ตอนที่ 4 ผู้ชายกินบ่อยแล้วก็ต้องเลือกเป็นธรรมดา

ตอนที่ 4 ผู้ชายกินบ่อยแล้วก็ต้องเลือกเป็นธรรมดา

เดินออกจากห้องสืบสวนของศาล บุณวัฒน์อ้อมไปด้าน ข้างพานาราเดินออกจากศาล ไม่คิดว่านาราจะเปิดเผยตัวตน เร็วขนาดนี้ อีกทั้งยังยอมรับการจัดการของเขาอย่างง่ายดาย

ทั้งสองคนขึ้นรถ BMWสีดำ ค่อยๆ เคลื่อนตัวขับออกไป

เมืองธน เมืองอันหนาวเย็นผู้คนที่ไร้ซึ่งความเห็นอก เห็นใจกัน ในที่สุดเธอก็กลับมาแล้ว!

วิวทิวทัศน์นอกรถได้ถูกตกแต่งปรับปรุงใหม่ แทบจะไม่มี ร่องรอยของ 5 ปีที่แล้ว นารามองออกไปนอกหน้าต่างรถ ภาพ เธอที่เดินจากไป กลายเป็นฝุ่นผง ปรากฏสิ่งใหม่เกิดขึ้นมา แทนที่

ตั๋วเครื่องบิน 1 ใบ ใบแจ้งการรับสมัครเข้าเรียน กระเป๋า เดินทาง 1 ใบ ครอบครัวนั้นไม่ให้เงินเธอแม้บาทเดียว ส่งเธอ ทิ้งไว้ที่แคลิฟอร์เนีย

5 ปี ที่ผ่านมา เธอทำงานหาเงิน นอนกลางดินกินกลาง ทราย อดอยากหิวโหย อีกทั้งยังต้องระวังตัวเองจากนักฆ่าที่ณัฐ นิชส่งมาเพื่อเก็บเธอ ทุกครั้งที่เธอก้าวเข้าสู่ความสิ้นหวัง หมดหนทาง และเธอก็รอดชีวิตมาได้ทุกครั้ง

เธอเคยบอกไว้ว่าสักวันหนึ่ง ตระกูลหันมณี จะต้องชดใช้ ด้วยเลือด และจะเอาทุกสิ่งทุกอย่างกลับคืนมา ต่อให้เธอจะไม่ ได้ผลประโยชน์ก็ตาม

“เอื้อดด” เสียงแหลมของล้อรถ ทำลายความคิดของนารา

คุณป๊อบปี้ครับ ด้านหน้ามีรถคันนึงจอดขวางอยู่ปิดกั้น เส้นทางที่พวกเราจะไปครับ ถ้าผมดูไม่ผิด รถคันนี้น่าจะเป็น maybach 62S ราคา 25 ล้าน มีเพียงแค่ 20 คันในโลกครับ

สายตาแพรวพราวของ บุณวัตน์ หันไปมองเธอพร้อม

กล่าว

นารา มองไปข้างหน้า รถ Maybach คันหรู ที่ขวางทางรถ ของพวกเขา ปิดกั้นเส้นทาง แสงจากดวงอาทิตย์ที่ส่งเข้าไป มองเห็นร่างที่งดงามของคนในรถ มองทะลุเข้าไปรถตัวรถ

นารา ยกคิ้วขึ้น พอจะเดาได้ว่าเป็นใคร?

“นายรออยู่ที่รถนะ ฉันจะลงไปหาคุณชายท่านนั้นเอง” พูด จบ นาราก็ก้าวลงจากรถ เดินตรงไปหารถ maybach ที่จอดอยู่

5 ปี ที่นาราหายไป กลายเป็นกุหลาบที่มีหนามสวยงามน่า หลงใหล

เธอเดินไปข้างประตูรถ พอดีกับธีมนต์ที่ลดกระจกรถลง ทั้งสองจ้องมองกันอย่างไม่ละสายตา

ผมยาวที่เคยม้วนขึ้นตอนนี้ถูกปล่อยลง มองลงไปตรงหน้าอกของเธอ บิดขี้เกียจด้วยท่าที่ผ่อนคลาย เธอยิ้มบางบาง เอนตัวพึงประตูรถ เอ่ยปากทักทายอย่างคุ้นเคย “ไงคะพี่เขย ไม่เจอกัน 5 ปี บริษัท เอส ที กรุ๊ป ของคุณตอนนี้ขนาดเงินแค่ 300 ล้าน ก็ไม่ยังไม่ยอมเสียเชียวเหรอ?”

“เอ๊ะ ไม่” เธอพูดเสียงแหลม ทำท่าประหลาดใจ “ผ่าน ไป 5 ปีแล้ว ไม่รู้ว่าคุณยังเป็นพี่เขยของฉันอยู่รึเปล่า”

ดวงอาทิตย์ส่งแสงจูบลงเข้าที่แก้มอันขาวเนียนของเธอ คิ้วมีเสน่ห์ จมูกเป็นสันที่โดนแสงอาทิตย์ดูแล้วสวยงามเหลือ เกิน โดยเฉพาะ ริมฝีปากแดงคู่นั้น จนถึงตอนนี้ ธีมนต์จำได้ไม่ เคยลืม ในคืนนั้น เขาหมดสติไปด้วยริมฝีปากต้องมนต์คู่นี้

เขาจ้องมองอย่างไม่ลดละ สายตาอันลึกซึ้งที่ถูกสาปด้วย น้ำแข็ง น้ำเสียงที่เฉยเมยของเขา พูดออกมาอย่างเชื้อเชิญ “ผมไม่ชินกับการที่ต้องเงยหน้าฟังคนอื่นพูด

นารา ยิ้มมุมปาก ถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปนั่งบนรถ

ปิดประตูรถ พูดกับคนขับรถอย่าสุภาพ “ไปอาคารเอลล่า

คนขับรถแปลกใจ มองไปยังกระจกหลัง ถามด้วยความ เคารพ “คุณธีมนต์ครับ”

“ทําตามที่เธอพูด”

“ครับผม”

maybach เคลื่อนตัวออกไปอย่างช้าๆ นารานั่งอยู่ข้างๆเอียงศีรษะเล็กน้อย มองไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลาและเยือกเย็น ของเขา จงใจขยับเข้าไปใกล้ แล้วพูด “รถหรูราคา 25 ล้านคัน นี้ ถ้าให้ฉันเดา พี่เขยคงไม่มาคิดเล็กคิดน้อยกับฉันเพราะเรื่อง เงินแค่นี้หรอกนะ หรือเป็นเพราะว่าเมื่อกี้นี้ฉันไม่รับนามบัตร คุณเลยโกรธเหรอ?”

ธีมนต์ หันไปหาเธอ อย่างสนใจ ไม่เอ่ยอะไรออกมา คล้าย กับว่ารอให้เธอพูดต่อ

นารายิ้มออกมาอย่างยั่วยวน ยกมือวางลงบนเสื้อสูทสีเทา ของเขา “เป็นผู้ชายอย่าน้อยใจไปเลย ที่ฉันทำอย่างนี้ก็เพื่อ ประโยชน์ของคุณ บริษัทของคุณเพิ่งจะแพ้คดีไป ถ้าฉันรับ นามบัตรคุณ คนอื่นก็คงคิดว่าคุณมาฉันประจบประแจงฉันนะ

เธอกระพริบตาลงอย่างมีเลศนัย พร้อมเอนกายไปข้าง หน้าเล็กน้อย “พี่เขยค่ะ คุณว่าใช่ไหมล่ะ

ใกล้เธอเข้าไปเธอทีละนิด กลิ่นหอมที่คุ้นเคยหวนให้เขา นึกถึงความทรงจำเมื่อ 5 ปีก่อน

ธีมนต์ ขมวดคิ้ว ดวงตาจ้องมองลึกลงไปอยู่นาน หายใจ รดลงตรงกลางจมูก เอ๋ย ออกมา 2 คำ

“แค่คุณ?”

“ซื้อ” เธอยิ้มเล็กน้อย นิ้วมือเลื่อนขึ้นไปลูบใบหน้าหล่อ เหลาของเขา “ทำไม ดูถูกฉันเหรอ?” นารายิ้มด้วยสายตาเย็น ซา “ดูถูกผม คุณก็ได้ไปอย่างยุติธรรมแล้วนี่ 300 ล้าน!”
ธีมนต์ ใช้แรงจับมือที่อยู่ไม่สุขของเธอไว้ 300 ล้าน เป็น ของขวัญทักทายคืนกลับให้คุณ

หากมีสิ่งใดที่ทำให้เธอหวนนึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อ 5 ปีก่อน ครู่หนึ่ง ธีมนต์กล่าว “5 ปี ก่อนที่คุณให้ของขวัญทักทาย ผม ผมยังจำได้ไม่เคยลืม

ลมหายใจเย็นรดเข้ามาใกล้ นาราตั้งสติได้ ยิ้มอย่างมี เสน่ห์ยั่วยวนมองลึกเข้าไปในดวงตาของเขา “ทำไมเหรอ อย่า บอกนะว่าคุณอยากเล่นมันบนรถอีกครั้ง?

ธีมนต์ขยับมือลงอย่างช้าๆ สายตามืดมัว กวาดไปที่ กระดูกสันหลังของเธอลงมาถึงเอว ใช้แรงดึงเข้ามาอยู่ในอ้อม แขนของตัวเอง “คุณว่าไงล่ะ?”

บรรยากาศที่คลุมเครือ เล่นสนุกกันในรถอย่างไม่สนใจ ใคร ลมหายใจเย็นๆของเขา รุกล้ำเข้าไปหาเธอทีละนิด

นาราสงบนิ่ง “นิ้วเรียวถูไถไปที่จมูกสูงโด่งของเขา กล่าว น้ำเสียงที่สงสาร “ทำยังไงดีล่ะคะ ฉันไม่สนใจ คนหน้าตาแบบ คุณนะสิ!”

เธอหยิบเอาเนคไทของเขาขึ้นมาเล่น พูดด้วยน้ำเสียงที่ เย็นชา “ของที่จรรย์ธรเคยใช้ ฉันรังเกียจ”

ธีมนต์ยิ้ม โดยไม่มีท่าทีโกรธเคืองแต่อย่างใด “ดูไม่ออก

ว่า คุณพิถีพิถันในการเลือกด้วย

“ผู้ชายกินมากเกินไปก็ต้องเลือกเป็นธรรมดา สินค้าที่ธรรมดาทั่วไปก็ไม่อยากจะเสียเวลา” เธอพูดจบผลักเขาออกไป

เขาไม่ขัดขืน ดวงตาขี้เล่นของเขา “เป็นสินค้ายังไง ลอง แล้วถึงจะรู้

“คนแบบคุณเนี้ย มองหน้าก็รู้ขนาดแล้ว นาราทำเสียง เยาะเย้ย มองไปที่กระจกหลัง

บุณวัตน์ขับ BMW สีดำ ตามมาข้างหลัง เธอตะโกนเสียง

ดัง “หยุดรถ”

ธีมนต์แปลกใจเล็กน้อย เลิกคิ้ว ตรงนี้ยังห่างจากอาคารเอ ลล่าอยู่นะ คุณแน่ใจเหรอว่าจะลงจากรถ?”

ดวงตาอันสวยงามของนารา ริมฝีปากสีแดงยิ้มเป็นเส้น ตรง “ไม่อยากจะรบกวนคุณหรอกค่ะ

“หยุดรถ” ธีมนต์มองดูความอวดดีของเธอ ตามใจเธอ

รถจอดนิ่ง “ธีมนต์ดูเธอเดินลงไป ลดกระจกรถ “วันไหน

เรานัดหาที่ลองขนาดกัน?”

นาราเบะปาก สะบัดหน้าเชิดอก จากไปด้วยท่าที่หยิ่งยโส ก้าวขึ้นรถ BMW สีดำด้านหลังอย่างรวดเร็ว

ธีมนต์ มึนงง

ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าเมินเฉยคำพูดของเขา

ยังมีคนแบบนี้ “นา รา

BMW สีดำตามหลังมาติดๆ เร่งเครื่อง “บรื่น ขับแซงรถMaybach ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ดวงตาเยือกเย็นของธีมนต์ ยิ้มอย่างมีเลศนัย “เวลาต่อ จากนี้ มันต้องน่าสนุกแน่