ตอนที่ 8 เชา เธอคิดลองดีกับฉันเหรอ?

ขณะที่ฉันล้วง โทรศัพท์ออกจากกระเป๋า พอมองเห็นหมายเลข คุ้นตาที่หน้าจอ ก็ตกใจจนเกือบโยน โทรศัพท์ทิ้ง

ยังดีที่ติณณาช่วยคว้าไว้ได้

เธอมองดูกลุ่มตัวเลข ตัวบนหน้าจอ แป๊ปเดียวก็ถามว่า “คน

นัย?”

ฉันพยักหน้าเงียบๆ

เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ยังดังต่อเนื่องไม่หยุด

ติณณาเห็นฉันไม่มีท่าทีจะรับสาย พูดโดยทันทีว่า”ฉันรับให้

เอง”พูดจบก็กดปุ่มรับสาย

พอเธอกครับ ฉันกลัวจนคว้าโทรศัพท์กลับมา ยกขึ้นแนบหูพูด

ด้วยเสียงสั่นๆ สวัสดีค่ะ

“อยู่ที่ไหน?”

เสียงกระวนกระวายใจของชายหนุ่มดังมาจากปลายสายอย่าง

รวดเร็ว

ใจของฉันสั่น มองไปที่ติณณา แล้วก่อนตอบว่า “ฉันอยู่ที่…ของ

เพื่อน” ภายในชั่วโมงต้องกลับมาถึงบ้าน คนนัยพูดจบ ก็วางหูโดยไม่ให้โอกาสฉันใต้ตอบปฏิเสธ

คําพูดของเขาเหมือนพระราชโองการ ถึงแม้ว่าติณณาบอกให้ ฉันไป ฉันกลับไม่กล้า แต่สุดท้ายแล้วก็ถูกเธอเปลี่ยนแผนการใน ใจ แถมยังกำชับฉันเรื่องพวกนี้อีกด้วย

ฉันไปที่นั่นหลังจากวางสาย ยังเหลือเวลาอีก 1นาที จะครบ 1 ชั่วโมง พอกดออดประตูบ้านของดนนัยก็ตรงเวลาพอดี

เขาเปิดประตูออกมา มองนาฬิกา เธอจงใจสินะ?”

“อะไรคะ?”ฉันมองเขาด้วยแววตาที่จงใจ

เขามองฉัน ด้วยท่าที่ประหลาดใจอย่างไม่สามารถซ่อนไว้ได้ แต่ก็รีบหมุนตัว กลับไป ซองเอกสารบนโต๊ะ แล้วพูดว่า “เอาไป เซ็นชื่อได้แล้ว”

“นี่คืออะไรคะ?”ฉันพูดไปพลางเดินไปรับมา แล้วเทเอกสาร ข้างในออกมา

บัตรเครดิตใบหนึ่งหล่นออกมาด้วย

ข้างในคือสัญญา พูดให้ถูก มันคือสัญญาการเลี้ยงดู ฉันอึดอัดใจ

ไม่รอจนฉันพูดจบ ชายหนุ่มชิงพูดอธิบายก่อน เป็นผู้หญิงของ ฉันเป็นเวลา1ปี ฉันให้ 50,000 เหรียญต่อเดือน และยังมีบัตร เครดิตที่มีวงเงิน 50,000 แต่ถอนเงินไม่ได้ “ฉันไม่ทำค่ะ” เขายังพูดไม่จบฉันก็ขัดจังหวะ เอาสัญญาไป วางบนโต๊ะกาแฟ มองเห็นสีหน้าตนนัยไม่สบอารมณ์ จึงพยายาม ลองใช้อารมณ์และใช้น้ำเสียงพูดดีๆว่า “ขอโทษด้วยค่ะ วันนั้น ฉันดื่มมากไป เลยพูดจาเหลวไหล

วันนั้นฉันดื่มมากไป พอสร่างเมาแล้ว ฉันก็ยากที่จะยอมรับ เรื่องแบบนี้ได้จริงๆ

ในที่สุด ฉันที่เติบโตในบ้านเด็กกำพร้ามา19ปี ได้รับความ ช่วยเหลือจากคนใจดีมากมาย ท้ายที่สุดก็เป็นได้แค่หญิงร่ำรวย จากการเป็นชู้…

“ไม่เห็นก็ตามใจ พรุ่งนี้ฉันจะไปจดทะเบียนสมรสกับจิณณา แล้ว และจะจัดงานแต่งงานครั้งใหม่ที่ดีกว่าเดิมด้วย

ดนัยเดินมาถึงด้านข้างของฉัน นั่งลงบนโซฟาแล้วไขว่ห้าง สงบเยือกเย็น

ตึงต้องตีให้ถูกจุดตาย

คำพูดของเขา ทำให้ฉันตายแล้วจริงๆ

เมื่อเป็นเช่นนี้ ความปรารถนาของบ้านจันทร์ที่ได้รับการเติม เต็มโดยสมบูรณ์แล้ว แต่ดนัยเป็นคนแบบนั้น พอถึงเวลา เขา ต้องมีวิธีทำให้ฉันตายหุ้น 4% ออกมาแน่ๆ…

เป็นศัตรูกับเขา ฉันกลัวว่าแม้แต่กระดูกก็จะไม่เหลือ

ฉันยืนอยู่ที่เดิม ความคิดเป็นหมื่นพ้น ไม่ว่าจะเป็นยังไง ฉันก็รู้ ดี คิดจะทำให้บ้านจันทร์ไม่เป็นสุข มีเพียงแค่ทำตามวิถีของตน นัยเท่านั้น

“คิดได้หรือยัง?

ได้ยินดนัยเร่ง ฉันไม่พูดอะไรเลย ย่อตัวนั่งลง หยิบปากกา ขึ้นมา แล้วพลิกไปหน้าสุดท้ายของสัญญาโดยตรง

ตอนที่เตรียมเซ็นชื่อของตัวเองลงไปกลับเห็นข้อบังคับข้อหนึ่ง เนื้อหาคือ ฉันไม่สามารถทำตัวสนิทสนมกับชายอื่นได้ ในเวลา เดียวกันฉันไม่สามารถถามเขาเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเขากับ ผู้หญิงคนอื่น

ฉันเข้าใจได้ทันที นี่คือหลุมพรางที่ดนัยมอบให้ฉัน ทำให้ฉัน ตกอยู่ในฐานะต่ำต้อย เงยหน้าขึ้นมาไม่ได้ตลอดไป

“โอเคไหม”

ฉันเงียบงันไม่เปล่งเสียงใด เดิมคิดจะเซ็นชื่อจิณณา แต่เมื่อ ฉันเพิ่งจะเซ็นไปได้ว่า ตอนที่ค่าว่า”ญา”ยังเขียนไม่เสร็จ จับ พลันมีคนดึงปากกาไป

ทันทีทันใด เหนือศรีษะของฉันคนนัยเตือนอย่างเป็น เยียบ”ณิชา เธอคิดลองดีกับฉันเหรอ?”