ตอนที่3แย่แล้ว

ตอนที่3แย่แล้ว

“ฉัน…”ดวงตาคู่เยิ้มของอานซินจ้องมองไปที่เขาแย้มยิ้ม ก้าวไปข้างหน้าและเอื้อมสองแขนบอบบางขึ้นไปโอบคอของ เขาไว้ ฉันเต็มใจ…

“ผมไม่ต้องการออกไปซะ” ชายหนุ่มรูปงามกระชากเธอ

ออกห่าง

อานซินที่โดนกระชากล้มลงไปที่พื้นไหล่กระแทกจนเจ็บ แปลบนึกคิดในใจชายหนุ่มที่สง่างามแท้จริงก็แค่การแสร้งทำ

นี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการหรือตอนนี้มาแสร้งใสซื่อเพื่อไรกัน

แม้สมองจะสะลึมสะลือจนคิดอะไรไม่ออกแล้วแต่เธอยังจํ โชคชะตาอันน่าเศร้าที่ต้องแต่งงานกับคนปัญญาอ่อนของตัว เองได้

เหมียนเหมียนพูดถูกความสุขต่อจากนี้เธอต้องกำหนดมัน ด้วยตัวเอง

เมื่อคิดได้ดังนั้นอานชินบังคับตัวเองให้ทิ้งศักดิ์ศรีไปซะลุก ขึ้นและโอบกอดเอวของเขาจากด้านหลังและเอ่ยด้วยน้ำเสียง ยั่วเย้า แต่คุณพูดเองนี่คะว่าต้องการผู้หญิงที่ยินยอม พร้อมใจ…
ขณะที่พูดก็ไม่ลืมที่จะสัมผัสกับตัวของเขานิ้วเย็นลากผ่าน แผ่นหลังของเขาและเผยยิ้มยั่วยวน “ฉันเต็มใจนะคะ…ฉัน เต็มใจ…เพราะฉันต้องการแต่งงานกับคุณจริงๆ…อ๊ะ…

วินาทีต่อมาอานนถูกกระชากจนล้มลงไปบนเตียงสีขาว ขนาดใหญ่เธอยังไม่ทันได้ขยับตัวร่างหนักก็ทาบทับตามมา

อย่างแรง

เขามาแล้วแต่เธอก็ยังกลัว

เธอยื่นมือออกไปเพื่อจะห้ามเขาแต่เพราะความต้องการ ภายในหัวทำให้หมัดที่จะทุบหัวเขาของเธอกลายเป็นกอบกุมที่ เอวของเขาไว้แน่นแทนตอบสนองจูบที่ร้อนแรงของเขาอย่าง เงอะงะ..

การหารือเรื่องงานแต่งงานแบบนี้ใช้เวลานานหรือไม่นะ

เธอไม่รู้ฤทธิ์เหล้าทำให้สมองของเธอทำงานรวนไปหมด จนตอนนี้ไม่สามารถตอบคำถามนี้ได้จึงทำได้แต่ไปตามการนำ ทางของชายหนุ่มเท่านั้น

หยางเหมียนเหมือนที่หลบอยู่ตรงบันไดเมื่อเห็นอานซิน เข้าห้องไปก็ปรบมือด้วยความพึงพอใจก่อนจะลงไปข้างล่าง เรื่องราวสำเร็จไปตามแผนที่วางไว้ในที่สุดเธอก็วางใจได้เสียที

หยางเหมียนเหมือนตักสเต็กทานอยู่ตรงโซนบุฟเฟต์อย่าง มีความสุขดื่มน้ำผลไม้แก้วหนึ่งก่อนจะกลับไปยังห้องKTVที่เช่า ไว้เมื่อเข้าไปก็เห็นหยางซวงซวงกำลังโทรออกอย่างร้อนรนเมื่อ เห็นเหมือนเหมือนเข้ามาจึงรีบเอ่ยถามเธอไปไหนมาทำไมถึงไม่รับสายแล้วซินซินล่ะ”

“วางใจเถอะฉันโยนเธอเข้าไปในห้องเรียบร้อยแล้ว หยางเหมือนเหมือนกระดกน้ำเปล่าบนโต๊ะขึ้นดื่มด้วยใบหน้า

เปี่ยมสุข

“หะไปส่งเธอที่ไหนนะ”หยางซวงซวงกระโดดไปมาอย่าง

ร้อนรน

“1201ไงทําไมกัน”หยางเหมือนเหมียนเองก็เริ่มเครียด

ตาม

“ฉันบอกแล้วไงว่าให้รอฉันโทรไปก่อนแล้วค่อยไปส่งหลัน หยางเจ้าคนน่ารำคาญนั่นเทแล้วบอกว่าเกิดเรื่องที่บริษัท

“ต๊ะ หยางเหมียนเหมียนเองก็กระโดดตาม”ไม่จริงฉันเห็น เองกับตาว่ามีคนเปิดประตูให้ซินซินเห็นเป็นเงาผู้ชายบนพื้น ด้วยฉันยังคิดอยู่เลยว่าทำไมหลันหยางถึงมาเร็วจัง

“แย่แล้วๆซินซินซวยแล้ว”หยางชวงซวงเดินวนไปมา อย่างร้อนรน เธอใส่ยานั่นไปเท่าไหร่

“หมดห่อ

“แย่แล้วๆ… “หยางซวงซวงทำได้แค่เดินวนไปมาอย่าง

ร้อนรน

“แล้ว…แล้วเราจะทำอย่างไรดี”หยางเหมียนเหมียนเองก็ เริ่มชนทั้งคนทั้งโกรธหลันหยางเจ้าคนชั่วจู่ๆมาเทกันแบบนี้ กลับไปฉันจะฆ่าให้ตาย
“ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาโทษหลั่นหยางช่วยคิดเร็วว่าจะช่วย

ซินซินออกมาอย่างไรดี

“พวกเรารับนไปเถอะ”

สองพี่น้องรีบขึ้นลิฟต์ไปด้วยใจร้อนดั่งไฟตอนที่พวกเธอ มาถึงห้อง120บนพื้นห้องมีชุดของอานซินกระจัดกระจายอยู่ และบนเตียงเหลือเพียงอานซินที่กำลังหลับสนิทอยู่

เมื่อเห็นฉากนี้สองพี่น้องตระกูลหยางรู้สึกผิดจนอยากจะ พุ่งชนกำแพงตายให้รู้แล้วรู้รอด…