ตอนที่20 นี่แม่หนู ไม่ใช่ว่าตั้งท้องหรอกเหรอ?

ฉันตามหลังไป กลับได้เห็นผู้จัดการแจกของเหมือนเป็นบัตร ช้อปปิ้งให้กับพนักงาน แล้วพูดว่า “เรื่องนี้ ท่านประธานบริษัท นภากรุ๊ปสั่งลงมา ถ้าหากเธอกล้าปากมากล่ะก็ อย่างคิดว่าจะได้ อยู่ที่เมืองดรัลเลย!”

เธอพูดอยู่อีกค่า แต่ในตอนที่ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อเก็บ ไว้เป็นหลักฐาน ผู้จัดการก็ออกไปแล้ว

ฉันสกัดเธอไว้ ถามถึงเรื่องนี้

ผู้จัดการมองดูฉันอย่างเหยียดๆแวบหนึ่ง” “ไม่รู้ว่าคุณพูดถึง

เรื่องอะไร”

จากนั้นออกไปเลย

ฉันคิดมาตลอดว่าเรื่องนี้เป็นแผนของจิณณา เป้าหมายก็เพื่อ ทำให้สถานะของฉันในใจของคนนัยนั้นตกต่ำลง

แต่ว่าฉันกลับนึกไม่ถึงว่า คนนัยจะทำเป็นมองไม่เห็นเรื่อง ทั้งหมด หนำซ้ำยังช่วยหล่อนอีกด้วย!

ฉันไม่พอใจจริงๆ!

ฉันรีบรุดไปยังสำนักงานใหญ่ของบริษัทนภากรุ๊ปจำกัด ฉัน ต้องการไปถามคนนัยว่าคิดอย่างไรกันแน่! บริษัทนภากรุ๊ปจํากัดเป็นธุรกิจขนาดใหญ่ ต้องมีบัตรถึงจะ เข้าไปได้เต็มที่ฉันคิดว่าจะเข้าไปได้ยากมาก แต่คาดไม่ถึง เพียง เดินไปถึงประตู พนักงานต้อนรับก็เดินมาหา ตะโกนเรียกฉัน อย่างกระตือรือร้นว่า “ภรรยาท่านประธานคะ”

ฉันถูกพาขึ้นไปชั้นบน เข้าไปในห้องทำงานของคนนัยโดยราบ

ตอนที่ฉันเข้าไป หลิวข่ายที่ไปรับฉันในวันนั้นอยู่ในห้อง ทํางานด้วย เห็นฉันเข้าไป เขาก็ถอยออกไปข้างนอกทันที

“มีเรื่องอะไร?”ดนนัยไม่แม้แต่เงยหน้า

ฉันไม่คิดจะอ้อมค้อมกับเขา ถามขึ้นมาทันที เรื่องกล้อง วงจรปิดที่ห้างสรรพสินค้า เป็นคุณที่ส่งคนไปทำใช่ไหม?”

เดิมทีฉันคิดว่าดนัยจะพูดอะไรบ้าง แต่ว่าเขากลับไม่ปิดบัง

เลย

“ทำไม?”

“ไม่ทำไมนี่”

ฉันเกลียดทัศนคติแบบนี้ของเขา ปล่อยให้จิณณาคิดร้ายฉัน

กลับยังแอบช่วยหล่อนด้วย!

“คุณรู้ดีว่าจิณณาใส่ร้ายงานฉัน รู้ว่าหล่อนเป็นพวกปากหวาน ก้นเปรี้ยว แล้วทำไม คุณยังช่วยหล่อน?! คุณเป็นท่านประธานผู้ ยิ่งใหญ่น่าเกรงขาม จะยอมถูกผู้หญิงคนหนึ่งในหัวได้จริงหรือ?”

ยิ่งพูดมากขึ้น ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้น เสียงดังมากขึ้น

แต่อย่างไรก็ตาม ตนนัยไม่ตอบสนองใดๆ เพียงแค่หยิบ ปากกาบนโต๊ะขึ้นมา ในช่วงท้ายของเอกสาร เซ็นชื่อตัวเองลงไป

ปิดเอกสารลงแล้ว เขาถึงจะเงยหน้าขึ้นมา ดวงตาดำขลับเย็น เยียบ”ฉันเชื่อมั่นในตัวหล่อน ยังไงฉันก็สามารถมองข้ามในสิ่งที่ หล่อนทําได้”

ฉันตะลึงงัน

จ้องมองไปที่ดนัย รู้สึกได้ว่า นี่ไม่ใช่ผู้ชายที่ฉันรักมาตลอด

12 ปี

ฉันรู้เพียงแค่ว่าเขาเป็นคนที่เผด็จศึกในแผนการต่างๆ ผู้ชายที่ เป็นคนตัดสินใจสั่งฆ่า

ฉันกลับไม่เคยคิดมาก่อนเลย เขาอาจจะมีความรักที่ลึกซึ้ง แบบนี้นี่เอง…จึงไม่มีหลักการใดๆ

ฉันยืนอยู่ที่เดิม หัวเราะอย่างขมขื่น เอ่ยถามเขาว่า”ถ้าอย่าง นั้นแล้วฉันล่ะ? คุณวางแผนว่าจะทำอย่างไร?”

ดนัยตอบอย่างไม่แยแส ในเมื่อเธอรักที่จะอยู่ในกรงสีทอง ฉันก็จะให้เธออยู่จนมากพอ แต่ว่า ชั่วชีวิตของฉันจะไม่มีวันรัก

เธอ”

เขารู้วิธีทําร้ายฉันจริงๆ มือของฉันทำค้างไว้แน่น ยึดเอาตรง ไม่ยอมให้ตัวเองเสียหน้า มากเกินไป ยิ้มจางๆ ก็ดีค่ะ คุณดนัย ฉันเข้าใจแล้ว ตั้งแต่วัน นี้ไป ฉันก็จะไม่รักคุณอีกต่อไปแล้ว”

พูดจบแล้ว ฉันหันหลังกลับ

เพียงแค่ก้าวเข้ามาในลิฟต์ ฉันรู้สึกคลื่นไส้ พอมาถึงชั้นหนึ่ง รีบวิ่งเข้าห้องน้ำและเจียนทันที แต่ไม่มีอะไรออกมา

ภายในห้องน้ำมีพนักงานทำความสะอาดเป็นคุณป้าคนหนึ่ง อยู่ เห็นฉันเป็นเช่นนี้ พูดด้วยความกรุณาว่า “นี่แม่หนู ไม่ใช่ ว่าตั้งท้องหรอกเหรอ? ปกติแล้วถ้ากินบ๊วยนิดหน่อยก็จะช่วย บรรเทาได้นะ”

ฉันตะลึงงัน

ตั้งท้อง?

จะเป็นไปได้ยังไง!