ตอนที่5งานแต่ง

ตอน 5งานแต่ง

ตลอดมาเธอคิดไปว่าเฟิงเฉินคือผู้ชายที่รูปงามที่สุดบน โลกใบนี้คิดไม่ถึงว่าเหนือฟ้ายังคงมีฟ้า

เป็นชายหนุ่มที่ไม่สามารถมีคำอื่นมาบรรยายได้นอกจาก คำว่างดงามถึงแม้จะเป็นคนปัญญาอ่อนแต่พระเจ้าก็ยังคงมี ความเท่าเทียม

แต่ไม่รู้ว่าทำไมเมื่อเห็นรูปร่างที่สูงโปร่งและดูแข็งแกร่ง ของเขาพลันรู้สึกคุ้นเคยขึ้นมาอย่างประหลาดอานซินมั่นใจว่า วันนี้คือครั้งแรกที่เธอได้พบเขาแต่ถึงแม้จะคุ้นเคยเธอก็ไม่มีกะ จิตกะใจจะมาคิดอะไรในตอนนี้ทั้งนั้น

เมื่อเฉิงหันมาเห็นเธอสายตาที่ทั้งสองสบมองกันในช่วงวิ นาทีนั้น ตอนนั้นอานซินรับรู้ถึงสายตาประหลาดใจของฝ่าย ตรงข้ามแต่เพียงแค่กะพริบตาเท่านั้นสายตาของเขาก็ถูกแทนที่ ด้วยความยินดี

อานซินลอบถอนหายใจก่อนจะค่อยๆผละสายตามาจาก

ร่างของเขา

แต่เพิ่งกลับตื่นเต้นยิ่งขึ้นทำท่าจะวิ่งปรมายังเธอพร้อม ตะโกนลั่น แม่รองผมอยากจูบเจ้าสาวพ่อบอกว่าเมื่อพบหน้า เจ้าสาวก็ต้องจูบเลย…
ผู้คนในงานต่างก็ระเบิดหัวเราะ

นายหญิง เริ่มร้อนรนกระชับแขนของเขาไว้แน่นพร้อม กระซิบเสียงเบา”ยืนนิ่งๆ ตอนนี้ยังจูบไม่ได้รอเขาเรียกก่อนแล้ว ค่อยจูบอีกที”

“แต่ผมกลัวว่าเจ้าสาวคนใหม่จะหนีไป” เฉิงเบะปาก ท่าทางราวกับเด็กน้อยที่กำลังเสียใจ

นายหญิงเอ่ยปลอบอย่างอารมณ์ดี “ไม่หรอกเจ้าสาวคน ใหม่จะเป็นภรรยาของลูกจะไม่หนีไปไหนแน่นอน

“จริงหรือ”

เมื่อเห็นนายหญิง พยักหน้าเฉิงก็หันไปกินช็อกโกแลต

ต่ออย่างสุขใจ

เหตุการณ์ทั้งหมดที่เห็นด้วยสองตาอานซินได้แต่แอบ

ร้องไห้ในใจ

นี่คือผู้ชายที่เธอจะแต่งงานด้วย ในวันนี้ผู้ชายที่เธอจะ

พึ่งพาไปอีกครึ่งชีวิต

พึ่งพา…

พระเจ้า

“ดูสามีหล่อขนาดนี้ทำร้ายลูกตรงไหนกัน” คุณพ่ออาน ลูบแขนของอานหินไปมาอ่านซินได้แต่กัดปากเพียงเล็กน้อย และไม่ได้กล่าวอะไรออกไปเธอกลัวว่าหากพูดไปเพียงแค่คำ เดียวตัวเองจะร้องไห้ทันที
หากเลือกได้เธอจะไม่มีทางมาที่โลกนี้และไม่มีทางเป็น หลานสาวของนายหัวแห่งตระกูลอานเด็ดขาด

ตลอดทั้งงานอานนท่าตามที่แม่สื่อชี้นิ้วมาแต่สามีสุด หล่อของเธอเอาแต่มองหน้าเธอด้วยความประหลาดใจและ

ขอบใจและผละตัวไปเล่นกับบรรดาพี่สาวน้องสาวในภายหลัง

สนุกจนลืมเจ้าสาวคนใหม่ที่อยู่ในที่นี้ไปเสียสิ้น

กว่าที่แขกเหรื่อจะแยกย้ายท้องฟ้าก็มืดไปเสียแล้วอาน นทานโจ๊กเม็ดบัวที่สาวใช้นำมาให้โจ๊กเม็ดบัวมีรสหวานแต่ กลับให้ความรู้สึกขมขื่นภายในปากขมขื่นจนแทบจะกลืนไม่ลง

ห้องนอนขนาดใหญ่ที่หรูหราแต่ไม่คุ้นเคยและทุกตาราง นิ้วเป็นสีเทาอ่อนที่เธอเกลียด

อานซืนวางถ้วยลงลุกขึ้นไปถึงกระดาษอวยพรซวงสี่สีแดง ที่แปะอยู่ตรงหน้าประตูฉีกเป็นชิ้นๆก่อนจะโยนมันลงถังขยะไป

อารมณ์ที่จุกอยู่ในอกจำเป็นต้องระบายออกเพียงแค่ฉีกซ วงสี่สถานะของเธอและเพิ่งจะถูกฉีกไปด้วยหรือไม่นะอานซินรู้ ว่าไม่มีทางเป็นไปได้ดังนั้นเธอขี้เกียจจะฉีกชวงสี่ตัวที่สองตรง หัวเตียงแล้ว

พิธีการตลอดทั้งวันนี้ทำเธอล้าไปทั้งร่างใบหน้าเผยยิ้ม แข็งกร้าวไม่ว่าภายภาคหน้าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นตอนนี้เธอ อยากนอนโดยที่ไม่มีเรื่องอะไรมารบกวนเท่านั้น

เพราะว่าเหนื่อยมากอานในหลับสนิททันทีที่หัวถึงหมอน ในฝันของเธอมีแต่ภาพของสามีสุดหล่อแต่ปัญญาอ่อนคนนั้นเท่านั้นท่าทางมันๆของเขาท่าทางตอนกำลังทานช็อกโกแลต และท่าทางตอนเขาถูกบรรดาพี่สาวน้องสาวบังคับให้ดื่มเหล้า

ไม่รู้ว่าหลับไปนานเท่าไหร่ทันใดนั้นก็รู้สึกว่ามีอะไรขยับ อยู่เบื้องหน้าของเธออานซินพลิกตัวด้วยความทรมานความ รู้สึกเหน็บชาตามร่างทำให้เธอต้องลืมตาขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้