ตอนที่ 13 ต่าต้อย

ตอนที่ 13 ต่ำต้อย

แน่นอนว่าเธอไม่ยอมรับความน่าอายเช่นนี้ แต่เธอก็ไม่อยาก จะปรากฏตัวที่นี่เช่นกัน

สายตาก็เหลือบมองไปที่ฟางลื่น่าที่อยู่ข้างเธอ เธอก็คิด

แผนการขึ้น

จ้าวเทียนอั้ยนั่งลงข้างๆเธอและถามเธออย่างเงียบๆ เธอรู้ ไหมว่าทำไมพวกเราถึงได้มานั่งกินข้าวกับพวกผู้ชายเหล่านี้?”

นํ้าเสียงของฟางลื่น่าตอนตอบคำถามของจ้าวเทียนอั้ยนั้นดัง มาก เมื่อพูดก็ทำให้คนรอบข้างได้ยิน

“ใครจะไปรู้ว่าทำไม มองเห็นผู้ชายจนๆแบบนี้แล้วฉันไม่มี ความอยากอาหารเลยจริงๆ”

“ชู่ว!” จ้าวเทียนอั๊ยชูนิ้วไว้ที่ปาก และพูดเสียงเบา “เธออย่า เสียงดังไป เห็นคนนั้นไหมที่นั่งข้างๆนางเซี่ยอ่ะ เขาเป็นหลาน ชายของพ่อบ้าน”

“จริงเหรอ?” ฟางลี่น่าไม่กล้าส่งเสียงดัง เธอไม่กล้าไปยุ่ง วุ่นวายกับพ่อบ้าน นอกเสียจากสักวันหนึ่งเธอจะเป็นผู้หญิง ของคุณชาย
“จริง! ฉันได้ยินกับหู ฉันจะบอกเธอ..” เธอเข้าไปใกล้หูของ เธอและกระซิบสองสามประโยค ฟางลี่น่ากัดฟันด้วยความ เกลียดชัง

“ต่ำตม ต่ำตม! เธอสามารถคิดกลยุทธ์เพื่อหลอกล่อหลาน ชายของพ่อบ้าน เช่นนี้พ่อบ้านจึงไม่เข้มงวดกับเธอใช่ไหม? เธอพูดทําไมเธอเห็นผู้ชายและคิดจะเข้าไปอ้อย ต่ำตมจริงๆ เธอไม่กลัวจะติดโรคทางเพศหรือไง?” เธอค่าด้วยน้ำเสียงต่ำ และถอนหายใจออกมาสองครั้ง

จ้าวเทียนอั้ยรู้สึกว่าการตอบกลับของเธอน่าพอใจมาก และ พูดต่ออย่างไม่ได้ตั้งใจ

“นี่ ใครทําให้เธอขุ่นเคืองในตอนนี้นะถือว่าโชคร้ายมาก เธอ ต้องตอบโต้กลับแน่ๆ

ฟางลี่น่าคิดถึงสิ่งที่ตัวเองได้ทำลงไปทั้งหมด ไม่จำเป็นต้อง พูดก็รู้แล้วว่าถ้าเธอจะเอาคืนก็ต้องมาจัดการเธอเป็นคนแรก

“เทียนอั้ย เธอพูดมาทำอย่างไรถึงจะทำให้นางเซี่ยทำไม่ สำเร็จ?” เธอถามเสียงเบา

“อันนี้ง่าย ถ้าคุณไปบอกพ่อบ้านว่านางเซี่ยเคยมีผู้ชายมา ก่อน และมีลูกนอกสมรส เขายังจะยอมให้หลานชายเขาแต่ง กับผู้หญิงแบบนี้ไหม?”

“เธอมีจริงๆเหรอ?” ดวงตาของฟางลี่น่าเบิกกว้างและมองไปยังเซีย หวั่นหลายครั้งต่อหลายครั้ง และคิดว่ารูปร่างของเธอ ไม่เหมือนกับคนที่เคยมีลูกมาก่อน แต่คนที่มองไม่ออก บางที เธออาจลดน้ำหนักก็เลยเป็นเช่นนี้ ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกหากเธอ จะมีลูกนอกสมรสเป็นร้อยคน

“โอ๊ย คุณบอกว่ามีก็มี พ่อบ้านเชื่อคือสิ่งที่สำคัญ ใครจะสน ความจริง?”

“เธอนี่ฉลาด!” ฟางลื่น่าพูดอย่างดีใจ

“รอให้ฉันเจอพ่อบ้านก่อนฉันจะเอาเรื่องนี้ไปพูดให้เขาฟัง ถึง ตอนนั้นฉันจะรอดู หลานชายพ่อบ้านที่จะไม่เหลียวตามองนาง เซีย”

“ลี่น่า เธอกล้าหาญมาก ฉันชื่นชมผู้หญิงอย่างเธอที่สุด!” จ้าว เทียนอั้ยพูดพร้อมกับจับมือเธอไว้แน่น

“แน่นอนอยู่แล้ว! ฉันไม่ใช่ผู้หญิงทำอะไรลับๆล่อๆแบบนาง เซี่ยหรอกนะ” ฟางลี่น่าตั้งใจพูดเสียงดังและใช้สายตามองไป ยังเซี่ยชีหวั่นอย่างจงใจ

เสียงของเธอดังมาก ทุกคนจึงมองไปที่เธอและเห็นสายตา ของเธอมองไปยังเซี่ยซีหวั่น ทุกคนจึงหันไปมองเซี่ยชีหวั่น

ใบหน้าของเซี่ยชีหวั่นถูกทุกคนจ้องมองและแก้มของเธอก็ แดงโดยไม่รู้ตัว เธอกลัวการถูกจับตามองมากที่สุด และมือที่ เธอถือตะเกียบอยู่ก็เริ่มสั่นอย่างควบคุมไม่ได้
เจิ้งเห่าเหลียวมองไปยังฟางลี่น่าก็รู้แล้วว่าไม่ใช่เรื่องที่ดี เมื่อ ครูมองผ่านๆสองสามครั้งก็เห็นตอนอยู่ตรงนั้นก็กระซิบกัน ครั้งนี้เธอก็ชี้นิ้วของเธอชี้ไปที่เขี่ยหวั่น เขาทนมองไม่ไหว และลุกขึ้นยืนมองไปยังฟางลี่น่าพร้อมกับพูดเสียงดัง “คุณพูด ถึงใคร? คุณก็เป็นคนของครอบครัวเย่ พูดแบบนี้ไม่รู้สึกอาย บ้างเหรอ?”

ฟางลื่น่าคิดไม่ถึงว่าเจิ้งเห่าจะพูดต่อหน้าคนมากมายเพื่อเซี่ย ชีหวั่น เป็นแบบนี้ทำเธอตกที่นั่งลำบากแล้ว