ตอนที่ 15 เขากำลังกอดหญิงอื่น

ดนัยได้ยินคำพูดของเจ้าหน้าที่ พูดยอย่างตรงไปตรงมา ว่าพวกเราเลือกวันไม่ดีเองแหละครับ

เจ้าหน้าที่แสดงท่าทีแปลกๆ มองมาที่ฉัน แต่ก็ไม่พูดอะไรมาก อีก แล้วทําหน้าที่พวกเราต่อทันที

เมื่อฉันหยิบสมุดทะเบียนสมรสเล่มสีแดงเกิดออกมาจาก สำนักงานกิจการพลเรือนกับตนนัย ชายหนุ่มก็หันมาพูดกับฉัน โดยใช้น้ำเสียงเย็นชาอย่างผิดปกติว่า “ณิชา ในเมื่อเธอพยายาม อย่างสุดความสามารถที่จะได้แต่งงานกับฉัน ฉันย่อมไม่ทำให้ เธอผิดหวัง”

เขาเน้นค่าว่า ผิดหวัง สองคำนี้หนักมาก

เห็นได้ชัดว่าวันนี้เป็นวันที่ร้อนที่สุดในรอบปี แต่ตัวฉันกลับ

ขนลุกซู่

ฉันกำลังคิดจะอธิบาย คนขับรถของตนนัยเดินมาแต่ไกล ใน มือมีขวดน้ำและกล่องยาเล็กๆ

ดนัยใบหน้าเรียบเฉย คนขับรถยื่นขวดน้ำและยามาให้ฉัน

ฉันหยิบกล่องยาอ่านดูชื่อทางวิทยาศาสตร์ด้วยความสงสัย ตอนที่ฉันมองเห็นบรรทัดเล็กๆด้านล่างนั้นเอง ใจของฉันก็บีบรัด

แน่น ด้านล่างนั้นเขียนไว้ว่า ยาคุมกำเนินฉุกเฉิน 24 ชั่วโมง

ฉันไม่พูดอะไร กินยาอย่างว่าง่าย

คนนัยมองฉันกินยา แล้วถากถางว่า “จากนี้ฉันจะมองดูเธอกิน ยานี้ตลอด ดังนั้นอย่ามาคาดหวังว่าจะมีเมล็ดพันธุ์อะไรเกิดขึ้น แล้วมาเกาะฉันได้

ชายหนุ่มพูดจบก็โยนกุญแจให้ฉัน ขึ้นรถไปอย่างสง่าน่าเกรง

ขาม

ฉันยืนอยู่ที่เดิม มองดูรถค่อยๆหายไปจากวิสัยทัศน์ตรงหน้า ภายในใจฉันเต็มไปด้วยความขมขื่น

คิดถึงการแต่งงานที่เป็นสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตของคนเรา ฉัน ต้องใส่ชื่อพี่สาวของตัวเองลงไป ตอนนี้ฉันกับดนนัยได้จด ทะเบียน สมรสกันจริงแล้ว แต่กลับถูกชายหนุ่มปฏิบัติด้วย ราวกับเป็นศัตรู

ฉันนั่งแกร่วอยู่ที่แปลงดอกไม้ตรงหัวมุม กัดริมฝีปากนั่งชั่วครู

ถึงจะลุกขึ้นเดิน ไปทำงานต่อ

ชีวิตยังต้องดาเนินต่อไป

ในตอนเย็น ฉันไม่ได้กลับไปที่เรือนหอ แต่กลับไปที่บ้านติณ

ญา

ติณณาอยู่บ้านพอดี เห็นฉันดูไม่ค่อยสบายใจ จึงตั้งฉันไปถาม

หลังจากที่เธอถามหลายครั้ง ในที่สุดฉันก็พูดความจริง

เมื่อเธอได้ฟังแล้ว ใช้มือหนึ่งจับที่คาง พิมพ์ว่า “คุณยายของ เธอคนนี้สุดท้ายแล้วทำเพื่อเธอ หรือ ทำลายเธอกันแน่นะ?”

“เธอกับฉัน”

ฉันตอบอย่างมั่นใจ

ฉันเชื่อว่า ต่อให้ไม่มีใครดีกับฉัน แต่หล่อนดีกับฉันอย่าง

แน่นอน

เธอคิดว่าคนนัยเป็นคนดี เพราะฉะนั้นจึงอยากให้ฉันแต่งงาน

กับเขา

ติณณาพยักหน้า โอบไหล่ฉันไว้และพูดว่า “ดีล่ะ ถือเสียว่าวันนี้ คือวันแต่งงานของเธอไปกัน พี่จะพาเธอไปกินของดีๆนะ

ถึงแม้ว่าฉันจะทำใจใช้เงินไม่ได้ แต่ก็ขัดเธอไม่ได้

ในที่สุดพวกเราเลือกร้านหม้อไฟขนาดกลาง

ในวันที่ร้อนที่สุดคนจึงกินหม้อไฟไม่เยอะ ตอนที่พวกเราเข้าไป ภายในร้านมีคนไม่กี่คน

พวกเรากินหม้อไฟไปพลาง ดื่มเบียร์ไปพลาง

ดื่มเบียร์ไป3รอบ อารมณ์ของฉันไม่แย่มากขนาดนั้นแล้ว พวก เรายังวิ่งไปร้องเพลงต่อ เที่ยวเล่นจนถึงเที่ยงคืนกว่า

อากาศไม่ร้อน พวกเราจึงเดินกลับบ้าน

ใครจะไปรู้ แต่ออกจากร้านคาราโอเกะเกาหลีไม่กี่ร้อยเมตร มองเห็นรถสีดำคันหนึ่งจอดอยู่ริมถนน

ฉันมองปราดเดียวก็จำได้ว่าเป็นรถของตนนัย

และถ้ารถของเขาจอดอยู่ตรงนี้ ถ้าอย่างนั้นคนของเขาควรอยู่

ใกล้ๆ

ฉันเหลียวซ้ายแลขวาอย่างรวดเร็ว มองเห็นบาร์เหล้าอยู่ไม่ ไกล ดนนัยโอบกอดผู้หญิงคนหนึ่งออกมา

ไม่ต้องมอง ฉันก็รู้ว่า คนๆนั้นคือ จิณณา…

ใบหน้าของเธอแตง เหมือนว่าจะเมามาก

เมื่อฉันเห็นสองคนนั้น ฉันสร่างเมาขึ้นมาไม่น้อย ใต้ฝ่าเท้า เหมือนโดนถ่วงด้วยตะกั่ว ไม่ขยับแม้แต่ก้าวเดียว

น่าหัวเราะเยาะซะจริง นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นสามีของตัวเอง หลังจากจดทะเบียนสมรส ในอ้อมกอดของเขากลับเป็นหญิงอื่น

ตอนที่ฉันกำลังยอมแพ้ไม่อยากทำอะไร ติณณาที่อยู่ข้างๆ บ วิ่งไปทันที แล้วผลักดนัย ก่อนตะโกนว่า “ดนัย คุณมันหน้า ด้าน ไม่สนใจใยดีภรรยา แล้วยังจะไปกอดผู้หญิงอื่นเหรอ?!”