ตอนที่ 19 กดจุดถอนพิษ

ตอนที่ 19 กดจุดถอนพิษ

เสี้ยโล่เยวสั่งออกไปแบบนี้ทันใดนั้นก็มีบ่าวสองคนเข้ามาจับ ตัวนางแล้วลากออกไป

เย็นเอ๋อร์ตกใจหน้าถอดสีหมด ขนาดคุณหนูใหญ่ยังตกอยู่ในมือ ของพวกเขาตนเองก็คงจะรอดยาก

ถึงแม้จะทำใจเอาไว้แล้ว แต่ยังไงก็ยังเป็นแค่เด็กสาวคนหนึ่ง ทำไมจะไม่กลัวนางตัวสั่นตลอดทางที่ถูกลากออกมา นางกัดฟัน ข่มความกลัว

หลีโม่เห็นเย็นเอ๋อร์ถูกลากออกไปนางรู้สึกหน้ามืดยาออกฤทธิ์ ทำให้รู้สึกชาไปครึ่งตัว

นางเห็นสีหน้าเย็นเอ๋อร์ที่เต็มไปด้วยความกลัวแต่นางไม่ร้อง ออกมาเลยได้แต่กัดฟันแน่นอดทน นางสัญญากับตัวเองว่าหาก นางมีชีวิตรอดนางจะดูแลสาวใช้คนนี้ให้ดี

ทั้งสองถูกลากมาขังไว้ที่ห้องมืด ชุ่ยยุ่นหัวเราะอย่างเลือดเย็น

แล้วพูดขึ้นว่า “คุณหนูใหญ่ลิ้มรสก่อนตายให้ดีๆแล้วกันนะ
พูดจบก็เดินจากไปกับทุกคน

เย็นเอ๋อร์รีบเข้ามา “คุณหนูใหญ่ท่านเป็นอะไรไหม

หลีโม่รู้ว่าต้องทำเวลาเพราะอีกเดี๋ยวเสี้ยล่เยวและนายหญิงหลิง หลงจะต้องมาแน่ นางจะต้องฝังเข็มควบคุมพิษเอาไว้ก่อน ไม่เช่น นั้นหากรอให้ถึงคนของฮองเฮามาถึงนางก็ไม่สามารถช่วยอ๋องเห ลียงได้

นางไม่กล้าคิดว่าอาการของอ๋องเหลียงจะไม่กำเริบเพราะอกา รกำเริบของอ๋องเหลียงคือโอกาสที่นางจะได้มีชีวิตอยู่ต่อ ไม่เช่น นั้น ก็คงต้องฆ่าคนตระกูนเสี้ยแล้วหนีออกไป

ไม่ถึงทางตันนางไม่มีทางเลือกทำแบบนั้นแน่ ไม่เช่นนั้นจะมา ทนทุกข์ทรมานอยู่แบบนี้ทำไม

นางเสี้ยหลีโม่ไม่ใช่คนที่จะยอมอะไรง่ายๆ ต้องสู้จนวินาที

สุดท้าย

“รีบหยิบห่อเข็มจากกระเป๋าเสื้อข้ามาเร็วเข้า” หลีโม่พูดกับเย็นเอ๋ อร์ด้วยความยากลำบาก

เย็นเอ๋อร์ไม่รู้ว่าทำไม แต่นางก็ยังคงทำตามคำสั่งของหลีโม่ หยิบห่อเข็มออกมา
“เปิดออก” หลีโม่รู้สึกหายใจลำบาก เลือดไหลเวียนเร็วหัวใจเต้น แรงกว่าปกติ

“คะค่ะ” เย็นเอ๋อร์รีบเปิดออกแล้วพูดต่อว่า “หลังจากนั้นล่ะ”

หลีโม่พยายามลุกขึ้นมาแล้วรีบฝังเข็มไปที่จุดฝังเข็มของ ร่างกายแล้วถ่ายย้ายพิษไปทางขาซ้าย

แบบนี้ถึงจะขยับไม่สะดวกแต่ก็สามารถทำให้ฤทธิ์ของยาพิษมี ผลต่อร่างกายน้อยที่สุด

แล้วหายใจลึกๆ แต่ก็ยังเวียนหัวอยู่ นี่ผลของฤทธิ์ยาพิษนาง ต้องอดทนไว้

“คุณหนูใหญ่นี่เกิดอะไรขึ้น” เย็นเอ๋อร์เห็นหน้าผากนางเต็มไป ด้วยเหงื่อสีหน้าแลดูเจ็บปวดทรมานนางจึงถามขึ้นด้วยความตกใจ

หลีโม่ไม่ได้พูดอะไรออกมานางหยกกำไลสะกดจิตปล่อยพลัง ออกมาแล้วไปถอนพิษที่ขาซ้าย

นี่ไม่ใช่แค่ทำครั้งเดียวแล้วสามารถถอนพิษออกหมด อย่างน้อย ต้องใช้เวลาเจ็ดแปดวันถึงจะสามารถถอนพิษออกมาได้หมดและ ต้องใช้ควบคู่กับยาถอนพิษถึงจะสามารถถอนพิษทั้งหมดออกมาจากร่างกายได้

พอทำเสร็จหมดทุกอย่างก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาจากข้างนอก

ทุกอย่างเป็นไปตามที่หลีโม่คิดเอาไว้เสี้ยโล่เยวและนายหญิง หลิงหลงมาแล้ว

พวกนางพหญิงแก่มาด้วยสองคน คนหนึ่งในนั้นคือคนที่เฝ้า ดูหลีโม่นั่งคุกเข่าหน้าศาลเจ้า วันนั้นหลีโม่ตบนาง นางแค้นมา ตลอด เมื่อกี้นายหญิงหลิงหลงส่งคนไปตามนางก็รีบมาทันที

นางอยู่ในจวนมานานหลายปี ได้รับความเอ็นดูจากนายหญิงแก่ แต่กลับต้องมาถูกเด็กน้อยที่รอวันตายรังแก แค้นนี้นางต้องชำระ ให้ได้

ดังนั้นประตูห้องมืดถูกเปิด หญิงแก่คนนั้นไม่รอให้นายหญิงหลิง หลงสั่งอะไรนางเข้ามาดึงผมของหลีโม่แล้วลากนางมาที่ประตู พร้อมกับพูดว่า “คุกเข่า นายหญิงจะสั่งสอนเจ้า

เย็นเอ๋อร์รีบเข้ามาแล้วพูดเสียงแข็งว่า “ปล่อยคุณหนูใหญ่นะ”
ไม่รู้ว่ายันเอ๋อไปเอาความกล้ามาจากไหนนางกัดไปที่แขนของ หญิงแก่คนนั้น นางกัดไปสุดแรงเกิดจนทำให้เลือดไหลออกมา

เย็นเอ๋อร์คิดว่าคงต้องตายแล้ว อดทนและยอมมานานขนาดนี้ ในที่สุดนางก็ปลดปล่อยออกมา นางกัดจนตัวสั่น สายตาดุดันไม่ เหมือนกับสาวใช้คนเดิมคนนั้นเลย

หญิงแก่คนนั้นเจ็บจนร้องตะโกนลั่นออกมา หญิงแก่ คนเข้ามา ช่วยดึงเย็นเอ๋อร์ออก เตะจนเย็นเอ๋อร์กระอักเลือดออกมา แต่นาง ก็ยังกัดไม่ปล่อย

หลีโม่รีบดึงปิ่นปักผมออกมาแล้วแทงเข้าไปที่ขาของหญิงแก่ ที่เตะเย็นเอ๋อร์ หญิงแก่คนนั้นร้องตะโกนออกมาด้วยความเจ็บ ปวดแล้วล้มลงกับพื้น ตรงที่ปิ่นปักผมปักอยู่มีเลือดไหลออกมาไม่ หยุด

นายหญิงหลิงหลงเห็นแบบนั้นก็ตกใจมากกับการกระทำของหลี โป นางถูกพิษไปแล้วไม่ใช่หรอ ทําไมยังมีแรงเยอะขนาดนี้

แต่นางไม่มีเวลาให้คิดอะไรมากหรอกเพราะหลีไม่จัดการกับ หญิงแก่สองคนนั้นไปแล้วและยืนขึ้นกำลังมุ่งมาทางนาง

นายหญิงหลิงหลงคิดว่าอยากจะตีนางให้สาแก่ใจก่อนที่นางจะตายถึงได้พาแม่เฒ่าคนแข็งแรงที่สุดสองคนมา เพราะพวกนาง อยู่ในจวนมานานและคงรู้วิธีที่จะจัดการอย่างโหดเหี้ยมได้ แต่คิด ไม่ถึงว่ายังไม่ทันได้ลงมืออะไรก็ถูกหลีโม่และเย็นเอ๋อร์จัดการ เสียก่อนแล้ว

นางถอยหลังไปก้าวหนึ่งแล้วพูดด้วยเสียงแข็งว่า “ใกล้ตายแล้ว ยังอวดเก่งอีกนะ”

หลีโม่แสะยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า “เฉินหลิงหลงคนที่จะตายไม่ใช่ข้า แต่เป็นเจ้าต่างหาก เจ้าคิดว่าเรื่องของเจ้ากับเฉินเอ้อจะหลอกใคร ได้”

นายหญิงหลิงหลงหน้าถอดสีแล้วจ้องมองหลีโม่พร้อมกับพูด ด้วยความโกรธออกมาว่า “เจ้าพูดเรื่องอะไร

เดิมทีหลีโม่แค่เดาเอา ดังนั้นจึงได้ลองถามนาง แต่พอเห็น สีหน้านางแบบนี้ก็รู้ได้ทันทีว่าที่ตนเดาเอาไว้เป็นความจริง นาง พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “ข้าพูดเรื่องอะไร ตอนที่เจ้าเป็น แม่หม้ายเจ้าคบหากับเฉินเอ้อตั้งครรภ์แล้ววางแผนแต่งเข้าตระ กูลเสี้ย”

หลีโม่จ้องหน้าเสี้ยโล่เยว่ “เจ้าคิดว่าเฉิงเสียงเสี้ยเป็นพ่อแท้ๆ ของเจ้างั้นหรือ พ่อของเจ้าคือเฉินเอ้อ นักเลงตลาดนั่นต่างหาก
เลี้ยโล่เยว่นําหน้าไม่เชื่อ “เจ้าคิดว่าจะมีคนเชื่อที่เจ้าพูดหรือยัง ไง เรื่องโกหกพวกนี้เก็บเอาไว้ไปพูดต่อหน้ายมทูตเถอะ”

“หากไม่เชื่อก็ถามแม่ของเจ้าดูสิ” นางพูดออกมา เมื่อกี้ตกใจไป หน่อยทำให้เลือดไหลกลับมาแต่นางก็ยังพยายามแสร้งไม่เป็น อะไร ทำหน้าปกติ

หล็ไม่รู้แล้วว่าที่นางเอาไว้ถูกต้อง ถึงว่าทําไมนางหาความ เหมือนจากหน้าของเสี้ยโล่เยวและเสี้ยฮาวหรานไม่เจอเลยทั้ง สองไม่เหมือนเฉิงเสียงเสี้ยเลย ที่แท้ก็ไม่ใช่ลูกของเฉิงเสียง เสี้ยนี่เอง

หลีโม่ลากขาซ้ายค่อยๆเดินเข้าไป ผมที่ถูกปิ่นปักผมที่ตอนนี้ไป ปักอยู่ที่เท้าของแม่เฒ่าคนหนึ่งมวยเอาไว้ ตอนนี้ทำให้ผมของ นางร่วงลงมาบวกกับลมที่มาจากด้านนอกประตูผัดผมของนางจน ทำให้นางแลดูเหมือนผี สายตาที่มองมาด้วยความเคียดแค้น

นายหญิงหลิงหลงค่อยๆถอยไปทีละก้าวพร้อมกับตะโกนออก อย่างสุดเสียงว่า “ใครก็ได้เข้ามาหน่อย

ด้านนอกเรือนมีเพียงบ่าวสองคนพอได้ยินเสียงก็รีบวิ่งเข้ามา

นายหญิงหลิงหลงชี้ไปที่หลีโม่แล้วสั่งว่า “เร็วเข้าลากนางไปแล้วนางให้ตาย

บ่าวทั้งสองคนนั้นมองดูหลีโม่แล้วถูกสายตาของนางทำให้ ตกใจถอยไปก้าวหนึ่ง

เสี้ยโล่เยว่พูดด้วยความโมโหว่า “เร็วเข้ารีบจับตัวนางเอาไว้”

บ่าวทั้งสองได้แต่เดินไปข้างหน้า คิดไว้ว่าจะเข้าไปจับคนละข้าง แต่หลีโม่เร็วกว่านางกระโจนเข้าไปหานายหญิงหลิงหลงจนล้ม ลงไปกับพื้นนางบีบคอของนายหญิงหลิงหลงอย่างโหดเหี้ยม

แรงของนางเหลือน้อยเต็มที่แล้ว ฤทธิ์ของยาพิษร้ายแรงกว่าที่ คิดไว้ หากนางไม่ทำแบบนี้เพื่อปกป้องตัวเอง พอคนของฮองเฮา มาถึงนางก็คงไม่มีแม้แต่แรงที่จะเข้าวัง