บทที่ 13 โรคประหลาด
บทที่ 13 โรคประหลาด
ดังนั้น!
หลานเยาเยาจึงค่อยๆเดินตามเสียงนั้นไป จนมาหยุดอยู่ที่ลาน เบื้องหน้าที่ดูงดงามนัก
มีหญิงสาวผู้หนึ่งใส่ชุดกระโปรงสีฟ้าอ่อนนอนคว่ำอยู่บนพื้น มี เชือกมัดอยู่รอบตัวเธอทั้งท่อนบนและท่อนล่าง ดูท่าทางอึดอัด สีหน้าซีดเผือดราวกับแผ่นกระดาษ เหม่อมองดูท้องฟ้าด้วยความ อ้างว้าง
“ในที่สุดก็ได้เห็นท้องฟ้าเห็นก้อนเมฆเสียที!
ไม่รู้เพราะเหตุใด อยู่ดีๆสีหน้าของนางก็เปลี่ยนไป และก้มหัวลง ทันที
“แคก แคก แคก…………….
“แหวะ……
มีเลือดไหลทะลักออกจากปาก กระเด็นไปทั่วพื้น หลังจากนั้นก็ ยังไออย่างต่อเนื่อง
“แลก แลก แลก……………..
เมื่อเห็นดังนั้น หลานเผาเขาก็เปลี่ยนท่าที รีบวิ่งเข้าไปประคอง นางขึ้นมา
“เฮ้ เจ้าไม่เป็นอะไรใช่ไหม?
หลังจากประคองหญิงสาวในชุดสีฟ้าขึ้นมาแล้ว หลานเผาเขาก็ พบว่านางไอจนแทบจะหายใจไม่ออกแล้ว จึงตัดสินใจว่ายังไงก็ จะต้องช่วยแก้มัดให้นางก่อน
แต่คิดไม่ถึงว่า……..
หญิงสาวในชุดสีฟ้ากลับถอยหนีด้วยความกลัว แล้วส่ายหน้า พลางพูดเบาๆว่า:
“อย่า….แก้มัด อย่าแก้มัด ไม่เช่นนั้นเจ้าจะต้องตายแน่ๆ…….
หลานเยาเยาไม่สนใจคำพูดของนาง เชือกมัดแน่นออกอย่างนี้ ถ้าไม่รีบแก้มัดตอนนี้ ไม่ช้านางจะต้องตายแน่ๆ
ดังนั้น !
ไม่พูดพร่ำทำเพลง ก็แก้มัดเชือกให้แก่นาง
“เจ้าจงอยู่ให้ห่างข้า รีบไปซะข้าอาจทำร้ายเจ้าได้…..แคก แคก แค.….…….
เมื่อห้ามนางไม่ให้แก้มัดไม่ได้ หญิงสาวในชุดสีฟ้าก็ “แหวะ” เป็นเลือดออกมาอีกครั้ง……
หญิงสาวผู้นั้นถอยหลังออกไปสองสามก้าวทันที ราวกับรู้ว่าอีก ประเดี๋ยวจะมีเรื่องที่น่ากลัวเกิดขึ้น เพื่อไม่ให้นางมาเข้าใกล้นาง
หลานเยาเยามุ่งตรงไปข้างหน้าโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น แล้วรีบ พาหญิงสาวในชุดสีฟ้าไปนั่งพิงที่กำแพง ใช้มือของนางหยิบส เปรย์ยาออกมา
แล้วนางก็ใช้มือบีบที่ขากรรไกรของหญิงสาวในชุดสีฟ้า เพื่อ บังคับให้นางเปิดปาก
“ชิด ชิด ชิด..….….”
นางฉีดยาเข้าไปในปากของหญิงสาวในชุดสีฟ้า แล้วหญิงสาว
ในชุดสีฟ้าก็ค่อยๆหยุดไอ
หลานเยาเยาเริ่มรู้สึกผ่อนคลายลง แต่ทันใดนั้นเอง เริ่มมีความ ผิดปกติบางอย่างเกิดขึ้นกับหญิงสาวในชุดสีฟ้า ดวงตาที่งดงาม คู่นั้นกลับเปลี่ยนเป็นสีแดงในชั่วพริบตา ใบหน้าเริ่มดูดุร้ายขึ้นมา ทันที
หญิงสาวในชุดสีฟ้ายิ้มด้วยรอยยิ้มที่น่ากลัวบนริมฝีปาก ยกมือที่ มีเล็บยาวขึ้น แล้วมุ่งหน้ากลับมาทางนี้
“เฮ้ย!”
นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน?
หลานเยาเยากระโดดโหยงขึ้นทันที จึงสามารถหลบพันกรง เล็บที่นางเหวี่ยงมาได้ทัน เล็บนั่นทั้งยาวทั้งแหลมคม เหวี่ยงโดน กำแพงยังทำให้เป็นรูกว้าง
หญิงสาวที่ดูเหมือนจะอ่อนแอไร้เรี่ยวแรงในตอนแรก ตอนนี้ กลับกลายเป็นเหมือนปีศาจที่มีพลังมหาศาลและดุร้าย
“เลือด ข้าต้องการดื่มเลือด อ่า…….ข้าต้องการดื่มเลือดของ
เจ้า……
หญิงสาวในชุดสีฟ้าที่ตอนนี้กำลังบ้าคลั่ง นางหันหัวของนาง บิด จนได้ยินเสียงคอดัง “เอี๊ยด เอี๊ยด” พอเห็นคอของหลานเยาเยาก็รีบบินมาอย่างรวดเร็ว ทำท่าราวกับจะมาดูดเลือด ของนางให้หมดตัว
หลานเยาเยาหลบหนีได้อย่างรวดเร็วอีกครั้ง ในเวลานี้ มือหนึ่ง ถือกระบอกฉีดยา ส่วนมืออีกข้างเปิดขวดยา……..
หลังจากนั้นไม่นาน!
หลานเยาเยาหยุดนิ่ง แล้วหันหลังกลับอย่างรวดเร็วพร้อมกับยิ้ม เยาะ แล้วยกเข็มฉีดยาในมือของนางขึ้น
หญิงสาวในชุดสีฟ้าพุ่งตรงมาที่ด้านหน้าของเธอพอดี มือสอง ข้างคว้าจับไปที่แขนของนาง อ้าปากกว้าง พุ่งตรงมาเพื่อจะดูด เลือดที่คอของนาง……
หลานเยาเยาเอี้ยวตัวเพื่อที่จะเลี่ยงการโจมตี แล้วจึงอ้อมไปทาง ด้านหลังของนาง ล็อคคอนางไว้ และกดเข็มฉีดยาลงไปที่คอ ของนาง
หญิงสาวในชุดสีฟ้าที่กำลังบ้าคลั่ง พยายามดิ้นรน ใช้กรงเล็บ กวัดแกว่งไปมา หลังจากนั้นจึงค่อยๆสงบลง และหมดสติไปใน ที่สุด
เจ้าช่างโชคดีจริงๆ ! ถือเป็นโชคของเจ้า ได้พบา มิเช่นนั้นวัน นี้ถ้าไม่ขาดใจตาย ก็คงกระอักเลือดตายเป็นแน่
เมื่อมองดูชุดของหญิงสาวในชุดสีฟ้าอย่างพิจารณาสักครู่ ก็พบ ว่าบนกระโปรงมีด้ายสีทองเย็บอยู่ แล้วนางก็ยิ้มขึ้นมาอย่างสดใส
เหอะ เหอะ…….
นางรู้สึกสัมผัสได้ถึงกลิ่นของคนมีเงินอย่างแรง!
หลานเยาเยา มีเจตนาดี” จึงช่วยอุ้มหญิงสาวในชุดสีฟ้ากลับ เข้าไปในลาน สมเลือกห้องห้องหนึ่ง แล้วพานางเข้าไปวางไว้บน เตียง
หลังจากถอนหายใจเฮือกใหญ่ นางจึงเช็ดเหงื่อให้ตัวเอง
“ไม่ได้ถูกพิษ ไม่ได้มีสิ่งกระตุ้น ตาทั้งสองข้างมีเลือดคั่ง ควบคุม สติไม่ได้ บ้าคลั่งเหมือนปีศาจ อีกทั้งยังกระหายเลือด
เหอะ เหอะ โรคนี้ช่างน่าสนใจจริงๆ
หลานเยาเยาแสดงความสนใจอย่างมาก
นางไม่คิดว่าหญิงสาวในชุดสีฟ้าจะเป็นซอมบี้หรือผีดูดเลือด ประเภทนั้น ถึงแม้ว่าพวกมันจะดื่มเลือดเช่นกัน แต่มีลักษณะนิสัย ธรรมชาติที่ไม่เหมือนกันเลย
ช่างมันเถอะ ตอนนี้ช่วยชีวิตนางก่อนละกัน
ดังนั้น!
นางจึงถอดชุดของหญิงสาวในชุดสีฟ้าออก มองดูใบหน้าอัน บอบบางที่อยู่ตรงหน้า แววตาเต็มไปด้วยความกลัว
“อื้อฮือ รูปร่างของนางช่างงดงามจริงๆ มีส่วนเว้าส่วนโค้ง รูป ร่างอ่อนช้อย ผิวขาวราวกับหิมะ ต่อไปหากชายใดได้สู่ขอเจ้าไป คงจะนับว่าโชคดีไม่น้อย
ขณะที่ยังรู้สึกแปลกใจ หลานเยาเยาก็ได้นำเข็มเงินออกมา แล้ว ฝังไปยังจุดต่างๆบนตัวของนาง
ในมุมหนึ่งนอกบ้าน
อ๋องเย่ผู้ใส่หน้ากากสีเงินกำลังยืนอยู่ข้างต้นไม้โบราณ มองดู เข็มสีเงินเรียวยาวเล่มหนึ่งอย่างพิจารณา แววตาดูลึกลับ
ขณะนี้!
องครักษ์ลับรายหนึ่งเข้ามารายงาน
เรียนเจ้านาย หลานเขาเขากำลังฝังเข็มให้แก่องค์หญิงด้วยวิธี ที่ชาญฉลาด ถือว่ามีทักษะการแพทย์ที่สมบูรณ์
องครักษ์ลับผู้นี้มีนามว่าจื่อซี เป็นองครักษ์ลับที่มีฝีมือทางด้าน การแพทย์ดีที่สุดในบรรดาองครักษ์ลับของฮ่องเย่ ในจักรวรรดิ ด้านการแพทย์เขาเองก็ไม่เป็นสองรองใคร
ตอนนี้แม้แต่เขายังกล่าวว่า หลานเขาเขามีทักษะการแพทย์ที่ เหนือกว่าคนเอง นั่นแสดงว่าจะต้องเหนือกว่าเขาจริงๆ
เจ้านายตั้งใจจะนำหลานเยาเขาเข้ามาที่นี่ เพราะตั้งใจจะดูทักษะ ทางการแพทย์ของนางว่าเป็นเช่นไร?
คิดไม่ถึงว่า….…
แท้จริงแล้วเป็นยอดฝีมือที่ไม่เปิดเผยตัว
ดูเหมือนว่าวันนั้น ที่นางใช้เวลาเพียงชั่วข้ามคืน ก็สามารถ ถอนพิษออกจากร่างกายของเจ้านายได้ คงไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
ได้พบกับคนมีความสามารถเช่นนี้ ทำไมเจ้านายถึงไม่ดีใจ
“นางสามารถช่วยจาวหยางได้?” พูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นและ อ่อนโยน
ตอนนี้เย่แจ๋หยิ่งมีท่าทีที่ประหลาด ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ในใจ
“เรื่องนี้…….หม่อมฉันเองก็ไม่รู้!
คงมีเพียงตัวหลานเยาเยาเองเท่านั้นที่รู้
เป็นเวลาเกือบหนึ่งชั่วโมง ในที่สุด หลานเยาเยาก็ดึงเข็มเงิน
ออก
จากนั้นจึงขยี้ตา ลุกขึ้น และเตรียมจะไปเทน้ำชาเพื่อนำมาดื่ม
ทันใดนั้น!
ชาที่ร้อนกำลังดีถูกยื่นมาให้
“ขอบใจนะ!”
หลานเยาเยารับน้ำชามาดื่มด้วยท่าทีอ่อนน้อม เมื่อฉุกคิดขึ้นได้ ว่ามีสิ่งผิดปกติจึงหันกลับไปดู พบกับจื่อซีผู้สง่างามยืนอยู่เบื้องหน้า
และแววตายิ่งเป็นประกายเมื่อได้เห็นอ๋องเย่นั่งพิงอยู่ที่เก้าอี้
“พรวด…….
น้ำชาที่ยังไม่ทันได้กลืน ถูกพ่นไปใส่จื่อซีเต็มๆ
จื่อซีรู้สึกตกตะลึง!
เขาเพียงแค่หวังดีส่งถ้วยน้ำชาให้ หลานเยาเยากลับทำราวกับ เห็นผีอย่างนั้นหรือ?
“โอ๊ะ ขอโทษด้วยนะพี่ชาย ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ อย่าถือสากันเลย ดู เสื้อคลุมก็ยังไม่ทันเปียก!
จื่อ : *
น้ำชาพ่นไปอยู่บนหน้าของเขาหมดแล้ว เสื้อผ้าจะเปียกได้ อย่างไรกัน?
เรื่องนี้เขาไม่ได้ติดใจเอาความแล้ว เห็นหลานเยาเยารีบนำ ผ้าเช็ดหน้าขึ้นมา ก็เข้าใจว่านางจะนำมาให้เขาเช็ดหน้า แต่ที่ไหน ได้ นางรีบวิ่งอย่างเรื่องๆไปที่เจ้านาย และพัดลมให้แก่เขา
“วันนี้พระอาทิตย์ดวงใหญ่ร้อนแรง อ๋องเย่ร้อนหรือไม่? ข้า พัดลมให้แก่ท่าน ท่านดูสิว่ารู้สึกเย็นขึ้นหรือไม่?”
จื่อซีทนดูไม่ได้!
ถึงแม้วันนี้ท้องฟ้าจะดูสดใส แต่ก็ไม่มีพระอาทิตย์ไม่ใช่หรือ?
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ