยู่นั้นถูกถอดออกในทันที

เขาถอดเสื้อผ้าของเวินเที่ยนเทียนออกเหลือแค่ชุด ชั้นในสีขาว

“ไม่!”

เวินเที่ยนเทียนร้องห้าม เธอพยายามขัดขืน

แต่ไม่สามารถสู้แรงของจี้จิ่งเชินได้

“อย่า…..อย่าทำกับฉันแบบนี้.…………….

เธอใช้แรงทั้งหมดที่มีตีไปที่หน้าอกของจี้จิ่งเซินเพื่อ ขัดขืน เธอร้องไห้น้ำตาไหลลงไปพร้อมกับสายน้ำ

จี้จึงเชินก้มหน้ามองเธอโดยที่ไม่ได้สนใจการขัดขืน ของเธอเลยแม่แต่น้อย
“ไม่ต้องการแบบนี้เหรอ?”

เขาเอามือไปลูบไล้ที่เอวของเวินเที่ยนเทียนแล้วพูดว่า “หรือว่าแบบนี้?”

จี้จึงเชินพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้งข้างๆ หูเธอ

“แท้ที่จริงแล้วคุณต้องการแบบนี้ไม่ใช่เหรอ”

เวินเทียนเทียนส่ายหัวไปมา

เมื่อเห็นว่าเธอยังคงดื้อรั้น สายตาของจี้จึงเชินเย็นชา เขาเอามือทั้งสองดึงร่างเวินเที่ยนเทียนอย่างไร้ความ ปรานี

เวินเทียนเทียนทรงตัวไม่อยู่ เธอเอามือคว้าร่างของจี้ จิ่งเชินไว้

จี้จึงเชินยืนนิ่ง มองเธอแล้วยิ้มมุมปาก พูดขึ้นมาว่า

“ดูสิ ว่าตอนนี้ใรกันแน่ที่ต้องการ?”

เวินเทียนเทียนชะงัก เอามือออกจากร่างของเขา
จี้จึงเชินไม่รอช้า อุ้มตัวเธอไปที่อ่างอาบน้ำ

“ตอนนี้ ขอผมชื่นชมคุณหน่อยนะ ดูสิว่าจะคุ้มกับเงิน หนึ่งร้อยเจ็ดสิบล้านที่ผมเสียไปหรือไม่”