ตอนที่2แผนเอาตัวเข้าแลก

ตอนที่2แผนเอาตัวเข้าแลก

กลัวว่าอานซินจะไม่สบายใจหยางเหมียนเหมียนจึงพูด เสริมอีก “หลันหยางไม่ใช่คนที่ชอบเที่ยวเล่นกับผู้หญิงในหัวมี แต่กิจการที่บ้านเท่านั้นเขาทั้งอ่อนโยนและมีน้ำใจต่อผู้คน เหมาะกับซินซินจริงๆนะ

เหมาะสม…อานในกระดกขึ้นดื่มอีกหนึ่งแก้ว

เป็นเพราะดื่มไปมากอานซินเริ่มคอแห้งร่างกายเริ่มร้อน

รุ่มราวกองไฟสุมอยู่ในร่างกาย

เธอลุกขึ้นยืนอย่างโซเซแล้วกล่าวไม่ไหวขอไปห้องน้ำให้ สร้างเมาก่อนนะ”

“เอ๊ะ… “หยางเหมียนเหมียนรีบลุกขึ้นยืนไปดึงแขนเธอ ไว้จะถึงเวลาที่นัดหลั่นหยางแล้วนะไปสร่างเอาที่ห้องเถอะ”

“แต่ว่า…รอก่อนดีกว่า…”อานชิ้นส่ายหัวถึงแม้จะคือสิ่งที่ ใช้เวลาใคร่ครวญถึงสองวันและได้เตรียมใจมามากแล้วแต่ เมื่อถึงเวลาจริงเธอก็ยังอยากจะหนีอยู่ดี

เวลาที่ได้อยู่กับเฟิงเฉินเธอฝันถึงเรือนหอ ใต้แสงเทียนใน งานแต่งงานของเราทั้งสองนับครั้งไม่ถ้วนทั้งห้องจะต้องถูก ปกคลุมไปด้วยดอกกุหลาบและต้องจุดเทียนหอมไว้ไม่ต่ำกว่าห้าสิบเล่มเธออยากจะเป็นผู้หญิงของเขาในสถานการณ์ที่โร แมนติก

สิ่งที่เธอฝันไว้ไม่ใช่แบบนี้ไม่ใช่เพื่อประจบผู้ชายที่บอกรัก เธอเพียงลมปากแบบนี้เป็นตายเธอก็ไม่ยอม

“รออะไรอีกกันไม่ใช่ว่าจะขึ้นไปตอนห้ามทุ่มหรือ

แต่ว่า…”

“ไม่แต่แล้วต่อจากนี้จะเป็นตายมันขึ้นอยู่กับตัวเธอแล้ว นะ”หยางเหมียนเหมียนลากเธอเข้าไปในลิฟต์โดยไม่พูดพร่ำ ทําเพลงก่อนจากไปยังไม่ลืมกำชับให้หยางซวงซวงไปรับหลัน หยางที่จุดจอดรถด้วย

ภายในลิฟต์กว้างขวางรอบด้านเป็นกระจกดวงตาของ อานซินหรี่มองสภาพของตัวเองในกระจกมุมปากกดลึกแสยะ ยิ้มดูถูกตัวเอง

ตัวเธอตอนนี้ช่างอัปลักษณ์

ลิฟต์ขึ้นมายังชั้นสิบสองหยางเหมียนเหมียนกึ่งดึงกึ่งลาก เธอมายังหน้าห้อง1201อย่างชำนาญทาง

มีคนอยู่ข้างในห้องแล้วหยางเหมียนเหมียนยกนิ้วเรียก กำลังใจให้กับอานซินและกล่าวปลอบใจ ถือว่าเป็นการเข้า เรือนหอก่อนเวลากับว่าที่สามีในอนาคตห้ามถอยเด็ดขาดเชื่อ ฉันสิหลันหยางเป็นผู้ชายที่ดีคนหนึ่งแต่งกับเขาย่อมดีกว่าแต่ง กับคนปัญญาอ่อนเป็นพันเท่า
กล่าวจบไม่รอให้อานในมีท่าทีตอบกลับใดๆนิ้วเรียวก ลงที่กริ่งประตูและรีบหลบไปยังมุมระเบียงทางเดินนี้ทันที

อานซินเมื่อเห็นหยางเหมียนเหมือนไปแล้วก็เกือบจะวิ่ง ตามเธอไปแต่เมื่อนึกไปถึงความยากในการจัดการแผนนี้ขึ้นมา ขาของเธอก็ยกไม่ขึ้นใจของเธอเต้นรัวจนน่ากลัวยืนรออยู่ที่ หน้าประตูประมาณหนึ่งนาทีทันใดนั้นมันก็ถูกเปิดออกจากคน

ข้างใน

ทันใดนั้นร่างสูงที่สง่างามที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้าของเธอ ชายหนุ่มรูปงามพันผ้าขนผืนเดียวอยู่ที่เอวเท่านั้นถึงแม้จะถูก แสงบดทับแต่ก็รับรู้ได้ว่าเขารูปงามขนาดไหน

อานซินยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นโดยไม่ส่งเสียงอะไรมีเพียงเสียง ดังขึ้นอยู่ในใจหลันหยางนั้นดูดีอยู่ตลอดเวลา

ผู้ชายที่ดูดีขนาดนี้เธอยังลังเลอะไรอยู่

ทันใดนั้นเธอก็ไม่เสียใจที่เลือกทำตามแผนเอาตัวเข้าแลก ของสองพี่น้องคู่นั้นอีก

ดีกว่าการแต่งกับคนปัญญาอ่อนได้แต่งกับชายหนุ่มที่ดูดี ขนาดนี้แม้เขาจะน่าเบื่อแต่มันก็คุ้มค่า

หากเป็นในอดีตอานในจะไม่ยิ้มโง่ๆ อ่อยผู้ชายแบบนี้เป็น แน่แต่คืนนี้…ราวกับเลือดในกายของเธอกำลังเดือดพล่าน ใน ใจต้องการหลันหยางเพื่อเติมเต็มความปรารถนาในใจเดี๋ยวนี้

ชายหนุ่มรูปงามด้วขมวดกล่าวด้วยความไม่สบอารมณ์ มีธุระอะไร”