ตอนที่ 12 ให้ณิชาแต่งงานไปเถอะนะ

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง ใจของฉันก็มีความหวังเพิ่มมากขึ้น ชธานี พูดว่า “ฉันให้หล่อนมาเอง”

น้ำเสียงของเธอไม่ช้าไม่เร็ว แต่ก็ฟังไม่ออกว่าเธอมีจุด ประสงค์อะไร

ฉันแอบมองดูปลัยแวบหนึ่ง บนหน้าผากของเขาดูเหมือนว่า จะเหงื่อซึมออกมา

พวกเรา คนเข้าไปในบ้าน ชยานีถึงฉันไปนั่งบนโซฟา ขนาด2ที่นั่ง ซวลัย และ ปลัยนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม น้าจิลเทน้ำชาให้ กับพวกเรา

ชยานีจับมือฉัน ไม่พูดพล่ามทำเพลง เรื่องการแต่งงาน น้าห มุยเล่าให้ฉันฟังหมดแล้ว”

คราวนี้ เหงื่อของปลัยหยดลงมาในชั่วพริบตา เขาลุกขึ้น ชี้นิ้ว ไปที่น้า หมุยแล้วด่าทอ แกมันกินบนเรือนรดบนหลังคา แกมัน ถูกนั่งณิชาซื้อไปแล้วใช่ไหม?”

พูดพลางคว้าแก้วน้ำบนโต๊ะขึ้นมา แล้วขว้างตรงไปที่ตัวของ

น้าหมุย!

น้าหมุยหลบไม่ทัน ทั้งตัวโดนน้ำชาร้อนผ่าว แก้วตกลงบนพื้น

แตกละเอียด! “พอได้แล้ว!”ซยานตะโกนอย่างน่าเกรงขาม แล้วพูดกับน้าห มุย อาหมุย เธอเข้าไปเปลี่ยนเสื้อเถอะ ฉันไม่เรียกก็ไม่ต้องออก มา”

ถึงแม้ว่าชายนี้ จะมีใบหน้าเต็มไปด้วยความเมตตา แต่ทว่า เธอเป็นเจ้าของบ้านจันทร์ ตามธรรมชาติแล้วคำพูดย่อมมีน้ำ

พอเธอพูด ปลัยกลับมานั่งลงทันที มือนั้นกำแน่น ยังคงคิดจะ

อธิบาย

ชยานถามฉัน “หนู ฉันฟังที่อาหมุยเล่าแล้ว คืนงานแต่งงาน หนูอยู่กับคนนัยใช่ไหม?”

ฉันพยักหน้าช้าๆ ไม่แน่ใจว่า ทำไมซยานีถึงถามเรื่องพวกนี้

หลังจากนั้นชยานพูดอีกว่า “อาหมุยบอกว่า หลังจากวันนั้น ถึง เรื่องต่างๆจะชัดเจนแล้ว แต่หนูจิณก็ยังไม่ได้ย้ายไปอยู่กับดนนัย

เลย”

ฟังมาถึงตรงนี้ ชวลัยรีบลุกขึ้นมาโต้แย้ง”นั่นเป็นเพราะว่า ดนุ นัยได้ขอโทษหนูจิณแล้ว และอยากให้เธอมีทางเลือกที่ดี อยาก ให้เธอเชื่อใจมากที่สุด ถึงจะรับเข้าไปอยู่ด้วย”

ใจของฉัน ปวดร้าวอย่างอธิบายไม่ได้

ดนัย กับ จิณณา มีการดูแลกันเกินกว่าธรรมดาจริงๆ ความรู้สึกเช่นนี้ จะเป็นไปได้อย่างไรที่คำพูดของฉันไม่กี่คำจะ ยั่วยุได้ง่ายๆ? ทว่า ฉันคิดว่าที่ขยานี้มาในวันนี้ ไม่เพียงแค่มาหาความ ยุติธรรมคืนให้กับฉัน เธอกลับพูดว่า”เอาละ เรื่องนี้เป็นความผิด ของพวกเธอก่อนนะ ณิชาก็อยู่กับตนนัยไปแล้วทั้งคืน เด็กผู้หญิง นะ เป็นอย่างนี้แล้วจะแต่งงานอีกในภายหลังได้อย่างไร ดังนั้นก็ ให้ณิชาแต่งไปเถอะนะ”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ฉันใช้เวลา5วินาที ในการตอบสนอง ถึงจะ เข้าใจความหมายของคำพูดทั้งหมดได้ชัดเจน

ชวลัย กับ ปณัยเช่นเดียวกัน ตอนที่ปฏิกิริยาตอบสนองของฉัน เกิดขึ้น ซวลัยก็ลุกขึ้นยืน พูดอย่างเผ็ดร้อนไม่ได้ เป็นอย่างนี้ ไม่ได้แน่นอน! จะให้หล่อนแต่งงานกับคนนัยได้ยังไงคะ!”

ฉันเองก็ประหลาดใจเช่นกัน”คุณยายคะ…คือ….

เวลานี้ ใจของฉันยุ่งเหยิงอย่างไม่มีอะไรมาเปรียบได้ แท้ที่จริง ฉันไม่มีความหวังอะไรกับคนนัยอีกแล้ว

“เป็นไปไม่ได้หรอกที่บ้านสุทรรศน์รังสสีจะเห็นด้วยปลัยที่ ตอนนี้สงบแล้ว ยกเอาบ้านสุทรรศน์รังสสีมาอ้าง

คำพูดของเขา ก็ทำให้ฉันได้สติ

ในเมืองตรัลนี้ ตระกูลสุทรรศน์รังสสีคือยอดปีระมิด ถึงแม้ บ้านจันทร์จะยิ่งใหญ่เช่นกัน แต่ในเรื่องของขนาดธุรกิจยังห่าง

ไกลไม่สามารถเทียบบ้านสุทรรศน์รังสสีได้ ดังนั้น พูดกันตามเหตุตามผลแล้ว ถ้าเพียงแค่บ้านสุทรรศน์รัง สสีไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้ ชยานพูดอยู่คนเดียวก็ไม่มีประโยชน์ ซยานีมองไปที่ขวลัย แล้วส่งสัญญาณให้หล่อนนั่งลง

รอจน วลัยนั่งลงแล้ว เธอจึงพูดต่อว่า “แล้วเธอคิดว่าเพราะ อะไรตระกูลใหญ่อย่างบ้านสุทรรศน์รังสสีถึงอยากจะมาเกี่ยว ดองกับพวกเราบ้านจันทร์ล่ะ?”

คําถามนี้ เมื่อถามออกมา ทำให้ฉันนึกถึงขนาดของบ้านสุทร รศน์รังสสี ตำแหน่งของคนนัยที่บริษัทนภากรุ๊ปจำกัดแห่งเมือง รัส การแต่งงานก็ถือว่าได้เกี่ยวดองกัน100%แล้ว แต่ไม่ได้รับ รวมว่าอยู่กับบ้านจันทร์

แต่ทำไมเป็นสิ่งบ้านจันทร์พยายามจะทำให้ได้ล่ะ

ซยานีพูดถึงต้นสายปลายเหตุทั้งหมดออกมาว่า ปีนั้น ชยานี และคุณปู่ของคนนัยมีความรักให้กันตั้งแต่ยังเป็นเด็ก แต่ตอน นั้น ชยานีเป็นลูกสาวของตระกูลใหญ่ แต่คุณปู่ของตนนัยเป็น เพียงเด็กยากจน

ในเวลานั้นสังคมไม่อนุญาตให้พวกเขาได้อยู่ด้วยกัน

หลายปีต่อมา ทั้ง2คนเป็นคนชราที่ได้กลับมาพบกันอีกครั้ง ตัดสินใจที่จัดงานแต่งงานนี้

ในตอนที่ซยานเล่า เต็มไปด้วยความรู้สึกอันอบอุ่น สามารถดู ออกว่า คุณปู่ของตนนัยกับเธอจะต้องมีความรู้สึกที่ดีมากต่อกัน อย่างยิ่ง