ตอนที่ 2 ใบมีดคม

ตอนที่ 2 ใบมีดคม

ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าไร ข้างหูมีเสียงร้องไห้ดังขึ้นมา

นางค่อยๆลืมตาขึ้นมา ตรงหน้ามีใบหน้าทรงกลมที่บอบช้ำแย่ไม่ ออก นางรู้ดีว่าคนตรงหน้านี้คือใคร “เย็นเอ๋อร์?”

สาวใช้ของเจ้าของเดิม เย็นเอ๋อร์

“คุณหนู ข้าน้อยไม่สามปกป้องท่านได้ ขออภัยด้วย! เย็นเอ๋อร์ ร้องไห้ได้น่าอนาถนัก

หลีโม่ทนความเจ็บปวดที่แสบร้อนบนร่างกาย ค่อยๆลุกยืนขึ้นมา เดินทีละก้าวอย่างลำบากไปอย่างเก้าอี้ที่คุณนายหลินหลงนั่งเมื่อ กี้นี้ ขาทั้งสองและหลังของนางบาดเจ็บอย่างหนัก นั่งอยู่บนเก้าอี้ เช่นนี้ เท่ากับนั่งอยู่บนพื้นหนาม แต่ว่า ความเจ็บปวดที่ชัดเจนเช่น นี้ สามารถทำให้สมองของนางมีสติ

ในสมองมีเสียงโหยหวนดังขึ้น “ถึงข้าตายกลายเป็นผีก็ไม่ปล่อย พวกเจ้าไว้แน่ ”

นางรู้ดี นั้นคือเสียงเฉพาะของเจ้าของเดิม
สองมือกำเป็นมัด สัมผัสกลางนิ้วมือที่มีโลหะที่หนาวเย็น นาง ตกตะลึง ก้มหัวอย่างรวดเร็ว กำไลสะกดจิต ? นี้กำไลสะกดจิต ตามมาด้วยหรือ?

กําไลสะกดจิตคือตอนที่นางอยู่หน่วยพิเศษ คืออาวุธที่นัก วิทยาศาสตร์คิดค้นออกมา ด้านในมีชิปอยู่แผ่นนึง สามารถดูด ไฟฟ้าในแสงอาทิตย์และอากาศ กลายเป็นอาวุธที่จมตีมนุษย์

“งานแต่งก๋าหนดการเมื่อไร?”หลีโม่สายตาเยือกเย็นขยับหมุน กําไลสะกดจิต ถามเย็นเอ๋อร์ที่กำลังร้องไห้เสียใจอยู่

เย็นเอ๋อร์ร้องไห้ตอบ “คุณหนู คือพรุ่งนี้ ”

พรุ่งนี้!

หลีโม่ค่อยๆหลับตาลง เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงนี้ทั้งหมด เหมือน ดั่งภาพยนตร์ที่ฉายอยู่ในสมอง ๆ

เมื่อฉายครั้งนึง ความโกรธโมโหในใจก็เพิ่มขึ้นอีก ใจที่อยากแก้ แค้นแทนเจ้าของเดิมก็เพิ่มพูนยิ่งขึ้น

“ท่านแม่ละ?”หลีโม่ถามด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง

เย็นเอ๋อร์กดฟันแน่นกล่าว “คุณนายตอนที่คุณนายหลินหลงบท่านไป จึงไปโวยวายที่ห้องคุณนายใหญ่มาทําให้คุณนายใหญ่ โมโห เลยจับคุณนายขังอยู่ในห้องลับ

คุณนายใหญ่?ในสมองของหลีโม่มีใบหน้าที่แก่ชราแต่เกรง ยามลอยผ่านมา หญิงชราผู้นึงที่ไม่สนใจผู้ใดเพื่อเกียรติยศของ ตระกูล

“ไปบอกคุณนายใหญ่กับคุณท่านเลี้ยง ว่าขายอมขึ้นเกี้ยว แต่งงาน แต่ต้องปล่อยท่านแม่ของข้าก่อน “หลีโม่พูดด้วยน้ำ เสียงสันติ

เย็นเอ๋อร์ฟังถึงตรงนี้ ร้องไห้เศร้าใจหนักยิ่งขึ้น นางรู้ว่าคุณหนู ไม่มีหนทางแล้วจริงๆ ถ้าไม่แต่ง คงมีแต่ตายสถานเดียว

เย็นเอ๋อร์ไปไม่ถึงครึ่งยาม หลี่ซื่อก็กลับมาแล้ว

นางโดนหามเข้ามา คุณนายใหญ่จัดการสํานักอย่างเข้มงวด ย่อมไม่ให้หลี่ อโวยวายแน่นอน สั่งการให้ตีลงโทษชุดนึง ตีจน เกือบตาย

คุณนายหลินหลงส่งหลี่ อกลับมาด้วยตัวเอง นางมองหลีโม่ อย่างพึงพอใจ “ช้าเร็วก็ต้องตกลงอยู่แล้ว ตกลงเร็วหน่อย ก็ สามารถทนความเจ็บปวดน้อยหน่อย เพื่ออะไร?หาเรื่องใส่ตัว จริงๆ!”
หล็ไม่จ้องหน้าที่พึงพอใจนั้น ข้อมูลของคุณนายหลินหลงก่อตัว ขึ้นในสมอวของนาง

คุณนายหลินหลง ซูหลินหลง ในนามแม่หม้ายแต่งงานเข้ามา ในสำนักเลี้ยง หลังเข้ามาในสำนักก็ได้คลอดบุตรฝาแฝด ลูกสาว เสียโล่เย่ว ลูกชายเสี้ยหลิง เพราะเช่นนี้จึงได้รับความโปรดปราน จากเฉิงเสียงเสียอย่างมาก เป็นเพียงตำแหน่งภรรยารอง แต่ป่าว ประกาศต่อนอกว่านามคุณนายหลินหลง ชิงตำแหน่งแม่หลักใน บ้านไปโดยตรง

และเมื่อกี้ ก็เป็นนางที่สั่งการลงโทษด้วยมือ ลงมือทุบตีข้ากับ เจ้าของเดิมชุดนึง

หลีโม่จ้องนางด้วยสายตาอาฆาต ยกมือขึ้นมา ใช้แรงทั้งหมด ของร่างกาย ตบลงหน้าของคุณนายหลินหลงอย่างแรงทีนึง

คุณนายหลินหลงตกตะลึง ไม่กล้าเชื่อเลยว่าเสี้ยหลีโม่ตบนาง

ไป

“เจ้าอยากตายหรือ? “ความโมโหพุ่งขึ้นสายตาที่เกลียดชังของ นาง แทบจะฉีกกลืนกินหลีโม่สดๆไปยังไงอย่างงั้น

หลีโม่กล่าวอย่างเย็นชา “ตบนี้ คือดอกเบี้ย ที่เจ้าติดหลีโม่ ข้าจะ ค่อยๆทวงคืนมาทีเละเรื่องเอง
“ดี ต่อต้านแล้ว มาสิ… ในขนาดที่คุณนายหลินหลงกำลังจะ เรียกคน หลีโม่มีอนึงดึงปั่นบนหัวลงมา แล้วรีบนำปั่นไปไว้ตรง คอของคุณนายหลินหลงอย่างรวดเร็ว

“เจ้ากล้าหรือ? อย่างไม่น่าเชื่อ “คุณนายหลินหลงสูบลมเย็นๆเขาทีนึง มองหลีโม่

หลีโม่หัวเราะขึ้นมา “อย่างไงก็แค่ตาย คุณนายจะเอาชีวิตที่ สูงส่งของคุณนายมาเลี้ยงกับชีวิตต้อยต่ำหรือไม่?”

คุณนายหลินหลงอาการถดถอยเล็กน้อย “เจ้าต้องการอะไร?”

“เชิญหมอมาคนนึง มารักษาท่านแม่ข้า ไม่เช่นนั้น ถึงข้าตาย ก็ ไม่ขึ้นเกี๊ยวแต่งงานแน่!”พูดจบ นางก็ถอยปิ่นผมลง ค่อยๆม้วน เส้นผมที่ปล่อยอยู่ตรงไหล่ขึ้น ม้วนเป็นทรงผมที่สะดวกเรียบร้อย ทรงนึง

ใต้สายตาคุณยายหลินหลงมีความเคียดแค้น แทบอยากจะหัน หลีโม่เป็นชิ้นๆ แต่นางก็รู้ดีว่าเวลานี้ไม่เหมาะที่จะยั่วโมโหเขา ไม่ เช่นนั้นนางก็คงปฏิเสธขึ้นเกี้ยวแต่งงานแน่นอน ความใฝ่ฝันที่ อยากจะเป็นพระชายาเอกของโล่เย่วก็พังทลายแน่

นางถอนเสียงหายใจ “รอก่อนเถอะ!”รอนางแต่งงานไปตำหนักอ๋องเหลียงแล้ว ที่รอนางอยู่เป็นชีวิตที่ยังไม่เท่าหมูหมา

เลย

พูดจบ ก็สะบัดชายเสื้อแล้วจากไป

คุณนายหลินหลงเชิญหมอมาให้หลี่ซื่อจริงๆ หลีโม่จึงได้พวกยา ขาวกับยาแก้ช้ำในมากินด้วย ในกล่องยาหมอมีกระเป๋าเข็ม นาง ให้เงินไปสามตำลึง ซื้อกระเป๋าเข็มไว้

หมอเห็นบาดแผลบนกายของหลีโม่ มีความสงสัยเล็กน้อยว่า ทำไมนางยังสามารถยืนขึ้นได้ อาการบาดเจ็บเช่นนี้ อย่างน้อยก็ ต้องพักอยู่บนเตียงสักครึ่งเดือนได้

ดูแล้ว คุณหนูใหญ่ตระกูลเสี้ยนี้ เป็นผู้มีจิตแข็งแกร่งมากเลยที เดียว

หลังหมอไปแล้ว หลี่ซื่อค่อยๆฟื้นขึ้น เห็นลูกสาวตนเองที่มี บาดแผลเต็มหน้าเต็มตัว นางห้ามความเศร้าใจไว้ไม่อยู่ เพราะ แม่ที่ทำให้เจ้าเป็นเช่นนี้ ”

หลีโม่กุมมือนางไว้ น้ำตาพุ่งขึ้น เธอไม่เคยเป็นผู้ที่ร้องไห้ออก มาง่ายๆ แต่เห็นสายตาลึกๆที่เป็นห่วงเป็นใยของหลี่ซื่อ ทำให้เธอ ที่ไม่เคยได้รับความรักจากแม่นั้นทนความหวั่นไหวในใจไว้ไม่อยู่
ข้างหู มีเสียงที่ดังขึ้นไม่หยุดข้าไม่ยอม ข้าเกลียดนัก ถ้ามีคน ช่วยขาแก้แค้น ชาติหน้าข้ายอมเป็นมาเป็นควายตอบแทน

เธอรู้ว่าความแค้นของเจ้าของเดิมเสี้ยหลีโม่ไม่จาง ยังวนเวียน

อยู่ในสมอง

เธอชิดข้างหูของหลีชื่อ กระซิบกล่าว “ท่านแม่ ไม่ต้องกลัว พวกเรายังวางแผนการได้ทัน ”

หลี่ซื่อตกใจ มองเธออย่างนิ่งๆ “วางแผนการ

ปากของหลี่โม่ยิ้มขึ้นอย่างเยือกเย็นโหดเหี้ยม ใช่แล้ว วางแผนการ ให้ผู้ที่ทำร้ายเราสองแม่ลูก ส่งลงนรกไปทีละคน

เธอเป็นแพทย์ทหารอยู่ในหน่อยพิเศษ แต่บางทีก็ต้องออก ปฏิบัติหน้าที่ ยุคปัจจุบัน มือของเธอก็เปื้อนเลือดเต็มไปหมด ผู้คน ที่ฆ่านั้น ล้วนเป็นคนที่ชั่วช้ามาก

หลี่ชื่อค่อยๆลุกนั่งมา ดวงตาจองหลีโม่ไว้

ในใจนางมีความกังวลเล็กน้อย แต่ความกังวลเช่นนี้ ค่อยๆแปร เปลี่ยนเป็นความตื่นเต้นที่น่าแปลกอย่างนึง ความตื่นเต้นที่กำลัง จะแก้แค้นอย่างนึง
เพื่อแน่ใจว่าหลี่โม่จะขึ้นเกี้ยวแต่งงานอย่างราบรื่น คืนนั้น เฉิงเสื้ ยงเสี้ยมาแล้ว

หลีโม่กินยาแล้ว มึนมึน ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นข้างหู เธอนั้น แทบจะลืมตาขึ้นมาทันที

“ถ้าเจ้าเชื่อฟังดีๆ ท่านพ่อจะไม่ทำร้ายท่านแม่เข้าเจ้าอยู่แล้ว แต่ ถ้าพรุ่งนี้เจ้าเล่นตุกติกอะไร ก็อย่ามาโทษข้าโหดเหี้ยมละกัน!”

พูดจบ ทิ้งใบหย่าไว้ใบนึง แล้วกล่าวอย่างเย็นชา “ถ้าเจ้าขึ้นเกี๊ยว แต่งงานแล้ว ใบหย่านี้ก็โมฆะไป ถ้าไม่ขึ้น ใบหย่านี้ก็จะประกาศ ไปทั่วแผ่นดิน”

พูดจบ แม้แต่มองยังไม่มองหลีชื่อเลยสักครั้ง แล้วหันหลังออก ไป

หลีซื่อหยิบใบหย่านั้นขึ้นมา ดูแต่ละอักษรอย่างชัดเจน ในใบ หย่าว่านางไม่รักดี คบชู้กับคนใช้เป็นข้อหา รู้กันทั่วแผ่นดิน หย่า ไล่ออกจากจะตระกูล เป็นตายร้ายก็ไม่เกี่ยวข้องกัน

นางค่อยหลับตาลง คิดถึงเมื่อสิบแปดปีก่อน ชายหนุ่มที่หน้าตา หล่อเหลาพูดกับนางด้วยความหลงใหล ชาตินี้ จะรักเพียงเจ้าคน เดียว ไม่มีวันแยกจากกัน
เพราะการดื้อของเขา นางถึงได้ใจอ่อนยอมรับ แต่แล้ว นาง แต่งงานมาไม่ถึงปี ทุกอย่างก็แปรเปลี่ยนไปหมด

นางกำลังจะฉีกใบหย่านั้น แต่หลีโม่กลับแย่งมา เก็บไว้ใน กระเป๋าชายเสื้อ กล่าวกับหลี่ชื่อว่า “ใบหย่าฉบับนี้ เป็นใบมีดคม เล่มนึง เจ้าต้องถือกำใบมีดไว้ แทงเข้ากลางใจของผู้ที่ทำร้ายเจ้า