สายฝนนําพา

“หมวยเธอแม่งแรตวะ” เป็นเสียงผู้ชายที่ก่นด่าฉันตั้งแต่ขับรถ ออกมาจากมหาลัย ฉันกลอกตานับล้านครั้งได้ ไม่ต้องด่าเยอะ ก็ได้ยังไงฉันก็ไม่สะทกสะท้านเพราะได้ยินจนชิน แล้วไอ้คำว่า แรด นี่แต่พูดมากมันก็รำคาญ

“เป็นแค่คนคุย ไม่มีสิทธิ์ด่า” ฉันเอ่ยขึ้นบ้าง ถึงจะชินแต่ก็ไม่ ยอมให้ใครมาด่าเฉยๆ หรอกนะ

“เหอะ คนคุยเหรอ เธอมีคนคุยกคนล่ะ” ฉันนั่งนับนิ้วกับสิ่งที่ ถาม ใช่ ผู้ชายที่ฉันนั่งอยู่ในรถเขาตอนนี้ชื่อ หนึ่งในคนที่ฉันคุย เรียกว่าไงล่ะ ก็แค่คนที่คุยๆ กันอยู่ ไม่ได้เป็นแฟน ไม่ได้เป็น เพื่อน

“ไม่รู้จำไม่ได้” ฉันยักไหล่ตอบเขา ชีวิตฉันไม่มีอะไรมาก หรือบางทีฉันอาจจะคิดไปเองว่ามันไม่มีอะไรมาก

“หมวย” ธีตะโกนใส่ฉันแล้วเหยียบเบรกเลี้ยวรถเข้าข้างทาง “จะตะโกนทำไมเนี่ย ตกใจหมด แล้วจอดรถทำไมยังไม่ถึง

เลย”

“ฉันไม่ทนกับเธอแล้ว ลงไปเลย ยัยผู้หญิงไม่รู้จักพอ

“ทนายไปนอนกับคนอื่นฉันยังไม่ว่าเลย

“ก็ฉันเป็นผู้ชาย ลงไป” เขาไล่ฉันอีกรอบ ฉันมองรอบๆ ก็เห็นว่าตรงนี้เป็นซอยข้างมหาลัยแต่มันก็มืดแล้ว เขาจะปล่อยฉันลง ตรงนี้เนี่ยนะ

“ผู้ชายผู้หญิงมีสิทธิ์เท่าเทียมกัน” ฉันเถียงต่อ

“เออ ลงไป ฉันจะเลิกยุ่งกับผู้หญิงแบบเธอแล้ว เชิญโทรเรียก

คนคุยของเธอคนอื่นมารับเถอะ” เขาตะโกนไล่ฉันอีกรอบ

” อย่างน้อยก็ไปส่งฉันที่คอนโดก่อน”

“ไม่” ไอ้ผู้ชายไม่มีน้ำใจ

“เออ นายจำไว้เลยนะ ต่อไปถ้านายไปจีบใครขอให้ไม่ติดสัก คน ไอ้คนเฮงซวย” ฉันเปิดประตูลงจากรถ แล้วปิดประตูกระแทก สุดแรงเกิด

ปัง

แล้วก็ขับรถออกไปเลย โดยไม่ลังเลสักนิด ฉันยืนกระทืบเท้า เต้นเก่า ๆ อยู่ข้างถนน

เป็นคนที่ฉันคุยด้วยล่าสุดและคุยด้วยบ่อยที่สุดในบรรดา ผู้ชายทั้งหมดในคอลเลคชัน เขาเคยบอกฉันว่าเขาอยากจริงจัง กับฉัน และขอให้ฉันหยุดคุยกับคนอื่น ฉันก็บอกเขาว่าจะ พยายาม

ซึ่งฉันก็รับปากส่งๆ ไปอย่างนั้น ขอให้ฉันหยุดแต่ตัวเองไม่ หยุดมันจะไปมีประโยชน์อะไร ผู้ชายเห็นแก่ตัว

แล้วชื่อเสียงเรื่องผู้ชายของฉันไม่ใช่น้อย ๆ ดังไปทั่วมอว่าฉันมันทั้งแรดทั้งร่าน เอาเลือก ซึ่งมันเป็นการโปรโมทของผู้ชาย ทุกคนที่ฉันคน

ซึ่งตอนณ ปัจจุบัน คงทนฉันไหว เขาเลยระเบิดอารมณ์ ใส่ฉัน แล้วไล่ฉันลงจากรถ ฉันได้แต่ถอนหายใจ ฉันซีนว่าตัวเองสักนิดว่าเอาไม่เลือกแค่ไหน

ไม่มีหรอกผู้ชายที่หยุดเลยไม่จะหยุดอยู่ผู้ชายคนเดียวบ้างไง แฟร์ ๆ ไม่โกง

แต่ฉันไม่ได้ง่ายนะ คุยมาคน พวกนั้นมันได้นอนฉัน สักคน อย่างหลายผู้ชายคุยด้วยขึ้นห้องเด็ดขาด

และตอนนี้ฉันต้องพระเจ้า แบตโทรศัพท์ฉันหมด มันเป็นเฮงซวย อะไรของฉันเนี่ย

บึ้มๆ

และเทวดาฟ้ากำลังลงโทษฉันไหมที่หักอกผู้ชายเป็นว่าเล่น

ฉันเริ่มมองหาแท็กซี่มันค่อยจะผ่านเข้าเดินมันอยู่ฉันคงต้องโบกรถเอาสินะ ฉันรอไม่ถึงห้าทำไมตอนนี้เนี่ย

ฉันโบกรถนั้นทันทีแต่ไม่ท่าทีว่าจอดจนมันเคลื่อนเข้า มาขวางทางทันที ยกปิดตา ตอนฉันเปียกไปตัว ทำไมนางฟ้าอย่างฉันต้องโดนเทวดากลั่นแกล้ง

เอี๊ยดดดด เสียงเบรกดังสนั่นแข่งกับเสียงฝน ฉันหายใจเข้า ออกแรงๆ ไม่ชน ฉันไม่ได้ชน ตามองรถหรู เฟอร์รารี่สีดำ ที่จอดตรงหน้า เมื่อสติฉันวิ่งไปเคาะประตูรถ ไม่ว่าเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง

เจ้าของรถเลื่อนกระจกลง ฉันเอากระเป๋าบังเม็ดฝนที่กระหน่ำ ลงมาตามองหน้าเจ้าของรถ ผู้ชายหรือผู้หญิงนะ เพราะผม ยาว แต่สังเกตให้เห็นได้คือ ใส่เสื้อชอปมหาลัยฉัน น่าจะ เรียนวิศวะอะไรสักอย่าง ผู้ชาย

นาย ขอติดไปด้วยหน่อยสิ ฉันแท็กซี่นานแล้วไม่สัก คันพูดปลด แล้วก็เขาทำหน้าเบื่อหน่ายเมื่อพูด แบบนั้น

นะ หรือฉันหนาวจะตายอยู่แล้ว” ฉันอ้อนวอนเขาแต่เขาก็ยังขยับ มันยากนักจะปลดล็อกประตูให้ฉัน

ปากฉันพูดด้วยก็ดึงประตูรถไปด้วย ถ้าเขาอนุญาตให้ ฉันขึ้นคงเปิดได้เอง และก็เปิดได้จริง ๆ ฉันรีบขึ้นไปนั่งบนรถ แอร์เย็นทำให้ฉันรู้สึกสะท้านไปทั้งตัว
“ขอบคุณนะ นายกำลังจะไปไหนเหรอ

“กลับคอนโด” เขาหันมาตอบ แล้วก็ออกรถ ตอนนี้ฉันเห็น หน้าเขาไม่ชัดมันมืดมาก จะว่ากลัวไหมก็กลัว ขึ้นรถคนแปลก หน้าแบบนี้ใครจะไม่กลัว แต่จะให้ทำไงได้ฉันไม่มีทางเลือก

เขาคงไม่ทำอะไรผู้หญิงเบาะบางอย่างฉันหรอกมั้ง

หนาวจัง

“เบาแอร์ได้ไหม” ฉันยกมือขึ้นกอดตัวเอง พอก้มมองก็เห็น เลยว่าเสื้อของตัวเองบางมาก ฉันรีบเอากระเป๋าขึ้นมากอด เขา เอื้อมมือไปเบาแอร์ให้ น่ารักไปอีก

“นายไปส่งฉันที่คอนโด K หน่อยได้ไหม” หน้าด้านแล้วก็ต้อง หน้าด้านต่อไป เขาไม่ตอบแต่หันมามองทางฉันแวบเดียว ที่เห็น เพราะแสงไฟข้างนอก

นี่ฉันคุยกับคนหรือผีทำไมเขาต้องเงียบขนาดนี้ด้วยเนี่ย

ฉันเงียบแล้วก็มองทางดูว่าเขาจะยอมไปส่งไหม ปรากฏว่าเขา กําลังขับรถไปทางคอนโดฉันจริง ๆ

และตอนนี้รถก็จอดอยู่หน้าคอนโดฉันเรียบร้อยแล้ว

“ขอบคุณนะ นายจะเอาเงินหรือว่าจะให้ฉันทำยังไง ฉันหันไป ถามเขาเมื่อรถจอดสนิท ไฟในรถก็สว่างวาบขึ้นให้ฉันได้สำรวจ คนตรงหน้า ผมเขายาวประบ่านิดๆ ฉันตะลึงเมื่อเห็นเขาเต็มๆ ตา หล่อมาก ฉันกลืนน้ำลายลงคอเฮือกใหญ่ รู้สึกถึงการเต้นของ หัวใจที่ผิดจังหวะ เขาเองก็จ้องฉันเหมือนกัน
แต่คงไม่ได้จ้องเพราะฉันสวยเพราะสภาพฉันมันเหมือนลูก หมาตกน้ำขนาดนี้

“ฉันไม่เอาเงิน” เขาพูดขึ้นเสียงเรื่อยๆ ทำหน้าเหมือนรำคาญ ฉันเม้มปากเมื่อเห็นท่าทางแบบนั้น และก็คิดว่าจะเอายังไง “งั้นเอาเบอร์นายมา ฉันจะใช้ให้วันหลัง” ฉันแบมือขอ

โทรศัพท์จากเขา เขามองมือฉันแล้วเงยขึ้นมองหน้าฉัน คิ้วขมวด

เข้าหากัน อะไรยะ แค่นี้ต้องคิดหนักขนาดนั้นเลยเหรอ

แต่ในที่สุดเขาก็หยิบขึ้นมาพร้อมปลดล็อกให้ ฉันกดเข้าไปใน ไลน์เขาแล้วแอดไอดีตัวเองลงไป แล้วก็ไม่ลืมที่จะกดหมายเลข โทรศัพท์ของตัวเอง โทรออก พอได้ยินว่าฝากหมายเลขโทรกลับ ฉันก็กดวาง แล้วจัดการเมมเบอร์ตัวเองไว้ในเครื่องเขาพร้อมใส่ อลงไป ไม่อยากได้ก็จะให้

โทรศัพท์ฉันแบตหมด แต่พอเปิดมันคงมีข้อความเข้ามาว่ามี เบอร์นี้โทรหา

“อะ เสร็จแล้ว ขอบคุณนะ แล้วฉันจะติดต่อไป” ฉันลงจากรถ แล้วรีบวิ่งเข้าไปในคอนโดทันทีโดยไม่ได้หันไปมองด้านหลังอีก เพราะฝนกระหน่ำลงมาอีกรอบ

นี่ฟ้ากำลังลงโทษฉันใช่ไหม อยากจะบ้าตาย

พอเข้ามาในห้องฉันก็รีบจัดการกับตัวเอง อาบน้ำสระผม ทำให้รู้สึกสบายตัวขึ้นมาหน่อย พอไดร์ผมเสร็จ ฉันก็นึกขึ้นได้ว่า ยังไม่ได้ชาร์จแบตโทรศัพท์เลยหยิบมาชาร์จแล้วก็เปิดเครื่อง
ท้องก็ร้องเพราะรู้สึกหิว ฉันยังไม่ได้กินข้าวเย็นเลยนี่นา

ที่ฉันไปกับก็เพราะจะไปหาอะไรกิน แต่หมอนั่นค้นหาเรื่องกัน ซะก่อน ว่าแล้วฉันก็เดินออกไปหาอะไรกินในห้องครัว เปิดตู้เย็น ฉันกลอกตาไปมา วันนี้คงต้องกินมาม่าสินะ

พอกินเสร็จก็รู้สึก หนาวๆ ร้อนๆ ขึ้นมาก ไข้เล่นงานฉันแน่ๆ ว่าแล้วฉันก็ไปกินยากันไว้

ผู้หญิงแบบฉันมันต้องดูแลตัวเอง ไม่ต้องให้ใครมาถามมาบ อกหรอกนะ

“ฉันลืมถามชื่อเขาเลย” เมื่อขึ้นมานั่งบนเตียงฉันก็นึกขึ้นได้ว่า ไม่ได้ถามชื่อคนที่มาส่ง

อย่างน้อยในตอนที่ฉันโดนสวรรค์ลงโทษท่านก็ยังมีเมตตาส่ง เทพบุตรสุดหล่อมาให้

ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เห็นหนุ่มๆ ส่งข้อความเข้ามาหา มากมาย แต่ฉันไม่มีอารมณ์สนใจ อันดับแรกที่ฉันสนใจคือ ข้อความที่ฉันต้องดู ก็เห็นทันทีว่ามีเบอร์แปลกโทรเข้ามาว่า พยายามก็ติดต่อคุณเวลา

ฉันก็กดเข้าไปดูในไลน์ก็เห็นว่ามีคนแอดมา ชื่อ เวย์ สินะ ฉัน กดรับทันที แอดเองรับเอง ฟินไปอีก ฮ่า ๆ

นี่ฉันกำลังคิดอะไรบ้าๆ ใช่ไหม ปกติฉันจะไม่เข้าหาผู้ชายคน ไหนก่อนเพราะมีแต่ผู้ชายเข้าหา สวยไปอีก แต่มันก็เรื่องจริง แต่ ถ้าใครมาจีบมาขอไลน์ฉันก็ให้หมดนะ ง่ายไหมล่ะ นี่ไงฉันถึงได้ฉายา ทั้งแรด ทั้งร่าน

กร็งๆ

“ไง” ฉันกดรับสายที่โทรเข้ามา

(ชะนี ตอนนี้อยู่หลุมไหนย่ะ ไหลไปกับน้ำยัง) มันพูดเหมือนรู้ “อยู่ห้องนี่แหละ มีอะไร” ฉันตอบกลับเซ็งๆ เป็นอีกหรือเพื่อน ชายใจหญิงของฉันที่โทรมา

(ถึงว่าฝนตกหนัก ชะนีแรดอยู่ห้องได้)

“ขี้เกียจ ฝนตกด้วยเลยไม่อยากออกไปไหน แล้วนี่มึงอยู่ไหน ตากฝนเปียกมาขนาดนี้ใครจะมีอารมณ์ออกไปข้างนอก

(อยู่ผับ ตอนนี้มาเข้าห้องน้ำเลยโทรหา จะมาไหม) โห…ฝน ตกขนาดนี้ยังไปผับ

“ฝนตกขนาดนี้จึงยังจะไปผับ กลัวเขาไม่มีเงินจ่ายค่าไฟไงไป

ทุกวัน” เพื่อนฉันคนนี้มันเป็นอย่างนี้จริง

(แหม อิหอยอยู่ห้องวันเดียวพูดได้ วันนี้จึงออกไปกับไม่ใช่เห รอทำไมกลับไว) ฉันหัวเราะเบาๆ ใช่ มันไปทุกวันฉันก็ไปเกือบ ทุกวันเหมือนกัน แต่เห็นไปเที่ยวแบบนี้การเรียนไม่เคยขาดนะจ๊ะ เที่ยวได้ก็ต้องเรียนได้

“ตายไปแล้วมั้งอย่าไปพูดถึงมันเลย กูเลิกคุยกับมันแล้ว” ฉัน

พูดอย่างหัวเสีย

(ทำไมเหลามา)
“กูสวยเกินไป”

(อิแรต ไปแล้ว ไปหาผู้ต่อดีกว่าส่วนชะนีก็นอนแห้งอยู่ห้องไป พูดเสร็จมันก็วางสายไปเลย