ตอนที่3แย่แล้ว

“ฉัน…ดวงตาคู่เยิ้มของอานซินจ้องมองไปที่เขาแย้มยิ้มก้าวไป ข้างหน้าและเอื้อมสองแขนบอบบางขึ้นไปโอบคอของเขาไว้ ฉัน เต็มใจ…

“ผมไม่ต้องการออกไปซะ ชายหนุ่มรูปงามกระชากเธอออก ห่าง

อานซินที่โดนกระชากล้มลงไปที่พื้นไหล่กระแทกจนเจ็บแปลบ นึกคิดในใจชายหนุ่มที่สง่างามแท้จริงก็แค่การแสร้งทำ

นี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการหรือตอนนี้มาแสร้ง ใสซื่อเพื่อไรกัน

แม้สมองจะสะลึมสะลือจนคิดอะไรไม่ออกแล้วแต่เธอยังจํ โชคชะตาอันน่าเศร้าที่ต้องแต่งงานกับคนปัญญาอ่อนของตัวเอง

เหมียนเหมียนพูดถูกความสุขต่อจากนี้เธอต้องกำหนดมันด้วย ตัวเอง

เมื่อคิดได้ดังนั้นอานซินบังคับตัวเองให้ทิ้งศักดิ์ศรีไปซะลุกขึ้น และโอบกอดเอวของเขาจากด้านหลังและเอ่ยด้วยน้ำเสียง ยั่วเย้า แต่คุณพูดเองนี่คะว่าต้องการผู้หญิงที่ยินยอมพร้อมใจ…

ขณะที่พูดก็ไม่ลืมที่จะสัมผัสกับตัวของเขานิ้วเย็นลากผ่านแผ่น หลังของเขาและเผยยิ้มยั่วยวน ฉันเต็มใจนะคะ…ฉัน เต็มใจ…เพราะฉันต้องการแต่งงานกับคุณจริงๆ…อ๊ะ…”
วินาทีต่อมาอานนถูกกระชากจนล้มลงไปบนเตียงสีขาว ขนาดใหญ่เธอยังไม่ทันได้ขยับตัวร่างหนักก็ทาบทับตามมาอย่าง แรง

เขามาแล้วแต่เธอก็ยังกลัว

เธอยื่นมือออกไปเพื่อจะห้ามเขาแต่เพราะความต้องการ ภายในหัวทำให้หมัดที่จะทุบหัวเขาของเธอกลายเป็นกอบกุมที่ เอวของเขาไว้แน่นแทนตอบสนองจูบที่ร้อนแรงของเขาอย่าง เงอะงะ..

การหารือเรื่องงานแต่งงานแบบนี้ใช้เวลานานหรือไม่นะ

เธอไม่รู้ฤทธิ์เหล้าทำให้สมองของเธอทำงานรวนไปหมดจน ตอนนี้ไม่สามารถตอบคำถามนี้ได้จึงทำได้แต่ไปตามการนำทาง ของชายหนุ่มเท่านั้น

หยางเหมียนเหมียนที่หลบอยู่ตรงบันไดเมื่อเห็นอานซินเข้า ห้องไปก็ปรบมือด้วยความพึงพอใจก่อนจะลงไปข้างล่างเรื่องราว สำเร็จไปตามแผนที่วางไว้ในที่สุดเธอก็วางใจได้เสียที

หยางเหมียนเหมียนตักสเต็กทานอยู่ตรงโซนบุฟเฟต์อย่างมี ความสุขดื่มน้ำผลไม้แก้วหนึ่งก่อนจะกลับไปยังห้องKTVที่เช่าไว้ เมื่อเข้าไปก็เห็นหยางซวงซวงกำลังโทรออกอย่างร้อนรนเมื่อเห็น เหมียนเหมียนเข้ามาจึงรีบเอ่ยถามเธอไปไหนมาทำไมถึงไม่รับ สายแล้วซินซินล่ะ”

“วางใจเถอะฉันโยนเธอเข้าไปในห้องเรียบร้อยแล้ว”หยางเห มียนเหมียนกระดกน้ำเปล่าบนโต๊ะขึ้นดื่มด้วยใบหน้าเปี่ยมสุข
“หะไปส่งเธอที่ไหนนะ”หยางช่วงช่วงกระโดดไปมาอย่าง ร้อนรน

1201ไงทําไมกัน”หยางเหมียนเหมียนเองก็เริ่มเครียดตาม

“ฉันบอกแล้วไงว่าให้รอฉันโทรไปก่อนแล้วค่อยไปส่งหลัน หยางเจ้าคนน่ารำคาญนั่นเทแล้วบอกว่าเกิดเรื่องที่บริษัท

“ต๊ะ หยางเหมียนเหมียนเองก็กระโดดตาม”ไม่จริงฉันเห็นเอง กับตาว่ามีคนเปิดประตูให้ซินซินเห็นเป็นเงาผู้ชายบนพื้นด้วยฉัน ยังคิดอยู่เลยว่าทำไมหลันหยางถึงมาเร็วจัง

“แย่แล้วๆซินซินซวยแล้ว”หยางซวงซวงเดินวนไปมาอย่าง ร้อนรน”เธอใส่ยานั่นไปเท่าไหร่

“หมดห่อ”

“แย่แล้วๆ…”หยางซวงซวงทำได้แค่เดินวนไปมาอย่างร้อนรน

“แล้ว….แล้วเราจะทําอย่างไรดี”หยางเหมียนเหมียนเองก็เริ่ม รนทั้งคนทั้งโกรธ”หลันหยางเจ้าคนชั่วจู่ๆมาเทกันแบบนี้กลับไป ฉันจะฆ่าให้ตาย”

“ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาโทษหลันหยางช่วยคิดเร็วว่าจะช่วยซินซิ นออกมาอย่างไรดี”

“พวกเรารีบขึ้นไปเถอะ

สองพี่น้องรีบขึ้นลิฟต์ไปด้วยใจร้อนดั่งไฟตอนที่พวกเธอมาถึง ห้อง1201บนพื้นห้องมีชุดของอานซินกระจัดกระจายอยู่และบนเตียงเหลือเพียงอานซินที่กำลังหลับสนิทอยู่

เมื่อเห็นฉากนี้สองพี่น้องตระกูลหยางรู้สึกผิดจนอยากจะพุ่งชน กําแพงตายให้รู้แล้วรู้รอด…