ตอนที่ 4 การผมแตะต้องตัวคุณ มันก็ไม่ได้ผิดกฎหมาย

ฉิน หลิน เห็นสี่โม่อวี่มีทีท่าที่ไม่พูดอะไร สายตาจ้อง มองผู้ชายคนนั้นอยู่ ไม่รู้ว่าด้วยความโกรธหรือเครียด หล่อนใช้สองมือปิดปาดเอาไว้ไม่กล้าพูดอะไร

พอนึกถึงเรื่องเมื่อคืน ไม่ใช่ว่าฉินอีหลินจะไม่ยอมปล่อย ไป พวกเราสองคนก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เคยทําอะไรกันมาก่อน มันก็ไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่อะไร

หล่อนเพียงรับสามีของตัวเองไม่ได้ แค่สามีในนาม ชั่วคราว ตอนที่ทำเรื่องอย่างว่า ปากก็เอาแต่พูดถึงแต่เชื่อ ผู้หญิงคนอื่น

พอพูดถึงตรงนี้แล้ว การที่หล่อนกลายเป็นผู้หญิงคนอื่น มันจะไม่ใช่เรื่องใหญ่ได้ยังไงล่ะ

“คุณเป็นผู้หญิงของผม ผมไม่มีสิทธิ์แตะต้องตัวคุณเห

รอ?”

ลี่โม่อวี่ที่ดึงสติกลับมาก็เห็นภรรยาของตนยืนกัดฟันกร อดๆจ้องมาที่ตนด้วยท่าทางที่ดูเหมือนจะเข้ามาขย้ำเขา กะให้ตาย

“ถ้าผมแตะต้องตัวคุณ มันก็ไม่ได้ผิดกฎหมายนี่”

ลี่โม่อวี่ยิ้มอย่างชั่วร้าย สายตาจ้องมองไปยังผู้หญิงด้าน หน้าด้วยสายตาเหลาะแหละ สายตาคู่นั้นดูเหมือนจะจ้อง ไปยังเรือนร่างของฉินอีหลินที่อยู่ในชุดนอนบางๆ
“นายกำลังมองอะไร

ฉินอี้หลินพอถูกสายตาที่กำลังกวาดมองเรือนร่างของ หล่อน ทําให้หน้าแดง ก็เอามือขึ้นมาปิดเรือนร่างของ หล่อนทันที

หล่อนพูดตะคอกออกมา: “นั่นมันแค่ธุรกิจ! นายก็รู้ดีว่า งานแต่งงานของพวกเรามันเป็นเพียงแค่สัญญาที่ทําขึ้น มาเท่านั้น เชื่อถือไม่ได้!

เนื่องด้วยความโกรธ ทําให้หน้าอกของฉินอีหลินสั่น อย่างแรง สองมือที่พยายามจะปิดของบางอย่างอยู่ กลับ กลายเป็นไม่ได้ดั่งที่ใจต้องการ มันดูเหมือนยั่วยวนแทน

ฉินอีหลินรู้สึกเสียดายที่แต่งงานกับลี่โม่อวี่ในตอนแรก

หล่อนรู้สึกว่าหล่อนควรจะคุยกับเขาให้ดีหรือไม่ก็ทำ สัญญาที่แบ่งความสัมพันธ์ระหว่างเขาสองคนให้ชัดเจน

ขึ้นมาสักฉบับหนึ่งก่อน

พอลี่โม่อวี่เห็นหญิงสาวที่มีท่าทางยั่วยวนตรงหน้า ในหัว ก็นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน

แม้ว่าเขาจะเมาแล้ว แต่ว่าความรู้สึกพอใจที่อยู่บน ร่างกายของเขามันทำให้เขารู้สึกเหมือนได้เติมเต็มอะไร บางอย่าง บนมือราวกับว่ายังคงรู้สึกถึงสัมผัสที่ละเอียด นั่น

ความรู้สึกที่ทำให้หวนคิดถึงนี้ เขาถึงกับไม่เคยสัมผัส ได้จากร่างกายของมู่หลิงมาก่อน
“สี่โม่อวี่ฉันรู้สึกว่าเราต้องเซ็นสัญญากันสักฉบับ ข้อ แรก นายไม่สามารถเข้ามาห้องของฉันได้ตามอำเภอใจ”

“ข้อสอง นายไม่สามารถมองฉันด้วยสายตาที่ลามปาม ใช่ ห้ามมองด้วยสายตาแบบนั้น ข้อสาม ห้ามแตะ..…..…..

สี่โมอวี่ไม่ได้ฟังคนที่ยืนพูดอยู่ด้านหน้าของเขาเลย แม้แต่น้อย เขาเพียงมองหล่อนเท่านั้น ในใจก็เต้นด้วย ความตื่นเต้นเป็นระยะๆ

จริงๆแล้วลี่โม่อวี่ก็รู้สึกประหลาดใจไม่น้อย สองสามปี มานี้ สิ่งที่เขาไม่เคยขาดเลยก็คือผู้หญิง เขามั่นใจในด้าน ของการควบคุมอารมณ์ของตัวเองมาก

แต่ว่าเขาก็เริ่มไม่แน่ใจ ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงทำให้เขา รู้สึกเติมเต็มความรู้สึกแบบที่ไม่เคยมีมาก่อน ยิ่งไปกว่า นั้นหลังจากที่ได้ลิ้มรสชาติของหล่อนแล้ว ถึงขนาดที่ว่าลี่ โม่อวี่รู้สึกไม่อยากออกห่างเลย

ตอนนี้ฉินอีหลินใส่ชุดนอนที่แทบจะไม่เซ็กซี่เลย แถม ยังเป็นชุดนอนที่ดูหน่อมแน้มน่ารักด้วยซ้ำ และเป็นเสื้อ โคร่งๆแทบจะไม่เห็นส่วนโค้งเว้าของผู้หญิงเลย

แต่ว่าเขาก็ยังคงไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเอง ได้อยู่ดี

ลี่โม่อวี่ไม่ใช่คนที่โกหกต่อความรู้สึกตัวเอง ถ้าอยากทำ ก็ต้องได้ทำ

ฉินอีหลินที่ยังไม่รู้ถึงอันตรายที่กําลังมาก็ยังคงพูดพล่ามถึง “สัญญาหลังแต่งงาน” อยู่ต่อ ไม่ทันไรก็ถูกสี่โม่ อวี่เข้ามาสวมกอด หันตัวของหล่อนกดเข้ากับโซฟา

หล่อนไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับอยู่ชั่วขณะหนึ่ง มันเกิด อะไรขึ้นกันแน่ สองตาก็เหม่อมองลี่โม่อวี่ที่อยู่ใกล้มากๆ

พอมองเข้าไปในตาของเขาที่เต็มไปด้วยความพิเรนทร์ หล่อนก็ได้สติกลับมาทันที “ลี่โม่อวี่! เรื่องของเมื่อคืนช่างมัน แต่ตอนนี้นายไม่ได้

เมา จะมาทำตัวคลุ้มคลั่งอะไรอีก!”

ฉินอีหลินจ้องมองชายที่อยู่บนตัวหล่อนด้วยความตกใจ กลัว หล่อนบิดตัวไปอีกด้านอย่างสุดแรง ไม่อยากจะทำ เรื่องอย่างว่ากับเขาอีกแล้ว ตอนนี้หล่อนปวดไปทั้งตัว แล้ว

“นายดูชัดๆ ฉันไม่ใช่แขกของนายนะ!”

ลี่โม่อวี่ที่กะจะ “เปลื้องผ้า” ของฉินอีหลิน ริมฝีปากก็ยิ้ม อย่างมีเสน่ห์น่าดึงดูด

ดวงตาที่มีเสน่ห์เจ้าเล่ห์คู่นั้นทำให้ชายคนนี้กลายเป็น ปีศาจอย่างสมบูรณ์แบบ

ลี่โม่อวี่มองดูสีหน้าอาการที่หวาดกลัวของฉินอีหลิน มือ ก็ถอดเสื้อของหล่อนอย่างไม่สะทกสะท้านแม้แต่น้อย

“ไม่ใช่ เมื่อคืน พวกเราสองคนก็…..นมาแล้ว แล้วตอน นี้นายเริ่มมีอารมณ์อีก ถ้าเกิดหมดแรงขึ้นมาจริงๆ คืนนี้นายจะทำให้พวกแขกของนายพอใจได้ยังไงล่ะ? แบบนี้ จะทําให้นายเสียเครดิตนะ”

ฉินอีหลินพบว่าลีโม่อวี่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ก็เริ่มพูดโน้ม น้าวด้วยสีหน้าที่กระวนกระวายใจ

จริงๆหล่อนพูดออกมาจากใจจริง ที่หล่อนพูดมันก็คือ ความจริง

“คุณอยากจะบอกว่า ฉันไม่ไหว?”

ลี่โม่อวี่ขมวดคิ้วเล็กน้อย สายตาพิเรนทร์ของเขาทำให้ หน้าของฉินอีหลินแดงขึ้นราวกับมีเลือดฝาด

บนกายของฉินอีหลินสวมใส่แค่ชุดนอน ข้างในไม่ได้ สวมใส่ชุดชั้นใน ในเวลานี้กระดุมทุกเม็ดถูกปลดออกจน หมดแล้ว ผิวขาวๆของหล่อนถูกแสงแดดส่องมาเหมือนมี ออร่าสีทองปกคลุมอยู่

“สวยจริงๆ”

ลี่โม่อวี่มองผลงานชิ้นเอกของเขาอย่างพึงพอใจ จนถึง ขนาดเปิดปากชื่นชม

“ปล่อยฉันไป!”

ถึงแม้ว่าเมื่อคืนสองคนจะทำเรื่องอย่างว่ากันมาแล้ว แต่ ตอนนั้นมันมืดสนิท ตอนนี้หล่อนก็เปลือยกายให้ผู้ชาย สำรวจอย่างละเอียดขนาดนี้แล้ว จะปล่อยให้ผ่านไปได้ ยังไง
“ปล่อยไป? ปล่อยไปแบบนี้เหรอ?”

หลังจาพูดเสร็จ ลี่โม่อวี่ก็ยิ้มอย่างชั่วร้าย เขาแก้ผ้าของ ฉินอีหลินจนหมดราวกับปอกเปลือกไข่ เผยให้เห็นผิว ขาวๆรูปร่างอ้อนแอ้นของหญิงสาว

ผิวพรรณเนียนอย่างกับไข่ไก่

ลี่โม่อวี่บังเอิญหันไปเห็นใบหน้าแดงๆของฉินอีหลิน เขา ก็ต้องทำให้ผู้หญิงที่กล้าดูถูกเขาได้รู้ว่าเขาไหวจริงหรือ เปล่า

ถึงแม้ว่าฉินอีหลินไม่หยุดที่จะดิ้น แต่หล่อนก็แค่ผู้หญิง ตัวเล็กๆคนหนึ่งจะไปสู้ลี่โม่อวี่ที่แรงเยอะขนาดนั้นได้ยัง ไง ไม่ว่าจะไม่เต็มใจเพียงใด ตอนนี้หล่อนก็ได้มา “สบตา อย่างซึ่งๆหน้า” กับลี่โม่อวี่แล้ว ในขณะนั้นฉินอีหลินคิ้ว ขมวดสีหน้าโกรธจริงจัง: “ลี่โม่อวี่ นายรีบลุกออกไปจาก ตัวฉันเลยนะ”

ถึงแม้ว่าจะเป็นคำพูดที่ปฏิเสธ แต่ตอนที่ฉินอีหลินพูด ออกมานั้น มันยังให้ความรู้สึกยั่วยวนอยู่ด้วย

แม้ว่าพวกเขาสองคนรู้ดีว่า ฉินอีหลินไม่มีเจตนาที่จะยั่ว ลี่โม่อวี่อย่างแน่นอน โดยเฉพาะในเรื่องอย่างว่า

“ผม ‘ลุกขึ้น’ มาตั้งนานแล้ว คุณอย่ามากล่าวหาผมแบบ
ลีโม่อมองไปยังผู้หญิงที่โกรธสุดๆด้วยสายตาเหมือน ถูกเอาเปรียบ รู้สึกดีสุดๆ

“นายออกไปนะ!”

ฉินอีหลินทนคำยั่วยุของสี่โม่อวี่ได้ที่ไหนกันล่ะ สีหน้า แดงเดือด กัดริมฝีปาก หล่อนใช้แรงถีบชายคนนั้นออก จากตัวเอง แต่ดันถูกมืออีกมือหนึ่งจับเอาไว้

“คุณอดใจรอไม่ไหวขนาดนี้เลยเหรอ”

ลี่โม่อวี่พูดขึ้น ภายในตาของเขามีความรู้สึกต้องการ มากขึ้นกว่าเดิม

“ลี่โม่อวี่นายรีบออกไปเดี๋ยวนี้เลย!”

“คุณต้องบอกผมก่อนว่า สรุปแล้วผมยังไหวอยู่หรือ เปล่า”

“นายไหว นายยังไหว! ลี่โม่อวี่ นายมันไอ้คนสารเลว!”

“คุณบอกว่าผมยังไหวอยู่ งั้นผมต้องออกแรงให้เห็นสัก หน่อยแล้วล่ะ”

แดดสาดส่องผ่านหน้าต่างลงบนโซฟา เพื่อให้คนสอง คนที่กำลังได้รับความเจ็บปวดอยู่รู้สึกได้ถึงความอบอุ่น