บทที่ 2 ตัวประกัน ถอนพิษ
บทที่ 2 ตัวประกัน ถอนพิษ
แต่เขามีจมูกสูงโด่ง ริมฝีปากทีบาง คิ้วคมเสมือนดาบถูกขน นกในวิหารไม่กี่เส้นปกคลุมไว้ ใบหน้าที่หล่อ รูปทรงใบหน้าที่ สมบูรณ์แบบไร้ที่ติ นอกจากนี้ยังมีความสง่าที่เหมือนมีมาแต่ กําเนิดที่ไม่สามารถทําให้ละสายตาได้เลย
ที่น่าเสียดายคือ………
ปากชายผู้นั้นดำคล้ำ เลือดออกมุมปาก ดูเหมือนจะถูกพิษ ดู เหมือนเสียชีวิตแล้ว? แม้ว่าจะไม่ตาย เธอไม่มียาถอนพิษ เข้า ใกล้ความตายเข้าทุก
และแล้ว !
หลานเยาเยาหันกลับไปหยิบหนคนที่อยู่ค้างหลุมฝังศพของ เสี่ยวจู่ทันที……
ในไม่ช้าก็มีหลุมตื้นที่สามารถรองรับคนคนหนึ่งปรากฏต่อหน้า หลานเยาเยา
โยนก้อนหินทิ้ง!
หลายเยาเยาถอนหายใจแล้วพูดว่า
“เสี่ยวจู๋ เกิดมาเป็นนายบ่าว เจ้าตายได้อย่างน่าเวทนา ในฐานะที่ เป็นคุณหนูไม่มีอะไรให้เจ้า เก็บผู้ชายคนได้หนึ่งพอดี ยกให้เป็นคู่ สมรสหลังความตายของเจ้า หวังว่าเจ้าจะมีความสุขเปี่ยมล้น ณ ที่ แห่งนั้น!”
พูดจบ!
หลายเยาเยาลุกขึ้นมายืนข้างกายชาย ใช้เท้าลองสะกิดเขาที หนึ่ง
“นี่ ยังมีชีวิตอยู่ไหม ? ”
ถ้าหากตายแล้ว เธอจะลงมือฝั่งคนแล้วนะ
ไม่มีเสียงตอบกลับ เพื่อความยืนว่าผู้ชายตายแล้วจริงๆ หลาน เยาเยางอเข่านั่งลงวัดชีพจรเขา
แต่………
มือยังไม่ได้แตะข้อมือเขา ก็ได้ยินเสียงเย็นยะเยือก
“ไปให้พ้น ! ”
เสียงนั้นน่าหลงใหลมาก แต่ก็รู้สึกเย็นยะเยือก แค่คำเดียวที่ ทำให้กลัวจนตัวสั่น สันหลังชา
ว้าว!
ยังไม่ตาย !
หลานเยาเยาเก็บมือทันที ถอยออกไปที่หลุมฝังศพของเสี่ยวจู๋ ทันที กลืนน้ำลายอย่างช่วยไม่ได้
จากนั้นมองชายคนนั้นที่นอนราบกับพื้นค่อยๆ ลืมตาที่ลึกราวกับ ทะเลสาบเย็นคู่นั้น ขมวดคิ้วที่ถูกปกคลุมไปด้วยเหงื่อบางๆ
อาจสัมผัสโดนแผลบนร่างกาย ชายคนนั้นเพียงแค่ขมวดคิ้วเล็ก น้อย ลุกขึ้นอย่างเกียจคร้านและเอนตัวพิงต้นไม้ ดวงตาเย็นชา เหลือบมองหลานเยาเยาและหลับตาอีกครั้ง
หน้าอกมีบาดแผลที่ลึก ยังคงมีเลือดไหลอยู่ แต่เขาเหมือนเขา ไม่สนใจ ปล่อยให้มันไหล……
ในสมองได้ยินเสียงหุ่นยนต์อีกครั้ง เบี่ยงเบนความสนใจของ หลานเยาเยาจากชายที่บาดเจ็บไปที่สมองของเธอ
“เจ้านาย ได้รับภารกิจแล้ว รักษาผู้ป่วย เปิดใช้ยาชั้นที่หนึ่ง เครื่องมือทางการแพทย์ชั้นที่หนึ่ง
ว้าว !
ดูรายชื่อยาที่จะเปิดใช้พวกนั้นและเครื่องมือทางการแพทย์ หลานเยาเยาเบิกตาสว่าง แต่ทันใดนั้นสีหน้าก็ซีดจางลง
ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากช่วยคน ?
ในเมื่อไม่มียาถอนพิษ จะช่วยอย่างไร?
ยังไงก็เถอะ จัดการบาดแผลให้เขาก่อน ค่อยคิดหาวิธีก็แล้ว
กัน !
และแล้ว !
หลานเยาเยาเดินย่องเบาไปยังทิศทางของชายผู้นั้น เพิ่งเดิน เข้าใกล้และห่างจากชายผู้นั้นเพียงสามก้าว ก็รู้สึกตกใจกับความ เย็นยะเยือกที่แผ่ออกมาจากร่างกายชายผู้นั้น
โอ้โห รัศมีทรงพลังไม่ธรรมดา !
หลานเยาเยาสงบสติทันที แล้วค่อยๆ ย้ายไปอยู่ข้างผู้ชายมอง ดูบาดแผลที่เลือดยังคงไหลนอง ยืนมือถอดเสื้อเขาออก มือเพิ่ง แตะเสื้อคลุมของเขา…….
“เจ้าทําอะไร ?
เสียงเย็นยะเยือกดังขึ้น ดวงตาเย็นชาของชายคนนั้นเปิดขึ้น ทันที สายตาลึกลับจ้องมองเธออย่างขะมักเขม้น
ท่าทางแสดงการปฏิเสธเด็ดขาดจากไกลๆ ปกคลุมหลานเยาเยา ในทันที ราวกับว่าหากเธอกล้าเข้าใกล้อีกก้าว เธอจะหนีความตาย
ไม่พ้น!
พันบาดแผลให้เจ้าไง ! ”
ชัดเจนขนาดนี้ดูไม่ออกหรือ ? หรือเธอมีความคิดลวนลามเขาใน เวลาแบบนี้?
“ไม่จําเป็น ! ”
“คุณไม่ต้องการไม่เป็นไร ฉันต้องการก็พอแล้ว ! ”
หลานเยาเยาไม่อยากต่อร้องต่อเถียงกะเขา มองแวบเดียวก็รู้ว่า เป็นผู้ชายประเภทห้ามคนเข้าใกล้ เย็นชาไร้ความรู้สึก ไม่ชอบให้ คนอื่นแตะต้องเป็นที่สุด โดยเฉพาะเธอยิ่งเป็นคนแปลกหน้า
เพราะฉะนั้น แม้จะพูดจนปากเปียกปากแฉะก็โน้มน้าวเขาให้เชื่อ ฟังปฏิบัติตามไม่ได้
ดังนั้น เลยลงมือทันที……..
“เอามือสกปรกของเจ้าออกไป !
เสียงโมโหของชายคนนั้นดังขึ้นข้างหูของเธอ เสียงแผ่ว อ่อนแอและต่ำ สายตาแหลมคมราวกับดาบ เหมือนต้องการเฉือน เธอให้ตาย
สําหรับสิ่งนี้!
หลานเยาเขามองข้าม เธอพบว่าเธอไม่สามารถปลดเสื้อคลุม ของเขาออกได้ จึงต้องเอื้อมมือไปที่เอวของเขาเพื่อปลดเข็มขัด
ทันใดนั้นมือก็ถูกจับด้วยฝ่ามืออันใหญ่ หลานเยาเยาถอนหายใจ อย่างหน่าย ปัดมือเขาออกทันที พูดเตือน:
“ดื้อจริง โดนทั้งพิษและบาดเจ็บสาหัส เลือดจะไหลหมดตัวแล้ว ทนอยู่มาจนถึงป่านนี้ก็มาถึงขีดจำกัดแล้ว
ดูคุณหนูอย่างขาเป็นเพียงหญิงอ่อนแอ บาดเจ็บสาหัส สามารถ ปัดมือของเจ้าออกด้วยมือเปล่า เจ้ายังจะดื้อดึงอะไรอีก ?
ช่วยเข้าใจหน่อย เชื่อฟังฉันหน่อย โชคดีเจ้าอาจมีชีวิตรอด เลิก
ต่อต้านอย่างไร้ประโยชน์เถอะ”
หลานเยาเยาพูดเสียงเรียบ
อย่างไรก็ตามอยู่ในป่าเขาที่แห้งแล้ง และยังคงอยู่ใต้หน้าผา เป็นไปไม่ได้ที่จะมีคนมาที่นี่
เพราะฉะนั้น เธอโหดจะเป็นไรไป?
เสร็จสิ้นภารกิจก็พอ
ยังไงก็ตามหลังจากออกจากที่นี้แล้วก็ไม่มีทางได้เจอกันอีก แม้ว่าเขาอยากตามล่าฆ่าเธอ ก็หาไม่เจอนี่ !
มองเห็นสายตาที่เย็นชาของชายจ้องมองอย่างเงียบๆ มือที่ถูก ปัดออกก็จับมือของเธออย่างแน่น ราวกับจะหักมือเธอ
“อ๊าก เจ้ายังมีแรงต่อต้านอยู่ใช่ไหม ? ” ดูเหมือนว่าถ้าไม่ทำ อะไรบางอย่างภารกิจนี้ก็จะไม่มีทางสำเร็จแน่
และแล้ว!
“ฉวะ”
“เจ้าอยากตายเหรอ ? ” เสียงกริ้วโกรธของชายผู้นั้นดังขึ้น
“ฉวะ”
“นางบ้า ข้าจะเฉือนเจ้าออกเป็นชิ้นๆ” ชายผู้นั้นหลับตาด้วยความ เสียว เสียงเย็นชาถึงขั้นสุดขีด
“ฉวะ”
หลานเยาเยาเพิกเฉยต่อใบหน้าของชายที่โกรธเลือดขึ้นหน้า โดยสัญชาตญาณ ฉีกเสื้อคลุมของชายออกเป็นเส้นๆ จากนั้นใช้ ผ้าที่เป็นเส้นๆ แทนเชือกผูกมัดเขากับต้นไม้
“อื้อฮือ ! เนื้อผ้าที่เจ้าสวมใส่คงแพงน่าดูใช่ไหม ? ขอบปีกด้วย
ด้านทองซะด้วย !
หลานเยาเยามองดูกองเศษผ้าที่ถูกเธอฉีกออกเป็นเส้นๆ มีแถบ
ด้ายทองโผล่ออกมา แล้วรู้สึกเสียดาย
รู้เร็วกว่านี้คงไม่ฉีก เอาเสื้อเขาไปขายคงมีมูลค่ามหาศาล
“นางบ้า ข้า……อืม……
ขี้เกียจฟังเรื่องไร้สาระของเขา เอาเศษผ้ายัดเข้าปากเขาทันที ทีนี้ก็พันแผลให้เขาได้อย่างสบายอกสบายใจสักที !
เนื่องจากการดิ้นรนของชายคนนั้น มีเลือดไหลออกอีกมากมาย ร่างกายปกคลุมไปด้วยเลือด เสื้อผ้าบนร่างของชายถูกฉีกขาดพอ สมควรแล้ว ทำให้ประหยัดเวลาในการถอดเสื้อเขาออก ทำความ สะอาดบาดแผลให้เขาทันที โรยผงยาและห่อมัดเอาไว้
แผลภายนอกจัดการเสร็จแล้ว แต่ถอนพิษเป็นเรื่องยากสำหรับ หลานเยาเยาแล้ว !
ไม่มียาถอนพิษ จะถอนพิษยังไงล่ะ ?
และแล้วเธอก็เข้าไปค้นหาในระบบใหม่อีกครั้ง มียาถอนพิษแต่ยังเปิดใช้ไม่ได้ ยังไงก็เอาออกมาไม่ได้อยู่ดี
ในขณะที่เธอกำลังจะล้มเลิกการค้นหา ก็พบเข็มเงินในอีกมุม หนึ่งของระบบ
ดวงตาสว่างทันที !
ในยุคปัจจุบันมีเครื่องมือแพทย์ขั้นสูง ประสิทธิผลของเข็มเงิน มีน้อยมาก เข็มเงินเป็นของขวัญที่นอกเหนือจากระบบทางการ แพทย์ที่ฝังในขณะนั้น ถูกเธอทิ้งไว้ในมุมหนึ่ง ลืมไปในชั่วขณะว่า มีมันอยู่
คิดไม่ถึง……
หลานเยาเยานําเข็มเงินออกอย่างรวดเร็วในที่ซึ่งชายคนนั้นมอง ไม่เห็น จากนั้นมาตรงหน้าชายคนนั้นพูดด้วยความดีใจ
“เจ้านี่โชคดีจริงๆ!
จากนั้นเธอมองท้องฟ้า ขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วดูที่จุดที่จะฝังเข็ม มองบนร่างกายชาย อาศัยแสงของดวงอาทิตย์ยามเย็นใช้เข็ม อย่างรวดเร็ว
หลานเยาเยาสีหน้าจริงจัง ฝีมือการเคลื่อนไหวรวดเร็ว ไม่นาน เลือดดำสนิทก็ไหลออกมา
(จบบทนี้)
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ